บางสิ่งที่หายไป...กับใจบางคน

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6 “first kiss”

ตอนนี้ลูกเสือทุกคนก็กำลังจัดข้าวของของตัวเองกัน รวมทั้งผมและก็ไอแม็คด้วย เซนเตอร์ผมแบ่งกันนอน โดยหมู่ผมนอนฝั่งขวา และหมู่ไอบาสนอนฝั่งซ้าย ขณะที่ผมกำลังเอาเครื่องนอนออกจากกระเป๋าอยู่นั้น ก็มีกระดาษอะไรไม่รู้ตกลงมาด้วย ข้างในเขียนว่า
“ขอโทษนะ ที่ทำให้ลูกบาสโดนหน้านาย เราไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”
ลงชื่อว่า “หัวหน้าหมู่ 2 กอง 3” แหวะเสี่ยวโคตร ผมคิดในใจ
“เลย์…กระดาษอะไรหน่ะ” ตาไวจริงนะไอแม็ค
“เปล่า…ไม่มีอะไร” ผมแก้ตัวน้ำขุ่นๆ
“ไม่มีไรได้ไง…ก็เห็นอยู่” แล้วมึงยังจะถามอีกทำไมอะ
“เปล่า…ไม่มีอะไร เศษกระดาษธรรมดา” เพื่อไม่ให้ไอแม็คถามต่อ ผมเลยฉีกทิ้งต่อหน้าต่อตามัน และที่สำคัญต่อหน้าต่อตาไอบาสด้วย อันนี้ผมไม่เห็นว่ามันอยู่ในเซนเตอร์ด้วย แฮ แฮ โทษที
ไอบาสมันลุกออกไปเลยครับ หลังจากที่ผมฉีกกระดาษของมันทิ้ง ผมคิดเอาเองว่ามันคงไม่พอใจ แต่ช่างเถอะครับ ผมก็ไม่ได้คิดจะญาติดีกับมันเท่าไหร่หรอก
หลังจากที่ พวกผมเก็บของเสร็จ หมู่ผมกับหมู่ไอบาสก็ต้องช่วยกันทำอาหาร นี้แหละครับ ถึงผมจะเป็นลูกคุณหนูก็เถอะ แต่ฝีมือการทำอาหารของผมก็ชนะขาด อิอิ มื้อแรกที่ผมทำก็คือ มาม่าผัด ทุกคนให้กลุ่มผมบอกเสียงเดียวกันครับ ว่าอร่อย
“ฝีมือดีเหมือนเดิมนะเลย์…” ไอแม็คแซวครับ
“นายคงทำเป็นอย่างเดียวแหละนะ ฮา ฮา” สรุปมึงจะชมหรือว่า ติวะ มันดูถูกผมเกินไปแล้วครับ ไอเพื่อนรักของผม ผมก็เลยตบกบาลมันเบาๆ ด้วยความรัก
“เลย์…ทำไมไอบาสมันชอบแอบมองนายว่ะ” จู่ๆ มันก็ถามขึ้นมาครับ
“มันมองอยู่หรอ” ผมถามมันกลับ
“อืม” มันตอบผม
“มันไม่พอใจนายอยู่รึเปล่า” ก็เพราะมึงไงไอเพื่อนรัก
“มันจะไม่พอใจอะไรเรา” นั่นดิมันจะไม่พอใจอะไรผม
“มันมองเราบ่อยป่ะ” ผมถามไอแม็คครับ
“ก็เห็นมองตลอด” มันตอบครับ ผมเริ่มใจไม่ดีแล้วดิ กลัวโดนมันแกล้งตอนอยู่ในค่ายครับ
“ถ้ามีอะไรก็บอกเราแล้วกัน” เมื่อกี้มึงก็พูดแบบนี้แหละ แล้วมึงก็ไม่ทำอะไรเลย
“ปี๊ด!!!……………..” เสียงนกหวีดอาจารย์ครับ แบบนี้แสดงว่าเรียกประชุมกองแล้ว
