คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter 2
บทที่ 2
"ว๊ายยย ช่างน่าอิจฉาจังเลยนะคะ มีลูกชาย สูง ขาว แถมยังหล่อขนาดเนี่ย" แม่ผมพูดขณะที่พวกเรากำลังนั่งทานอาหารเที่ยงสไตล์ชาวไร่ ทั้งปิ้งย่าง รมควัน มันช่างได้บรรยากาศคาวบอยซะจริง แต่ติดที่ว่าแม่จะไปอิจฉาทำไมกันเนี่ย ลูกตัวเองก็โครตหล่ออยู่แล้วแท้ บุ่ยๆๆๆๆ เห็นคนหล่อนี่ไม่ได้เลยแม่เนี่ย แถมพูดเสร็จก็มองกันมาที่ผมแล้วก็เอาแต่หัวเราะกันอีก อะไรกันนักหนาเนี่ยห๊ะ หลังชื่นชมกันไปพอหอมปากหอม แถมไอ้ห่านั่นก็เอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เห็นแล้วรำคาญตาชะมัดเลย เซ็งๆๆๆ ไปหาไอ้ข้าวมันดีฟ่าาา คงตื่นละมั้ง
"แม่ เตรียมของเสร็จแล้ว เดี๋ยวขอตัวไปหาไอ้ข้าวนะครับ ไปละ" พูดเสร็จ แม่ท่านก็บ่นตามตูดเลยครับ แหะๆ แล้วผมก็วิ่งมาที่บ้าน ซึ่งมันก็ห่างจากฟาร์มแค่ 100 เมตรเอง แต่ทำไมผมรู้สึกเหนื่อยจังวะ อ้อ สงสัยวิ่งกลางแดดละมั้ง เอ่อ ต้องใช่แน่ๆ ผมต้องรีบออกจากพื้นที่นั้นครับ ขืนอยู่นานต่อไปมีหวังคงปรี๊ดแตกแน่
"โหล ว่าไงจ๊ะน้องนมสดของพี่" เสียงชายหนุ่มปลายสายที่ฟังดูงัวเงียๆ แหะ
"นมสดพร่องมึงสิ ตื่นรึยังเนี่ยไอ้ข้าว มันเที่ยงแล้วนะเว้ย มึงจะรอให้ตะวันตกดินก่อนรึไง ถึงจะตื่นวะ" ผมโวยวายใส่โทรศัพท์ครับ มึงจะสบายเกินไปละ ตื่นสายยังไงก็ได้ หึ่ยๆๆๆ น่าอิจฉาจังวุ้ย
"เออๆ ตื่นก็ได้เว้ยยย แค่นี้ เจอกัน" พูดจบ มันวางสายใส่ผมเลยครับ สันดานมากกกกไอ้ข้าว
ใช่ละครับ ชีวิตมันน่าอิจฉามาก ลูกชายคนเล็กของบ้าน เอ๊ะ รึว่าวังดีวะ เอ่อช่างมันเหอะครับ เอาเป็นว่าบ้านมันหลังใหญ่มากครับ จะไม่ให้ใหญ่ได้ไงล่ะ ก็นั่นบ้านท่าน สส. ชื่อดังเชียวน๊า แถมเป็นที่ชื่นชอบของคนในจังหวัด และนอกจังหวัดอีกด้วย แต่ที่พูดถึงนั่นคือพ่อไอ้ข้าวครับ ดูดีมีชาติตระกูล เพรียบพร้อมทั้งวาจากริยา และมารยาท แต่เดี๋ยวก่อนครับ ทั้งหมดนั่น ไม่ได้ถ่ายทอดมายังเพื่อนรักผมเลย ยกเว้นเห็นแต่จะมีเพียงรูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้นแหละครับที่ถ่ายทอดกันมา