ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ★woonkwang; รัตนโกสินทร์โปรเจค เรื่องที่สาม
ไต๋เติ้ล : รัตนโกสินทร์โปรเจค เรื่องที่สาม
โปรเจค : รัตนโกสินทร์โปรเจค
คู่พระ-นาง : ไออุ่น กับ แม่กวาง
ผู้จับปลายปากกา : กี้กิ่ง’พลัสวัน
เรทติ้ง : เด็กอ่านได้ผู้ใหญ่อ่านก็ได้~
แนะนำ : ควรศึกษาละครเรื่องทาสรัก ไม่ก็วนิดา ถ้าจะดีควรจะเป็นทวิภพ-w-
“ห้ะ? แม่กวางจะออกเรือน?”
เสียงหวานใสแหวขึ้นมาในทันใด
“อื้ม เห็นเจ้าคุณพ่อของฉันกับคุณหลวงพิทักษ์คุยกันอยู่
ฉันก้เลยไปแอบฟังมาน่ะ”
“ไม่นะ! แม่โยแม่โย แม่โยแอบฟังผู้ใหญ่คุยกัน
เป้นไปไม่ได้” มือบางกำลังจิกทึ้งหัวตัวเองอย่างบ้าคลั่ง
“แม่กวังก็จะออกเรือนอีก ม่ายยยยยย”
“ไอ้ซ้ึงเอ็งหุบปากไปเลย เฮียรำคาญที่เอ็งหอนอยู่วะ”
ตบหัวทุยๆนั้นไปอีกรอบ
“แล้วแม่กวางจะแต่งกับใครเล่า”
“ฉันก้ไม่รู้เหมือนกันพี่”
คำตอบของแม่โยทำให้ร่างบางที่นอนเกลือกกลิ้งอยู่บนเรือน
ถึงกับลุกนั่ง ก่อนจะตบเข้าเข้าฉาดใหญ่
“แบบนี้ฉันจะไปถามแม่กวางให้รู้เรื่อง!”
ว่าแล้วก็ลุกยืนก่อนจะจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทาง
เอ่อ.. ไม่ต้องถามว่าเป็นสีอะไรนะคู้ณณณ
ก็แสบสันเหมือนเดิมกระนั้นแหละ
“มีใครจะไปกับฉันไหม?”
“.......................”
“ฉันว่าเรื่องนี้แม่กวางก็ยังไม่รู้เรื่องดอก”
แม่โยพูดขึ้นแทรกท่ามกลางความเงียบ
“ก้ไปถามให้รู้ไงเล่า-3- “
แล้วก็วิ่งลงเรือนไป
“ฉันไปก่อนละกันนน~”
“แม่โยว่าไหม ไอ้ซึ้งแม่งจะมีคุณหลวงหรือไม่มีคุณหลวง
แม่งมันก็ยังกระโดกกระเดกเหมื๊อนเดิม”
เอ่ยขึ้นทันทีเมื่อเห็นหลังบางลงเรือนไป
“ฉันได้ยินนะเฮีย!!!”
ยังมิวายได้ยินอีกแหน่ะ
“หูแม่งดีเหมือนหมาเลยวะ”
“ใครจะโง่เหมือนเฮียเล่า!”
-----------------------------------------------------------------------------------------
ร่างบางที่วิ่งมาจากเรือนของตน
เมื่อถึงเรือนคุณหลวงพิทักษ์ก็รีบวิ่งขึ้นไป
ก่อนจะเจอแม่กวางกำลังนั่งร้อยพวงมาลัยอยู่ตรงกลางเรือน
พลันรีบวิ่งเข้าไปนั่งข้างๆก่อนจะเอ่ยคำถามนานาที่อยากรู้
“แม่กวาง แม่กวางจะออกเรือนจริงหรือ
ออกกับใคร เมื่อไร ที่ไหน เพลาใด ฤกษ์ยามได้รึยัง”
เขย่าตัวอีกฝ่ายจนอีกฝ่ายต้องวางมือจากการร้อยพวงมาลัย
“แม่กวาง แม่กวางทำไมไม่ตอบฉัน”
“หยุดเขย่าตัวฉันก่อนสิแม่ซึ้ง”
พลันนั้นมือบางก้หยุดก่อนที่จะเอามาประสานไว้หน้าตัก
“ฉันจะออกเรือนจริง”
“ม่ายยยยยย”
มือบางเริ่มจิกทึ้งหัวอีกครั้ง
“กับใคร แม่กวางกับใคร ;~~~;”
“ฉันก้ยังไม่รู้เลยแม่ซึ้ง....”