“ต่อไปจากนี้ จะเป็นการผจญภัย นายหมู่ทุกหมู่มารับทราบข้อมูลที่ลานประชุมในเวลานี้ด้วย” อาจารย์ประกาศเรียนหัวหน้าพวกผมครับ
ประมาณ 15 นาทีที่พวกผมต้องยืนหนาวกันอยู่ หัวนายผม รวมถึงไอบาสก็เดินกลับเข้ามา
“เลย์มีกระดาษเปล่า” หัวหน้าผมถามครับ
“มี…เอาเยอะป่ะ” ผมถามกลับครับ
“แผ่นเดียวพอ” แล้วผมก็ฉีกกระดาษจากสมุดพกของผมให้มัน
แล้วหัวหน้าผมก็บไอบาสก็เข้าไปสุมหัวกันสองคน กลับเข้ามาอีกที ไอบาสก็เดินรอบกลุ่มและให้สมาชิกในกลุ่มจับสลากกัน แต่พอถึงผม ผมกลับไม่ได้จับสลากเหมือนคนอื่น ไอบาสมันเอากระดาษที่ม้วนอยู่ยัดเข้ามือผมแล้วมันก็เดินไปเลย ผมก็งงดิ มันจะอะไรกับผมนักหนาว่ะ
“แม็คได้อะไร” ผมถามแม็ค
“เลข 5 นายอ่ะ” ผมคลี่ม้วน กระดาษออกดู
“เลข 1 หว่ะ” ผมงงกับเบอร์พวกนี้
“มันเป็นเบอร์อะไรว่ะ” ผมถามมันครับ เผื่อมันจะรู้
“อ้าวไปไหนว่ะ” ไอแม็คมันเดินหนีจากผมเข้าไปในกลุ่มครับ
ออกมาอีกทีมันก็มาดึงกระดาษที่อยู่ในมือผมแล้วเดินเข้าไปใหม่
“อะ…เลข 5 เหมือนเรา” มันยื่นกระดาษใบใหม่มาให้ผม
“อ้าว…แล้วของเราหล่ะ” ผมสงสัยครับ
“เราเอาไปเปลี่ยนกับไอเอก มันได้เลข 5 เลยเปลี่ยนกับมันมาให้” นะมึงนะ จะขอบใจมึงดีรึเปล่าเนี๊ย
“อ้าว…เข้ามาประชุมหน่อยเรา” หัวหน้าผมเรียกให้ประชุมครับ
“ให้เราจับคู่ตามเลขที่พวกนายได้นะ ใครได้เลขอะไรก็คู่กับคนนั้นแล้วเอาผ้าพันคอมัดข้อมือกันเป็นคู่นะ”
“จำเป็นด้วยหรอ ที่ต้องมัดอะ” ไอแม็คครับ มันสมสัยอีกแล้ว
“ปัญหามากก็ไปถามอาจารย์ไป” ไอบาสครับมันตะโกนออกมาครับ สมน้ำหน้ามึงไอแม็ค
“แม่งเอ้ย…..” ไอแม็คมันเดินมาหาผมแล้วด่าสาดออกไปครับ
“เอา…จับคู่ได้แล้ว” หัวหน้าผมออกคำสั่งอีกทีครับ
“กูได้เบอร์ 1 ใครได้เบอร์ 1 เหมือนกู” ไอบาสครับมันตะโกนออกมา ท่าทางมันร่าเริงเกินปกติ
“เราได้เบอร์ 1” ไอเอกครับมันขานรับ
ไอบาสมันมองมาที่ผมแล้ว ก็เดินมาทางผม
“ได้เบอร์ไร…” ไอบาสมันถามผมครับ
“อะ…” ผมยื่นกระดาษให้มันดูครับ หน้ามันเปลี่ยนสีเลยครับ มองผมแบบไม่พอใจสุดๆ ส่วนผมหรอ จะไปกล้ามองมันได้ไง
ภาพทุกภาพ ถูกบันทึกด้วยตาช่างสงสัยของไอแม็คหมดแล้ว
