คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro Friend?
Intro!!
“เตนล์อ่า ตื่นได้แล้ววว” ใครกันเนี่ยมาปลุกคนหล่อแต่เช้าวันหยุดแบบนี้ จะท้าทายอำนาจมืดของเตนล์เตนล์สินะ
“เตนล์อ่า ถ้านายไม่ตื่นฉันจะ...” จะ? จะทำอะไร๊?
“ฉันจะจูบนาย!!” โหยยย ผมนี่ลุกเลยครัชชช นี่กล้าพูดได้เลยว่าพี่เตนล์คนนี้แมนมาก - - ไม่ยอมให้ใครมาล่วงล้ำได้ง่ายๆหรอก วะฮะฮ่า!
“แหม่... ลุกซะไวเชียว พ่อคุณณณณณณณณ”
“ฮื่อออ แทยงเหรอ มีอะไรมาปลุกกันแต่เช้าเนี่ย?” ทำหน้ามุ่ยไปก่อนครับ
“แกลืมเหรอ วันนี้พ่อแม่จะมาหานายวันนี้อ่ะ? นี่คงลืมไปแล้วสินะ - -“ พ่อแม่มา? แทยงรู้ได้ไง?
“แล้วนายรู้ได้ไง?”
“เมื่อคืนฉันเล่นเกมกับนายจนดึกแถมนายยังคุยโทรศัพท์เสียงดังด้วยนะเตนล์ นี่นอนน้อยรึว่าเมาเกมกันแน่” เกมนี่เมาได้เหรอครับ แทยงบ้า - -
“อ้อ ลืม แล้วตอนนี้กี่โมงแล้วอ่ะ?” ถามไปเพราะไม่รู้เวลาจริงๆ โทรศัพท์ผมถือไปวางไว้ไหนยังไม่รู้เลยครับ...
“สิบโมงเช้าแล้วเตนล์ ถ้าพวกท่านออกเดินทางกันประมาณแปดโมงครึ่ง อีกสามสิบนาทีก็ถึงแล้ว” บ้านผมกับหอแถวโรงเรียนใช้เวลาในการเดินทางประมาณ 2 ชั่วโมง แล้วปกติพ่อแม่ผมมักจะออกมาจากบ้านตอนแปดมงครึ่ง.... ตายแล้วเตนล์เอ้ยยยย ห้องก็ยังไม่เก็บ ผมรีบเด้งตัวขึ้นจากที่นอนทันที
“เห้ยเตนล์ ไม่ต้องรีบมากก็ได้”
“ไม่ให้รีบได้ยังไงแทยงอ่า ฉันยังไม่ได้เก็บห้องเลยนะ!” ผมพูดออกไปทั้งๆที่ยังไม่ได้มองดูห้องของตัวเองว่ามันเป็นยังไง
“นายเก็บมันไปตั้งแต่ตอนก่อนเล่นเมื่อวานแล้วเตนล์ - -” แทยงพูดพร้อมส่งสีหน้าเอือมๆ มาให้ผม
“นายไปอาบน้ำได้แล้ว อีกแค่ 25 นาทีนะ”
“อื้ม นายทานอะไรมารึยัง? มีมาม่าอยู่บนชั้นวางของนะ ถ้าหิวก็เสียบกาน้ำร้อนแล้วกินเลย” ผมเตรียมเสื้อผ้าเพื่อเข้าไปอาบน้ำต่อไป
“เตนล์ ไม่เห็นมีมาม่าเลยนะ” อ้อ... ผมลืมว่าเพิ่งซื้อมา แล้วยังไม่ได้เอาวางไว้บนชั้น...
“อ้อ คือเตนล์ยังไม่ได้เอามาวางไว้บนชั้น น่าจะอยู่ข้างๆชั้นนะ”
“เจอแล้ว! ฉันจะทำมันเผื่อนายด้วย รีบอาบน้ำล่ะ”
“คร้าบบบบบ” ผมรีบเข้าไปอาบน้ำทันที จะได้ทานมาม่าฝีมือแทยงทั้งที? ก็ต้องรีบๆกันหน่อย
แทยงอยู่กับผมมาก็ปีนึงได้แล้วมั้งครับ เรียนห้องเดียวกัน อยู่ห้องตรงข้ามกัน เจอกันทุกวัน ผมก็ลืมโน่นลืมนี่อยู่แทบจะทุกวัน เรียกได้ว่าถ้าวันๆนึงไม่ลืมอะไรซักอย่างนี่ไม่ใช่เตนล์ แต่ยังดีที่ยังได้แทยงเพื่อนรักคนนี้ช่วยเตือน ฮือออ รักนายจังเลยแทยงอ่า น้ำตาจะแชร์ขอไหลนะครับ TT
Taeyong
ไหนๆเตนล์ก็ไปอาบน้ำแล้ว ผมก็ของแนะนำตัวอย่างเป็นทางการเลยแล้วกันนะครับ ผม อี แทยงย๊งงยงครับ ผมเป็นคนเกาหลี แต่พ่อแม่มาอยู่ที่ไทยซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามาอยู่ได้ยัไงเหมือนกัน 5555555 แล้วถ้า ถามว่าทำไมผมถึงชอบดูแลเอาใจใส่ แล้วก็ช่วยเหลือเตนล์ ผมก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้เหมือนกัน รู้แค่ว่าผมมีความสุขก็พอแล้ว ผมเป็นคนดีนะครับจริงๆ ดีจริ๊งๆ ไม่เชื่อรอดูผมในตอนต่อๆไป แต่ตอนนี้เตนล์เข้าห้องน้ำไป 10 นาทีละ เผลอหลับรึเปล่าเตนล์?
