บางสิ่งที่หายไป...กับใจบางคน

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 “สารภาพ 2”

และแล้วก็ถึงจนได้ ค่ายลูกเสือที่ผมต้องทรมานเป็นเวลา 4 วัน 3 คืน แต่ดูๆ ทำไมมันมีแต่ป่าว่ะ พื้นดินก็แห้งๆ ถึงแม้ว่าช่วงนี้เป็นหน้าหนาว แต่แดดหน้าหนาวอ่ะแรงมาก
“แม็ค…ตื่น” ผมสะกิดไอแม็คให้ตื่นครับ เพราะมันนอนซบไหล่ผมอยู่
“ฮา………ซูดดดดด……”
“ยี้……..สกปรก…น้ำลายนายอ่ะ” ผมอุทานออกมาครับ จะไม่ให้ยี้ได้ไง น้ำลายไอแม็คเป็นวงที่หัวไหล่ผมครับ
“โห…ทำเป็นอีเดียดไปได้แค่นี้เอง…อะเช็ดให้” แล้วไอแม็คก็เอากระดาษทิชชูออกมาเช็ดให้ผม
“อืม…ไม่ต้องพอละๆ ขอบใจ” ที่ผมบอกให้มันหยุดเพราะว่า ยิ่งมันเช็ด น้ำลายมันยิ่งลงมากระทบเนื้อที่หัวไหล่ผม เย็นแบบแหวะๆ ยังไงไม่รู้
ผมไม่ได้รังเกียจมันนะครับ แม่ผมรังเกียจน้ำลายมัน
“ปี๊ด!!!……………” อาจารย์เป่านกหวีดเสียงยาวหนึ่งครั้งเพื่อเรียกให้ลูกเสือลงจากรถเพื่อมาเข้าแถว
“ต่อจากนี้ไป รถโดยสารไม่สามารถเข้าไปในค่ายได้” อาจารย์ประกาศอยู่หน้าแถวพวกผม
“เนื่องจากถนนไม่ดี การบรรทุกหนักเกินไปจะทำให้เกิดอันตรายได้” อาจารย์ตบท้าย
“เลย์ต้องเดินหรอว่ะ” ไอแม็คกระซิบผมจากทางด้านหลัง
“คงงั้นมั้ง” ผมพยายามพูดในลำคอให้เบาสุด
“แล้วของเราหล่ะทำไง มันจะไม่หายหรอ” นี้มึงอยากรู้หรือว่ามึงหวงของนิ
“ดังนั้นขอให้ลูกเสือทุกคน นำสัมภาระของตัวเองทุกชิ้นติดตัวไปให้หมด” เป็นไงมึงรู้ยัง อาจารย์พูดชัดเจนยัง
“เลย์ต้องแบกหรอว่ะ” อืม…ตอนเกิดมาคาบเครื่องหมายคำถามสีเงินสีทองออกมาด้วยแน่เลยมึง
“เออ !” ผมตอบมันสั้นๆ แต่ได้ใจความครับ
“ปฏิบัติ” เสียงอาจารย์สั่งครับ ตอนนี้ลูกเสือทุกคนกรูมาที่รถที่ตัวเองเก็บของเอาไว้ ยังกะผึ่งแตกรังเลยครับ
ผมกับแม็คก็เลยตัดสินใจจะเข้าไปหลังสุด เพราะเห็นตรงกันว่า ทำไปต้องไปเบียดคนอื่นด้วย
แล้วก็ถึงเวลาเดินทางใกล้ แต่ดูดิครับ ลูกเสือแต่ละคนกระเป๋าคนละใบทั้งนั้น บางคนเหมือนมาจากจีนแผ่นดินใหญ่ เสื่อผืน หมอนใบ ส่วนผมกับแม็คนะ เหมือนกำลังขนของย้ายบ้าน ของผมมีกระเป๋าเป้ใหญ่ 1 ใบ เป้เล็ก 1 ใบ ถุงเครื่องนอน 1 ใบ ส่วนไอแม็คหรอครับ มีเหมือนกับผม แต่ต่างจากผมตรงที่มีเป้ขนาดกลางเพิ่มอีกใบ ก็อะไรซะอีกหล่ะครับ เสบียงของพวกผมทั้งนั้น
