คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : รักต้องห้าม 1 ** 1
นัธุริหนุ่มโสนใหม่แห่ยุ...เว ีวอน เสียเรียานนี้เป็นเหมือนใบประาศนียบัรรับรอวามสามารถยิ่ให่อายหนุ่ม อายุเพียยี่สิบ้นๆ ไ้เป็นอย่าี โยไม่้อมีใรารันี
เามีพร้อมทุอย่า ทั้้านาราน ารเินและวามรูปหล่อ หาแ่็อับ้อมานั่ปวหัวอยู่ับเรื่อไม่เป็นเรื่อเพียเรื่อเียวอยู่ทุวันนี้
เสียโทรศัพท์ััวานึ้น ปลุให้ายหนุ่ม้อื่นึ้นอย่าัวเย เอื้อมมือไปรับโทรศัพท์อย่าไม่่อยเ็มในั
“ใรน่ะ?”
"ผมเอรับ?”
"ผมน่ะใรวะ?"
เสียห้าวสวนลับไปอย่าหุหิอารม์เสีย... เพราะถูปลุึ้นมาโยไม่เ็มใอยาื่น อีฝ่ายทำเสียสั่นอบลับมาว่า
"ผม...อเฮรับ"
อีฝ่ายมวิ้วยุ่ทันที เหมือนาไม่ถึว่าะเป็นเลานสนิทอเา
"อ้าว...นายเอหรอหรือ...นึว่าพวอบวนประสาทนะหลับะนอน มีอะไร?"
ายหนุ่มื่นาอาารัวเีย ยับลุึ้นนั่ วัสายามอนาฬิาหรูที่ั้อยู่บนหัวเีย ไม่เ้าใว่าอเฮมีธุระอะไรับเาอนเที่ยืนแบบนี้
"เอ่อ...ุ...ุฮยอแรับ ุฮยอแถูับ”
ำบอเล่าานอเา ทำให้ายหนุ่มาสว่าึ้นมาแทบะทันที รีบผุลุึ้นาที่นอน ท่าทาร้อนใอย่าเห็นไ้ั
"เาถูับเรื่ออะไร?"
"เ้าไปมั่วสุมับพวเสพยารับ ผมะประันัวุฮยอแออมา...แ่ำรวไม่ยอมให้ประัน...เาให้เิผู้ปรอไปพบ่อนรับ"
"ห๊ะ...นี่ฮยอ่อเรื่ออีแล้วหรือ"
ีวอนทำเสียหัวเสีย
"ุีวอนรีบมานะรับ สสารุฮยอแ ยุ่ัุฮยอแแย่แล้วรับ"
ายหนุ่มมวิ้วมุ่น
"เารออยู่ที่ไหน? ำรวับเ้าไปในรัแล้วหรือ?"
"ยัรับ ุฮยอแอายุไม่ถึสิบแป ำรวไม่ล้าับเ้าห้อัหรอรับ แ่ให้รออยู่ที่หน้าห้อสอบสวน"
เาถอนใ
นึว่าน่าะันิสัยเ็บ้านั่น ้วยารปล่อยไว้ที่โรพัแบบนั้นสัืนสอืน ่อยไป่วยออมานั เมื่อเาไปถึ อเฮรอเาอยู่แล้ว ท่าทาระวนระวายใ แ่ีวอนยัไม่เห็นยัยัวแสบ
เาวาามอสายาลุวาบ
"ยัยัวแสบอยู่ไหน?"