“เตนล์ ออกมาได้แล้ว 10 นาทีแล้วนะ หลับในห้องน้ำแล้วรึไง?” ผมตะโกนถามออกไปอย่างดัง เพราะกลัวว่าเจ้าตัวจะไม่ได้ยินถ้าเผลอหลับไปจริงๆ
“คร้าบบบบ มาแล้วครับมาแล้ววว” เตนล์ออกมาจากห้องน้ำด้วยผมที่เปียกชื้น มิน่าออกมาช้า มัวแต่สระผมอยู่นี่เอง
“หิวยัง? อ่ะ” ผมยื่นถ้วยมาม่าให้เตนล์
“หิว มากกกกก นี่ตามกลิ่นออกมาเลย” เตนล์สูดดมกลิ่มมาม่าที่หอมหวนพร้อมกับทำหน้าฟิน ผมไม่อยากบอกเลยว่าเตนล์นี่แหละ ตัวเสพติดมาม่า รสใหม่ไหนมาซื้อหมด เจ้าตัวชอบอ้างว่ามันถูก แล้วก็สะดวกกว่าออกไปกินนอกหอ ซึ่งผมคิดว่ามันไม่ค่อยดีต่อสุขภาพ เตือนไปตั้งหลายครั้งแต่เตนล์ก็ยังกินอยู่...
“นายกินมันแบบนี้ทุกวันไม่เบื่อบ้างเหรอ” ผมถามคำถามแบบนี้ทุกๆ สัปดาห์หรือแทบจะทุกครั้งที่เห็นเตนล์กินมัน
“ก็มีบ้างนะ แต่มันก็มีหลายรสอ่ะ ไม่เบื่อมากหรอก”
“ แหนะ ที่ถามไปนี่อยากให้เลิกนะ ข้าวกล่องข้างหอก็มี เซเว่นหน้าหอก็มี” ผมเอือมมมม
“ก็มันประหยัดอ่ะ แทยงไม่กินเหรอ ถ้วยนั้นมันจะอืดแล้วนะ” ข้ออ้างเดิมอีกแล้วเตนล์ ช่างเถอะเตือนไปก็เท่านั้น ผมเลยเดินนั่งยังฝั่งของตัวเองแล้วก็นั่งกินจนเสร็จ
“มา เดี๋ยวเตนล์เอาไปล้างเอง” ผมมองดูผมของเตนล์ที่ยังเปียกอยู่แล้วก็ไล่เจ้าตัวให้ไปเช็ดผมให้แห้งก่อน
“นายไปเช็ดผมให้แห้งก่อนเถอะ เดียวจะไม่สบายนะ”
“ปล่อยให้มันแห้งเองก็ได้ ไม่เป็นไรหรอก” ดื้ออีกแล้วนะเตนล์
“งั้นมานี่ เดี๋ยวเช็ดให้” ผมยื่นมือไปหยิบผ้าขนหนูสีขาวผืนเล็กที่พาดอยู่บนราวข้างๆตัวมาแล้วจับเตนล์ให้นั่งลงบนเก้าอี้
“ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องเช็ดให้เตนล์ก็ได้ เดี๋ยวเตนล์เช็ดเอง” เตนล์ยื่นมือออกมาหยิบผ้าจากผมแต่ผมไม่ปล่อย
“นั่งนิ่งๆ ไปก่อนฉันเช็ดให้แป้บเดียว” ผมลงมือเช็ดผมให้เตนล์ทันทีหลังพูดเสร็จ ผมก็ค่อยๆ เอาผ้าที่อยู่บนฝ่ามือมาขยี้ไปมาบนหัวเตนล์ไปเรื่อยๆจนเสร็จ ส่วนเจ้าตัวก็นั่งนิ่งๆจนกระทั่งผมแห้มเหมือนกัน
“แห้งหมดแล้ว นายจะล้างถ้วยไม่ใช่เหรอไปล้างดิ” เตนล์หันมาตีหน้ายักษ์ใส่ผมแล้วก็เดินไปล้างถ้วยต่อ
แต่ทันทีที่เตนล์กำลังจะหยิบถ้วยขึ้นมาล้างอยู่นั้น ก็มีเสียงเหน้าห้องดังขึ้นมา
“เตนล์ สงสัยพ่อแม่นายจะมาถึงแล้วล่ะ” หลังจากที่เตนล์ได้ยินผมพูดเช่นนั้นก็รีบวางถ้วย แล้วก็วิ่งไปเปิดประตูทันที ถ้าถามว่าผมไม่ออกไปจากห้องเหรอ นี่มันเวลาครอบของเตนล์นะ? ผมอยากบอกมากว่าผมเจอพวกท่านบ่อยกว่าเจอพ่อแม่ตัวเองซะอีกครับ ตอนนี้ผมก็นับพวกท่านเป็นพ่อแม่คนที่สองไปเรียบร้อย แล้วพวกท่านก็เรียกผมว่าลูก ก็คงจะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วรึเปล่าครับ?
ความคิดเห็น