ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Heartquake.Z หยุดหัวใจนายจอมป่วน

    ลำดับตอนที่ #4 : Heartquake.Z หยุดหัวใจนายจอมป่วน 4

    • อัปเดตล่าสุด 7 มิ.ย. 54


    “ค่ะนี้นะค่ะ”
     “เอ่อ แล้วเอาเมนูแบบเมื่อกี้ประมาณสัก 10 ชุดด้วยนะครับ แบบใส่ห่อกลับบ้านด้วยเลย”ผม
    “อ่ะ ค่ะ”
    “พี่ซื้อกลับบ้าน ให้เด็กๆเหรอ”เรย์
    “อืม ช่วงนี้ฝึกหนักด้วย พี่เลยอยากเลี้ยงซะหน่อย”
    “โห พี่ พี่สืบทอดกิจการต่อจากปู่เลยดีกว่านะ พวกผมจะได้ไม่ต้องไปยุ่งอ่ะ คราวนี้ผมก็จะได้รอดพ้นจากโรงฝึกไง”
    พวกแกโยนให้ฉันเฉยเลยนะ กว่ามันจะถึงแก มันต้องโดนพ่อก่อนเว้ย
    แล้วอาหารก็มา พวกเรากินกันแบบไม่มองหน้ากันเลย กินไว้ก่อน คุยทีหลัง
    โทรศัพท์ของไอ้เฮย์มา เฮ้อ ผู้ชายตระกูลโองาตะนี่เจ้าชู้ทุกคนเลยแฮะ
    “ฮัลโลครับ อ้าวมีไรนามิ แปปนะ” (นามิคือมินามิ คือเฮย์อยากเรียกให้มันแตกต่างจากคนอื่น)
    มีนะ โทรมาเหรอ หลังจากนั้นเฮย์ก็เปิดลำโพงให้พวกผมได้ยินด้วย
    /ป่าว นายอยู่ไหน/
    “อยู่ร้านข้าว เธอทำไรอยู่ ซ้อมเหรอ เป็นไงบ้าง”
    /ก็เหนื่อยอ่ะ แต่เดบิวต์เป็นดีเจไปแล้ว เหลือเดบิวต์เป็นนักร้อง ว่าแต่นายอยู่กับใครเนี่ย เสียงดังอ่ะ/
    “อยู่กับพี่ชายฉันไง”
    /อ๋อ พี่เซย์ พี่เรย์หรอ ฉันคิดถึงพวกพี่มากเลยล่ะ/
    แค่ผมได้ยินเสียงผมก็คิดถึงแล้วละ ผมคงไอ้บ้าติดน้องแหละมั้ง เพราะผมก็เป็นคนเลี้ยงน้องคนนี้มา ไปอยู่ต่างบ้านตั้ง 3 ปี ตอนแรกผมกับเรย์ คัดค้านหัวชนฝาเลยเรื่องมีนะไปเกาหลี แต่พ่ออยากให้มีนะไปเรียนภาษา เรย์เลยไปด้วย ด้วยความเป็นห่วงมีนะ แต่มันก็ดันเดบิวต์ก่อนน้องซะงั้น เลยทิ้งน้องไว้คนเดียว มันน่า...นัก
    “ไมโทรหาเฮย์ไม่โทรหาพี่ละ น้อยใจนะเนี่ย”ผมพูด
    /ฉันโทรหาพี่เซย์แล้วนะแต่ไม่มีคนรับสาย พี่เรย์ด้วยทำไมไม่รับโทรศัพท์ละ”
    เออ พูดไปก็ลืมคิดผมไม่ได้เอาโทรศัพท์มานี่นา
    “เอ่อ พี่ไม่ได้เอามาน่ะ มันน่ารำคาญ”เรย์พูด
    /อ๋อ พี่ 2 คนคงมีผู้หญิงโทรหาเยอะละสิ ... แล้วนี่พี่คิดถึงฉันมั้ยเนี่ย/
    “พี่ก็คิดถึงเธอนะ กินข้าวบ้างรึป่าว อย่ามัวแต่ซ้อมจนลืมกินข้าวละ”ผมพูด
    /อืม กินๆ แล้วพี่เป็นไงบ้าง/
    “ก็หมือนเดิม เอ้อ ลุงเป็นไงบ้างละ”
    /ก็เหมือนเดิมแหละสบายดี อิ่มหมีพลีมัน555+/
    ลุงก็คือพี่ชายของพ่อ(รู้อยู่)แต่เค้าเป็นฝาแฝดของพ่อน่ะครับ เป็นประธานบริษัท LO Music Ent.ลุงผมชื่อลีซองอึน สงสัยละสิว่าเค้าเป็นพี่ชายของพ่อได้ไง ในเมื่อเค้าเป็นคนเกาหลีส่วนพ่อเป็นคนญี่ปุ่น คือปู่ผมเป็นคนญี่ปุ่น ย่าเป็นคนเกาหลี พวกเค้าแต่งงานกัน
    แต่ย่าเค้าไม่อยากให้นาสกุล ลี ของย่าต้องหายไปย่าให้ลุงใช้นาสกุลลี พ่อผมต้องใช้
    นาสกุลโองาตะตามปู่ผม เรื่องนี้อย่าบอกใครนะครับว่ามีนะเป็นหลานประธานเดี๋ยวหาว่าใช้เส้น แมวมองค่ายลุงเค้ามาทาบทามมีนะกับเรย์มาเป็นนักร้องเอง
    /นี่พี่เซย์ พี่มีแฟนยังเนี่ย อายุป่านนี้แล้วหาแฟนได้แล้วนะ/
    “ยัยบ้า ฉันอายุมากกว่าเธอเท่าไหรเอง”
    /เออพี่ฉันต้องไปซ้อมแล้วนะ แล้ววันหลังจะโทรมาหาใหม่ แล้วอย่าลืมรับโทรศัพท์ฉันด้วยนะ โทรศัพท์มีหัดรับซะบ้างไม่ใช่ไว้ตั้งที่บ้าน/
    “เออ รู้น่า”ผม เรย์พูดกันอย่างพร้อมใจ
    /อืม บาย/
    “เออ”
    แฟนงั้นเหรอ ผมจะเจอคนที่ใช่จริงๆเหรอ ผมเป็นคนเจ้าชู้มาก(นิสัยพ่อเลย)มักจะเจอผู้หญิงที่ชอบหน้าตาและเงินทองของผมมากกว่า ผมก็คบไปเพื่อฆ่าเวลาก่อน แต่ถ้าผมเจอคนที่ใช่จริงๆ ผมก็คงต้องเลิก(ก็ต้องเลิกดิ) และผมจะไม่วันทำให้เธอคนนั้นเสียใจแน่นอน แต่วันนั้นมันจะมาเมื่อไหร่นั้นแหละ คนที่ผมจะรักตลอดไป นึกไม่ออกจริงๆ
    ........................................................................................................................................... ...........................................................................................................................................
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×