บาปสุดท้าย The Eight deadly sins ภาคอดีต
การต่อสู้หักเหลี่ยมโหดของมนุษย์ผู้เป็นตัวแทนของบาปเจ็ดประการ ผู้ชนะเพียงหนึ่งเดียวจะได้รับรางวัลเป็นตราประทับบาปประการที่แปด
ผู้เข้าชมรวม
24,847
ผู้เข้าชมเดือนนี้
64
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เจ็ดมนุษย์ขีดชะตาชีวิตด้วยแรงปรารถนา โหยหาแทบตาย
ไม่อาจไขว่คว้ามา
ขอเพียงสมปรารถนา แม้แลกด้วยจิตวิญญาณก็ยอม
Eighth Sins Map
ผลงานอื่นๆ ของ black.rainbow ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ black.rainbow
"ได้ใจมากครับเรื่องนี้ ^^"
(แจ้งลบ)สนุกมากมายครับเรื่องนี้ ถึงจะไม่เน้นบทพูดมากเท่าไหร่แต่การบรรยายและดำเนินเรื่องทำได้ดีมากครับ อีกทั้งยังมีการสอดแทรก ... ผมจะเรียกว่าอะไรดีหนอ เอิ่ม ... คล้ายๆด้านมืดของมนุษย์มั้งครับ มีการแสดงออกอย่างชัดเจนในนิยายเรื่องนี้ เป็นแนวดาร์คที่น่าสนใจมาก ตกแต่งบทความได้เหมาะสมกับตัวเรื่องมากครับ อาจมีปัญหาในเรื่องการใช้คำที่แปลกๆไปบ้าง แต่ก็แค่เล็กน้อยเ ... อ่านเพิ่มเติม
สนุกมากมายครับเรื่องนี้ ถึงจะไม่เน้นบทพูดมากเท่าไหร่แต่การบรรยายและดำเนินเรื่องทำได้ดีมากครับ อีกทั้งยังมีการสอดแทรก ... ผมจะเรียกว่าอะไรดีหนอ เอิ่ม ... คล้ายๆด้านมืดของมนุษย์มั้งครับ มีการแสดงออกอย่างชัดเจนในนิยายเรื่องนี้ เป็นแนวดาร์คที่น่าสนใจมาก ตกแต่งบทความได้เหมาะสมกับตัวเรื่องมากครับ อาจมีปัญหาในเรื่องการใช้คำที่แปลกๆไปบ้าง แต่ก็แค่เล็กน้อยเท่านั้นครับ โดยรวมถือว่ายอดเยี่ยมเลยทีเดียว นี่เป็นแค่ความเห็นส่วนตัวของคนอ่านคนหนึ่งเท่านั้นนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับผม ^^ อ่านน้อยลง
ANTACH | 21 ก.พ. 56
8
0
"นิยายที่สะท้อนความต้องการของมนุษย์ออกมาอย่างลึกล้ำ"
(แจ้งลบ)จั่วหัวกันแบบนี้เลยครับ หลังจากที่เราได้อ่านนิยายเรื่องจบ(ซึ่งใช้เวลาไม่นานก็อ่านจบ เพราะแต่ละตอนชวนให้อยากอ่านต่อเหลือเกิน) ไม่เป็นไรครับ เราจะโทษว่าเป็นความผิดของผู้เขียนนะ ที่ทำให้นักอ่านติดงอมแงมแบบนี้(ฮา) หลังจากที่ได้อ่านนิยายความยาว 20 ตอนนี้จบแล้ว(แต่เนื้อหาและอารมณ์ยังไม่จบ) ความประทับใจของแต่ละตอนนั้นก็มีมากมายอยู่แล้ว ... อ่านเพิ่มเติม
