คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : วันที่2ของซาสี่ -.,-
"อยู่ไปก็รกโลกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตื่นได้แล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อยู่ไปก็รกโลกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
เสียงอะไรมาปลุกแต่เช้าเนี่ย งะ ที่แท้ก็ไอจ๊าบนั่นเอง((ชื่อจิงคือ เจี๊ยบจ๊าบ))
งงกันอ่าดิ อะไรคือเจี๊ยบจ๊าบบบ เฉลยๆๆ นาฬิกาปลุกของซาสี่คนนี้เอง หุ หุ
"อยู่ไปก็รกโลกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตื่นได้แล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อยู่ไปก็รกโลกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"อยู่ไปก็ระ.." พอๆๆ พอกันที ฉันรีบปิดเสียงนาฬิกาบ้านี่อย่างรวดเร็วแล้วก็ดูมัน
"หา!! 7.55แล้วหรอเนี่ยยย!!" ไอสี่เอ๊ยยยยย ตายแน่ ตายแน่ๆ 5นาทีจะไปทันมั้ยเนี่ยย ห้องน้ำอยู่ไหนๆๆๆ ฉันรีบหาห้องน้ำแล้วรีบอาบน้ำแปรงฟัน วิ่งลงบันได หยิบขนมปัง1แผ่นแล้ววิ่งออกจากบ้านทันทีทันใดนี่คือกิจวัตรประจำวันของฉันทุกเช้า ((- -"))
"ม๊า สี่ไปแล้วน๊า!!"
"..........." ไร้สัญญาณตอบรับ งะ ม๊าไปไหนเนี่ยย แว้กกกกกกก ม๊าไปไหนก็เรื่องม๊าแล้วโว๊ยยย สายแล้วโว๊ยยยยยยยยย มีหรอคนอย่างไอสี่จะอยู่เฉย วิ่งสิค๊าบบบ
-- ณ
"เฮ้ออออ..ในที่สุดก็มาทัน" ฉันถอนหายใจอย่างเหนื่อยมากกกก แล้วก็รีบเดินไปห้องเรียน
"อภิสรา อภิสรา อภิสรา"
"หมับ!! มาค่า" เสียงเปิดประตูอย่างเสียงดัง มีใครหล่ะที่เปิด ฉันเองไง
"แห่ก ~ แห่ก ~ แห่ก ~" เฮ้อออ.. เหนื่อยชะมัด
"เกือบไปนะอภิสรา เข้ามาได้" ฮิฮิ ขอบุณค่า อาจารย์ใจดี เดี๋ยววันหลังให้ป๊ามาเส้นเยอะๆกว่า ^^
"ขอบคุณค่ะอาจารย์วิไล ^^" ฉันรีบเดินเข้ามาในห้องแล้วปิดประตูอย่างเบาที่สุด เพราะว่าสักวันประตูมันจะพังเพราะฉันนี่แหล่ะ ^^
"เอาหล่ะนักเรียนวันนี้มีนักเรียนย้ายเข้ามาใหม่ เป็นลูกครึ่งเกาหลีนะจ๊ะ เข้าเพิ่งกลับมาจากไปเรียนที่ญี่ปุ่น" คนอะไรง่า เป็นคนเกาหลีแต่ไปเรียนที่ญี่ปุ่น ตลกชะมัด
"เอาหล่ะ คูยอน เข้ามาได้จ๊ะ" พออาจารย์พูดจบ ก็มีผู้ชายคนนึง หล่อมากๆ เท่ห์มากด้วยอ่ะ เดินเข้ามาในห้อง
"สวัสดีครับ ผมชื่อคูยอน เพิ่งมาใหม่ครับ มีอะไรก็ช่วยแนะนำด้วยนะครับ ^^" ผู้หญิงทั้งห้องนี่ กรี๊ดด ซะ...