“แล้วไอ้อุ่นรู้รึยัง?”
“รู้ก่อนฉันเสียอีกกระมัง ถ้าไออุ่นไม่รู้ฉันก็คงไม่รู้
เหมือนว่าผู้ใหญ่จะไม่ค่อยอยากบอกเรื่องนี้ให้ฉันรู้เท่าไร”
แย้มยิ้มบางเบา
“เหมือนว่าพวกท่านคงคิดว่าฉันคงไม่ยอมกระมัง
ทั้งๆที่ฉันก้ไม่เคยขัดได้อยู่แล้ว...”
ร่างเล็กเอ่ยตัดพ้อกับตัวเองเบาเบา
ร่างบางที่เห็นว่าเพื่อนของตนกำลังอยากใช้เวลาส่วนตัว
ก็เอ่ยไล่พวกข้าทาสให้ออกไปเสีย
“ถ้าแม่กวางไม่อยากแต่งก็ไม่ต้องแต่งสิ!”
เอ่ยเสียงดัง ใครว่าตนอยากให้แม่กวางแต่งเล่า
ยิ่งเป็นใครมาจากไหนไม่รู้ ยิ่งต้องระแวง
“ฉันไม่อยากให้แม่กวางออกเรือนเลย...”
“ฉันก็ไม่อยากออกเท่าไรดอก
แต่ถ้าเจ้าคุณพ่อต้องการ ฉันก็ปฏิเสธไม่ได้ดอก”
แย้มยิ้มกว้างให้อีกฝ่ายสบายใจ
ทั้งๆที่ดุยังไงก้เป้นรอยยิ้มที่ฝืนอย่างหามิได้
“ยิ่งกับคนที่ไม่ได้รัก ฉันก้ไม่อยากออกเรือนหรอกแม่ซึ้ง”
-----------------------------------------------------------------------------------------
หลังจากไปนั่งคุยกับแม่กวางที่เรือนคุณหลวงพิทักษ์เสร็จ
ร่างบางก็ค่อยๆเดินกลับเรือนของตัวเอง
ใบหน้าที่เคยแย้มยิ้มอยู่ตลอดเวลา
คิ้วเรียวสวยกลับขมวดแน่น
เมื่อตกอยู่ในภวังค์ ก้เป้นแบบเดิมๆ เดินชนคนนั้นคนโน้นไปเรื่อย
ปากบางก้ขยับคำเดิมซ้ำๆ
“ขอโทษครับ”
“ไม่ให้อภัย”
เสียงแบบนี้ = =
มือที่กอดเอวอยู่แบบนี้ = =
ใครจะมารุ่มร่ามได้เท่าคุณหลวงพยงค์เล่า
“ไม่ให้อภัยก้ไปไกลๆไป”
ตีป้าปเข้าให้ พร้อมเอ่ยเสียงเอือมๆไป
“มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่เล่นด้วยจึงถามออกไป
เพราะจากที่เห้นคงไม่ใช่เรื่องเล็กๆ
“แม่กวางจะออกเรือน”
เมื่อมือที่กอดเอวอยู่นั้นเปลี่ยนมาจับมือบางไว้
มือบางออกแรงกระตุกเป็นการบอกว่าให้เดินต่อไป
“แล้วไม่ดีหรอกหรือ”
“ออกเรือนกับใครไม่รู้...