จั่วหัวกันแบบนี้เลยครับ หลังจากที่เราได้อ่านนิยายเรื่องจบ(ซึ่งใช้เวลาไม่นานก็อ่านจบ เพราะแต่ละตอนชวนให้อยากอ่านต่อเหลือเกิน) ไม่เป็นไรครับ เราจะโทษว่าเป็นความผิดของผู้เขียนนะ ที่ทำให้นักอ่านติดงอมแงมแบบนี้(ฮา) หลังจากที่ได้อ่านนิยายความยาว 20 ตอนนี้จบแล้ว(แต่เนื้อหาและอารมณ์ยังไม่จบ) ความประทับใจของแต่ละตอนนั้นก็มีมากมายอยู่แล้ว เพราะผู้เขียนทิ้งประเด็น,คำถาม รวมไปถึงการสร้างความอยากรู้ให้กับผู้อ่านมาโดยตลอด(เราเองก็อยากรู้ด้วยว่าตอนต่อไปจะเป็นยังไง-ในฐานะผู้อ่าน ขอกดFAV และปูเสื่อรออ่านเลย) ซึ่งทำให้ได้น่าสนใจและน่าติดตามมากๆ ครับ ยิ่งได้วิเคราะห์ คิดตาม และตีความไปในระหว่างบรรทัดยิ่งสนุกเข้าไปใหญ่ ตอนที่จัดกิจกรรมร่วมกับพี่ภูมิ เราสองคนคุยกันว่าอยากจะอ่านนิยายที่แปลกแนว มีแนวเรื่องที่น่าสนใจ และน่าติดตาม มีประเด็นให้ขบคิด นิยายเรื่องนี้ตอบโจทย์และถูกสไตล์ของเรามาก จึงขอใช้โอกาสเขียนวิจารณ์เลยแล้วกัน หวังว่าผู้เขียนจะไม่ว่ากันนะครับ เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ผมไม่ขอเล่าเรื่องย่อแล้วกัน(อยากให้คุณไปอ่านกันเอง-ขอบอกว่าอ่านเร็วมาก และติดหนึบแน่นอน) ครับ นิยายเรื่องนี้ ถ้าหากเราอ่านแบบผ่านๆ อ่านเอาสนุก แน่นอน คุณจะได้รับความสนุกและอรรถรสอย่างมากล้น เพราะผู้เขียนเค้าใส่เอาไว้เยอะอยู่แล้ว อ่านสนุก น่าลุ้น น่าติดตาม มีปริศนาให้ร่วมค้นหาอีกมากมาย เพียงแค่องค์ประกอบนี้ก็ทำให้นิยายเรื่องนี้เหมาะสมแล้วที่จะแนะนำให้น้องๆ ในเว็บได้เข้ามาอ่านแล้วใช่มั้ยล่ะครับ แต่ด้วยความที่เป็นคนบ้าตีความ ชอบคิดต่อ ชอบตั้งคำถาม ทำให้เราอ่านนิยายเรื่องนี้แล้วตีความออกไปอีกไกล ตั้งคำถาม และคิดร่วมไปกับผู้เขียน ขบคิดไปกับเขาในระหว่างบรรทัด ซึ่งในข้อนี้ เราไม่รู้ว่าผู้เขียนจงใจหรือเปล่า แต่ว่าเราสัมผัสได้ และสามารถสืบความ เท้าหาความคิดเหล่านั้น และกำลังจะเล่าให้คุณฟังแล้ว เรารู้สึกพอใจและอิ่มเอมใจที่ได้อ่านนิยายดีๆ แบบนี้ในช่วงที่มีแต่นิยายรักเกลื่อนตลาด นิยายแฟนตาซีเดามุกได้หมดแล้วว่าจะเป็นยังไง หรือนิยาย NC แฟนฟิกชั่นที่พวกเราทีมงานต้องคอยดูแลความเรียบร้อยอยู่ทุกวัน บาปสุดท้ายฯ(ขอย่อแล้วกันนะครับ) สะท้อนความคิดของมนุษย์ออกมาได้อย่างลึกล้ำ เป็นกระจกให้เราเห็นถึงกิเลส ผ่านบาปทั้ง 