"กรี๊ดดด คูยอนจ๋า ข้างๆเมย์ก็มีที่นะจ๊ะ มานั่งกับเมย์ก็ได้ >.<" อ๋าววว เมื่อวานแฟนแกยังนั่งด้วยเลยไม่ใช่หรอเมย์ ฉันหล่ะงงจริงๆ
"คูยอนจ๋า มานั่งกับแจนดีกว่านะ เดี๋ยวแจนพาเดินทัวร์โรงเรียนให้นะจ๊ะ >.<" เอ้า เมย์นี่ก็บ้าไปอีกคน
คูยอนก็เอาแต่ยิ้มแห้งๆ สงสัยไม่เคยโดนจีบแบบสายฟ้าแลปฉบับโรงเรียน H.I.S. หล่ะสิ หึ หึ
"พอเลยเมสิรา จุลิภรณ์ เอางี้แล้วกัน คูยอนจ๊ะ เธอไปนั่งข้างๆอภิสราแล้วกัน" อาจารย์บอกให้ตาเด็กใหม่นั่งกับอภิสรา ใครนะ โชคร้ายจังงง งะ ฉันนี่หว่า โชคร้ายซะเองเลยฉัน T^T"
"ครับอาจารย์ ^^" หมอนั่นอารมณ์ดีมาเชียว
"แต่อาจารย์คะ หนูนั่งกับมนิสราและก็โยชิซาว่าแล้วนะคะ((ชื่อจริงโยเกิร์ต))
"นั่งไงจ๊ะ ข้างๆเธอมีโต๊ะว่างติดกัน2ตัว งั้นอภิสรา เธอย้ายไปนั่งกับคูยอนแล้วกันมนิสรากับโยชิซาว่าจะได้ไม่อึดอัด
"ตะ.... แต่..." ฉันพยายามจะอ้างง แต่ก็ไม่ได้ผล T^T
"ไม่มีแต่จ๊ะ ^^ หรือว่าเธออยากจะทำความสะอาดห้องน้ำ1อาทิตย์จ๊ะ ^^" ฉันขอถอนคำพูดที่ว่าอาจารย์วิไลใจดีตอนนี้เลย T^T
"อ้าวคูยอน ^^ มัวยืนทำอะไรอยู่หล่ะ มานี่สิจ๊ะ เดี๋ยวฉันนั่งเป็นเพื่อน ^^" เล่นละครชัดๆ
" ~ ออดดดดดดดด ~ "
"เอาหล่ะจ๊ะนักเรียน คาบนี้พอแค่นี้ก่อน ไปพักได้จ๊ะ ^^" เย่ ถึงเวลาที่พักสักที หิวจะตายอยู่แล้ว อึดอัดก็อึดอัด เพราะอะไรหน่ะหรอ ก็อีตาคูยอนหน่ะ ทำให้ฉันเรียนไม่รู้เรื่อง ถามอยู่นั่นแหล่ะชื่อเล่นชื่ออะไร เป็นลูกครึ่งรึป่าว บ้านอยู่แถวไหน เกิดวันไหน นายจะถามไปหาพระแสงอาทิตย์อะไรวะเนี่ยย ((- -*))
"โม โยเกิร์ต ลงไปกินข้าวกันเถอะ" ฉันชวนโมกับโยเกิร์ต
"อืมม.. ไปกันเถอะ หิวจะแย่และแก" ใครซะอีกหล่ะที่บ่น โยเกิร์ตยังไงหล่ะ เรื่องกินหน่ะหรอ หึ หึ ไม่มีทางพลาดหรอก คนอย่างโยเกิร์ตหน่ะ
"เดี๋ยวสิ ฉันขอไปกินข้าวก้วยคนได้มั้ยอ่า" ทายสิว่าใคร ถูกกกก คูยอนนั่นเองงง
"อือ.. ไปสิ เพิ่งมาโรงเรียนวันแรกใช่มะ ไปกินกับพวกเราก็ได้ ^^" ใครหล่ะถ้าไม่ใช่..โม ((- -"))
"เออนี่คูยอน เราชื่อโมนะ ชื่อจริงชื่อมนิสรา แล้วนี่ก็โยเกิร์ต ชื่อจริงชื่อโยชิซาว่า แล้วไอคนที่นั่งข้างคูยอนหน่ะ ชื่อซาสี่ เป็นลูกครึ่งไทย-เกาหลีเหมือนคูยอนแหล่ะ ชื่อจริงชื่ออภิสรา" ใครใช้ให้แกสาธยายวะโม ((- -"))
"อืมม..แล้วพวกเราจะนั่งโต๊ะไหนกันดีอ่ะ" คูยอนถามพวกเรา