แถมแม่กวางยังปฏิเสธไม่ได้ด้วย”
ก่อนจะเอ่ยกับตัวเองเบาเบา
“ถ้าไม่ได้รักเขาแล้วจะแต่งกับเขาได้กระไร”
“พี่พยงค์!!!”
ตะโกนออกมาสะเสียงดังจนทำให้เจ้าของชื่อสะดุ้ง
“ถ้าแม่กวางมีคนรักแล้ว ก้ไม่ต้องแต่งงานใช่ไหม”
“กระมังนะ...”
ตอบไปอย่างเสียไม่ได้
ก่อนที่จะเริ่มระแวงเมื่อริมฝีปากบางแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้น
หึหึ แล้วจะกลัวอะไรละ...
-----------------------------------------------------------------------------------------
"คุณหนูขอรับคุณหนู"
"คุณหนู"
"คุณหนูขอรับ"
เอ่ยเรียกร่างเล็กที่นั่งอยู่บนม้านั่งกลางสวน
กว่าจะรู้สึกตัวก้พลันเสียงทุ้มต้องตระโกน
ร่างเล็กสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันมาเอ็ด
"จะตะโกนทำไมไออุ่น เดินเข้ามาสะกิดฉันก็ได้จะเป็นไรไป"
ก่อนจะกวักมือเรียก
"มานั่งนี่มาไออุ่น"
"มันไม่สมควรนะขอรับ"
"มานั่งกับกวางหน่อยได้ไหม.."
เมื่อีกฝ่ายแทนตัวเองอย่างนั้นก็ยากที่จะปฏิเสธ
ร่างสูงเดินไปนั่งข้างๆ ก่อนที่หัวเล็กจะเอนมาผิงไหล่กว้างนั้น
"ขออยู่อย่างนี้สักพักนะ"
ว่าแล้วเปลือกตาบางก็ปิดลง
ก่อนจะคิดทบทวนอะไรทุกอย่างในสมอง
"ถ้ามันหนักมาก ก็ปล่อยวางสิขอรับคุณหนู"
"อย่าเรียกว่าคุณหนู ไม่ชอบ"
"ก็ได้ครับ"
แล้วร่างสองร่างก็ยังคงนั่งอยู่บนม้านั่งต่อไป
เพียงแต่คำว่าคุณหนู จะไม่ได้ยินจากเสียงทุ้มนั่นอีกแล้ว
-----------------------------------------------------------------------------------------
"นี่แม่กวาง~ ฉันหาวิธีที่แม่กวางไม่ต้องออกเรือนได้แล้วนา~"
ร่างบางเอ่ยอย่างสนุกสนานจนคนฟังต้องยิ้มตาม
"แม่กวางก้แค่หาคนรักให้ได้ก็จบ~"
"คนรักมันไม่ได้หาง่ายๆนะแม่ซึ้ง"
แม่โยที่นั่งฟังอยู่ด้วยต้องเอ่ยออกมาอย่างเอือมใจ
"คนรักนะไม่่ใช่ผักปลาจะเดินเข้าตลาดแล้วเจอ"
"งั้นฉันถามใหม่ก็ได้"
ก่อนจะหันหน้าไปทางแม่กวัง
"แม่กวังสนิทกับใครมากที่สุด"
"ฉันนะหรอ... ก้แม่ซึ้งกับแม่โยไง"
"แล้วที่ไม่ใช่ฉันสองคนละ"
"ไออุ่น"
"นั้นไงโป๊ะเช๊ะ! แม่กวางก้รักกับไอ้อุ่นไปเลย
แค่นี้เรื่องก็จบ~~~"
ปากเรียวบางแย้มยิ้ม ท่ามกลางที่ทุกคนส่ายหน้าระอาใจ
"นั้นไงงง ไอ้อุ่นมาพอดี"
"อ้ายอู่นนนนนน~" เสียงใสๆตะโกนเรียกไปพร้อมกับกวักมือ
"ขอรับ?"
เสียงทุ้มตอบรับอย่างงงๆ
"เอ็งจะดุแลแม่กวางได้ไหม?"
