ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ^Hanyung^ รักเธอสุดใสยัยตัวแสบ 2
...........................................................................................................................................
พี่ฮังคยอง ดูสดใสจังเลย เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าพี่ฮีชอลมีเพื่อนหล่อขนาดนี้ แต่ดูแตกต่างจากพี่ฮีชอลอยู่ดี พี่ฮีชอลดูสดใสแบบแปลกๆ คิดถึงหมอนั้นอีกแล้วอ่ะ
...........................................................................................................................................
ฉันก้อนั่งบ้ารอจริงๆนะเนี่ย รอหมอนั้น ทั้งโต๊ะมีซาลาเปาอยู่ 5 ลูก ใครจะไปกินหมดว่ะ
พี่ฮังคยองขยันมาให้กินอยู่นั้นแหละ
“มาแล้ว รอจริงๆด้วยนะเนี่ย 555+”
นายหมายความว่าไง ฉันควรไปตั้งแต่แรกใช่มั้ย
“นี่แม่ครับ คนที่ผมเล่าให้ฟังไง ที่ชื่อมินามิน่ะครับ พอดีเค้ามาเที่ยวที่นี่นะครับ บัญเอิญจริงๆนะฮะ” (ภาษาจีน)
“อ๋อคนนี้หรอ หน้าตาน่ารักดีนะ แม่อยากเจอมานานแล้วละ ตาถึงเหมือนกันนะเนี่ยฮีชอลน่ะ” (ภาษาจีน)
นายพูดไรเนี่ย ด่าอะไรฉันให้ผู้หญิงคนนั้นฟังฮะ
“นี่มินามิ คนนี้แม่พี่เองนะ”
“อ๋อ สวัสดีค่ะ เอ้ย เอ่อ หนี่ห่าว...”ฉันพูด
และฉันก้อโค้งให้ท่าน ดีกว่า เด๋วจะไม่รู้เรื่อง
“ตามสบายน่ะจ๊ะ เด๋วอยู่ทานข้าวเย็นด้วยกันนะ มีนามี” แม่พี่เค้าพูด (ภาษาจีน)
“น้องเค้าชื่อมินามิครับแม่”พี่ฮันคยองพูด (ภาษาจีน)
ยิ้มค่ะยิ้ม ยิ้มอย่างเดียวที่ฉันจะทำได้นะ
“แหม ไม่ได้เลยนะเรา”แม่พี่เค้าพูด (ภาษาจีน)
“โห แม่ก็ ไปทำอาหารเย็นได้แล้วครับ”พี่ฮันคยองพูด (ภาษาจีน)
พูดไรกันเนี่ย รู้งี้ก่อนมาน่าจะเรียนภาษาจีนซะหน่อยนะ
“มา เล่าเรื่องมาสิมันเป็นยังไง”
“เล่าไร”
“ก้อเรื่องเธอกับฮีชอลไง”
“อยากรู้ไปทำไม”
“รู้ในฐานะเพื่อนฮีชอล”
“แล้วพี่ไม่ไปถามนายนั้นเอาเองเล่า”
“เหอะน่า เหมือนๆกันนั้นแหละ…เมื่อกี้บอกว่าข้ออ้างอะไรนะ”ฟังกันบ้างสิ
“…อ๋อ เพื่อเป็นข้ออ้างในการบอกเลิกไง ฉันไม่อยากโดนบอกเลิกก่อนหรอกพี่ ให้เค้ารู้ว่าฉันมีแฟนใหม่อ่ะดีแล้ว ฉันไม่อยากต้องมานั่งคบกับพี่ฮีชอล ฉันต้องเสียใจทุกวัน เห็นอยู่กับผู้หญิงหลายๆคน ฉันทนไม่ได้หรอก”
“ก้อเธอบอกให้เค้าคบหลายคนได้ไม่ใช่หรอ”
“พี่ ฉันก้อแค่ประชด ฉันก้อมีความรู้สึก แต่ฉันไม่อยากให้เค้ามองฉันเป็นคนเห็นแก่ตัว ฉันยอมเสียใจคนเดียวดีกว่า”
“แล้วนี่ ลืมฮีชอลได้ยัง”
“พูดไงดีละ”
“แต่ พี่ก้อเห็นบ่อยนะ ที่มันควงคนอื่นต่อหน้าเธอ พี่ก้อคิดว่าเธอจะไม่รู้สึกอะไรซะอีก”
“ถ้าเป็นอย่างนั้นก้อดีสิ...”
