รักเธอสุดใจยัยจอมโหด

ลำดับตอนที่ #4 : ดรีมเวิล์ดๆๆ แฟนหรอ?? o.O

"อยู่ไปก็รกโลกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตื่นได้แล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อยู่ไปก็รกโลกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

"อยู่ไปก็รกละ.. ตุบ!!" ฉันรีบกดปิดเสียงนาฬิกาบ้านี่ก่อนที่มันจะทำให้ฉันหมดวามอดทนนนน!!! -..-

"ตื่นแล้วๆๆๆ เจ้านาฬิกา ใครซื้อแกมาให้ฉันเนี่ยยย -*-" ใครกันนะ จำไม่เห็นจะได้ ช่างเหอะ ไปอาบน้ำดีกว่า

เฮ้ออ.. วันนี้เป็นวันเสาร์ที่ฉันรอคอยมา 7 วัน ในที่สุดก็ได้ไปเที่ยวหนำใจสักที หุ หุ

"1 2 3 ปลาฉลามขึ้นบก 4 5 6 จิ้งจกยัดไส้ 7 8 9 เธอคิดถึงใคร 10 รู้ไหม ฉันคิดถึงเธอ ซาสี่ รับโทรศัพท์ได้แล้วววว ~ " เหอๆ ((- -")) เป็นไงมั่งกับเสียงเรียกเข้าของฉัน น่ารักมั้ยหล่ะ 5555 5

"ติ๊ดดด!! ฮัลโหล" ทุกคนอย่าตกใจไป นั่คือเสียงรับโทรศัพท์ของซาสี่เอง ^^

"ฮัลโหล สี่หรอ วันนี้ไปเที่ยวกันเปล่า ไปดรีมเวิล์ดกัน" นึกว่าใคร อุส่าห์ทำเสียงซะน่ารัก -..- โมนี่เอง

"อืมๆ ไปสิแก ฉันกำลังเบื่อๆอยู่พอดี" ไม่ใช่เบื่อๆเธรรมดานะ เบื่อมากมายยยย อยู่บ้านก็ไม่มีไรทำ โอป้าก็ออกไปเที่ยวกับเพื่อน ม๊าก็พาเจ้ามินมินไปชอปปิ้ง ส่วนพ่อก็ไปทำงานที่ระยองง น่าเบื่อจะตายอยู่บ้านคนเดียว

"อือ งั้นอีก1ชั่วโมงเจอกันนะเพื่อน บายย ติ๊ดดด!!" งะ วางสายไปแว้วว กะว่าจะถามสักหน่อย ว่ามีใครไปมั่ง -..- วัยรุ่นเซ็งเลย

ฉันรีบไปแต่งตัวทันที ใส่ชุดอะไรดีนะ เอาง่ายๆปแล้วกัน กางเกงยีนส์ขากระบอก เสื้อยืดสีดำ รวบผมหางม้า ใส่หมวกแก๊บ ^^ เย่ ออกจากบ้านได้แล้วว

ฉันล็อคบ้านไว้อย่างดี แล้วก็โทรบอกม๊าเรียบร้อยแล้ววว  ม๊าน่ะหรอ อนุญาตโดยทันที โฮะ โฮะ แม่ฉันใจดี ((*-*))

เอาล่ะวะ แล้วจะไปยังไงเนี่ยย ไปแท็กซี่ก็ได้ ฉันโบกมือเรียกแท็กซี่ที่กำลังขับมาใกล้ฉัน

"พี่คะ ไปดรีมเวิล์ดคะ"

"ขอโทษทีนะน้อง พอดีว่าพี่ต้องเอารถไปซ่อมอ่ะ คงไปไม่ทัน ขอโทษนะน้อง" งะ พี่เขารีบขับไปเลยง่า ถามอะไรหน่อยสิคะพี่ บ้านพี่ควายหายหรือไงกันค๊าาา!! รีบซะ.. จะไปตามหาควายงั้นแหล่ะ -..-

