คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Knight's lady :: Intro
บทนำ
"ขอร้องละน้าโชว์ >O<"
สาวสวยหน้าลูกครึ่งกำลังไหว้ผมพร้อมกับส่งเสียงอ้อนขอร้องให้ผมช่วยเหลือเธอ แล้วทำไมต้องเป็นผมด้วยนะที่เดินผ่านมาเจอเธอสองคนนี้เข้า =_=
"แต่ว่า โชว์ต้องรีบกลับบ้าน"
"แต่ในตรอกนั่นมันมืดมากเลยอ่ะ พลอยไม่กล้าเข้าไป"
ผมหันไปมองสองสาว พลอยชมพูและปรอยปรายที่กำลังทำหน้าตาอ้อนวอนสุดฤทธิ์ หลังจากพบผมเดินผ่านหลังจากที่พวกเธอได้แต่ยืนสงบนิ่งอยู่หน้าตรอกแคบๆ ที่แสนจะมืดมนข้างโรงเรียนอินเตอร์คอร์นแนล และเพราะไอ้ตรอกเจ้าปัญหานี้แหละ ยัยสองคนนี้จึงพยายามที่จะขอร้องให้ผมช่วยเดินเข้าไปเก็บกระเป๋าของพลอยที่ตก แล้ววิ่งกันยังไงให้กระเป๋ามันตกได้เนี่ย
"แล้วทำไมพลอยกับปรอยไม่เข้าไปกันสองคนละ"
"ก็ตอนขามาพวกเราหลับตาวิ่งกันมานะซิ"
"=_=;;"
ขอนับถือในความสามารถของสองสาวนี้จริง หลับตาวิ่งกันมาโดยที่ปากไม่คาบพื้นก่อนเนี่ย สุดยอด ผมยังทำไม่ได้เลยนะเนี่ย
"นะ นะ โชว์ โชว์ออกจะน่ารักและก็ใจดีช่วยเก็บให้พลอยหน่อยนะ"
"ก็ได้"
เพราะงี้ซิ ผมถึงไม่กล้าปฏิเสธใคร เพราะผมน่ะใจอ่อนง่ายจะตายไป ยิ่งกับพวกผู้หญิงเนี่ย จุดอ่อนผมสุดๆ เลย ผมถึงถูกพวกสาวๆ ยกให้พวกอัศวินปกป้องสาวๆ ไง อันที่จริงผมไม่ได้ดีเดขนาดนั้น แต่เพราะสถานการณ์มันบังคับต่างหากละ และครั้งนี้ก็เหมือนกัน ทั้งที่ใจจริงผมต้องรีบไปช่วยพวกเพื่อนๆ ที่ร้านเค้กที่ไอ้หล่อทำงานพิเศษอยู่ ไม่งั้นมันหาเรื่องโวยวายผมอีก หมอนี่บ่นเก่งกว่าแฟนอีกจะบอกให้ ผมละสงสารไพลินจริงๆ ที่หลวมตัวมาคบมัน แต่อย่างว่านะ ก็คนมันรักไปเแล้วนี่เนาะ แต่ผมซิ แฟนก็ยังไม่มี จะปิ๊งสาวไหนก็ไม่ค่อยจะมีใครสนเลย เพราะสาวๆ ส่วนใหญ่ดันชอบเพื่อนผมมากกว่า TT^TT
"ขอบคุณนะสุดหล่อแล้วจะแนะนำสาวๆ น่ารักให้"
"ไม่เป็นไรมั้งพลอย"
"รึโชว์อยากได้รับพลอยเป็นของขวัญแทนคำขอบคุณ *O*"
"พลอย แกแรดเกินไปแล้วว่ะ" เสียงปรอยที่อยู่ข้างพลอยบอก ขอบคุณนะปรอยที่ช่วยชีวิตเรา =_=;;
"จริงด้วยขอโทษทีนะ ^O^"
"งั้นโชว์ขอตัวเข้าไปเก็บให้ก่อนนะ"
แค่เก็บกระเป๋า คงใช้เวลาไม่นานหรอกมั้ง =_=
"งั้นปรอยกับพลอยไปรอโชว์ที่ร้านพี่หนิงละกัน"
"อืม แต่ถ้าเกินครึ่งชั่วโมงแล้วโชว์ยังไม่กลับ ก็ตามตำรวจมาเก็บศพโชว์ได้เลยนะ -_-*"
"อย่าพูดแบบนี้ซิโชว์ พลอยรู้สึกผิดนะ =3="
พึ่งรู้สึกรึ ยัยฝรั่ง!!
"งั้นพลอยไปนะ"
"อืม"
"อ่อ กระเป๋าของพลอยน่ะ สีชมพูนะโชว์!!"
ขอบใจเธอมากกกกกกกกกกกกก -_____-^
ผมมองเข้าไปในตรอกมืดๆ นั่นก่อนจะถอนหายใจ พลางคิดถึงสภาพของตัวเองหลังออกมาว่าจะมีสภาพแบบไหน กลับมาแบบปกติครบสามสิบสองหรือว่าแขนหายไปข้างหว่า ก็ตรอกเนี่ยมันมันเลื่องชื่อด้านน่ากลัวนี่นา ไหนจะเป็นแหล่งซ่องซูมกำลังของพวกเด็กคอล์นแนล เด็กโรงเรียนนี้น่ากลัวจะตายชัก เฮ้อ~~
พอจะเข้าไปโทรศัพท์มือถือก็เริ่มดัง ผมมองดูชื่อด้านหน้าจอ ก่อนจะเฮ้อหายใจอีกครั้ง อยากจะให้ตัวเองอายุสั้นอีกซักครั้งจริงๆ
"ว่าไงวะ"
(ทำไรอยู่ฟ่ะ ร้านขาดแรงงานนะไอ้โชว์ฮ่วย)
ดู๊ ดูปากมัน เรียกชื่อผมซะเสียหาย -_-^
"รู้แล้ว เก็บของให้ยัยพลอยก่อน"
(เก็บไร?)
"กระเป๋า เออ แค่นี้ก่อน เดี๋ยวจะรีบเข้าไป"
(ให้ไว!!)
นี่สรุปมันกลายเป็นเจ้าของร้าน หรือว่าเป็นพนักงานอยู่ฟ่ะ สั่งยังกะเป็นผมเป็นพนักงานในร้านงั้นแหละ ทั้งที่ผมแค่ไปช่วยมันเฉยๆ เนี่ย ตังค่าตัวก็ไม่ได้ สั่งเอาๆ ค่อยดูเถอะซํกวันฉันจะยุให้ไพลินทิ้งแกไอ้หล่อ!!
เอาเถอะรีบเข้าไปเก็บดีกว่า... ว่าแต่ตาขวามันกระตุกตลอดเลย คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง ขวา...ดี ซ้ายยิ่งดี๊....ดี (บ้านไหนยะ =_=!!)
::: เอาแต่เริ่มเรื่องมาให้อ่านขำๆ กัน 555 จริงๆ ว่าจะลงอีกเรื่องของแจ็ตพอตด้วย แต่กลัวจะสปอยเยอะไป ^^
ความคิดเห็น