คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เหตุการณ์เเห่งความตื่นเต้น
1
....................
“เธอ! ต้องไปทำงานที่เกาหลี 6 เดือน!!”
“ ฮ๊า!!....อะไรนะคะ?...เกาหลีงั้นหรอ...อ๋อ....อืม..ขะ..ขอบคุณค่ะเจ้านาย!! ^o^ ”
จบจากการสนทนาที่น่าตื่นเต้น ทาง โทรศัพท์ มือหนึ่งก็ต้องรีบหากระดาษ มาจดไฟลท์ แล้วก็ ที่พัก อีกมือก็ยกหูโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วกดหาเบอร์ที่คุ้นเคย
“ นี่! ข้าวปุ้น เจ้านายโทรไปบอกเธอแล้วใช่มั้ย ? ”
“ อื้อๆๆ ใช่ๆๆ อ๊ายยย..>< ตื่นเต้นนน อะควา....”
เสียงปลายสายพูดขึ้นมาอย่าง ดีใจ
“ เธอเก็บกระเป๋ารึยังน่ะ ยัยเห่อ ”
“ ยังหรอก ไม่มีของใหม่น่ะ ”
“ ชิ.. ”
“ ตู๊ดดด.... ตู๊ดดด..... ตู๊ดดด.... ”
“ ยัยข้าวปุ้น!!! ยังคุยไม่รู้เรื่องเลยนะ - -^ ”
ฉันพูดอย่างไม่สบอารมณ์ ไม่เข้าใจเลย ทำไมเพื่อนชอบวางสายใส่ฉันกันจังนักนะ - -^ เฮ้อ.. ตอนนี้ฉันคงต้องเริ่มเตรียมของแล้วสินะ อ้า.. จะเป็นยังไงนะ ทำงานต่างประเทศงั้นหรอ.... น่าสนใจนี่... อื้มม...
วันเดินทาง..
“ข้าว!! เดินเร็วหน่อยสิ ยังไม่ได้เช็คอินเลยนะ - -^ ”
“ข้าวไหน ไม่ทราบยะ - -^ ข้าวปุ้น หรือ ขวัญข้าวสุดสวยจ๊ะ ”
ขวัญข้าว(สาร...) ที่มีอีกชื่อหนึ่งว่า มิโนเระ มิยูกิ สาวร่างสูง ที่โดนข้าวปุ้นลากมาเป็นคนถือ ของ ( แต่ด้วยความสมัครใจของเจ้าหล่อนแล้ว หล่อนแค่อยากไปเที่ยว เท่านั้นเองงง ) แต่สำหรับฉันน่ะ ของอะไรก็ไม่สำคัญ เพราะถ้าฉันมีโน๊ตบุ๊ค เครื่องเดียว ชีวิตนี้ ฉันก็ไม่ต้องการอะไรแล้วว
“ ยัยขวัญข้าว!!!!!! เร็วๆเซ่!!!!!!!! ” ฉันตวาดลั่น จนลืมมองคนรอบตัวที่ สุวรรณภูมิ อ้า...-///- มองฉันกันเป็นตาเดียวเลยแฮะ อายจัง
“ ขะ..ขะ..ขอโทษค่ะ..ขะ...ขอโทษค่ะ ” ฉันพูดแล้ว ยกมือไหว้อย่างรวดเร็ว น่าอาย ชะมัดเลย ไปดีกว่า
พึบ พั่บ พึบ พั่บ !!!
ฉันลากมือเพื่อนทั้ง สองที่ยืนเอ๋อ ให้ออกจากสายตาคน อย่างรวดเร็ว
“ เอ่อ...ขอโทษนะคะ คุณใช่ %$&(^&)$% รึเปล่าคะ?” เด็กน้อยคนหนึ่งวิ่งมาถามปุ้น ขณะที่เธอเอนร่างลงบนพนักพิง สีขาวสะอาด
“ หือ..? อะไรนะคะ? ”
“ _*^&*&*(*%^%)0-9676%*&^%09 (อ้าว..ว คุณไม่ใช่นักร้องลาวที่ฮิตกันอยู่ตอนนี้หรอเนี้ย)”
“ โอ้ว..ว บักอึดถลาลม!!!! ” ท่าทาง ยัยนี่ จะบ้าไปแล้วแฮะ - -*
......................
ความคิดเห็น