7 ประการ รวมไปถึงปริศนาของเรื่อง บาปประการที่ 8(ซึ่งบาปทั้ง 7 ประการนี้แหละ ที่ทำให้มนุษย์เราไม่สามารถหลุดพ้นจากวัฏสงสาร หรือบรรลุนิพานได้) ผู้เขียนสะท้อนมันออกมาในงานชิ้นนี้ได้อย่างน่าสนใจ บาปสุดท้ายฯ สะท้อนจิตใจของมนุษย์ออกมาอย่างลึกล้ำ ให้เราเห็นถึงความคิด ความรู้สึก อารมณ์ รัก โลภ โกรธ หลง ให้เห็นเด่นชัด และอารมณ์เช่นนี้เองที่ทำให้เกิดความขัดแย้งต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการทะเลาะเบาะแว้ง การแก่งแย่งชิงดี และที่ร้ายแรงที่สุด สงคราม สิ่งเหล่านี้มิใช่เกิดขึ้นเพราะบาปในตัวมนุษย์หรือ? เราจะโทษว่ามีปิศาจมายื่นขอเสนอให้กับเรา จะบอกว่าเราไม่มีทางเลือก แต่ถ้าหากตัวเราไม่มีความคิดอยากได้ อยากมี ปิศาจเหล่านั้นจะอาศัยช่องว่างในจิตใจแล้วปรากฏฏตัวออกมาหรือเปล่า? เราเองก็อยากรู้เหมือนกันแฮะ อีกเรื่องที่ทำออกมาได้ดีคือเรื่องของความขัดแย้งทางการเมือง ผลประโยชน์ การใช้อำนาจ ความบ้าคลั่งและอำนาจเผด็จการ(ไม่รู้ว่าเราคิดลึกไปหรือเปล่า-แต่ว่ามันก็สามารถมองแบบนี้ได้จริงๆ นะ) มันทำให้เราย้อนกลับไปคิด ตั้งคำถามกับสภาพของการเมืองและความเป็นอยู่ในปัจจุบัน รวมไปถึงให้เราย้อนกลับไปดูเองมากยิ่งขึ้น ว่าในตัวเรานั้น มีบาปชนิดใดสิงอยู่บ้างหรือเปล่า? จริงๆ แล้ว ปิศาจแห่งบาปทั้ง 7 นั้นมีตัวตันอยู่ๆ หรือเปล่า? หรือความจริงแล้ว ปิศาจที่เป็นตัวของบาปนั้นอาจจะไม่มีจริงหรอก สิ่งที่น่ากลัวที่สุดไม่ใช่ปิศาจร้ายน่าเกลียดน่ากลัว ที่มีพลังอำนาจมืดชั่วร้าย สิ่งที่น่ากลัวที่สุด ที่ไม่มีใครสามารถเอาชนะได้ ไม่ต้องไปหาไกลที่ไหน ลองหลับตา ปล่อยกระแสสำนึก ให้ความคิดต่างๆ ได้ไหลวน และให้มันสำรวจตัวเรา ให้มันจมดิ่งลึกเข้าไปในหัวใจของเราเอง สิ่งที่น่ากลัวและอันตรายที่สุดคือจิตใจของมนุษย์เอง คิดเหมือนเรามั้ยครับ? อ่านน้อยลง
MR.MOONFACE | 4 มิ.ย. 56
4
0
ดูทั้งหมด
"คำวิจารณ์โดย Lilin จ้า"
(แจ้งลบ)สวัสดีครับ Lilin ครับ ตามที่ผมได้รับปากว่าจะวิจารณ์นิยายให้ 1 เรื่อง ตอนนี้ผมอ่านครบทุกตอนแล้ว และจะเริ่มวิจารณ์เลย **การวิจารณ์ของผมไม่ใช่ว่าถูก 100% อะไรที่เห็นด้วยก็ทำตาม อะไรที่ไม่เห็นด้วยก็โยนมันไปได้ครับ เพราะยังไง นี่ก็คือนิยายของคุณ เริ่มจากจุดเด่นก่อน สิ่งที่นิยายเรื่องนี้โดดเด่นมาก คือการใช้ภาษาที่ลื่นไหลจนใกล้เคียงกับบทกวี และเนื้อเร ... อ่านเพิ่มเติม