ก็บ้านนั้นอ่ะครับ ทั้งพี่ชายพี่สาวมัน ขอบอกเลย ดารามานี่ชิดซ้ายชิดขวาชิดกำแพง ตกคลอง ออกทะเลกันเลยทีเดียว เวิ่นเวอร์กะครอบครัวมันซะเยอะละ ขอแนะนำเพื่อนรักของผมเพียงคนเดียวครับ ไอ้ข้าวนี่แหละ หรือจริงๆ มันชื่อต้นข้าวครับ น่ารักไหมล่ะ แต่มันบอกว่าอย่าเรียกเต็ม เพราะว่าคนหล่ออย่างมันไม่เหมาะกับชื่อน่ารักๆ (ถุยยยย) เลยเหลือแค่ข้าวก็พอ เวลาไปเที่ยวมันบอกว่า สาวๆ เห็นมันแล้วหิวข้าว อยากกินข้าว เสื่อมๆ ได้อีกนะมึง แถมเพื่อนผมคนนี้สูงมาก ก็ตั้ง 187 เซนแน่ะ ผมยังแค่ไล่มันเลย ฟาร์มนมมันไม่ได้ช่วยอะไรกูเลยหรือวะเนี่ย นอกจากจะสู.แล้วครับ หน้าตาที่อย่างที่บอกครับว่าบ้านนี้มันถ่ายถอดหน้าตากันได้ ถึงว่ามันหล่อนะ แต่ก็น้อยกว่าผมหลายขุมเหอะ หุหุ สาวๆ นี่ติดตรึม แถมเปลี่ยนหน้ายังกับกายกรรมเปลี่ยนหน้ากากจีนแน่ะ จำหน้าแฟนมันไม่ค่อยได้แหะ ขอเดาเลยว่าที่มันตื่นสายนี่คงไปเที่ยวเมื่อคืนมาอีกล่ะสิ คิดแล้วก็อยากถีบเท้าคู่ใส่หน้ามันสักทีครับ อิจฉาเว้ยยยย
เล่ามาซะยาวครับ น่าอิจฉาไหมล่ะ ฮ่ะๆๆๆ หลังจากแนะนำเพื่อนรักของผมไปพลางๆ ผมก็เกินมาถึงบ้านมันละครับ ก็ห่างกันเพียง 200 เมตรเอง แหะๆ นึกว่าไกลล่ะสิ ผมชอบเดินไปเดินมาอย่างนี้แหละครับ สนุกดี ได้ชื่นชมบรรยากาศข้างทาง แถมให้ความรู้สึกว่าเวลามันเกินช้าลงอีกด้วยนะ (กูคิดไปเองรึป่าววะ) มันได้เห็นอะไรดีๆ หลายอย่างตามข้างทางด้วยนะครับ
พอมาถึงบ้านไอ้ข้าว ผมก็ขอวิสาสะขึ้นไปห้องมันเลยครับ หลังจากทักทายกับป้าๆลุงๆ ที่กำลังจัดสวนและทำความสะอาดบ้านหรือวังของมันนั่นแหละ
"ก๊อกๆๆๆๆๆๆ" ผมเคาะห้องมันได้สักพัก ตกลงมึงตื่นรึยังวะเนี่ย
"เข้ามาเลย" เสียงไอ้ข้าวตะโกนออกมา แต่ที่มึงบอกูน่ะ กูพยามทำละ แต่แมร่งมันดันล็กห้องแล้วกูเข้าได้ยังไงน่ะ ฟายยยมากเลยมึง
"ฟายยยเหอะมึง ล็อกประตูอยู่แล้วกูจะเข้ายังไง"ผมตะโกนบอกไป
"เห้ยยย" ผมอุทานครับ มันใส่ผ้าเช็ดตัวอยู่โชว์หุ่นล่ำๆของมันมาเปิดประตูต้อนรับพร้อมกับสีหน้าที่บ่งบอกว่า มึงกำลังเพิ่งตื่น