ก่อนออกเดินทางอาจารย์ให้เข้าแถวตามหมู่ แล้วอาจารย์ก็ให้หัวหน้าหมู่ออกไปจับสลากอะไรไม่รู้ ผมมารู้ตอนหลังว่า เป็นการจับคู่หมู่ คืออาจารย์จะปล่อยให้ลูกเสือเดินทางใกล้ที่ละ 2 หมู่ ก็ที่ออกไปจัดสลากนั้นแหละครับ แล้วหัวหน้าหมู่ผมก็เข้ามาบอกว่า ได้เดินทางพร้อมหมู่ 2 กอง 3 ตอนแรกผมก็ไม่สนใจอะไรแต่พอเอาหมู่ที่จับสลากได้มาเข้ากลุ่มกัน
“เลย์…ไอบาส” ผมหันไปเจอมันพอดี เหมือนเดิมครับ ผมก็รีบหลบหน้ามันทันทีเหมือนกัน
“หัวหน้ามือซวยหว่ะ” ผมบ่นกับไอแม็คครับ
“เอาไงอ่ะ…” มึงก็ไปเตะมันซะไอแม็คถามกูจริง
“ก็ต่างคนต่างอยู่ไง” แต่ผมตอบมันไปแบบนี้ครับ
“เออๆ” ว่านอนสอนง่ายเชียวนะมึง
ตอนเดินทางกลุ่มผมได้เดินทางเป็นลำดับที่ 3 ผมต้องรอประมาณ 20 นาทีกว่าจะได้เดินทาง เพราะอาจารย์ต้องปล่อยแต่ละหมู่ห่างกัน 10 นาที แต่ช่วงที่รอ ผมรู้สึงว่ามีใครบางคนพยายามมองผมอยู่ ไม่รู้เพื่อนๆ เคยรู้สึกแบบนี้รึเปล่า ที่มีใครมองเราแล้วเราหันไปก็เจอคนมองจริงๆ แต่สำหรับผมนะไม่จำเป็นต้องหันหรอกครับ
“เลย์…ไอบาสมันมองนาย” เห็นป่ะ ผมไม่จำเป็นต้องหันเลย
“เออ…ช่างมันเถอะ” ผมตอบมันไป
“มันมองนานแล้วนะโว้ย” กรูรู้แล้ว ขอบใจนะ
“ไม่ใช่มันจะหาเรื่องนายหรอ” เพราะมึงนั้นแหละไอแม็ค
“ถ้ามีอะไรบอกเรานะ” เออ ไอคนเก่ง เก่งให้ตลอดนะมึง
กลุ่มผมเดินทางได้ซัก 1 กิโลก็หยุดพัก ที่หยุดเพราะ ไอแม็คมันขอให้หยุดครับ มันไม่ไหว ผมก็ไม่ไหวเหมือนกัน ก็ดูขนมาซะขนาดนั้น พักประมาณ เกือบ 10 นาทีก็ต้องเดินทางต่อเพราะกลุ่มอื่นไล่ตามมาแล้ว
“เอามานี้…” ไอบาสพยายามกระชากเป้ใบหนึ่งของผมครับ ผมตกใจก็เลยกระชากคืน ตอนนี้ตาผมกับตามันปะทะกับอย่างจัง
“หอบห่าอะไรมาเยอะแยะ…เดี๋ยวก็ตายกลางทางหรอกมึง” แล้วมันก็ดึงกระเป๋าผมไปเลยครับ ผมได้แต่งง จะเดินไปเอากระเป๋าคืนก็ไม่กล้าครับ
สุดท้ายผมก็เลยก้มหน้าก้มตาเดินต่อไป
“อันนี้ก็ด้วย…เอามา” ไอบาสมันมาอีกตอนไหนไม่รู้ครับ คราวนี้มันกระชากถุงเครื่องนอนผมไป
“ตัวนิดเดียวมึงจะเอาอะไรมานักหนาว่ะ” มันด่าผมครับ แล้วมันจะมายุ่งกับผมทำไมอะ