สวัสดีครับ Lilin ครับ ตามที่ผมได้รับปากว่าจะวิจารณ์นิยายให้ 1 เรื่อง ตอนนี้ผมอ่านครบทุกตอนแล้ว และจะเริ่มวิจารณ์เลย **การวิจารณ์ของผมไม่ใช่ว่าถูก 100% อะไรที่เห็นด้วยก็ทำตาม อะไรที่ไม่เห็นด้วยก็โยนมันไปได้ครับ เพราะยังไง นี่ก็คือนิยายของคุณ เริ่มจากจุดเด่นก่อน สิ่งที่นิยายเรื่องนี้โดดเด่นมาก คือการใช้ภาษาที่ลื่นไหลจนใกล้เคียงกับบทกวี และเนื้อเรื่องเข้มข้นน่าติดตาม ที่กล่าวจึงบุคคลที่ชีวิตต้องเปลี่ยนไปด้วยบาปทั้งเจ็ด ทั้งที่เป็นบาปจากมนุษย์ด้วยกันเองและบาปจากปีศาจ มีการผูกเรื่องเข้าด้วยกันและประวัติความเป็นมาของแต่ละตัวละครได้อย่างน่าสนใจ เท่าที่อ่านดูคิดว่าเรื่องนี้คงน่าจะอีกยาวมาก แต่จนจึงเรียกได้ว่าเริ่มต้นมาได้ดีมากๆแล้ว ตรงจุดนี้ถ้ามองว่าเป็นนิยายที่ดีแล้วหรือยัง ผมตอบได้เต็มปากว่า เป็นนิยายที่ดี ทั้งเนื้อเรื่องและการเขียน นับว่าเป็นหนึ่งในนิยายทางอินเตอร์เน็ตที่ดีที่สุดที่ผมเคยอ่านมาเลยครับ มาถึงจุดที่ควรปรับปรุงในฐานะนิยายก่อน สิ่งแรกเลยคือการเว้นวรรคครับ เนื่องจากนิยายเรื่องนี้ตัดฉากบ่อยมาก การเว้นวรรคที่ไม่ดีจะทำให้ผู้อ่านสับสนอย่างมาก ซึ่งตามปกติแล้วการเว้น 1 บรรทัด จะใช้ในกรณีให้นักอ่านรู้ว่าเปลี่ยนฉากครับ ดังนั้นถ้าเราเว้น 1 บรรทัดมันทุกประโยคแบบนี้จึงเป็นการสร้างความสับสนอย่างร้ายกาจเลยทีเดียว จุดที่สองคือการปรากฏตัวของตัวละคร ผมคิดว่าการที่เราเริ่มต้นด้วยชื่อตัวละครก่อนเลยทันที มันทำให้นักอ่านเกิดความรู้สึกว่า "ใครล่ะเนี่ย" อย่างตอนอูม่านี่ผมรู้สึกได้ชัดเลยครับ แนะนำให้ปรับให้การแนะนำตัวละครต่อเนื่องกันไป เช่นนักอ่านรู้สึกฟาริสอยู่แล้ว ให้บอกก่อนเลยว่า คนคนนี้เป็นแม่ของฟาริสนะ ชื่อว่าอูม่า พอมันเกิดความเชื่อมโยงกัน ก็จะทำให้จำได้ง่ายครับ ต่อไป เป็นส่วนที่ต้องปรับปรุง ถ้าอยากให้เรื่องนี้ผ่านการพิจารณาตามความคิดของผม ** ผมไม่มีส่วนกับการพิจารณาของสำนักพิมพ์นะครับ พูดในแง่ของนักการตลาดเฉยๆ 1. ภาษาเป็นทั้งจุดเด่นและจุดตายของเรื่องนี้ บอกตรงๆว่า อ่านตอนแรกๆ ผมเข้าใจแค่ 50% เองว่ามันหมายความว่าอะไร แต่ตอนท้ายๆ ไม่รู้ว่าผมเริ่มปรับตัวได้หรือผู้แต่งพัฒนาขึ้นกันแน่ ผมจึงเข้าใจได้ถึง 100% ผมคิดว่าตั้งแต่ตอนที่ 9(โฉมงาม1) เป็นการบรรยายที่ดีเข้าใจง่าย และเป็นเอกลักษณ์ครับ ดังนั้นถ้ายากได้ตีพิมพ์ ต้องแก้ตอนต้นๆใหม่ให้เข้าใจง่าย ภาษาที่คล้องจองต่อเนื่องเป็นสิ่งสำคัญ แต่อย่าให้ความสำคัญกับมันมากกว่า "ความหมาย" ที่ต่อเนื่องครับ 2. การสื่ออารมณ์ในแต่ละตอน มีหลายคนบอกว่าเรื่องนี้ดราม่า แต่ผมค่อนข้างเฉยๆอะครับ เพราะเรื่องนี้ใช้คำพูดในการสื่ออารมณ์น้อยมาก เกิดจากอะไร? เกิดจากที่ผู้แต่งใช้คำกระชับมากเกินไปจนขาดการบรรยายครับ อยากฉากดราม่ามันเหมือนกับผู้เขียนบอกว่า "มันดราม่านะ" ไม่ใช่นักอ่านอ่านแล้วรู้สึกว่ามัน "ดราม่า" อย่าฉากยูมิลรู้สึกผิดเรื่องที่รั้งพ่อเอาไว้ในวันที่แม่ของฟาริสตาย มันเป็นฉากดราม่าที่ผู้แต่งควรค่อยๆปูพื้นมา ว่ายูมิลต้องกล้ำกลืนรั้งพ่อเขาเอาไว้ทั้งๆที่ใจไม่อยากแค่ไหน ความรู้สึกอิจฉาพี่ของตัวเองขัดแย้งกับมโนธรรมในจิตใจแต่ความอิจฉาชนะ สุดท้ายก็หักสิ่งนั้นทิ้งด้วยความจริงที่ว่าอูม่าตายไปโดยไม่มีโอกาสได้เห็นคนรักเป็นครั้งสุดท้าย ที่ทำให้ใจของยูมิลเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส 3. ลำดับของเนื้อเรื่อง ช่วงแรกๆค่อนข้างสับสนครับ ว่าอะไรเป็นอะไรเพราะมีการตัดตอนไปทางโน้นทางนี้บ่อยโดยไม่มีการเกริ่นนำ(หรือมีแต่ผมจำไม่ได้)ซึ่งเห็นแต่ตอนแรกๆนะครับ ตอนท้ายๆไม่เป็นแล้ว อย่างตอนของรอสเนี่ย ผมสับสนอย่างแรงว่ามายังไงเนี่ย อะไรแบบนี้ ถ้าตอนได้ตีพิมพ์ก็จัดพวกตอนลักษณะนี้เป็นตอนพิเศษนะครับ สุดท้ายเลย ควรส่งสำนักพิมพ์ไหน ด้วยโครงเรื่องแบบนี้ ผมแนะนำ สนพ. สภาพรเป็นที่แรกครับ เพราะโครงเรื่องเป็นแฟนตาซีที่แฝงความหมายเอาไว้ เนื้อเรื่องเปื่ยมไปด้วยความรู้สึกลึกซึ่งกินใจ ซึ่งจะตรงแนวของสภาพรที่สุด ส่วนที่ต่อมาคือมีดีส์ที่ตรงแนวรองลงมาครับ สุดท้ายนี้ขอให้คุณ black.rainbow ประสบความสำเร็จตามที่ตั้งใจเอาไว้ และขอให้พัฒนาฝีมือการเขียนให้ดียิ่งๆขึ้นไปอีก คุณเป็นนักเขียนอีกคนที่ผมมองว่าแววดีมากครับ อ่านน้อยลง
lilin | 17 ม.ค. 57
1
0
"นิยายที่สะท้อนความต้องการของมนุษย์ออกมาอย่างลึกล้ำ"