"ไปเ้าห้อนํ้ารับ ุหนูบ่นปวท้อ สสัยทานอแสลเ้าไป"
"มันะแสลอะไรอมัน ินให้มั่วไปหมน่ะสิ เ็ไม่รัีแบบนี้มันน่าปล่อยให้ายในุนั"
ฮยอแ้าวเ้ามาทันไ้ยินำพูอีวอนพอี ร่าบาเม้มปา สีหน้าแสวามแ็้ออย่าเห็นไ้ั
ฮยอแยมือเท้าสะเอว ้าวับๆ เ้าไปยืน้าๆ ุอเฮ้วยสีหน้าท้าทายเปิเผย มอเาอย่าไม่ลละ
"ปล่อยแล้วมาประันัวฮยอทำไม อยาปล่อยให้ฮยอายในุ็นอนอยู่ที่บ้านสิ มายืนเ๋ออยู่ที่นี่ทำไมไม่ทราบ"
นี่แหละฮยอแ หลานนเียวอีวอน อมเเรประำบ้าน
ีวอนมอมา้วยสายาเ้มั เอาเรื่อ
"เราไป่อเรื่ออะไรอี เห็นไหมนอื่นเาวุ่นวายันไปหม" ีวอนสั่สอนทันที
ฮยอแทำปาเบ้อย่าน่าโมโห
"็ไม่ไ้ใ้ให้มาวุ่นวายนี่ ฮยอนอนที่นี่ไ้ ไม่เห็น้อให้ใรมาเือร้อน้วยเลย"
ฮยอแเิหน้าพูอย่าถือี หันไปบอนอีวอนว่า
"ฮยอบอุแล้วไฮะ ว่าอย่าามเามา ุ็ไม่ฟั เห็นไหมฮะ ฮยอเลยโน่าเลย"
อเฮหน้าเื่อน นีวอน้อุแทนให้
"เรื่ออะไรไปว่าอเฮเาแบบนั้น เา่วยเราแท้ๆ ถ้าเราไม่โทรไปบอเา เาะรู้ไหมว่าเราไปทำอะไรมา"
ร่าบาเบ้ปา
"ใรบอว่าฮยอโทรไป ำรวเาโทรไปหาุอเฮ่าหา เา้นเบอร์โทรศัพท์อุอเฮเอในระเป๋าอฮยอ"
ร่าบาทำหน้าาท่าทาวนประสาทีวอนอย่าเห็นไ้ั
ร่าสูพยายามนับหนึ่ถึสิบ าารปะทะารมอทัู้่แสให้เห็นัว่าสอนนี้ไม่่อยินเส้นันนั
เพราะแท้ที่ริแล้ว ฮยอแไม่ใ่หลานในไส้อีวอนริๆ สันิ
ฮยอแไม่อบวามเ้มวบ้าอำนาอร่าสู เพราะแบบนี้ร่าบาทำเหมือนแล้ เพราะั้แ่ีวอนไ้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่ให้เป็นผู้ปรอร่าบา ฮยอแอบ่อเรื่อปวประสาทให้ีวอนอยู่เรื่อยๆ ไม่เยเว้นว่า อเฮมอสอน้าหลาน้วยสายาแอบอ่อนใ นึในใว่าิ็รา่า็แร ่าน่าไม่ยอมัน
อเฮลัวอย่าเียวเท่านั้น ลัวว่าฮยอแะทำอะไรผิๆ ประผู้ปรออัวเอเพราะูเหมือนพฤิ รรมอฮยอแน่าเป็นห่วมาึ้นทุวัน
"อ๋อ...ะุยว่าัวเอปีล้าาแ็แล้ว ไม่้อ้อใร ว่าั้นเถอะ"
"อ๋อ...แน่นอน น้าีวอนไม่รู้หรือไว่าแฟนอฮยอเป็นลูใร"
ร่าบาบุ้ยใบ้ไปทาไอ้หนุ่มมาแร็พที่ำลัุยโทรศัพท์ท่าทาุเือ
ีวอนปรายามออย่าหมิ่นๆ
"อ๋อ...แปลว่ามันเอาเราออมาไ้ถ้าอย่านั้นน้าะไ้ลับไปหลับไปนอน"
อเฮอ้าปาร้อ้านทันที
"อย่าเพิ่ลับสิรับ ำรวอเิผู้ปรอุฮยอแเ้าไปพบรับ อเวลาุีวอนสัห้านาทีเท่านั้นรับ"
ฮยอแทำปาเบ้ เหมือนไม่ิะ้อน้าายสันิ แล้วร่าบา็้าวับไปเาะแนไอ้หนุ่มหน้าอ่อน แ่ัวพิล ราวับเป็นู่รััน
ีวอนเห็นแล้วัาพิลึ
สุท้ายอรนทนไม่ไหว ้อเินไประาแนหลานายออมา
หมอนั่นทำท่าไม่พอใ เื้อมือะ่อยีวอน
"อะไรันวะ"
อเฮรีบเ้าไปห้ามทัพ่อนะเิศึให่ลาโรพั
"แวะับใรวะไอ้ลูหมา เมายาแล้วอย่าทำ่า แ่ันใ้นิ้ว้อยผลัแทีเียว็ระเ็นแล้ว แอย่ามา่าับันีว่า"