แล้วมันก็เดินกลับไปที่หมู่มันเหมือนเดิม ตอนนี้ของใช้ผมอยู่กับมันแล้วครับ
ผมก็เลยเดินสบายขึ้น ส่วนเพื่อนรักผมหรอครับ อยู่หน้าแถวครับ โดยมีอาสาสมัครช่วยมันแบกของเรียบร้อย แสดงว่าไอแม็คต้องติดสินบนพวกนั้นแน่นอน ไอลูกคุณหนู
ระหว่างการเดินทางผมพยายามหันกลับไปมองของผมที่อยู่กับไอบาสเป็นระยะๆ กลัวมันจะทิ้งกลางทางอะครับ ผมก็ไม่เข้าใจมันเหมือนกันว่า มันจะเอาของๆ ผมไปถือทำไม หรือว่ามันจะแกล้งอะไรผมอีก
“เลย์…ของหล่ะ…ไปไหนหมด” มึงสำนึกถึงความเป็นเพื่อนกูแล้วใช่ไหมไอแม็ค
“อยู่กับไอบาส” ผมกระซิบบอกไอแม็คครับ
“นายให้มันช่วยถือของหรอ” กรูบอกมึงว่าเปล่ามึงจะเชื่อกูไหม
“เปล่า” เชื่อไม่เชื่อแล้วแต่มึงนะ
“แล้วมันเอาไปถือได้ไง” นั่นดิ ไปถามให้กูหน่อยไป ไอคนเก่ง
“ไม่รู้ดิ” ผมตอบมัน ตอนนี้ไอแม็คมันทำหน้างง ครับ
“เราว่ามันจะแกล้งนายแน่เลยหว่ะ” กรูก็คิดอยู่
“ถ้างั้นนายไปเอากระเป๋าเราคืนมาให้หน่อยดิ” ผมขอร้องไอแม็ค
“อย่าพึ่ง…ดูปฏิกริยามันก่อน” โถ่…ไอขี้คุย นึกว่าแน่
“เลย์…เราไปข้างหน้าก่อนนะ” แล้วแม็คก็เดินไปครับ มันเป็นเพื่อนรักของผมจริงๆ ครับ
มันยังจำได้รึเปล่าว่าเมื่อกี้มันบอกจะปกป้องผมอะครับ
นี้ผมเดินมากี่โลนิ เหนื่อยโคตรเลยครับและแล้วก็ถึงที่พัก จนได้ บรรยากาศเป็นค่ายลูกเสือมาก มีต้นไม้เยอะมาก มีเชือกเส้นใหญ่ๆ ผูกต้นไม้ต้นหนึ่งไปต้นหนึ่งเต็มไปหมด ที่สำคัญ มีถ้ำ ที่มีไม้อัดแผ่นใหญ่ๆ วาดเป็นรูปหน้าเสือด้วย แสดงให้เห็นว่า นี้แหละค่ายลูกเสือของจริง
กลุ่มของผมมาถึงเป็นลำดับที่ 3 ครับ อาจารย์ก็เลยให้พักผ่อนตามความพอใจ รอจนกว่า กลุ่มที่เหลือจะเดินทางกันมาถึง
“เอามึง…เอาคืนไป” ไอบาสครับมันยื่นกระเป๋าให้ผม ตัวมันตอนนี้เหงื่อเต็มตัวเลยครับ
ผมได้แต่กลัวว่ามันจะจับตัวประหลาดๆ ยัดลงไปรึเปล่า
“ขอบใจ…” ผมบอกมัน
“ไม่จำเป็น” มันตอบผม ห่าเอ้ย กรูก็ไม่ได้ขอบใจมึงจากใจเหมือนกันแหละว่ะ
แล้วมันก็เดินไปที่หมู่ของมันครับ
