คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Love Hide 2
-ตอนที่ 2 -
Love
hide : ซ่อนรัก
Taeyeon
x Staphanie
Jessica
x Tiffany
“แทยอ..แทแทอ่ะอ้ามมมม” สเตฟฟานี่ป้อนข้าวคนที่มองไม่เห็น
แต่หากสะดุดที่สรรพนามที่ตนเรียกเป็นประจำมันต่างจากที่คนรักของแทยอนเรียก
“อะไรเนี่ย ทิฟฟานี่เป็นคนมุ้งมิ้งแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”
แทยอนถาม ความน่ารักของอีกคนที่ส่งผ่านทางความรู้สึก
ความน่ารักที่ตนไม่เคยสัมผัสได้จากคนรักเลยสักนิด
แก๊ง!
เสียงช้อนโลหะตกกระทบกับพื้นกระเบื้อง สเตฟฟานี่มืออ่อนแรงไปหมด
คำถามของแทยอนที่ยิงเข้ามาที่หัวใจ หัวใจทั้งในอดีต...และ...ปัจจุบัน
ปัจจุบันกับอดีตที่แตกต่างกันพอควร ตอนเธอกับแทยอนคบกันแทยอนไม่ใช่คนแบบนี้
ไม่ใช่อย่างที่คบกับทิฟฟานี่ในตอนนี้
แทยอนที่เคยนิ่งเงียบ
แทยอนที่เคยไม่ใส่ใจใครแต่ตอนนี้เธอจำรายละเอียดของน้องสาวฝาแฝดเธอได้อย่างดี
ใช่ทิฟฟานี่ไม่ได้มุ้งมิ้งอย่างนี้...แทยอนไม่เคยยิ้มอย่างนี้มาก่อน
แต่ตอนนี้แทยอนยิ้มได้ หากคนนั้นนนคือทิฟฟานี่..
“เป็นอะไรเหรอ”
“ป่าวน่ะ”
ทิฟฟานี่ตอบปัดๆ
ก่อนจะวางชามข้าวต้มไว้ด้านข้างเมื่อเห็นอีกคนดูอิ่มมากพอแล้ว
ทำไมหัวใจมันถึงรู้สึกสั่นอย่างนี้ก็บอกไม่ถูก ทั้งที่อาการอบบนี้มันเคยไปแล้ว
มันหายไปตั้งแต่เธอรู้ว่าแทยอนคือคนที่น้องสาวของเธอรัก...
“พี่สเตฟ” เสียงน้องสาวที่คล้ายคลึงกับเสียงของตนเองเรียกทันทีที่สเตฟฟานี่เดินทางมาถึงห้องพักของเธอและน้องสาว
มันก็เป็นเวลานานมากพอที่เธอกลับไปอเมริกา
“ว่าไง มีแขกเหรอ” สเตฟหันไปยิ้มให้กับน้องสาว
ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นรองเท้าคู่เล็กๆอีกคู่ที่วางอยู่คู่กับรองเท้าของทิฟฟานี่
“ใช่ ดีเลยที่พี่มา ฟานี่มีคนจะแนะนำ”
“หืม แฟนเหรอ ปกติไม่เคยแนะนำให้พี่รู้จักหนิ คนนี้จริงจังเหรอ” สเตฟฟานี่พูดทีเล่นทีจริง
แต่หากคนที่นั่งอยู่บนโซฟาคือใบหน้าที่เธอคุ้นเคยดี
คือสาเหตุที่ทำให้เธอจากเกาหลีไปและจนกว่าจะทำใจให้กลับมายังเกาหลีได้
มันเนิ่นนานกว่าจะลืม
ณ ตอนนี้คงถึงเวลาแล้วที่เธอต้องทำมันให้ได้จริง...
“แทยอนนี่พี่ของฉัน” ทิฟฟานี่หันไปยิ้มให้กลับคนที่เธอรักด้วยน้ำเสียงเรียบและเย็นชา
“อะ อ่อ...” คนตัวเล็กหันมายิ้มให้กับสเตฟอย่างกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ฉันแทยอนค่ะ”
ความรู้สึกของเราสองคนมันคงจบไปแล้วจริงๆ
“ค่ะ ฉันสเตฟฟานี่” สเตฟก็เหมือนกันทำอย่างไม่เคยมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นระหว่างเธอกับแทยอน...ไม่เคยรู้จักกัน...