"ออ เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอก พวกเรามีโต๊ะประจำของพวกเราอยู่แล้วว" โยเกิร์ตบอกคูยอน
"อาฮะ.. ^^" แล้วพวกเราก็เดินไปที่โต๊ะแล้วก็กินกันอย่างเมามันส์
-- ตอนเลิกเรียน --
"เออนี่โยเกิร์ต สี่ วันนี้อ่ะ เจ๊มินท์อ่ะ ชวนพวกเราไปที่บาร์อ่ะ เห็นว่าวันนี้มีงานเลี้ยงมั้งง ให้ดื่มฟรีอ่ะ ไปเปล่าๆ" โมบอกพวกเรา เจ๊มินท์เป็นน้าของโมเองแหล่ะ มักจะชวนพวกเราไปกื่นเสมออ่ะ เหอะๆ สงสัยหล่ะสิว่าอายุพวกเรายังไม่ถึง18 แล้วจะเข้าบาร์ได้ยังไง เรื่องนั้นหน่ะนะ สบายมากกก ชิวล์ชิลล์ เจ๊มินท์อ่ะ อณุญาติให้เราเข้าได้ แล้วแถวร้านเจ๊มินท์อ่ะ ปลอดตำรวจ ^^ พวกเราถึงไปได้ไง
"ไปดิๆ"โยเกิร์ตเห็นด้วยกับโม
"แล้วแกอ่ะสี่??" โมถามฉัน
"ไม่อ่ะ วันนี้ขอตัว ปวดหัวอ่ะ" ฉันเลี่ยงดีกว่า วันนี้ยิ่งปวดหัวอยู่ด้วย มีหวังตายแน่ๆ
"โห่ สี่อ่ะ ถ้าไม่มีแกก็ไม่หนุกอ่าดิ ไปเหอะน๊า" ง่า มันง้อซะขนาดนี้ก้อ...
"ก็ได้.."
"เย่ ~" พวกแกดีใจมากนักหรอไงกัน ((- -"))
"เอ่อ... งั้นฉันขอกลับบ้านก่อนนะบายโม บายโยเกิร์ต บายซาสี่" คูยอนบอกพวกเรา
"อื้อ บายยย" พวกเรา3คนบอกลาคูยอนแล้วก็ เดินไปร้านเจ๊มินท์ด้วยกัน
-- ณ ร้านเจ๊มินท์ --
"ดีจ๊ะหนูๆทั้งหลายยย" เจ๊มินท์ทักพวกเรา3คน
"ดีค่ะเจ๊มินท์" พวกเรา3คนก็ทักตอบ
"จ๊ะ งั้นไปนั่งที่โซฟาก่อนเลย เดี๋ยวเจ๊ขอรับแขกก่อนนะ เดี๋ยวจะตามไปคุยด้วย"
'ค่าเจ๊ เชิญจามสบายค่าเจ๊" ยัยโมตอบเจ๊มินท์ ท่ามกลางเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มมม
"เฮ๊ยยย ปวดฉิ๊งฉ่องอ่ะแก เดี๋ยวมานะ"โยเกิร์ตบอก แกปวดก็ไปดิ มาบอกฉันทำไม เดี๋ยวก็ได้ราดซะตรงนี้หรอก ((- -"))
"เฮ๊ย ฉันก็ปวด ไปด้วยนะแก" อ่าวว โมก็อีกคน แกไปกินอะไรมาวะถึงได้ปวดฉิ๊งฉ่อง ((- -"))
"เออ ไปเหอะแก โม เดี๋ยวมานะสี่"
"เออ รีบไปเหอะแก ก่อนที่มันจะราดตรงนี้อ่านะ"
"เออน่า ไม่ราดตรงนี้หรอกแก ไปกันเหอะโยเกิร์ต" แล้วพวกนั้นก็เดินไป
"หวัดดียัยเตี้ย ^^"
"เฮ๊ยยย มาได้ไงอ่ะ ไอเสาไฟฟ้าเดินได้" งะ มันมาได้ไงง่าาาา
"ก็ขับรถมาดิ เธอนี่ ถามอะไรโง่ๆ คงดำดินมาหรอกมั้ง" อะไรน๊าาาา แกว่าฉันโง่เรอะ
"เออ ก็นึกๆอยู่อ่านะ ว่าเสาไฟฟ้ามันจะดำดินมาได้รึเปล่า" ฉันตอบไปอย่างหน้าตาเฉย ใครจะไปยอมคนหยิ่งๆอย่างอีตาเสาไฟฟ้านี่หล่ะ เชอะ
"นี่เธอ!!"