“เรากะแล้วว่ามันต้องแกล้งนาย” เออ มึงเก่ง
“ขอบใจนะแม็ค” ผมขอบใจมันจริงๆ ครับ
และแล้ว การผจญภัยก็เริ่มขึ้น โดยด่านทั้งหมด มี 7 ด่าน ตอนนี้แขนผมกับไอแม็คเป็นของกันและกัน โดยมีผ้าพันคอลูกเสือเป็นสื่อระหว่างเรา แหว่ะ
“ด้านแรกนี้คือด้านกู่ระเบิด” อาจารย์คุมด่านแนะนำพร้อมอธิบายรายละเอียดครับ
เพื่อนๆ เคยเล่นรึเปล่า เอายางเส้นใหญ่ๆ มาซ้อนกัน 10 กว่าเส้นแล้วมัดด้วยเชือกฟาง มัดอยู่ 5 มุม แล้วให้จับที่ปลายด้านหนึ่งของเชือกฝาก แล้วดึงพร้อมๆ กัน ยางก็จะขยายออก จากนั้นก็เอาไปคล้องขวดเบียร์แล้วยกขวดเบียร์ไปไว้ที่จุดที่อาจารย์กำหนด ด่านแต่ละด้านกลุ่มพวกผมผ่านไปได้ด้วยดี เพราะเป็นแค่การส่งตัวแทนออกไป
จนมาถึงด่านนี้ดิ ต้องเข้าทุกคน “บ้านผีสิง”
มันเป็นโพลงเข้าไปครับ ขนาดกว้างประมาณเมตรครึ่ง ยาวเกือบ สิบเมตร เป็นโพลงที่ปกคลุมไปด้วยกิ่งไม้แล้วใบไม้ ด่านนี้ไม่มีอาจารย์คุม เพราะเป็นทางผ่านที่ต้องผ่านทุกคนเพื่อไปถึงด้านสุดท้าย
“ใครว่ะช่างคิด” ผมบ่นกับไอแม็ค
“นายกลัวป่ะ” มึงถามจริงหรือถามเล่นเนี๊ย
“เราไม่กลัวนะ” ไอตอแหล่ มือมึงเย็นขนาดนี้บอกว่าไม่กลัว
บรรยากาศข้างนอกไม่เท่าไหร่หรอกครับ แต่พอกำลังจะเข้าไป มีป้ายบอกเข้าได้ทีละคู่ มันก็เลยทำให้ผมกับไอแม็คเซ็งไปใหญ่ ก็เพราะผมกับมันกลัวผีทั้งคู่
“มึงอะเข้าไปคู่แรก” เสียงไอบาสครับ มันออกคำสั่งกับผมสองคน
“เรื่องไร” ไอแม็คครับ มันโต้กลับทันที
“มึงกลัวหล่ะสิ” ไอบาสมันหยามครับ
“กูไม่ได้กลัว” แล้วไอแม็คมันเดินเข้าไปข้างในเลยครับ มันก็เลยจำเป็นที่ผมต้องเข้าไปด้วย เพราะแขนผมกับมันมัดติดกันอยู่
หลังพ้นผ้าสีดำที่ปิดทางเข้าอยู่ ข้างในบรรยากาศวังเวงครับ มีการใช้ไฟสี เขียวกับแดงเพื่อสร้างความน่ากลัว แต่ที่เป็นไคลแม็กของด่านนี้คือ ตรงกลางของทางเดินมีโลงศพอยู่ครับ มีอาหาร และมีการจุดธูปเทียนด้วย
เหมือนจริง ม๊ากม๊าก
“เอาไงหล่ะทีนี้” ผมถามแม็คครับ
“เดินต่อไปดิ” มันไม่เหมือนกับแม็คคนที่ผมรู้จักครับ ไอนี้เวลาโดนกระตุ้นจะเป็นแบบนี้ทุกที ฮึดสู่ได้ตลอด
“ไม่ต้องกลัวนะ อยู่กับเราไม่ต้องกลัว” ก็เพราะอยู่กับมึงนี้แหละกูเลยกลัว
