คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รักต้องห้าม
"ณ ดินแดนที่อยู่ห่างออกไปในห้วงมหาสมุทร ยังมีอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่ และแตกต่างจากทุกประเทศใน
ปัจจุบันมาก ประเทศที่ยังคงมีความเชื่อเรื่องเวทย์มนต์ กษัตริย์ ปฎิหาริย์ อาณาจักรแห่งนี้ ถูกปกคลุมพลัง
บางอย่างทำให้ไม่สามารถพบเห็น อาณาจักรนี้ได้ ซึ่งในขณะเดียวกันภพที่เรายืนอยู่นี้ ก็ไม่สามารถเปิดให้คน
หรือสิ่งใดก็ตามที่อยู่ต่างภพมาพบเจอกันได้ ราวกับเส้นขนานที่มิอาจบรรจบกัน มีคนบอกว่า บนโลกในนี้มี
ทะเลเป็น3ใน4ของพื้นที่บนโลก ไม่เเน่นะ!!3ใน4นั้นอาจจะเป็นราชอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่
ซิ่งมิอาจจับต้องได้ หรือพิสูจน์ได้เพราะว่าเป็นดินแดนแห่ง มนตราน่ะซิ"
" เจ้าจงจำไว้เสมอ ว่าหากเจ้าจักมีอันตรายใดๆเพราะข้า เจ้าทั้งสองแม่ลูกจงสวมแหวนทั้งสองวง แล้วจงหนีไปอย่าได้หันกลับมาอีก หากมิมีข้าเจ้าคงมีความสุขมากกว่านี้"
ประโยคหลังฟังดูสั้นเครือราวกับว่ารู้สึกผิดอยู่เต็มอกที่พาลูกเมียมาลำบาก
ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งดูภูมิฐานก้มลงบอก หญิงสาวแสนสวยอันเป็นที่รัก ที่กำลังให้นมลูกสาวตัวน้อยอย่างเอ็นดูที่เพิ่งอายุได้1ขวบ
หญิงสาวพยักหน้าอย่างรับรู้ ก่อนเงยหน้ามาสบตาสีฟ้า
"ข้าไม่เป็นไร ข้ากับลูกจะปลอดภัย พระองค์อย่ากังวลไปเลย " คนเป็นแม่ยิ้มออ่นโยนให้ผู้เป็นพ่อคนเพื่อให้'พระองค์'สบายใจ
ณ ราชวังตำหนักพระนางพริแอน
" เจ้าว่าอย่างไรนะ! ข้าไม่เข้าใจ ข้ามิสวยมิสาวรึ เหตุใด'พระองค์'จึงไม่เคยสนใจข้าแม้เพียงหางตา ข้ามิเหมาะสมรึ พระองค์จึงได้มีหญิงอื่น ทำให้ข้าเจ็บซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า ข้าก็มีหัวใจนะ" นางตัดพ้อสามีให้นางข้าหลวงคนสนิทฟัง นางทั้งแค้นทั้งเจ็บปวดผู้ได้ชื่อว่าเปนสามี แต่ก็ยังคงรักสุดขั้วหัวใจจนถอยตัวไม่ขึ้น
"โถ...องค์ราชินีของหม่อนฉัน พระองค์มีรึจะไม่สนใจท่าน แต่ผู้ชายก็คือผู้ชาย มีเล็กมีน้อยเป็นธรรมดาแต่คงจะรักไม่เท่าองค์รานีหรอกเพค่ะ อย่าน้อยใจไปเลย"
นางข้าหลวงปลอบใจราชินีผู้เป็นเจ้านายอันเป็นที่เคารพเหนือหัวยิ่ง เห็นนางเสียใจก็เห็นใจอย่างไรก็หัวอกผู้หญิงเหมือนกัน
"แต่ข้าไม่ต้องการ ข้าจะไม่ยอมให้ใครที่ไหนมาเอาพระองค์ไปได้ทั้งนั้น หัวใจของพระองค์ ข้าจะครอบครองไว้แต่ผู้เดียว จะไม่มีใครหน้าไหนเอาไปอีกแล้ว สริน เจ้าจงไปตามองค์รักษ์คนสนิทของข้ามา"
พระนางพริแอนพูดด้วยไฟโทสะที่กำลังสุมตัว
"เพค่ะ อะ..องค์ราชินี"ข้าหลวงร่างเล็กวิ่งออกไปอย่างรีบร้อน กลัวว่าหญิงที่เคารพจะโมโหเพราะความชักช้าไม่ทันการ
"มีอะไรให้กระผมรับใช้รึขอรับ"
ทหารคนสนิทฝีมือดี ก้าวเข้ามาในตำหนักอย่างคุ้นเคย แล้วกล่าวคำทักทายอย่างเป็นกับเอง กับหญิงผู้สูงศักดิ์กว่า
"ข้าอยากใช้เจ้าไปปิดชีพนางหญิงชาวบ้าน ที่ชื่อ นีย่า ที่แอบลักลอบเป็นชู้กับพระสวามีข้า แล้วนำลูกสาวของมันมาให้ข้า โดยเร็ว!!!"
"ท่านพริแอน! ท่านพริแอนราชินีผู้ทรงอำนาจ ท่านจะให้ข้าทำลายนางอันเป็นที่รักของท่านเหนือหัว เห็นทีคงมิกล้า ข้าก็กลัวหัวหลุดจากบ่า เหมือนกับนะ พระยะค่ะ" ทหารเอกหนุ่มกล่าวอย่างฉะฉานระคนขบขันกับความเจ้าคิดเจ้าแค้น ของหญิงสาวที่เขารู้จักตั้งแต่นางยังไม่เป็นราชินี นางไม่ใช่คนเลวเพียงแต่นางต้องการครอบครอง
ต้องการเอาชนะทุกๆสิ่งที่ด้อยกว่า ทหารหนุ่มยอมมอบได้ทั้งชีวิตเพื่อหญิงงามตรงหน้า ยินดีทำสิ่งที่เลวทรามเพื่อแลกกับความสุขของหญิงอันเป็นที่รัก ทั้งๆที่รู้ว่าอีกไม่นานตนคงต้องตายเพื่อปิดปาก ความชั่วช้าของ'ราชินี'
"ไม่ต้องกลัวหรอกอาเธอร์มีข้าอยู่ทั้งคน วันนี้องค์เหนือหัวของเจ้าเสด็จไปต่างเมืองกว่าจะกลับก็วันรุ่งพอดี ไม่มีทางรู้หรอกว่าผู้ใดทำ หรือ ถ้ารู้พระองค์ก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะปริปากสั่งประหารใครได้"
ราชินีแสนสวย ยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย ดวงตาเรียวยาวจิกราวกับเหยี่ยวที่กำลังออกล่าเหยื่อ
ความคิดเห็น