(แจ้งลบ)จั่วหัวกันแบบนี้เลยครับ หลังจากที่เราได้อ่านนิยายเรื่องจบ(ซึ่งใช้เวลาไม่นานก็อ่านจบ เพราะแต่ละตอนชวนให้อยากอ่านต่อเหลือเกิน) ไม่เป็นไรครับ เราจะโทษว่าเป็นความผิดของผู้เขียนนะ ที่ทำให้นักอ่านติดงอมแงมแบบนี้(ฮา) หลังจากที่ได้อ่านนิยายความยาว 20 ตอนนี้จบแล้ว(แต่เนื้อหาและอารมณ์ยังไม่จบ) ความประทับใจของแต่ละตอนนั้นก็มีมากมายอยู่แล้ว ... อ่านเพิ่มเติม
จั่วหัวกันแบบนี้เลยครับ หลังจากที่เราได้อ่านนิยายเรื่องจบ(ซึ่งใช้เวลาไม่นานก็อ่านจบ เพราะแต่ละตอนชวนให้อยากอ่านต่อเหลือเกิน) ไม่เป็นไรครับ เราจะโทษว่าเป็นความผิดของผู้เขียนนะ ที่ทำให้นักอ่านติดงอมแงมแบบนี้(ฮา) หลังจากที่ได้อ่านนิยายความยาว 20 ตอนนี้จบแล้ว(แต่เนื้อหาและอารมณ์ยังไม่จบ) ความประทับใจของแต่ละตอนนั้นก็มีมากมายอยู่แล้ว เพราะผู้เขียนทิ้งประเด็น,คำถาม รวมไปถึงการสร้างความอยากรู้ให้กับผู้อ่านมาโดยตลอด(เราเองก็อยากรู้ด้วยว่าตอนต่อไปจะเป็นยังไง-ในฐานะผู้อ่าน ขอกดFAV และปูเสื่อรออ่านเลย) ซึ่งทำให้ได้น่าสนใจและน่าติดตามมากๆ ครับ ยิ่งได้วิเคราะห์ คิดตาม และตีความไปในระหว่างบรรทัดยิ่งสนุกเข้าไปใหญ่ ตอนที่จัดกิจกรรมร่วมกับพี่ภูมิ เราสองคนคุยกันว่าอยากจะอ่านนิยายที่แปลกแนว มีแนวเรื่องที่น่าสนใจ และน่าติดตาม มีประเด็นให้ขบคิด นิยายเรื่องนี้ตอบโจทย์และถูกสไตล์ของเรามาก จึงขอใช้โอกาสเขียนวิจารณ์เลยแล้วกัน หวังว่าผู้เขียนจะไม่ว่ากันนะครับ เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ผมไม่ขอเล่าเรื่องย่อแล้วกัน(อยากให้คุณไปอ่านกันเอง-ขอบอกว่าอ่านเร็วมาก และติดหนึบแน่นอน) ครับ นิยายเรื่องนี้ ถ้าหากเราอ่านแบบผ่านๆ อ่านเอาสนุก แน่นอน คุณจะได้รับความสนุกและอรรถรสอย่างมากล้น เพราะผู้เขียนเค้าใส่เอาไว้เยอะอยู่แล้ว อ่านสนุก น่าลุ้น น่าติดตาม มีปริศนาให้ร่วมค้นหาอีกมากมาย เพียงแค่องค์ประกอบนี้ก็ทำให้นิยายเรื่องนี้เหมาะสมแล้วที่จะแนะนำให้น้องๆ ในเว็บได้เข้ามาอ่านแล้วใช่มั้ยล่ะครับ แต่ด้วยความที่เป็นคนบ้าตีความ ชอบคิดต่อ ชอบตั้งคำถาม ทำให้เราอ่านนิยายเรื่องนี้แล้วตีความออกไปอีกไกล ตั้งคำถาม และคิดร่วมไปกับผู้เขียน ขบคิดไปกับเขาในระหว่างบรรทัด ซึ่งในข้อนี้ เราไม่รู้ว่าผู้เขียนจงใจหรือเปล่า แต่ว่าเราสัมผัสได้ และสามารถสืบความ เท้าหาความคิดเหล่านั้น และกำลังจะเล่าให้คุณฟังแล้ว