สิ่งแรกที่ผมกับไอแม็คมาถึงก็คือการสำรวจครับ สำรวจหาที่พัก ที่นอน สำรวจห้องน้ำ ห้องอาบน้ำ ซึ่งพวกผมก็ไม่เห็นอะไรสักอย่าง เห็นแต่ อาคารไม้ชั้นเดียวกว้างประมาณ 4 เมตร ยาว 10 เมตร มีประตูเข้าออก 2 ฝั่ง เข้าไปข้างในจะมีพื้นยกสูงประมาณ 70 เซนติเมตร เป็นไม้กระดานสามารถนอนได้หลายคน อันนี้มีทั้งฝั่งซ้ายและขวาเลย และก็ไปเจอคอกสังกะสี สูงประมาณ เกือบ 2 เมตร ตรงกลางมีอ่างน้ำขนาดใหญ่ กว้าง 5 ยาว 5 เมตร ถัดจากคอกสังกะสี ก็จะมีห้องน้ำ ซึ่งก็คาดว่าจะไม่มีคนใช้มานานเพราะเต็มไปด้วยใบไม้แห้ง ผมสองคนได้แต่มองหน้ากัน เฮอ…ความสนุกเริ่มต้นขึ้นแล้ว
ตอนนี้เวลาประมาณ 4 โมงเย็น กลุ่มสุดท้ายมาถึงแล้ว อาจารย์ก็เรียกพวกผมโดยการเป่านกหวีดเหมือนเคย
“ลูกเสือทั้งหมดแถวตรง…วันทยาหัต” อาจารย์ที่เป็นหัวหน้าขึ้นกล่าวและนัดหมายเวลา
“ลูกเสือทั้งหมดแถวตรง…พัก” อาจารย์ผู้ควบคุมสั่งให้พวกผมพักและฟังคำสั่ง
“ต่อไปเราจะแยกย้ายกันเข้าที่พัก โดยที่พักจะจัดให้ 2 หมู่ ต่อ 1 เซนเตอร์” อะไรคือเซนเตอร์อะอาจารย์
“โดยเราได้เลือกแล้วว่า หมู่อะไรจะอยู่รวมเซนเตอร์กับหมู่อะไร” เลือกตอนไหนอะอาจารย์
“ขอให้อยู่ร่วมกันด้วยความสามัคคี…ทั้งหมดพักได้”
“1 2 3 เฮ้…”
ผมได้แต่งง เราต้องอยู่กับหมู่ไหนว่ะ
“เลย์…มีข่าวร้ายจะบอก” แม็คเดินมาหน้าตาบอกบุญไม่รับ
“รู้ยังเพลิงที่เราไปดูกับ เค้าเรียกเซนเตอร์” ผมอึ้งครับ
“อ้าว…หรอ” ผมคิดว่า ก็พอทนอยู่
“อันนี้ร้ายกว่า รู้ยังว่าเราอยู่กับหมู่ไหน” ลองมันถามแบบนี้ กรู รู้เลยหล่ะไอแม็ค
“หมู่ของไอบาส”
“เออ…เรารู้แล้ว” กรูเดาอะไรไม่เคยพลาดเลยจริงๆ ให้ตายดิ
“รู้ยังต้องอาบน้ำไหนกัน” มึงมีอะไรก็พูดให้มันหมดๆ เถอะ
“ในคอก” ตายห่า แล้วจะอาบยังไงว่ะ
ผมได้แต่เงียบครับ ตอนนี้อยากกลับบ้านจริงๆ แล้วดิครับ อยากกลับตั้งแต่รู้ว่าต้องนอนที่เดียวกับหมู่ไอบาส
ตอนนี้ลูกเสือทุกคนก็กำลังจัดข้าวของของตัวเองกัน รวมทั้งผมและก็ไอแม็คด้วย เซนเตอร์ผมแบ่งกันนอน โดยหมู่ผมนอนฝั่งขวา และหมู่ไอบาสนอนฝั่งซ้าย ขณะที่ผมกำลังเอาเครื่องนอนออกจากกระเป๋าอยู่นั้น ก็มีกระดาษอะไรไม่รู้ตกลงมาด้วย ข้างในเขียนว่า
“ขอโทษนะ ที่ทำให้ลูกบาสโดยหน้านาย เราไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”
ลงชื่อว่า “หัวหน้าหมู่ 2 กอง 3” แหวะเสี่ยวโคตร