★ORDINARY'BOYS ;beast fanfiction

ลำดับตอนที่ #4 : ★junseung; อิทส์เอแฟกต์แอทแฟนมีทติ้งไทยแลนด์

Title : อิทส์เอแฟกต์แอทแฟนมีทติ้งไทยแลนด์
Pairing : junhyung x hyunseung
Writer : gieging’plusone
Rating : PG-13
About : จุนฮยองฮยอนซึงดูจุนกีกวังน้องอุ่น และไฮเนเก้น-w-






1----------------------------------------------------------------------------------------




“ขอบคุณครับ ขอบคุณมากมากเลยครับ” หลังจากเสร็จการถ่ายแบบโฆษณาสาหร่ายชื่อดัง’เถ้าแก่น้อย’
ซึ่งเป็นหนึ่งในอีเว้นท์ที่มาไทยครั้งนี้ ฮยอนซึงก้มหัวขอบคุณให้กับทีมงานก่อนจะหลบฉากออกไปให้สมาชิกคนอื่นถ่ายทำต่อ


“อันยองงง~ “ มือเรียวสวยนั้นโบกไปมาพร้อมฉีกยิ้มออกมาให้แฟนคลับผู้โชคดีทั้งสิบที่ได้เข้ามาดูกา
รถ่ายแบบครั้งนี้

“ดงอุนอา ไม่กินข้าวหน่อยหรอ?” เอ่ยใส่ร่างที่นอนอยู่บนโซฟา
ทำเหมือนเค้าจะได้ยินอย่างงั้นแหละจางฮยอนซึง

“เดี๋ยวก็ไม่หายหรอกไอ้เด็กคนนี้” ตีเข้าที่หน้าผากของผู้เป้นน้องเบาๆก่อนจะฉีกยิ้มนางฟ้าให้แฟนคลับอีกรอบ แล้วเดินไปที่โต๊ะอาหาร


หลังจากนั่งลงบนเก้าอี้สีม่วงนั้นเรียบร้อย
มือเรียวก้หยิบเครื่องมือสื่อสารสุดไฮเทคขึ้นมาเล่นในทันที
ใครใครก็รุ้ว่าจางฮยอนซึงน่ะ ติดไอโฟนขนาดไหน
ก็เล่นจนลืมไปว่าตนเองมานั่งที่โต๊ะกินข้าวทำไม เล่นจนไม่รู้ว่ามีสายตาใครมองมาด้วยความขัน


หมับ


“นี่ กินข้าวได้แล้วนะนายน่ะ” เสียงทุ้มของเจ้าของมือใหญ่ๆที่แตะเข้าที่ไหล่บางนั้นเอ่ยขึ้น
“ไอโฟนน่ะค่อยเล่นเวลาอื่นก็ได้” เอ่ยดุอีกฝ่ายโดยไม่คำนึงว่าถ้านับตามเดือนเกิด ตนเองจะมีศักดิ์เป็นน้องเขา
ว่าแล้วมือใหญก็ฉวยหยิบไอโฟนเครื่องหรูมาไว้ในมือ


“เฮ้ จุนฮยอง เอามานะ!”เอื้อมแขนสุดตัวเมื่อจุนฮยองยืดแขนขึ้นสูง ชุเครื่องมือสุดล้ำไว้เหนือหัว
“เฮ้!! นายย่อลงมาหน่อยเซ่!! ฉันหยิบไม่ถึงเว้ยยยย”


“นายเตี้ยกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะนะฮยอนซึง^^” ยังมิวายยืดตัวให้สูงขึ้นไปอีก


“แค่สามเซน อย่ามาปากดีนะ!” เมื่ออีกฝ่ายยืดตัวขึ้นสูง ฮยอนซึงก็เลยจำเป้นต้องยืดขึ้นตาม
แต่ด้วยความสูงที่น้อยกว่าอีกฝ่ายมือเรียวเลยต้องยึดไหล่อีกฝ่ายเพื่อการทรงตัว
จนลืมไปว่าในห้องนี้ไม่ได้มีแค่สองคน ยังมีทีมงานอีกเป็นสิบและที่สำคัญยังมีแฟนคลับที่เมน’คู่รักนินจาคู่นี้อยู่ด้วยเช่น
กัน’


