ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ^KimHee^ ยัยตัวแสบหวานใจนายจอมป่วน 1
สวัสดีครับ ผมคิมฮีชอลทุกคนคงรู้จักผมแล้วใช่มั้ยครับ ผมคือคนที่สวยที่สุดในวง
Super junior ฟังแล้วอยากจะอ้วกจริงๆ เหนื่อยที่จะต้องมาแอ๊บสาวเนี่ย จริงๆผมออกจะแมน
“ฮีชอล วันนี้นายไม่กลับไปที่หอนายหรือไงเนี่ย”พี่สาวผมพูด
“ทำไม ไล่แล้วหรอ แม่ยังไม่ไล่เลย แล้วเธอมาไล่ฉันได้ไง”
“ฉันแค่ถามนาย ยังไม่ได้พูดเลยว่าไล่ นายถ้าจะเพี้ยนขึ้นทุกวันแล้วนะ”
“เรื่องของฉัน แล้วมีธุระไร”
“ก้อ อยากจะถามว่ากับยัยพูดมากคนนั้นเลิกกับนายแล้วหรอ ขนาดนายมาที่บ้าน
ยังไร้วี่แวว ปกตินายอยู่กับเค้าตลอดนี่”
“ยัยพูดมาก อ๋อ มินามิอ่ะ”
“อือ นั้นแหละ ฉันว่านายกับเค้าเข้ากันไม่ได้หรอก นายนิสัยยังกับผู้หญิง พูดมากอีก จู้จี้ ส่วนยัยนั้นนิสัยยังกับผู้ชาย แต่หน้าตากับน่ารักเหลือเกิน”
“พูดเรื่องนี้อีกและ ฉันชอบของฉัน เธอไม่ต้องมายุ่งเลย”
“เฮ้อ”
ผมกับมินามิ เราเป็นแฟนกันได้พักนึงและ เค้าเป็นนักร้องในค่ายเดียวกับผมแหละคับ เรารู้จักกันได้หลายปีแล้ว เค้านิสัยก้อห้าว ๆ เราเลยไม่ได้คืบหน้าไปไหนซะที จะให้ผมเอ่ยปากมันก้อหน้าอาย เพราะเค้าเอาแต่เล่นไปทั่ว พอมาห้องซ้อมผมทีไร ก้อเอาแต่ไปหา
อีทึกบ้างละ คยูบ้างละ คังอินบ้างละ ฮีชอลคนนี้น้อยใจเป็นนะเฟ้ย
ขนาดผมหนีมาอยู่ที่บ้านแล้ว ยังไม่โทรมาหาผมเลย ว่าผมไปไหน ยัยนี่นับวันยิ่งไม่น่าคบแล้วแฮะ
“ฮีชอล นายออกไปซื้อของเป็นเพื่อนฉันหน่อยดิ”ยัยพี่สาวเอาอีกแล้ว
เธอไม่ไปหาแฟน แล้วใช้แฟนเธอบ้างละ
“ไม่เอา เหนื่อย”
“นายไปใช้ปากของนายให้เป็นประโยชน์หน่อยดีกว่านะ ป่ะเร้ว”
แล้วยัยนี่ก้อลากผมออกจากบ้านจนได้
แล้วผมก้อเดินออกไปหาที่นั่ง ก้อพี่สาวผมเล่นเข้าไปซื้อของ เสื้อผ้าที่ลด 70%
ผมเข้ามีหวังตาย ถ้าจะบ้าแฮะพวกผู้หญิง นั้นมันมีนะ นี่นา แล้วมานี่ได้ไงเนี่ย
“เฮ้อ แทบตาย มองไรอยู่ ... อ้าวนั้นแฟนนายนี่นา เฮ้ มีนะ”พี่สาวผมพูด
“เธอจะแหกปากเพื่ออะไรเนี่ย”
“อ้าว สวัสดีค่ะคุณพี่ ฉันกะจะโทรหาพี่อยู่พอดีเลยค่ะ”มีนะพูดแล้วก้อยิ้มให้พี่ผม
แต่ไหงกับแยกเขี้ยวให้ผมละเนี่ย เธอไม่มีสิทธิ์มาโกธรฉันนะ ฉันต่างที่ต้องทำ
“คุยกันไปก่อนนะ เด๋วฉันไปซื้อของต่อ มีนะ อยู่กินข้าวเย็นด้วยนะ ไม่อยู่น่าดู นี่ฮีชอล ทำไมนายทำหน้าเหมือนอยากจะตายฮะ ไปนะ”
แล้วพี่ผมก้อรีบวิ่งไปที่ร้านเสื้อผ้าอีกและ ยัยนี่จะซื้อไปทำไมเยอะแยะว่ะ
“มาหาใครหรือป่าว”ผมพูด
“ยังมีหน้ามาถามอีก ฉันมาหาพี่นั้นแหละ กว่าฉันจะมาโผล่นี่ได้มันยากนะ ทำไมไม่กลับหอซะทีละ ทุกคนที่นั้นเป็นห่วงนะ โดยเฉพาะพี่อิทึก”
อิทึกอีกและ เธอมานี่จะมาพูดชื่อให้ฉันฟังใช่มั้ย
“พอได้และ ฉันไม่อยากได้ยินเสียงเธอ”
“พี่ฮีชอล ... ฉันก้อไม่อยากเห็นหน้าทุเรศๆของพี่เหมือนกัน”
แล้วมีนะก้อจะเดินไป แต่ผมกลับจับมือเธอไว้ ผมเลือกที่จะลั้งเธอเอาไว้
“พูดแบบนี้หมายความว่าไง”ผมพูด
“ก้อไม่ได้หมายความว่าไง”
“เธอหาว่าฉันหน้าตาไม่หล่อหรอไง...”
“มีนะ กลับบ้านกันเหอะ...อ้าวเป็นไรกันเนี่ย ทะเลาะกันหรอ ไปเหอะ ฮีชอลตามมา”พี่สาวพูด
แล้วก้อถึงบ้าน
“กลับมาแล้วค่ะ”พี่สาวพูด
“กลับมาแล้วครับ”ผมพูด
“ขอรบกวนด้วยนะค่ะ”มีนะพูด
“อ้าวมีนะ มาแล้วหรอลูก ฮีชอลทำไมทำหน้างออย่างงี้ละ ทะเลาะกันอีกแล้วละสิ เฮ้อ ช่างเหอะ ไปเก็บห้องเด๋วนี้เลยนะ ห้องรกชะมัด รกๆ อย่างงี้มีนะจะเข้าไปนั่งได้ไงเล่า”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น