ง่า เรียกแท็กซี่หลายคันและ ไม่ไปสักกะคัน แล้วฉันจะไปทันมั้ยเนี่ยย ยัยโมด่าตายแน่ๆ T^T

"นี่ยัยเตี้ย!!" งะ เสียงใครง่า

"ยัยซาสี่ เธอนั่นแหล่ะ นึกว่าฉันคุยกับผีหรือไงฮะ?" พอจะรู้และ กวนอวัยวะส่วนล่างเนี่ย ก็หนีไม่พ้นไออะตอมมม

"นายมาได้ไงเนี่ยย ตาเสาไฟฟ้า O.o" นั่นสิ มันมาได้ไง -.+

"ก็เห็นๆอยู่ ขับรถไง คงบินมามั้งง" แหน่ะ ไอนี่ กวนชะมัด ส่งไปให้เค้าขายดีมั้ยเนี่ย กวนเก่งจริงๆ ((งงกันใช่มะ มันเกี่ยวอะไรกัน ไม่ต้อง งง เพราะเรายัง งง เลย - -"))
ช่างเหอะ ไม่อยากไปต่อปากกับมัน เซ็ง 

"จะไปดรีมเวิล์ดใช่มะ เดี๋ยวฉันไปส่ง" หา ตานั่นพูดว่าอะไรนะ ไปส่งงั้นหรอ แล้วนายรู้ได้ไงเนี่ยว่าฉันจะไปดรีมเวิล์ด O.o

"เอ๋ นายรู้ได้ไงว่าฉันจะไป??"

"ก็ฉันจะไปด้วยไง ฉันจะไปเที่ยวกับเธอด้วย ^^" เฮ๊ยยย!!! 

"จะไปทำซากอะไรเนี่ย?? ที่อื่นก็มีตั้งเยอะตั้งแยะ ทำไมไม่ไปหล่ะ" นายจะไปกับฉันทำมายยยยยย!!! T^T

"ก็อยากไปดรีมเวิล์ดอ่ะ ขึ้นมาเหอะน่า เธอนัดเพื่อนไว้ไม่ใช่หรอ เดี๋ยวเพื่อนเธอก็รอนานหรอก" เดี๋ยวนะๆ ใครก็ได้ตบหน้าฉันที ฉันไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย ว่าตานี่รู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับฉันจริง o.O

"ไม่มีทาง ฉันไม่ไปกับนายหรอก ไปหาสาวที่บาร์นู่นไป รอให้นายควงเล่นทั้งนั้น" เรื่องอะไรฉันจะไปกับคนอย่างมัน ไม่มีทางงงงงง!!!

"จะขึ้นมาดีๆหรือว่าจะให้อุ้ม??" กรำ แง ฉันต้องเสียเปรียบตานี่ตลอดเลยใช่มั้ยเนี่ยย ทำไมพระเจ้าแกล้งลูกช้างแบบนี้ TOT

"ฉันมีขา ขึ้นเองได้" ในที่สุด ฉันก็ต้องยอมมันจนได้ 

"จับแน่นๆนะ" เรื่องอะไรต้องจับด้วยล่ะ เชอะ!

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!!" ตานี่จะพาฉันไปลงนรกรึเปล่าเนี่ยยยยยยยย!! TOT




-- ดรีมเวิล์ด --

"ตุบ!!! ตับ!!! ตุบ!!! ตุบ!!! ตับ!!! ตับ!!!" ทุกคนคงจะสงสัยกัน ว่านี่คือเสียงอะไร เสียงหัวใจฉันเองงง!!! เต้นกันอย่าง.. ไม่เป็นจังหวะเลย ขอบคุณพระเจ้าที่พาลูกช้างมาถึงอย่างรอดปลอดภัย ไม่ไปนอนเล่นในกระทะทองแดงซะก่อนน T^T

"เอ้า ยืนบื้ออยู่ได้ มานี่สิ" เฮ๊ยย!! ตานี่คว้าข้อมือฉันแล้วพาเดินไปเฉย ปล่อยฉันนะ ฉันจะไปหาเพื่อนช๊านนนนนนนนนน!!!