ภาพความทรงจำที่มันย้อนเข้ามาในหัว ทั้งๆที่คิดว่าลืมมันแล้วแท้ๆ
คิดว่าความรู้สึกนี้มันจะค่อยๆจางหายไปจนหมดสิ้น
แต่มาวันนี้วันที่ได้ใกล้ชิดกันอีกครั้ง ทุกอย่างมันกลับมาเหมือนเดิม...
“ฟานี่”
เรียกฉันว่าสเตฟได้มั้ย? แทยอน
“หือ”
“รอฉันนะ ฉันแค่รอการผ่าตัดเท่านั้น อย่าไปมีใครที่ไหน”
หัวใจเจ็บจนด้านชา
คำพูดที่เหมือนเป็นการสั่งแต่มันแฝงไปด้วยความรู้สึกมากมายของคนพูด
ส่งไปถึงคนฟังที่ไม่ตรงเป้าหมาย สเตฟไม่ใช่ทิฟฟานี่...จะตอบตกลงมันได้ยังไง
“นอนพักเถอะ”
แทยอนทำตามคำพูดของอีกคน แต่ทว่าอะไรมันแตกต่างไปหมด
เธอรู้สึกได้...มันไม่ใช่นิสัยของทิฟฟานี่
ทิฟฟานี่จะคอยอยู่ข้างๆไม่ใช่ฝ่ายที่จะดูแลใครอย่างนี้...
นิสัยแบบนี้มันคือสเตฟชัดๆ...
“สเตฟล่ะ” ถามตามความรู้สึกของตน
ความอยากรู้ที่ไม่สามารถกลั้นมันไว้ได้ ถึงแม้ตามองไม่เห็นแต่ถ้าใช้หัวใจมอง...
ฉันอยู่นี่
แทยอน
“สเตฟกลับไปเมกาน่ะ”
ความรู้สึกโล่งใจปรากฏ
คนที่ดูแลเธออยู่ ณ ที่นี้ขอร้องว่าอย่าเป็นอย่างที่เธอคิด
เธอเกลียดมันเหลือเกินความรู้สึกตอนที่อยู่กับสเตฟ
ความรู้สึกผิดที่มันถาโถมใส่หัวใจ คนที่เธอรักมาตลอดคือทิฟฟานี่ไม่ใช่สเตฟ...แม้กระทั่งตอนนั้น
ตอนที่คบกัน
หญิงสาวที่ดูสวยหรูมีราคา
หญิงสาวที่เธอพบเจอครั้งแรกทีคลับดังย่านกังนัมเมื่อ 10 ปีก่อน การปลอมตัวเข้าไปของเด็กวัยมัธยมเพื่อสังสรรค์กับกลุ่มเพื่อน
มันทำให้เธอพบคนๆนั้น คนๆนั้นที่ชื่อว่าทิฟฟานี่..
แต่หากการพบกันอีกครั้งมันช่างต่างกับครั้งแรกอย่างสิ้นเชิง
หญิงสาวหน้าตาแบบเดียวกันที่เธอตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรกกำลังนั่งอยู่ริมห้องสมุด
มันทำให้แทยอนไม่ลังเลที่จะเข้าไปทักทายเลยสักนิด...
จุดเริ่มต้นของความรัก
มันเริ่มจากการพบกันที่คลับแห่งหนึ่ง และพบกันครั้งที่สองในห้องสมุดเล็กๆ
และเริ่มเรียนรู้นิสัยของกันและกันไปเรื่อยๆจนแทยอนนั้นรักหญิงสาวคนนั้นจริงๆ...แต่การมารู้ทีหลังว่าคนที่เธอคบอยู่
ไม่ใช่คนที่เจอกันตอนแรก...
มันทำให้แทยอนตัดสินใจตัดความสัมพันธ์นั้นทิ้ง...