"อะไรมึง อย่าบอกว่ากูน่ากินนะ หุหุ" ขำยืนขำอยู่หน้าห้องครับ
"เดี๋ยวๆ มึงได้กินตีนกูก่อนเหอะ กูอุตส่าห์รีบมา แต่มึงพึ่งตื่นเนี่ยนะ" กวนตีนไม่พอ แถมยังเพิ่งตื่น แล้วจะรีบมาทำไมวะเนี่ย ช่างเหอะ ก็ยังดีกว่าเห็นหน้าไอ้โจรนั่นกับคุณลุงที่กวนผมก็แล้วกัน
"อย่าบ่นน่าสาวน้อย เดี๋ยวกูอาบน้ำแต่งตัวก่อน มึงจะทำไรก็เชิญ" มันเดินมาหยิกเเก้มผม แบบว่ามึงไม่ผ่อนแรงควายๆ ของมึงเลย ไอ้ฟายยย กูเจ็บนะเว้ย
"เชี่ยข้าว หน้ากูนะไม่ใช้หนังยางนะ ดึงอยู่นั่น" ผมกำลังจะเตะมันคืน แต่แมร่งหลบทัน แล้วก็วิ่งไปอาบน้ำแต่งตัวครับ เลวมากนะมึง
ระหว่างที่มันอาบน้ำอยู่ ผมเลยมานั่งเล่นดูโปเกม่อนครับ ก็ไอ้ข้าวอ่ะ แมร่งปัญญาอ่อน ชอบสะสมการ์ตูนญี่ปุ่นครับ ทั้งหนังสือการ์ตูน วีดีโอ เกมส์ เสื้อผ้า ตุ๊กตาและอีกสารพัดครับที่มันสรรหามาได้ มีทั้งการ์ตูนตั้งแต่ที่เราดูตั้งแต่เด็ก(ส่วนใหญ่แนวบู๊ๆ ต่อสู้หรือเวทย์มนต์อะไรพวกนี้) รวมไปถึง...... อันนั้นแหละครับ แบบว่าโจ๊ะสะบรึ่มหึ่ม แหะๆ ช่วยกันโหลดมาครับน่ะ แล้วแบ่งกันดู มันบอกว่าสาวๆ ญี่ปุ่นนี่ของโปรดเลยครับ แถมยังฝันว่าจะต้องได้ลิ้มชิมรสสาวญี่ปุ่นด้วยว่ามันจะแซ่บเหมือนที่คิดรึป่าว (คนนะมึงไม่ใช่ของกิน)
"มึงมาทำไมเนี่ยวันนี้" ไอ้ข้าวมันยืนเช็ดผมอยู่ข้างหลังครับ
"เอ๊า กูก็มาดูโปเกม่อนไง กูคิดถึงปิกาจู ฮ่ะๆๆๆ" ผมตอบมัน แต่ตานี่จ้องอยู่กับจอครับ ปิกาจูกำลังสู้กับแก๊งร๊อคเกทอยู่ มันส์ดีครับ
"พรึ่บบบบ" ไอ้ข้าวมันโยนผ้าเช็ดตัวใส่หัวผม เลวมากเลยมึง
"โดนแม่บ่น ใช้งาน หรืออะไรอีกล่ะ อ้างกูตลอดอ่ะมึง" มันบ่นไปแต่งตัวไป ใช่แล้วครับ เวลาโดนบ่นเยอะๆหรืออยากโดดงานก็อ้างมาหาไอ้ข้าวนี่ครับ แหะๆๆๆๆๆ มีมันก็ใช้ประโยชน์มั่ง เพราะมันไม่ค่อยมีประโยชน์อะไรให้ได้ใช้มากเท่าไหร่ หุหุ