เรารู้สึกพอใจและอิ่มเอมใจที่ได้อ่านนิยายดีๆ แบบนี้ในช่วงที่มีแต่นิยายรักเกลื่อนตลาด นิยายแฟนตาซีเดามุกได้หมดแล้วว่าจะเป็นยังไง หรือนิยาย NC แฟนฟิกชั่นที่พวกเราทีมงานต้องคอยดูแลความเรียบร้อยอยู่ทุกวัน บาปสุดท้ายฯ(ขอย่อแล้วกันนะครับ) สะท้อนความคิดของมนุษย์ออกมาได้อย่างลึกล้ำ เป็นกระจกให้เราเห็นถึงกิเลส ผ่านบาปทั้ง 7 ประการ รวมไปถึงปริศนาของเรื่อง บาปประการที่ 8(ซึ่งบาปทั้ง 7 ประการนี้แหละ ที่ทำให้มนุษย์เราไม่สามารถหลุดพ้นจากวัฏสงสาร หรือบรรลุนิพานได้) ผู้เขียนสะท้อนมันออกมาในงานชิ้นนี้ได้อย่างน่าสนใจ บาปสุดท้ายฯ สะท้อนจิตใจของมนุษย์ออกมาอย่างลึกล้ำ ให้เราเห็นถึงความคิด ความรู้สึก อารมณ์ รัก โลภ โกรธ หลง ให้เห็นเด่นชัด และอารมณ์เช่นนี้เองที่ทำให้เกิดความขัดแย้งต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการทะเลาะเบาะแว้ง การแก่งแย่งชิงดี และที่ร้ายแรงที่สุด สงคราม สิ่งเหล่านี้มิใช่เกิดขึ้นเพราะบาปในตัวมนุษย์หรือ? เราจะโทษว่ามีปิศาจมายื่นขอเสนอให้กับเรา จะบอกว่าเราไม่มีทางเลือก แต่ถ้าหากตัวเราไม่มีความคิดอยากได้ อยากมี ปิศาจเหล่านั้นจะอาศัยช่องว่างในจิตใจแล้วปรากฏฏตัวออกมาหรือเปล่า? เราเองก็อยากรู้เหมือนกันแฮะ อีกเรื่องที่ทำออกมาได้ดีคือเรื่องของความขัดแย้งทางการเมือง ผลประโยชน์ การใช้อำนาจ ความบ้าคลั่งและอำนาจเผด็จการ(ไม่รู้ว่าเราคิดลึกไปหรือเปล่า-แต่ว่ามันก็สามารถมองแบบนี้ได้จริงๆ นะ) มันทำให้เราย้อนกลับไปคิด ตั้งคำถามกับสภาพของการเมืองและความเป็นอยู่ในปัจจุบัน รวมไปถึงให้เราย้อนกลับไปดูเองมากยิ่งขึ้น ว่าในตัวเรานั้น มีบาปชนิดใดสิงอยู่บ้างหรือเปล่า? จริงๆ แล้ว ปิศาจแห่งบาปทั้ง 7 นั้นมีตัวตันอยู่ๆ หรือเปล่า? หรือความจริงแล้ว ปิศาจที่เป็นตัวของบาปนั้นอาจจะไม่มีจริงหรอก สิ่งที่น่ากลัวที่สุดไม่ใช่ปิศาจร้ายน่าเกลียดน่ากลัว ที่มีพลังอำนาจมืดชั่วร้าย สิ่งที่น่ากลัวที่สุด ที่ไม่มีใครสามารถเอาชนะได้ ไม่ต้องไปหาไกลที่ไหน ลองหลับตา ปล่อยกระแสสำนึก ให้ความคิดต่างๆ ได้ไหลวน และให้มันสำรวจตัวเรา ให้มันจมดิ่งลึกเข้าไปในหัวใจของเราเอง สิ่งที่น่ากลัวและอันตรายที่สุดคือจิตใจของมนุษย์เอง คิดเหมือนเรามั้ยครับ? อ่านน้อยลง
MR.MOONFACE | 4 มิ.ย. 56
4
0
ดูทั้งหมด
ความคิดเห็น