ผมกับมันเดินจนถึงโลงศพแล้วครับ ข้างในทำให้เหมือนมีศพนอนอยู่ด้วย ดูดีๆ มันก็ไม่เหมือนหรอกครับ
เค้าแค่เอาเสื้อผ้าเก่าๆ ขาดๆ มาใส่ให้หุ่น เอาสีแดง ดำอะไรพวกนี้มาทา ผมสองคนเห็นแบบนั้นก็สบายใจขึ้น เพราะที่คิดไว้มันน่ากลัวกว่านี้
“แฮฮฮฮฮ…………” ไอศพในโลงครับ อยู่ๆ มันลุกขึ้นได้ มีเสียงด้วย
ผมกับไอแม็คทำอะไรไม่ได้นอกจากร้องลั่นแล้ววิ่งออกมาจนผ่านโพลงนี้ไปได้
“แม่งโคตรน่ากลัวเลย” ไอแม็คมันปล่อยไก่ออกมาก่อนครับ
และก็มีคนอื่นๆ ในกลุ่มผมวิ่งออกมาแบบหน้าตาตื่นทุกคน ยกเว้น
“พวกมึงกลัวอะไรว่ะ” ไอบาสครับ โหแม่งแมนสุดๆ ไอขี้เก๊ก
หลังจากที่พวกผมทำสติกันได้ เราก็ไปยังด่านสุดท้าย
“ด่านนี้คือด่านตีระฆัง” อาจารย์ประจำด้านบอกครับ
ฟังดูก็ไม่น่ายากเท่าไหร่ มันจะมีระฆังแขวนบนต้นไม้ สูงจากพื้น 3 เมตร แล้วให้พวกผมหาทางตีระฆังให้ดัง 3 ครั้ง โดยใช้ไม้ยาว 30 เซนติเมตร ฟังดูไม่ยากนะครับ แต่มันยากตรงที่มันต้องต่อตัวกันขึ้นไปนี้แหละครับและที่สำคัญต้องต่อตัวเป็นคู่ด้วย และยอดบนสุดตามมติของกลุ่มก็เป็นผมกับไอแม็ค ถึงแม้พวกผมจะตัวโตขึ้นสูงขึ้น แต่ก็ยังเตี้ยและเบากว่าพวกที่เหลืออยู่ดี
“เอาค่อยๆ ขึ้น” เสียงหัวหน้าสั่งครับ
“เอาคนอื่นไม่ได้รึไงว่ะ” ไอแม็คตะโกนลงไป
“เสือกเตี้ยเองนิมึง” หัวหน้ากลุ่มผมตะโกนออกมาครับ
“เลย์มึงยืนนิ่งๆ นะโว้ย” หัวหน้าผมบอกครับ
ตอนนี้ผมต่อตัวขึ้นไปสามชั้นแล้ว เสียวมากๆ
“ถึงแล้วตีเลยๆ” เพื่อนๆ ผมร้องเชียร์ครับ
“เป๊ง…เป๊ง…เป๊ง…” ผมตีไปสามครั้งรวดเลยครับ
“เฮ………..” เพื่อนผมที่เป็นฐาน ดีใจกันใหญ่ โดยเฉพาะไอฐานล้างสุด ผลก็คือ
ร่วงครับ ไอชั้นสองไม่เท่าไหร่ แต่ชั้นสามอย่างผมกับไอแม็คดิครับ
“โอ้ย………ขาเรา” ผมตะโกนสุดเสียงครับ ตอนที่ตกลงมา ไอแม็คมีเพื่อนรับได้ส่วนผมหรอครับ ใครๆ ก็ไม่รัก ก็เลยตกลงมาข้อเท้ากระแทกพื้นเต็มรักเลย
“ขาเรา………” ผมร้องบอกพวกมันอีกครับ ตอนนี้ต้องนั่งลงกับพื้นจับที่ข้อเท้าตัวเอง มันเจ็บมากครับ ทั้งเจ็บและปวดด้วย
“พวกมึกออกดิ…ขวางอยู่ได้…ไอห่า”
“เป็นไงบ้าง…โทษนะ กูเข้ามารับมึงไม่ทัน ไอห่านี้มันไม่ยอมวิ่งมาด้วย” ครับไอบาสครับมันวิ่งเข้ามาดูผม