"ทั้งหมดน่ะแหละ วันนี้เพื่อนพ่อมาเยี่ยมอ่ะมึง แถมพาไอ้เค้กมาด้วย มันกวนตีนกู แถมพ่อมันนะกวนไม่น้อยกว่ากันเลย” แล้วผมเล่าให้มันฟังเรื่องมะเช้าครับ ไอ้ข้าวเอาแต่ขำอย่างเดียว แถมถูกใจตบขาซะลั่นเลย แต่ขอโทษทีเหอะ นั่นขากูนะครับ มึงไม่เกรงใจกูเลย ผมเลยถีบมันทั้งสองข้าง แต่มันจับตีนผมได้แล้วผลักผมลงโซมาอีก ไอ้เพื่อนเลวววว
"ทีเรื่องแบบมึงทำไมโง่วะ เสียหมดกับนิสิตเรียนดีของมึง ฮ่ะๆๆๆๆ" มันล้อผม แต่ก็ยังไม่หยุดขำอีก ผมเลยเอาตุ๊กตาปิจากูฟาดมันครับ ไม่ใช่ของกูด้วย ไม่เสียดายหรอก กะอีแค่ตุ๊กตานำเข้าละว้า หุหุ
"เออ ก็กูไม่รู้นิหว่า สมัยนี้ไว้ใจใครได้ที่ไหนล่ะ" ผมบุ้ยหน้าใส่มัน แแล้วก็ไปปิดการ์ตูนครับ
แล้วเราก็ย้ายร่างมายังห้องครัวครับ เพราะไอ้ข้าวมันยังไม่ได้กินอะไรเลย แถมว๊อนท์อยากกินน้ำตกว่างั้น มึงติดดินเกินไปละ อยากกินอะไรที่มันไม่เข้ากับบ้านมึงเลย ผมเลยต้องมาทำให้มันกินเนี่ย กวนตีนนักขอใส่พริกอีกนิดนะ หึหึ คิดซะว่าช่วยเผาพลาญอีก ถึงมึงจะเผาพลาญมาทั้งคืนก็เหอะ
"เอ้อ ไอ้มิลล์ อาทิตย์จะเปิดเทอมสองแล้ว มึงกลับมหาลัยพร้อมกูป่ะ กูกะกลับวันอาทิตย์เที่ยงๆ อ่ะมึง" มันถามผมขณะที่เคี้ยวข้าวยังไม่เสร็จเลย สถุลมากอ่ะมึง แต่เอ๊ะเหมือนกูเคยทำป่ะวะ
"มึงกะจะกลับเสร็จ พร้อมเรียนอีกวันว่างั้น" ผมถามมัน แต่มันไม่ตอบ แถมยักคิ้วให้ประมาณว่า ตามนั้นแหละ แล้วก็ก้มหน้ากินต่อไป
"แมร่งเผ็ดว่ะ มึงแกล้งกูป่ะเนี่ยไอ้แคระ" มึงเพิ่งรู้หรอว่ามันเผ็ดอ่ะ ผมเห็นมันกินไปเกือบครึ่งจานละ แต่กำลังมาเผ็ดเนี่ยนะ มึงมีลิ้นป่าววะ
"แคระพ่องสิ แต่กูว่ากูจะกลับวันเสาร์เที่ยงอ่ะมึง จะไปเตรียมตัวเตรียมห้องอะไรอีก รู้สึกปลวกเต็มบ้านละมั้ง" ผมบอกมันพร้อมเติมน้ำให้มันคับ สงสัยเผ็ดดุเดือดได้ที่จริงๆ ฮ่ะๆๆๆ เหงื่อเริ่มผุดเต็มหน้ามันละ
"เออดี งั้นฝากทำความสะอาดทั้งบ้านเลยนะ ฝากห้องกูด้วย" กูไม่ใช่พจมานนะเว้ย ไม่อยากโดนม๊อปไล่ อึ๊ยๆ ไม่เกี่ยวกันละ หุหุ
"ค่าจ้างหมื่นนึงดิ๊" ผมเหล่ตาใส่มันครับ
"เดี๋ยวกูแนะนำเพื่อหล่อๆ ให้เอามะ ค่าจ้างมึง" มันตอบผมแล้วก็ทำหน้ากวนตีนใส่ เดี๋ยวกูจะเอาจานที่มึงกินฟาดหน้าแมร่งเลย หมั่นไส้