“นายสองคนน่ะ!! หยุดเล่นได้แล้ว ไปกินข่าวไป๊!” เสียงมีอำนาจของผู้จัดการวงตะโกนบอก
หลังจากเซนส์ของคนเป็นเมเนเจอร์รู้สึกว่าสองคนนี้ได้สร้างอะไรทีชื่อว่าโมเม้นโดยไม่
ได้ตั้งตัวอีกแล้ว


“เพราะนายนั่นแหละ โดนจุนกอนฮยองด่าเลย-3- “
แล้วร่างบางก้ยังบ่นขมุบขมิบปากต่อไป ก่อนจะกระแทกตัวเองนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดิม


“ก็ถ้านายไม่เล่นก็ไม่โดนหรอก” เถียงกลับพร้อมรอยยิ้ม “กินข้้าวได้แล้วหน่าาา”
ร่างสูงนั่งลงที่เก้าอี้ตัวข้างๆพร้อมหยิบจานอะไรมาให้


“กินแล้วจะได้เงียบ ไม่รำคาญหูดี” พูดเหน็บไปอีกดอก


“ไปตายซ้ายงจุนฮยอง!!” แล้วก็เกิดสงครามขนาดย่อมๆท่ามกลางโต๊ะอาหารกลางห้องถ่ายแบบ=____=;;;


ระหว่างที่เกิดสงครามขนาดย่อมๆ คงไม่มีใครได้ยินเสียงถอนหายใจของจุนกอนฮยอง
จะอะไรอีกละ ก็ระยะห่างของสองคนนั้นมันแทบจะไม่มีเลยนะสิ่
ตอนนี้คงได้แต่ขอบคุณที่ห้ามไม่ให้เอากล้องเข้ามา ไม่งั้น งานเข้าเมเนเจอร์คนนี้แน่นอน- -





2----------------------------------------------------------------------------------------



“ไปไหน” ถามขึ้นมาแทบทันทีที่เห้นคนข้างๆลุกขึ้นยืน


“ไปหยิบน้ำ”


“เอาโค้กให้ด้วยดิ”เอ่ยขึ้นพลางชี้ไปที่กระป๋องสีแดง


“รู้แล้วหน่า ฉันไม่ได้จำไม่ได้นะว่านายกินแต่โค้ก
แล้วก้ไม่ได้ควายขนาดจะหยิบเป๊ปซี่มาให้กินหรอกไม่ต้องชี้ก็ได้”
เอ่ยขึ้นอย่างเอือมๆก่อนจะเดินไปที่โต๊ะมุมห้องที่มีอาหารและน้ำวางอยู่


ตากลมองกวาดไปที่โต๊ะก่อนจะหยิบน้ำอัดแก๊สกระป่องแดงขั้นมาถือไว้
แล้วก็ต้องขมวดคิ้วเพราะยังหาสิ่งที่ต้องการไม่ได้
มือเรียวหมุนหระป๋องโค้กเย็นเฉียบในมือเล่นแล้วจู่ๆปากบางก้ฉึกยิ้มกว้างเมื่อเจอเครื่องดื่มฉลากเขียว ‘โออิชิ กรีนที’


ส่วนทางด้านเมเนเจอร์ผู้น่าสงสารก็ต้องขมวดคิ้วแทน
เมื่อเห็นว่าเจ้าแรปเป้อของวงเดินตามคนหน้าสวยมาที่มุมห้อง
แล้วก็นั่นไง! งานกูอีกแล้วววว