เมื่อไออุ่นเดินมา ปาดเรียวก้ยิงคำถามใส่ทันที
"ดูแลได้สิขอรับ"
ตอบอย่างมั่นใจในทันที
"แล้วเอ็งจะดูแลไปนานแค่ไหน"
"จนกว่าชีวิตจะหาไม่ขอรับ"
พลันเสียงทุ้มนุ่มตอบออกมา มือบางก็ตบโต๊ะในทันที
"เห็นไหม ว่ารักกับไอ้อุ่นนี่ดีสุดแล้ว
ทำไมไม่มีใครเชื่อไอ้ซึ้งเลยว้าาาา"
ทางด้านร่างสูงที่ดูจะงงกับที่แมซึ้งพูด
ก็ส่งสายตาไปหาแม่โยกลายๆว่า แม่ซึ้งพูดอะไร กระผมไม่เข้าใจขอรับ
ก่อนที่จะได้รับคำตอบกลับมาว่า
"แม่ซึ้งบอกให้เอ็งกับแม่กวางรักกัน
แม่กวางจะได้ไม่ต้องออกเรือนกับชายอื่น"
หน้าคมที่ดูตระหนกไปชั่ววุบหนึ่ง
ก่อนที่จะขำออกมา
"ผม ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าพี่สะใภ้ผมคิดได้ ฮฮ่าๆๆ"
"ห้ะ? พี่สะใภ้?"
ร่างบางที่ถูกพาดพิงถึงกับงง
"เอ็งกับพี่พยงค์? เป้นพี่น้องกันรึ"
"อ่าวแม่ซึ้ง ฉันนึกว่าแม่ซึ้งรุ้ตั้งนานแล้วสะอีก"
แม่กวางก็ตอบให้ ก่อนที่จะรู้สึกผิดที่พุดออกไป
เพราะตอนนี้แม่ซึ้งกำลังเอามือจิกทึ้งหัวตัวเอง(อีกแล้ว?)
"ทำม๊ายยยย ทำไมต้องเป้นไอ้ซึ้งที่ไม่รุ้เรื่องด้วยว้าาาา"
-----------------------------------------------------------------------------------------
ร่างเล็กที่ตอนนี้กำลังนั่งทำใจ
เพราะคุณหลวงพิทักษ์เรียกขึ้นไปพบ
พอคิดว่าจะต้องออกเรือนที่ไร ใจมันพาลจะหายวูบไปทุกที
เมื่อออกเรือนแล้วเห็นทางฝ่ายนู้นบอกว่าจะไปทำกิจที่ฝรั่งเศสสี่ปี
ถ้าเป็นอย่างนั้น คงคิดถึงแม่โยแม่ซึ้งมากแน่ๆ
แต่จะทำไงได้เล่า ก็เจ้าคุณพ่ออยากให้ออกเรือน
เรื่องแค่นี้ทำให้พ่อคงไม่เป็นอะไรหรอก....
แล้วร่างเล็กก้เปิดเรือน ก่อนจะคลานเข่าเข้าไป
"ลูกกวาง มาแล้วหรือ"
ใบหน้าของคุณหลวงพิทักษ์แย้มยิ้มเหมือนลูกมิมีผิด
"สวัสดีเพื่อนพ่อก่อนสิ"
มือเรียวยกประนมก่อนจะกราบลงพื้น
"สวัสดีครับ"
"ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ลูก คนกันเองๆ"
ผู้ใหญ่ฝ่ายอีกฝ่ายหนึ่งกล่าว ก่อนจะบ่นถึงลูกตน
"ขอโทษนะไอ้พิทักษ์ ลูกข้ามันช้าจริงๆเลย
เสียการเสียงานหมด "
ผ่าง!!
"ขอโทษขอรับที่มาช้า"
เสียงหอบแฮก ของผู้มาใหม่ดังเข้ามาพร้อมเสียงปรตูเรือน
"ไหว้เพื่อนพ่อรึยังเนี่ยไอ้ลุกคนนี้"
เอ็ดเข้าให้ก่อนที่ร่างสูงจะโค้งให้คุณหลวงพิทักษ์
"ส่วนนี่แม่กวาง"
หน้าเรียวเงยหน้าขึ้นจากตัก
ก่อนที่จะมองไปยังอีกฝ่ายหนึ่งแล้วก็ต้องตกใจ
"ไออุ่น!"