ส่วนไอเอกก็อยู่ในสภาพโดนลากมาครับ
“เจ็บตรงไหน” มันจับที่ข้อเท้าผมครับ ผมก็เจ็บดิทีนี้
“โอ้ย…เจ็บ” ผมร้องเจ็บจริงๆ ครับ ไม่ได้สำออย
“ผลัก…มึงอย่างมายุ่งกับเพื่อนกู” นั่งไงไอแม็คมันสนใจจะดูผมแล้ว แต่ช้าไปหน่อยนะมึงขนาดมึงอยู่ใกล้ตัวกูแท้ๆ ว่าแต่มึงไปผลักไอบาสทำไมว่ะ
“กูก็ไม่ได้อยากยุ่งหรอก กูกลัวเพื่อนมึงโดนเหยียบตายซะก่อน” มันอารมณ์เสียใส่ไอแม็คครับ
“นายเป็นไงบ้าง” มันถามผม ตอนนี้หน้ามันเสียมากเลยครับ ไม่รู้เสียเพราะห่วงผม หรือเพราะที่โดยไอบาสด่าเมื่อกี้
“เจ็บข้อเท้าหว่ะ” เดินไหวไหม มันพยุ่งผมยืนครับ
“โอ้ย…ไม่ไหวหว่ะ” จะไหวได้ไงครับ แค่เอาเท้าแตะพื้นก็เจ็บแล้ว
“เป็นไงบ้าง” อาจารย์วิ่งเข้ามาดูผมครับ
“เจ็บข้อเท้าครับอาจารย์” ผมตอบ
“เดินไหวไหม” อาจารย์ถามผม
“ไม่ไหวครับ มันเจ็บครับ” ผมเจ็บจริงๆ นิครับ
แล้วอาจารย์ก็วอไปเรียนฝ่ายพยาบาลเข้ามาดูผม ผมก็เลยต้องนอนเปลสนามไปปฐมพยาบาล
ผลปรากฎว่าข้อเท้าผมพลิกครับ ตอนแรกผมกะหักด้วย ตกลงมาขนาดนั้น แล้วเปลสนามก็พาผมมาส่งที่ เซนเตอร์ที่พักของผม จริงๆ ผมต้องนอนดูอาการที่ฝ่ายพยาบาลแต่ผมขอเค้าออกมา
“เลย์เป็นไงบ้างว่ะ…เจ็บเปล่า” แม็คถามผมครับ
“ไม่เจ็บอะปวด” ผมตอบมันครับ
ตอนนี้ผมรู้สึกดีจัง เหมือนคนสำคัญเพราะเพื่อนๆ มาล้อมดูอาการผมกันใหญ่
“แล้วตอนนี้ปวดป่ะ” ไอแม็คถามต่อครับ
“ตอนนี้ไม่แล้วหล่ะ อีกหน่อยคงปวดอีก” คือผมจะปวดเป็นช่วงๆ ครับ
ตอนนี้ทุกคนออกไปอาบน้ำกับหมด ยกเว้นผมกับไอแม็ค คือผมเดินไม่ได้ ไอแม็คมันเฝ้าผมครับ ผมกำลังจะเคลิ้มหลับ
“เป็นไงบ้าง” เสียงนี้…ไอบาสนิ
“เสือกอะไรเนี๊ย…เพื่อนกูจะนอน” มึงจะหาเรื่องกันไปทำไมเนี๊ย
“กูอยากรู้ว่าเพื่อนมึงตายรึยัง” เอากรูยังไม่ตายหรอก ขอบใจนะ
“ถึงเพื่อนกูตายมึงก็ไม่ต้องเสือก” กูจะตายเพราะมึงสองคนนี้แหละ
“กวนตีนนะมึง…ระวังตัวไว้” ไอบาสมันพูดเสียงเข้มครับ
“…………………….(เงียบ)” ไงหล่ะไอคนเก่ง ไม่ต่อปากต่อคำกับมันอีกหล่ะ
จะว่าไปผมก็แปลกใจเหมือนกันที่ไอบาสรีบเข้ามาดูผม ตอนนั้นหน้าตามันเหมือนห่วงผมเอามากๆ ดูไปดูมาหน้าตามันก็น่ารักดี มีรักยิ้มด้วย อะไรนิกู คิดอะไรนิ