เมื่อแรปเป้อของวงกวาดวงแขนกว้างรอบคอคนสวยก่อนที่จะกระซิบข้างหูอะไรบางอย่าง
พร้อมกับขยี้เรือนผมนุ่มนั้นอย่างสนุกสนาน น่าแปลกที่คราวนี้อีกฝ่ายไม่ได้โมโหแต่อย่างใด
กลับยิ้มกว้างพร้อมหัวเราะไปกับเจ้าตัวการ



“อะโค้ก”ยื่นกระป่องโค้กให้คนที่กำลังกอดคอตนอยู่พร้อมรอยยิ้มกว้าง


“แต๊งกิ๊วว~” แล้วหน้าคมก็โน้มลงไปข้างหุของคนตัวเล็ก
”พี่จุนกอนโมโหแล้วโคตรฮาเลย นายลองหันไปมองสิ” ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา


“ไหนๆ” เนื่องจากโพสสิชั่นที่ไม่ค่อยเอื้ออำนวย
การหันหน้าไปด้านหลังอย่างรวดเร้วจึงทำให้ปลายจมูกโด่งเฉียดผ่านแก้มใสนั้นนิดเดียว
แต่เหมือนกับว่าทั้งสองคนจะไม่ไดรู้ตัว มีแต่คนไม่กี่คนที่เป้นเดือดเป้นร้อนเรื่องนี้
และหนึ่งในนั้นก้คือ จุนกอนฮยองXDD





3----------------------------------------------------------------------------------------



“ดื่มกันมั้ยฮยอนซึง” หัวหน้าวงที่เริ่มมึนๆเอ่ยชวนเพื่อนร่วมวงหน้าสวยที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ
“ไม่เอาอ่ะ นายก้รุ้ฉันดื่มไม่เป็นน” เอ่ยปัดก่อนจะทิ้งตัวลงนอน พร้อมกับคลำหาไอโฟนคู่ใจ
”ย้ากกกกส์ ยงจุนฮยอง!!! ไอโฟนช้านน”


“ดื่มนิดนึงหน่าฮยอนซึงง”


“ไม่เอา”


“ดิ่มหน่อยน้า~”


“ไม่เอาไงเว้ย”


“ดื่มคนดียวมันไม่หนุกหนิหว่าาา; O ;”


“เออๆก็ได้” ตอบรับอย่างเสียไม่ได้ก่อนจะกระดกขวดไฮเนเก้นสีเขียวเข้าปาก
”เดี๋ยวฉันขอไปเอาไอโฟนก่อนนะ เดี๋ยวมา”


แล้วร่างบางก็เดินออกไป พร้อมกับหนีบขวดไฮเนเก้นติดมือไปด้วยความที่ไม่เคยกิน
แค่อึกสองอึกก็ทำให้มึนได้แล้ว จึงทำให้เดินโซซัดโวเซไร้สติ จนลืมไปว่าห้องของยงจุนฮยองน่ะ
อยู่แค่ข้างๆนี้เองแต่ขานั้นพาเดินไปที่ลิฟท์ก่อนที่จะกดลิฟท์ลง


ใช่เลย,เป็นที่แปลกใจของทุกคน
ว่าทำไมจางฮยอนซึงวงบีสท์ถึงออกมาเดินเล่นกับน้องไฮกลางดึกทั่วโรงแรมขนาดนี้


แล้วถ้าถุกฉุดขึ้นมาละ?


โชคดีที่เจอคนใจดี พาส่งถึงชั้นห้องก่อนที่จะแยกกัน
แล้วจางฮยอนซึง(ผู้ไร้สติเพราะน้องไฮ) ก็เดินมึนๆเมาไปทั่วชั้นก่อนที่จะไปหยุดหน้าห้องของตน
แล้วก้นั่งทรุดอยู่หน้าห้องแล้วก็หลับไป=______________=





4----------------------------------------------------------------------------------------



“อ่าว ไอ้จุนฮาหยองงงง~ ฮยอนวึงมันยังไม่มาเอาโทสับมันอีกหรา~”
เสียงมึนเมาของลีดเดอร์ที่เดินเข้ามาแทบจะทันทีเมื่อกีกวังเปิดประตุให้


“ยังไม่มาเลย มันจะมา?” สร้างความประหลาดใจให้จุนฮยองเป้นอย่างมาก
จางฮยอนซึงไม่น่าขาดไอโฟนได้นานขนาดนี้


“เยสเซ่อออ~ มานบอกว่าจะมา~”


“บอกมึง? นานยัง?”