“ฟานี่ ฉันอ่านหนังสือให้ฟังนะ” เสียงเล็กพูดกับร่างที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง
ถึงรู้ว่ามันไม่มีการตอบรับกลับมา แต่ถ้าทำแล้วมันมีความสุขก็ขอทำมันแบบนี้ได้มั้ย
เจสสิก้าเริ่มการอ่านหนังสือที่ทิฟฟานี่ชื่นชอบ
การพูดพร่ำอย่างนี้ไปเรื่อยๆให้อีกคนฟังคงจะเป็นเรื่องปกติไปเสียแล้ว
การไม่มีการตอบรับอย่างนี้เจสสิก้าก็ชินกับมันไปแล้ว...อยู่อย่างนี้ก็ดี แทยอนจะได้ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกับคนที่เธอแอบชอบอีก
ใช่ว่าทิฟฟานี่จะไม่รับรู้...ใช่ว่าคำพูดของเจสสิก้าทิฟฟานี่จะไม่รับรู้
ทุกอย่างยังทำงานอยู่ยกเว้นร่างกายที่ไม่สามารถสั่งมันได้...อยากเข้าไปกอดแทบตายแต่ทำไม่ได้
อยากขอบคุณเจสสิก้าที่คอยอยู่ข้างๆ...แม้กระทั่งตอนนี้
เจ้าบ่าวของเธอหายหัวไปไหนก็ไม่รู้...
ทิฟฟานี่ไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
ไม่รู้ว่าแทยอนนั้นตาบอด ไม่รู้ว่าเจสสิก้าพอใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นมากเพียงใด
พอใจที่ได้ดูแลเธออย่างเต็มหัวใจ
“จบแล้ว”
เจสสิก้าวางหนังสือลง
ก่อนจะเดินมายังเตียงคนไข้
มองใบหน้าแสนสวยที่ยามหลับยังคงความสวยสม่ำเสมอไม่แพ้ตอนตื่นนอน
ริมฝีปากเรียวบางที่เธอเคยได้สัมผัสครั้งนั้น...อยากสัมผัสมันอีกครั้ง
“เธอชอบฉันไม่ใช่เหรอสิก้า ทำไมเธอถึงไปคบกับไอ้หมอนั่น”
ทิฟฟานี่ตามมาโวยทันทีที่รู้ว่าเพื่อนสนิทของเธอกำลังคบหาดูใจกับชายคนอื่นอยู่
“ทำไมล่ะ ในเมื่อเธอไม่ชอบฉัน เธอคบกับคนอื่น”
เจสสิก้าตอกกลับ พอแล้วกับความรักที่มีเพียงแค่เธอฝ่ายเดียวที่รู้สึก
พอแล้วกับการรอคอยที่ไม่มีความหวัง พอแล้วกับความหวังลมๆแล้งๆ ความหวังที่ว่าอีกคนหวงเธอเพราะรักเช่นกัน.
“เจสสิก้า” เสียงของอีกฝ่ายโอนอ่อนลง มันก็จริงที่เธอกำลังคบกับผู้ชายคนอื่นเช่นกัน
แต่เธอหวง...หวงเจสสิก้า หวงดวงใจน้อยๆที่มั่นคงกับเธอมาเนิ่นนาน
“…”
“มีแค่ฉันไม่ได้เหรอ เธอรักแค่ฉันได้มั้ย อย่าปันใจดวงนั้นให้คนอื่น”ทิฟฟานี่หยิบมือเล็กของอีกฝ่ายมาสัมผัสใบหน้าของตน แต่ทว่ากลับถูกสะบัดอย่างรวดเร็ว
“แล้วเธอล่ะ? รั้งฉันไว้ ก็ช่วยรักฉันได้มั้ย”
คำพูดตอกกลับเข้าไปในหัวใจยิ่งกว่าตะปู
เธอรู้ดีว่าเธอไม่ได้รักเจสสิก้าเลยสักนิด
แต่ความเห็นแก่ตัวที่มีมันมากเกินไปที่จะปล่อยคนที่มั่นคงกับเธออย่างนี้ไป
“ฉันขอให้เธอทำแบบที่เธอขอฉันได้มั้ย ฟานี่”
ไม่รีรอให้คำตอบของคำถามนั้นหลุดออกมาจากปากบาง
ดูดกลืนกลีบปากที่เธอรอคอยมาแสนนาน กลีบปากบางที่น่าทะนุถนอมยิ่งกว่าสิ่งไหน...
