ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ^KimHee^ ยัยตัวแสบหวานใจนายจอมป่วน 3
“นอนห้องผมได้ไงเล่าแม่ เค้ายังเด็กอยู่เลย”
“เออใช่แม่ เค้าอายุยังไม่ถึง 20 เลย”พี่สาวพูด
“ไม่เป็นหรอก แกไม่ทำอะไรน้องหรอก แม่เชื่อใจแก แล้วก้อปรับความเข้าใจกันง่ายด้วย”
“เอ่อ ... ขอรบกวนด้วยนะค่ะ”มีนะพูด
เอาแล้วไง ผมจะอดทนได้มั้ยเนี่ย
“ฮีชอล กินข้าวเสร็จ หาเสื้อผ้าให้น้องใส่ด้วยละ”แม่พูด
“แล้วทำไมไม่ให้มีนะใส่ของพี่ละฮะ”
“จะใส่ได้ไงละ แฟนนายกับฉันคนละไซต์แล้ว แกกับมีนะ ร่างบางๆพอๆกัน ใส่กันได้แหละ”พี่สาว
“ครับๆๆ มีนะ อิ่มแล้วบอกพี่นะ เด๋วพี่ไปหาเสื้อผ้าให้ก่อน”
“ค่ะ”เธอพูดเป็นอยู่อย่างเดียวหรอไง เธอหัดเถียงบ้างก้อได้เหมือนที่เถียงกับฉันไง
แล้วผม ก้อขึ้นไปห้องผม ดีนะ จัดห้องแล้ว ไม่งั้นมีนะ ไม่มีที่นอนแน่ คืนนี้ผมต้องนอนโซฟาว่างั้นแหละ เตียงจ๋า วันนี้เราคงไม่ได้นอนด้วยกันนะ
เอาสีชมพูดดีกว่า ส่วนมากชุดของผมก้อเป็นประมาณนี้นะ เฮ้อ ได้ซะที คงใส่ได้มั้งเนี่ย
แล้วผมก้อลงไปข้างล่าง เห็นมีนะ กับพี่สาวกำลังหัวเราะร่วนเลย นินทราเรื่องไรกันเนี่ย
“ตัวแสบ ไปอาบน้ำได้แล้วไป”ผมพูด
“ตัวแสบหรอ เรียกผู้หญิงแบบนี้หรอ”พี่สาวผมพูด
“ยุ่งน่า มีนะอาบน้ำได้แล้วนะ”
“ค่ะ ไปก่อนนะพี่ เด๋วฉันจะมาคุยต่อ”
“ไม่ต้องแล้ว พรุ่งนี้เราต้องออกจากบ้านแต่เช้า เธอจะคุยอะไรหนักหนาเนี่ย ไม่เคยคุยกันหรอไง”
“นายจะ บ่นอะไรของนายเนี่ย อย่างกับคนแก่”พี่สาวผมพูด
“ถ้าฉันแก่ เธอคงแก่กว่าฉันแล้วละ ... ไปอาบน้ำได้แล้วมีนะ”
แล้วมีนะ เดินไปเข้าห้องน้ำ และยังจะเดินกลับมาทำไมเนี่ย ฉันจะปวดหัวกับเธอจริงๆ
“เดินกลับมาทำไมอีกเนี่ย”
“ก้อฉันยังไม่ได้ชุดเลย จะให้ใส่ไรเล่า”
“เออ ใช่ เอ้า นี่ เธอคงใส่ได้แหละ”
คราวนี้เข้าห้องน้ำจริงๆแล้ว
“นี่ นายอย่าเลิกกับคนนี้นะ ฉันขอร้อง เด็กคนนี้น่ะ เค้าดีนะ ฉันก้อรักเค้า แม่ก้อรักเค้า
ถึงปากกับนิสัยจะไม่เหมือนกัน แต่เค้าก้อรักนายจริงแน่ๆ”
“ฉันไม่เลิกหรอกน่า เธอเข้าใจมั้ย ว่าคนในวงของฉันก้อชอบยัยนี่เหมือนกัน ฉันทำอะไรมากไม่ได้หรอก ฉันกลัวเพื่อนในวงจะเสียใจไปมากกว่านี้ แต่ยัยนี่กลับไม่รู้ว่าคนในวงของฉันชอบอยู่”
“นายจะอะไรฉันไม่รู้ ในเมื่อนายกับเค้าเป็นแฟนกันแล้ว นั้นเป็นสิทธิ์ของนาย ที่จะรู้เรื่องทุกอย่างของเค้า ถ้านายเอาแต่คิดว่ากลัวเพื่อนเสียใจ นายนั้นแหละที่เสียใจ”
“อืม ตั้งแต่เธอเป็นพี่ฉันมา พูดดีก้อวันนี้แหละ”
“ไม่รู้ละ ถ้าพวกนายเลิกกัน ฉันและแม่จะโกธรนาย”
“อืม ฉันสัญญา ... เสร็จแล้วหรอ ไมเร็วยังงี้ วิ่งผ่านน้ำหรือไง ฉันยังหายใจไม่ถึง 3 ทีเลย”
“มัวแต่ยืนพูดน้ำลายแตกฟองอยู่นั้นแหละ ถึงไม่ได้หายใจ ฉันอาบน้ำตัวจะเปื่อยแล้ว”
“ปะ ขึ้นนอนกัน”ผมพูดกับมีนะ
“อะไร จะนอนเลยหรอ จะรีบไปไหน”
“ก้อบอกแล้วไง ว่าพรุ่งนี้เราต้องออกจากบ้านแต่เช้า ขืนออกสายได้เป็นข่าวอีกรอบหรอก”
“เค้าก้อรู้กันหมดแล้วนี่นา ว่าเราคบกันอ่ะ พี่จะกลัวอะไรอีก ตัวก้อใหญ่ ใจเสาะไปได้”
“เออ ใครจะเหมือนเธอ ตัวก้อเล็ก ทำเป็นใหญ่ไปได้ ทั้งที่แบนแต๊ดแต๋ขนาดนี้”
ผมพูดพร้อมมองไปที่หน้าอกของมีนะ มันก้อแบนจริงๆแฮะ
“พี่พูดถึงอะไรเนี่ย...พี่ขึ้นไปนอนก่อนก้อได้ ไป๊”
“เธอจะทำให้ฉันโมโหกี่รอบแล้วเนี่ย วันนี้”
“... (บ่น)...”
“บ่นไร ฉันได้ยินนะ เด๋วปัดไม่ได้นอนแน่คืนนี้”
(คุณฮีจะทำไรน้องอ่ะเนี่ย น้องยังเด็กอยู่นะ อดทนหน่อยสิ)
“...ขึ้นนอนก้อได้ ราตรีสวัสดิ์นะค่ะพี่”
“เดินให้มันเร็วๆ หน่อยเหอะ ทำขาสั้นอย่างงี้เนี่ย”
“ก้อขามันมีเท่านี่ ใครจะยาวเก้งก้างเหมือนพี่เล่า”
ห้องของผม
“เธอไปนอนบนเตียงนั้นไป”
“ไม่เป็นไร พี่นอนเตียง ฉันนอนโซฟาก้อได้”
“เธออยากให้พี่ดูทุเรศงั้นหรอ”
“งั้นตกลงฉันนอนเตียงพี่นอนโซฟาใช่มั้ย”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น