“ก้พอมันกรึ๊บน้องไฮกูไปสองอึกมันก็บอกว่าจะมาหาเมิงงง~ ~w~”
จุนฮยองที่กำลังค้นหาที่ชาร์ตแบตไอโฟนถึงกับนิ่งไป


“มึงว่าไงนะ? มึงให้ฮยอนวึงกินไฮเนเก้นเนี่ยนะ” จุนฮยองตวาด


“อ่าห้า~ ก้กุไม่มีเพื่อนกินนิหว่า เฮ้กีกวังงงง กินน้องไฮกับฮยองม๊ายยย~”
คนเมาที่ยังไม่รู้ชะตาตัวเองเอ่ยชวนรูมเมทของจุนฮยองไปอีคน
“ไม่เอาดีกว่าดูจุนฮยอง ผมไม่ค่อยสบายเดี่ยวแย่ คราวหน้านะครับ แหะๆ”


“อ้าวววว ไอ้จุนฮยองเมิงจะปายหน๊ายยยยย ~O~” เมื่อเห้นจุนฮยองผลุนผลันไปที่ประตูก็ตะโกนขึ้นมาอย่างอ้อแอ้






“กูจะไปหาฮยอนซึง แล้วกูจะมาจัดการกับมึงทีหลังไอ้หัวหน้าชั่ว”







5----------------------------------------------------------------------------------------



พอเปิดประตุออกมาก็ต้องตกใจ ร่างบางที่นอนอยู่หน้าห้องข้างๆ
พวงแก้มใสที่แดงระเรื่อด้วยพิษแอลกอฮอล์ ดวงตากลมโตหลับตาพริ้ม
แขนบางกอดตัวเองอยู่อย่างนั้น พร้อมกับบัตรห้องที่กำอยู่ในมือ


ร่างสูงรีบรุดไปประคองร่างที่นอนอยู่ก่อนจะเสียบบัตรเข้าห้องไป
มือหนากดปุ่มเปิดปิดสวิทช์ไฟอย่างคล่องแคล่วแล้วค่อยๆว่างร่างในอ้อมแขนลงบนเตียงอย่
างเบามือ
ผ่านไปสักพัก ผ้าขนหนูผืนเล็กชุบน้ำหมาดๆก้วางแปะลงบนหน้าผากกว้าง ก่อนถูกใช้เช็ดไปตามลำคอระหงษ์นั้น


“อื้ออออออ” เเสียงครรางในลำคอที่ได้ยินทำให้จุนฮยองถึงกับตกใจก่อนที่จะตกใจไปมากกว่านี้
เปลือกตาบางก้ค่อยๆลืมขึ้นแล้วตากลมโตช่ำน้ำนั้นก้ช้อนมองขึ้นมา


“จุนฮยองอา~” เสียงหวานเอ่ยอย่างออดอ้อนจนทำให้ใจสั่นไหว


“หืมมมม” เอ่ยรับในลำคอก่อนที่ดวงตาคมจะเบิกกว้างขึ้นเมื่อโดนวงแขนบางโอบรอบคอ
ก่อนที่จะโดนบังคับให้โน้มหน้าลงมา แล้วริมฝีปากบางก็กดจูบลงบนปากอิ่ม
ลิ้นเล้กหยอกล้อออเซาะเสียจนหน้าเอ้นดู