"อ้าวว พี่อะตอม ยัยสี่ ทางนี้ๆ" เอ๋ นั่นมันโม โยเกิร์ต แล้วก็... คูยอนนี่หน่า คูยอนมาได้ไง แล้วตานี่พาฉันมาหาเพื่อนถูกได้ไงกัน ซาสี่งง!!

"เดี๋ยวก่อนๆ พวกแกรู้ได้ไง ว่านายนี่มาด้วย แล้วคูยอนมาได้ไงอ่ะ?" ขอถามให้หายสงสัยก่อนนะ

"ก็พี่อะตอมเขาขอพวกเรามาด้วยอ่ะ เราก็ให้ แล้วคูยอนมาเพราะว่าฉันโทรไปชวนเอง" โมตอบฉัน

"อ่อ งั้น เราไปเล่นกันเถอะคูยอน" ฉันลากคูยอนออกมาทันที เบื่ออีตาบ้านี่เต็มทนแล้วววว!!!

"ควับ!!!" มีมือของใครสักคนดึงมือฉันไปจนชนเข้ากับหน้าอกของเขา

"เธอไปไหนไม่ได้ ต้องมาเล่นกับฉัน!!" นายนี่ลากฉันไกลออกมาจากเพื่อนๆพอสมควร ตานี่เป็นอะไรไปนะ

"นี่นาย ปล่อยได้แล้ว ฉันเจ็บนะ" ตานั่นปล่อยมือฉันทันที แล้วดันฉันไปติดกำแพง 

"เธออยากจะเล่นอะไร เดี๋ยวฉันพาไปเล่น" ฉันไม่อยากเล่นอะไรทั้งนั้นน

"ฉันจะไปหาเพื่อนฉัน ปล่อยนะ" ฉันพยายามดิ้นสุดแรง 

"ถ้าเธอไม่หยุดดิ้น ฉันจะหยุดเธอเอง" ฉันหยุดโดยทันที

"นี่นาย นายเป็นอะไรน่ะฮะตาเสาไฟฟ้า ฉันแค่จะไปเล่นกับคูยอนเนี่ย มันหนักอวัยวะส่วนไหนของนายหรอ ฮะ?" 

"ฉันไม่ชอบให้เธออยู่กับมัน" -*- มันเกี่ยวอะไรกันเล่า นายไม่ใช่พ่อฉันสักหน่อย

"นายไม่มีสิทธ์มาสั่งฉันนะ เพราะนายไม่ใช่แฟนฉัน" 

"งั้นฉันจะเป็นแฟนเธอ ตอนนี้ถือว่าฉันเป็นแฟนเธอแล้ว เพราะฉนั้น เธอห้ามไปยุ่งกับผู้ชายอื่น เด็ดขาด ถ้าฉันรู้เมื่อไหร่ล่ะก็ เธอจะถูกทำโทษ โดนการถูกฉันจูบ!!" นายนั่นพูดแล้วเดินออกไป เอ๋ เมื่อกี้นายนั่นพูดว่าอะไรนะ จูบงั้นหรอ o.O

"นี่นาย ฉันจะเล่นไวกิ้งอ่ะ ไปเล่นกันเถอะ" พวกเรา2คน ขอตัวออกจากโม โยเกิร์ต แล้วก็คูยอน ตอนนี้ฉันกับอะตอมเป็นแฟนกันแล้ว ฉันจึงชวนนายนั่นไปเล่นไวกิ้งกัน ^^

"จะบ้าหรอ เธอเป็นผู้หญิงนะ เล่นอะไรก็ไม่รู้ ไม่เอาอ่ะ ไปกินข้าวกันเถอะ ฉันหิวแล้ว" -- --" ทำไมต้องเลี่ยงด้วยล่ะ เอ๋.. หรือว่า...