"กวาง!"
"อ่าว ไปรู้จักกันตอนไหนละเนี่ย?"
ผู้ใหญ่สองคนถึงกับนั่งงง
"ไออุ่นเป็นทหารในเรือนกวางเองจ้ะพ่อ"
แม่กวางเอ่ยแถลงไข
"อ้ออออ งั้นก็แม่กวางเองหรอกหรือ
ที่เอ็งมาเล่่าให้พ่อฟังน่ะ"
คำพูดของพ่อทำให้ร่างสูงได้แต่เอามือจับท้ายทอย
ก่อนจะยิ้มเขินบางเบา
"คุณอาก็คงเป็นหลวงบพิตรใช่ไหมครับ?"
"ฮ่าๆๆ อาเนี่แหละหลวงบพิตร พ่อของไอ้อุ่นกับไอ้พยงค์มันน่ะ"
แล้วคุณหลวงก้หัวเราะกับความไม่รู้ของร่างเล็ก
"รู้จักกันก็ดีแล้ว งานจะได้ราบรื่น"
แล้วหลังจากที่ปล่อยให้ผู้ใหญ่เข้าคุยกัน
ร่างเล้กก็รีบดึงร่างสูงออกมานอกเรือน
"ไออุ่นรู้อยู่แล้วใช่ไหม? ว่ากวางต้องออกเรือนกับอุ่น!"
ขมวดคิ้วสะแน่น พลางเค้นความจริง
"ผมไม่รู้จริงจริงนะ ผมเพิ่งมารุ้ตอนที่จะเดินขึ้นเรือนเมื่อตะกี๊นี่เอง"
นิ้วยาวชี้ไปทางเรือนที่เพิ่งลงมา
"เห็นว่าเรือนคุ้นๆ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร"
"ออกเรือนกับอุ่น"
ร่างบางพึมพัมกับตัวเองเบาเบา
"ถ้าอุ่นไม่คิดสเน่หา อุ่นไม่ต้องแต่งก้ไม่เป้นไรดอก"
"ใครว่าไม่คิด"
ร่างเล็กถึงกับเบิกตากว้าง
"คิดตั้งแต่แรกพบแล้วละขอรับ"
"ถ้าไม่คิดก็คงไม่มาเป็นทหารหรอกขอรับ
ถ้าไม่คิดก็คงไม่มาเป็นคนในเรือนหรอกขอรับ
ถ้าไม่คิดก้งไม่ทำทุกอย่างให้ได้มาเจอหรอกขอรับ
และถ้าไม่คิดก็คงไปฝรั่งเศสกับพี่ตั้งแต่สี่ปีที่แล้วแล้วขอรับ"
ยิ้มตามแบบฉบับ
"แล้วแบบนี้ยังจะออกเรือนกับผมอีกไหมขอรับแม่กวาง?"
จอบอ.จบบริบูรณ์----------------------------------------------------------------------------
ก็แม่ซึ้งอยากจะพิเศษ;
"พี่พยงค์!"
"หืม???"
"ทำไมไม่เคยบอกซึ้งว่าไอ้อุ่นเป็นน้อง!"
"ก้ซึ้งไม่ถาม"
"อ้อหรอออ เพราะซึ้งไม่ถามงั้นหรอ
งั้นถ้าซึ้งไม่ถามว่ารักมั้ย ก็ไม่รักงั้นสิ?"
"งั้นกลับไปหาแม่สาวในเรือนคุณหลวงไป๊!!"
"=[]=!!!!!!!!!!!!!!!!"
เมื่อแม่ซึ้งวีนจบ=w=------------------------------------------------------------------------
เสวนาพาเพลิน;
รีอัพ จาก บ้านอสูรไทย
Qreaz. 10
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น