กลิ่นแอลกอฮอล์อบอวลไปทั่วโพรงจมูก ก่อนที่จะจูบตอบไปด้วยสัญชาติญาณ
รสขมปะแล่มๆของไฮเนเก้นผสมกับความหวานของโพรงปากบางได้อย่างลงตัวจนยากที่จะถอนริมฝี
ปากออก


“อื้ออ”เมื่อสัญญาณขาดอากาศหายใจของร่างบางเริ่มปรากฎ
จุนฮยองจึงต้องละออกมาอย่างน่าเสียดาย ตาคมก้มลงมองคนในอ้อมแขน
อกบางที่กระเพื่อมขึ้นลงตามลมหายใจ เรียวปากที่เผยอออกมาสูดลมเข้าปอด
พร้อมกับดวงตากลมช่ำน้ำ



ให้ตายเหอะ โคตรยั่วอะจางฮยอนซึง




แล้วร่างไร้สติก็หลับไป พร้อมๆที่มือเรียวยังกำชายเสื้อของจุนฮยองไว้แน่น
และลมหายใจแผ่วเบายังคงเป่ารดมึกสีดำบนกระดูกไหปลาร้าของร่างสูง



ไอ้ห่าลาก กูจะทนไงไหววะ




6----------------------------------------------------------------------------------------




“อื้ออออ” ตากลมโตหยีตาปิดเมื่อแสงอาทิตย์แยงเข้าตาใจทันทีที่รู้สึกตัว
อาการปวดหัวที่รู้สึกตั้งแต่ลุกขึ้นนั่งบนเตียง “ดูจุนนน ขอพาราหน่อย ; ^ ;”


เมื่อเรียกแล้วไม่มีเสียงตอบรับ ก้เลยทิ้งตัวลงนอนบนฟกูสีขาวต่อไป
แล้วจู่ๆก็ต้องเด้งตัวขึ้นมาใหม่เมื่อเห็นเสื้อกล้ามสีเทาพร้อมรอยสัก
แล้วก็ล้มลงไปบนหมอนเพราะอาการปวดหัวอีกรอบ

“ยงจุนฮยอง มาได้ยังไงห๊าาา” บ่นงุ้งงิ้งออกมาเราะไม่มีแรงทีจะตะโกน
ก่อนที่จะเอามือนวดหัวตัวเองไปมา ”งื้ออออปวดหัว ; ^ ; “


ส่วนร่างอีกร่างที่ได้ยินชื่อตัวเองพร้อมเสียงงุ้งงิ้งอยู่ข้างหูห็สะลึมสะลือตื่นขึ
้นมา
ก็พบว่าคนข้างๆกำลังเอามือกุมหัวตัวเองแล้วหลัยตาปี๋ ทำให้ถึงกับอมยิ้มออกมา


แล้วจุนฮยองก็ลุกขึ้นไปค้นๆในกระเป๋าของลีดเดอร์ตัวดี
ก่อนที่จะหยิบแผงยาออกมาพร้อมกับเทน้ำใส่แก้วแล้วเดินเอามาให้คนป่วยที่นอนอยู่บนเตี
ยง


“ฮยอนซึงกินยา” ตากลมโตค่อยๆคลายออกมาแล้วเผยให้เห็นตาโตที่มีน้ำตากลิ้งอยู่ตรงหางตา
ก่อนที่จะรับยามากินพร้อมดื่มน้ำตาม


“ปวดหัวมากเลยหรอ หือออ~” ขยี้หัวสีส้มอ่อนนั้นอย่างเบามือ
ก่อนจะใช่ปลายนิ้วเกลี่ยน้ำตาที่หางตากลมนั้นออกให้


“ดูจุนแม่งงง หลอกให้กินน้องเขียว“ ได้ทีก็บ่นงุ้งงิ้งอีกรอบ
“ปวดหัวมากเลยจุนฮยองอาา” เบะปากลงพร้อมกับจับมือใหญ่ทาบหน้า
“มือเย็นจังเลย-w- ขอนะ”