"สัด!ข้าว" ผมด่ามันแล้วก็ไปนั่งกระดิกตีนเล่นๆ ที่ห้องรับแขก รอมันล้างจานครับ
“แล้ววันนี้เอาไงเนี่ย ปลุกกูแต่เช้า” ไอ้ข้าวเดินมานั่งข้างๆ ผม แล้วเอามือพาดไหล่ผม แถมทิ้งน้ำหนักทั้งหมดมาเลย สัดหมาไอ้ข้าวเน่าเอ๊ย
“เช้าพ่องสิ ไอ้เชี่ยข้าวกูหนัก” ผมด่ามันแล้วขอตบหัวมันสักทีเหอะ รำคาญมานานละ แล้วมันก็เอามือมันออกไปได้สักทีครับ
สรุปแล้วก็ไม่ได้มาทำอะไรเลย นอกจากเตะบอลในจอกับมันครับ ผมเด็กผีเว๊ย ให้รู้ครับว่าใครของจริง หุหุ ส่วนไอ้ข้าวมันเด็กหงส์ครับ แถมบอกว่าหน้าอย่างผมนี่ผีน้อยแคสเปอร์ก็เก่งแล้ว สัดหมาได้อีก เดี๋ยวพ่อจับเป็ดมึงมาเชือดโชว์ซะเลยนิ เล่นไปได้สักพักผมเริ่มโมโหครับ โดนไอ้ข้าวทะลวงประตูหลายยก เอ๊ยไม่ใช่ละ หลายแต้มแน่ะ ก็แมร่งเล่นสารพัดที่มันะโกงผมได้ ทั้งปิดตาบ้าง จั๊กจี้(อันนี้ผมไม่ชอบอย่างแรง เพราะกูบ้าจี้โว๊ย) แถมถีบผมอีก และที่กวนตีนที่สุด ไอ้ข้าวมันลุกขึ้น ผมก็นึกว่ามันจะเล่นแบบใส่อารมณ์อะไรขนาดนั้น แต่ไหงได้ ลุกไปถอดจอยผมซะงั้น ผมเลยถีบมันไปงามๆ ครับ
พอเล่นเกมส์จบ แต่อารมณ์นักฟุตบอลนอกจอมันยังไม่จบครับ เลยขอถีบมันไปหลายรอบ แต่มันดันจับขาผมแล้วเอาหมอนมาปิดหน้าผม เชี่ยวข้าวกูหายใจไม่ออกเว๊ยย ไอ้นี่เล่นอะไร มึงกะไม่ถนอมกูเลยใช่ไหมเนี่ย หลังจากนั้นไม่นานแม่ผมโทรตามจิกบอกว่า ให้กลับไปช่วยแม่หน่อย อะไรกันวะ ทำไมรอบนี้มาเยี่ยมกันอะไรหนักหนาเนี่ย เยอะไปละ คนหล่อเซ็งเลย แถมไอ้ข้าวปากหมาว่าผมอีก หล่ออย่างผมเอาไว้ให้ปลวกแทะเล่นว่างั้น สัดข้าวกูไม่ใช่แผ่นไม่นะจะให้ปลวกมาแทะอะไร เดี๋ยวกูจะเอาไม้หน้าสามมาฟาดมาให้เลยมึง แถมผมให้มันไปช่วยผมที่ฟาร์ม แต่ไอ้ข้าวแมร่งดันบอกว่า เค้าไม่ได้มาเยี่ยมพ่อมัน เค้ามาเยี่ยมพ่อผมครับ หึ่ยยย น่าฟาดจริงไหมล่ะครับ
แล้วผมก็เดินกลับฟาร์มครับ นี่มันก็บ่ายสี่กว่าละ สงสัยสองพ่อลูกคงกลับไปแล้วแหละมั้ง เหอะๆ ดีเหมือนกัน จะไม่ได้ต้องปวดหัวกับพ่อลูกมหาประลัยนั่น
แล้วผมก็เดินไปผิวปากไป............
ความคิดเห็น