"ไม่เอาอ่ะ ฉันจะเล่นไวกิ้งก่อน แล้วค่อยไปกินข้าว ทำไมนายไม่เล่นล่ะ หรือว่านายกลัว??" บ้าน่า คนอย่างตานี่เนี่ยนะ ไม่เคยกลัวอะไร แต่มากลัวไวกิ้ง อยากจะขำให้ปวดท้องจริงๆ 555555 5

"ใครว่าฉันกลัว ไป ขึ้นก็ขึ้น คนอย่างอะตอมหรอ จะกลัว ไม่มีทางง!!!" โฮะ โฮะ ให้มันจริงเถอะน่า

ฉันรีบเดินไปซื้อบัตร แล้วเดินไปยังไวกิ้ง 

"ไป ขึ้นกันเถอะ" ฉันชวนอะตอขึ้นไวกิ้งด้วยกัน ฉันหันไปหาอะตอม เอ๋.. หน้านายนั่นเหมือนจะร้องไห้ เป็นอะไรไปอ๊ะ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรนายเลยนะ อย่าร้องไห้สิ คนมองกันหมดแล้ววว!!!

"เฮ๊ยยย!!! อะตอม นายร้องไห้ทำไม??"

"ฉันยอมรับก็ได้ ถึงเธอจะเห็นว่าฉันไม่กลัวอะไรก็ตามนะ แต่สิ่งนึงที่ฉันแพ้มันตลอดก็คือกลัวความสูงงงง!!! T^T

หา นายว่าไงนะ 

"5555555555555555555555 ก๊ากกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คนอย่างนายอะตอมเนี่ยนะกลัวความสูง วะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 555555555555" โอ๊ยยยยย ปวดท้องชะมัด นายเนี่ยนะ กลัวความสูง 5555555555555555

"หัวเราะอะไรฮะ ยัยเบ๊อะ เธอไม่กลัวรึไง" 555555 คราวนี้ฉันชนะนาย100%

"ขอโทษที คนอย่างฉันไม่กลัวความสูงน่ะ 555555555" 

"หยุดหัวเราะเดี๋ยวนี้นะยัยเตี้ยยยย!!!"

"ไม่มีทางงง!! ไล่ฉันให้ทันสิ 5555 5" ฉันกับอะตอมวิ่งไล่กัน จนคนหันมามองเรา2คนเป็นจุดเดียว นายนี่เวลาไม่เก๊กก็น่ารักดีนะเนี่ยยย ^^


-- ที่ร้านอาหาร --

"โอยยยยย!! ปวดท้องชะมัดเลยย!!" ฉันบ่น ปวดท้องมากเลยยยย อ่ะ

"นี่เธอปวดท้องเพราะหัวเราะฉันหรอเนี่ย??" ตาอะตอมนั่งกินคาปูชิโน แล้วก็มองมาทางฉัน

"ไม่ใช่ง่ะ ไม่รู้หวดเพราะอะไร ปวดมากๆๆ" ปวดจังเลย เพราะอะไรกันนะ

"วันนั้นของเดือนรึเปล่า??" -- --" นายรู้มั้ยว่าทำให้บรรยากาศร้านเสียหมด 

"ทะลึ่งงง!!" ฉันหันไปแว๊ดใส่มันสักที ขอทีเหอะ ทนความทะเล้นของมันไม่ไหวแล้วโว้ยยยย!!!

"อาจจะจริงน๊า ใครจะไปรู้หล่ะ" ตานั่นพูดแล้วกลอกตาขึ้นฟ้า

"เออ คงจะใช่มั้ง" ปวดมากเลยอ่ะ

"งั้น เราซื้อยาที่ร้านขายยาแถวนี้มั้ย??" ครั้งแรกที่ฉันเห็นว่านายฉลาด

"อือ ไปกันเถอะ" ฉันลุกขึ้น โอ๊ยย!! ปวดหัวจัง เจ็บจี๊ดดดด!! เลยอ่ะ

"เฮ๊ยยยย!! ซาสี่ๆๆๆ เป็นอะไรไป ซาสี่ๆๆๆ" นั่นคือเสียงที่ฉันได้ยิน ก่อนที่จะไม่รู้เรื่องอะไรต่อไป