แล้วหัวทุยนั้นก้เอนมาแปะลงบนตักกว้างพร้อมยังเอามือใหญ่ทาบหน้าตัวเองอยู่
“แล้วมาได้ยังไงเนี่ยยย” พุดพลางใช้แก้มถูไปกับหลังมือใหญ่เหมือนจะบอกว่ารีบๆตอบนะ รอฟังอยู่


“ก็เปิดประตุออกมาก้เจอใครไม่รู้นอนเป้นศพอยุ่หน้าห้อง ตอนแรกกะจะไม่เอาเข้าในห้องแล้วนะ”
พูดพลางขำ “แต่พอดีสงสารเดี๋ยวคนเดินผ่านไปมาแล้วกลัว ก็เลยแบกมาไว้ข้างใน โอ้ยยย!”


แล้วก็ต้องร้องเสียงหลงเพราะแนวฟันขาวๆนั้นกัดสะเต็มแรง


“ทีหลังไม่ต้องมายุ่งก้ได้นะ”


“อย่างอนดิ ฮยอนซึงงง~” ปลายนิ้วยาวเกลี่ยปอยผมของคนบนตักเล่น


“ถ้าไม่ห่วงก้ไม่แบกเข้ามาหรอก” แล้วปากหยักก็กระตุกยิ้มข้ึนเมื่อเห้นใบหูของอีกฝ่ายแดงขึ้น
“แล้วถ้าไม่แบกเข้ามากก้คงไม่ได้เห็นใครแถวนี้อ้อนหรอกเน้อะ~ “


“ใครอ้อนนายห้ะ! โอ้ะ!” เพราะด้วยความที่ลุกเร็วเกินไปทำให้อาการปวดหัวกำเริบ
จึงทำให้ดวงหน้าสวยไปจุ้มปุ๊กลงบนไหล่ของอีกฝ่าย “ปวดหัวอีกแล้วงื้ออออ ; ^ ;”


“คร้าบบบ ไม่ได้อ้อนเลยคร้าบบบ”เอ่ยล้อเลียน
“เดี๋ยวต้องเช็กเอ้าทืแล้วนะฮยอนซึง ฉันยังไม่ได้เก็บของห้องนู้นเลย”


“ให้ดูจุนเก้บสิ อยู่เป้นเพื่อนก่อนนะ” ตากลมโตช้อนขึ้นมองหน้าคมพลางมือบางกระตุกเสื้ออีกฝ่ายเป็นเชิงว่า อย่าไปน้า~


“อ่า ก็ได้” แล้วก็แพ้ลูกอ้อนของคนป่วยจนได้” ไปอาบน้ำก่อนสิฮยอนซึง”


“ไม่อาบได้มั๊ยอ่า~”


“ไม่ได้ ตัวเหม้นน้องไฮหมดแล้ว” พุดไปงั้นแหละ ตัวฮยอนซึงมีกลิ่นหอมอ่อนๆตลอดเวลา
ไม่เคยมีครั้งไหนที่จะมีกลินอ่นมากลบได้หรอก


“ไม่อาบน้าจุนอา~ ไม่อาบ” ไถหัวไปมาบนไหล่กว้าง


“ต้องอาบ ไม่งั้นจูบ-,,-”


“(O////////////////O)”


“เมื่อคืนนายก๊จูบฉันเองนะ อย่างงี้เลย” พูดพลางชูนิ้วโป้งขึ้นมาสองข้าง


แล้วจางฮยอนซึงก็ได้สร้างจางฮยอนซึงแอทแทค
ด้วยการปาหมอนใส่ไปสองดอกแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป “ไปตายไปจุนฮยอง!”






“ถ้าเมาแล้วเป็นอย่างงี้ ระวังไว้เหอะจะมอมแม่งทุกวันเลย”



“ไอ้บ้า!”









end----------------------------------------------------------------------------------------





talktalk;
re-up from beast-thailand
Qreaz. 10