ไอ้น้ำตาบ้าไหลมาทำไมบ่อยๆนะ เมื่อไหลจะหมดๆ ไปซะทีฮะ
“เอ้ย อย่าร้องไห้มินามิ”
“ฉันก้ออยากหยุดอยู่นะ แต่มันทำไมไม่ได้...ฮือ...”
“พี่ขอร้อง อย่าร้องไห้เลย เห็นแบบนี้แล้ว...”
พี่ฮันคยองเข้ากอดฉัน นานแค่ไหนแล้วนะที่ฉันต้องเหงาอยู่คนเดียว และในต่างประเทศแบบนี้ ฉันไม่มีคนที่จะปกป้องฉันได้
“เงียบแล้วนะ สัญญาสิ ต่อหน้าพี่จะไม่ร้องไห้อีก”
“ไม่สัญญานะ แต่พยายาม…”
“…พี่จะทำให้เธอลืมฮีชอลเอง พี่สัญญา”
“ฮะ อะไรนะ”
“พี่จะทำให้เธอลืมฮีชอล”
“พี่ไม่ต้องทำหรอกค่ะ เรื่องของฉันกับพี่ฮีชอลมันก้อนานมาแล้ว อีกเด๋วฉันก้อลืมได้เองแหละค่ะ”
“ไม่ๆๆๆ พี่จะทำให้ได้ พี่สัญญา”
แล้วเค้าก้อยื่นนิ้วก้อยมาให้ฉัน แล้วเราก้อเกี่ยวก้อยกัน พี่อายุเท่าไหรแล้วเนี่ย
“สัญญาแล้วนะ เธอก้อห้ามร้องไห้อีกนะ พี่ก้อสัญญาว่าจะไม่ทำให้เธอร้องไห้ เอ้ยๆ พี่จะทำให้เธอลืมฮีชอลเอง”
“ตามใจก้อแล้วกัน”
“แล้วนี่มีที่พักรึยังเนี่ย”
“มาถึงนี่ฉันก้อเดินไปเรื่อยๆ ไม่รู้ไปที่ไหนด้วยอ่ะ”
“นอนนี่แหละ เด๋วพี่ไปเตรียมห้องให้นะ”
“อย่าดีกว่า รบกวนป่าวๆ”
“อย่าปฏิเสธพี่สิ พี่บอกแล้วไงจะดูแลเธอ”
“..ค่ะ ขอบคุณค่ะ”
“หานเกิงมาได้แล้วลูก”แม่พี่เค้าพูด
พูดหรอ แม่พี่พูดภาษาเกาหลีได้ด้วยหรอ
“มินามิ มาทานข้าวด้วยกันสิลูก”
“ไม่ต้องอึ้ง แม่พี่พูดเกาหลีได้น่ะ เพราะพี่สอนท่านเอง”
อ๋อ แล้วทำไมตอนนั้นพูดภาษาจีนกัน ปล่อยให้ฉันโง่อีกแล้ว
พี่ยังพูดไม่ได้เรื่องเลย ยังมีหน้าไปสอนแม่ตัวเองอีก เด๋วก้อมั่วหรอก
“แม่ครับ ผมขึ้นไปเตรียมห้องให้มินามิก่อนนะครับ”
“จ๊ะ มินามิ มานี่ๆ”
“ค่ะ”
แล้วพี่ฮังคยองก้อขึ้นข้างบนไป ไหนว่าดูแลไง ปล่อยให้ฉันอยู่กับแม่พี่ได้ไง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น