"อย่ารับ อย่ามีเรื่อัน"
ร่าบารีบวาีวอนไว้ทันทีอย่าปป้อนรัหนุ่ม
"น้าีวอนอย่ามาพาลหาเรื่อแฟนฮยอนะ...อยาอวอำนา เิไปอวที่อื่น"
ีวอนหน้าแ่ำ
อเฮทราบีว่า ีวอนโรธมานาไหน แ่พยายามสะอารม์เอาไว้ อย่าไม่อยามีเรื่อับเ็เมื่อวานืน แู่เหมือนว่าหมอนั่นยัไม่หาย่า หน้าาบอว่าเมายาเห็นไ้ั
"รู้หรือเปล่าว่าูลูใร นี่ถ้าูไม่เห็นแ่ฮยอแนะ ูให้ำรวลาอมึเ้าุไปแล้ว"
ีวอนหัวเราะหยัน
"็เอาสิ ถ้าแแน่ริ ให้ำรวับมาโรพัทำไมวะไอ้ลูหมาเอ๊ย"
แบอมเลือึ้นหน้า เมื่อถูีวอนูถู
"เี๋ยวรอพ่อูมา่อนเถอะ พวมึะรูสึ"
"รีบมาหน่อยแล้วันนะไอ้หนู เพราะันี้เียรอ"
ีวอนพูยั่วเ็
อเฮยมือเาหัวอย่าปวหัวแทน
ใบหน้าอ่อนใสพลอยโรธแทนแฟนหนุ่มไป้วย
"น้าีวอนบ้า พูาหยาบาย แบบนี้มันน่าให้แบอมะบันหน้านั"
ีวอนระาัวหลานายนัวปลิว ร่าบาร้อโวยวายลั่น
"โอย...เ็บนะ ่วย้วย ผู้ให่รัแเ็"
ฮยอแร้อลั่น
ีวอนำราม้าหูหลายาย "เ็เปรน่ะสิ"
ำพูอีวอนทำให้ร่าบาหน้าแ่ำ
"น้าีวอนบ้า เรื่ออะไรมาว่าฮยอว่าเป็นเ็เปร ัวเอน่ะสิผู้ให่เปร ีแ่รัแเ็"
ีวอนไม่ยอมปล่อยมือาแนอฮยอแ ลาพาเ้าไปในห้อสอบสวนที่อเฮบอเาว่าำรวเ้าอีรอเาอยู่
เือบั่วโมว่าะเลียร์ันรู้เรื่อ หลัาที่ำรวรวปัสสาวะอร่าบาเรียบร้อยแล้ว
ฮยอแรอัวไป เพราะเป็นนเียวที่ปัสสาวะไม่เป็นสีม่ว อย่าน่าแปลใ
นที่ฮยอแุยโวว่าเป็นแฟน โนพ่อบบาลทันทีที่มาถึ ไม่เหลือมานัเลโ อบู่าวบ้านอีเลยนน่าำ
ร่าสูอหัวเราะออมาไม่ไ้ทำให้ฮยอแรู้สึเสียหน้า ระแทเท้าปัๆ ออไปที่ลานอรถ อเฮรีบวิ่ามอย่าอ่อนใ
"ุฮยอแรับ รอ่อนสิรับ...ุน้ายัไม่ออมาเลยรับ"
ฮยอแยิ่นึยิ่เือ โมโหที่แบอมทำเสียหน้า อับอายีวอนแทบอยาะแทรแผ่นินหนี
ที่หวัว่าน้าายะถูพ่ออแบอมันหน้าหายเ้าบ้าพัทลายยับเยิน แถมถูหัวเราะเยาะอี่าหา
"ไม่ออมา็่าสิ ฮยอลับแท็ี่เอ็ไ้"
"แท็ี่อนีสามนี่นะรับ ไม่ีมั้รับ"
อเฮเือนสิ แ่ร่าบาไม่ฟัเสีย้าวับๆ เินไปที่ถนน แ่เินไปไ้ไม่ไล็ถูระาแน
มีนเียวเท่านั้นที่ล้าทำแบบนี้ับฮยอแไ้
ร่าบาหันวับไปทำาลุวาวใส่ทันที
"ะเอาอะไรอีล่ะ"
ีวอน้อาหลายายาเ้มวับ
"อบุสัำน่ะเป็นไหม?"
"ไม่ำเป็น"
ฮยอแพูอย่าไม่รู้สึสำนึในบุุ แ่ลับหันไปพูอบุอเฮ
"อบุนะฮะุอเฮที่มา่วย ุลับไปนอนไ้แล้ว"
อเฮยิ้มเฝื่อนๆ เหมือนไม่ทราบะทำหน้ายัไีับสถานาร์ึเรียน่าอึอันี้
ฮยอแสะบัแนไปมา
"ปล่อยแนฮยอสัทีไ้ไหมน้าีวอน ฮยอเ็บนะ "
ีวอนเม้มปา หน้าระ้าั
“เ็บสิี เ็บ้า...รู้ัวหรือเปล่าว่าทำให้ใรเือร้อนบ้า"
"บอแล้วไว่า ไม่อยาเือร้อน็ไม่้อมายุ่สิ ไม่เห็นะยา"
ความคิดเห็น