เจสสิก้าทำได้เพียงบดริมฝีปากนั้นเข้าด้วยกันตามต้องการ และอีกฝ่ายก็ไม่ได้ขัดขืน
ตอบโต้กลับมาราวกับรู้สึกเช่นเดียวกัน...
เจสสิก้ารู้ดีในคำตอบนั้น
ทิฟฟานี่ไม่มีทางยึดติดความรักกับใครง่ายๆที่ผ่านมาก็แค่เล่นสนุกตามประสาของเธอ ผละริมฝีปากออกจากกันเมื่อเริ่มตั้งสติได้
“ขะ..ขอโทษ”
เจสสิก้ากล่าว แต่หากมือเรียวนั้นรั้งใบหน้าเธอเข้าไปใกล้ใบหน้าสวยรวดเร็วกว่าสิ่งไหน
ริมฝีปากถูกบดเบียดเข้าด้วยกันอีกครั้ง
และคืนนั้น...ก็เป็นคืนที่ดึงรั้งเธอไม่ให้ไปไหนอีกเช่นเคย
เจสสิก้าวางริมฝีผากบนลงกลีบปากบางที่ไร้การตอบโต้อย่างอ่อนโยน
เธอรู้ดีว่าสิ่งที่ทำอยู่มันผิดแต่มันไม่สามารถหักห้ามใจได้อีกต่อไป
บดเบียดริมฝีปากให้เข้ากันมากขึ้น มุมที่พอดีของเธอและทิฟฟานี่มันเรียกอารมณ์ได้ยิ่งกว่ามุมอื่น
สัมผัสอบอุ่นที่ริมฝีปาก
อยากตอบโต้มันกลับแต่หากร่างกายมันไม่ฟัง ร่างกายมันแน่นิ่งไม่สามารถขยับได้
ความรู้สึกที่แผ่ซ่านไปทั่วหัวใจอยากจูบตอบร่างเล็กบ้างแต่ไม่สามารถทำได้....
ทิฟฟานี่พอใจกับสิ่งนี้มากเพียงใด
มันบาปเหลือเกินที่เธอมีคนอื่นอยู่ข้างๆแต่การที่เจสสิก้าทำแบบนี้ทำให้เธอรู้ว่าหัวใจอีกฝ่ายยังคงมั่นคงกับเธอเสมอมา
และรอยจูบนี้มันคือการแสดงความเป็นเจ้าของ เจสสิก้าเป็นคนของเธอ...
และไม่มีวันที่จะเป็นของคนอื่นได้...
‘รัก’
คำสั้นๆที่ยึดหัวใจของเธอไว้กับคนๆนี้
นับสิบปีที่ไม่สามารถถอดใจที่มันฝังไว้กับอีกคนไว้
แม้อยากจะถอนมันให้ออกแต่ทุกครั้งที่พยายามก็ถูกอีกคนดึงรากนั้นกลับไปฝังที่เดิม...
ทุกครั้งที่เธอพยายามลืม
ทิฟฟานี่ก็มักจะย้ำเตือนอยู่เสมอว่าเจสสิก้าคือคนของเธอ
ว่าให้เธออยู่ข้างๆอย่างนี้ตลอดไป มันเป็นเพราะเธอเองก็ใจอ่อน
ใจอ่อนเพราะความรักที่มีให้ทิฟฟานี่...
ไม่ว่านอนเพียงใด หัวใจของเธอก็คงถูกฝังอย่กับทิฟฟานี่อยู่ดี
talk : อัพแล้วค่า รีดเดอร์ขาเร่เข้ามาอ่านน้าาา สาวๆเราชนะ9 ครั้งแล้ว เย่! ปรบมือ เก่งกันมากค่ะทุกคน *รวมหัวกอด* ไรท์คิดว่าไรท์อัพช้าไป 55555 จริงๆแล้วไรท์แต่งเรื่องไว้ได้ 5 ตอนแล้ว แต่พอทวนอีกทีมันไม่ค่อยโอเท่าไหร่เลยปรับใหม่นิดนึง มันเลยนานค่ะ #ฟิคซ่อนรักสองแฝด เน้อ แท็กๆ
ความคิดเห็น