"ทำไม ชอบฉันหรือไง ถึงได้เรียกชื่อฉันอยู่นั่นหน่ะ" เอ๋... ฉันแค่แกล้งถามไปเล่นๆเองนะ ทำไมตาเสาไฟฟ้าต้องหน้าแดงด้วยอ่ะ
"นี่นาย ร้อนรึไง หน้าแดงหมดแล้วเนี่ย" อย่าบอกนะว่า.. ตานี่ชอบฉัน.O.O ไม่มีทางๆๆๆ ซาสี่ แคิดอะไรของเธอฮะ คนหยิ่งๆ Playboy อย่างตาเสาไฟฟ้าเนี่ยนะจะมาชอบเธอ เพิ่งเจอกันวันเดียวเองน๊าาาาา เป็นไปไม่ได้ๆ เธออย่าคิดมากซาสี่ อย่าคิดมากๆ
"นี่ยัยเตี้ย เป็นอะไรหน่ะฮะ ปวดหัวหรอ เอามือจับหัวอยู่ได้"
"ฉันปวดหัวแล้วจะทำไม หนักอวัยวะส่วนไหนของนายหรอ ฮะ ไอเสาไฟฟ้าเดินได้"
มันกำมือซะแน่นเลยอ่ะ อย่าบอกนะเว่าโกรธ นี่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรมันเลยนะเนี่ย
"นี่เธอ.. ฉันอุส่าห์ลดตัวลงไปพูดกับเธอดีๆแล้วนะ เธอยังมีหน้ามาย้อนฉันอีกรึไงฮะ"
มันพูด ของขึ้นแล้วนะ ทำไม คุยกับฉันนี่มันถึงต้องขนาดลดตัวเลยรึไง บ้านนายรวยนักรึไงฮะ!!! >.<
"โห่ นาย ถ้าอุส่าห์อ่ะนะ วันหลังไม่ต้องก็ได้ ไม่จำเป็น ไม่ได้ขอ!!" ฉันตะคอกมันกลับไปแล้วรีบเดินไปหาเพื่อนฉันที่กำลังเดินมาที่โต๊ะ
"สี่ๆๆ แกจะไปไหนเนี่ย??" เออนั่นดิ ฉันจะไปไหนอ่า งะ เดินเลยเพื่อนไปเฉยเลย เดี๋ยวนี้แกชักติงต๊องเหมือนเพื่อนคนแต่งแล้วนะเนี่ยย((ไม่บอกหรอกว่าใคร คงจะรู้ตัวดีอ่านะ ^^))
"แก ใครอ่ะ ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะพวกเรา" โมถามฉันพร้อมกับรีบใช้คอยาวๆของมันให้เป็นประโยชน์
"ก็คนที่เมื่อวานแกผลักฉันแล้วล้มใส่ไง เมื่อวานตอนเช้าก่อนที่พวกแกจะมากัน มันก็วิ่งมาชนฉันนะ แล้วมันยังมีหน้ามาด่าฉันว่าฉันผิดอีกอ่ะแก ดูดิ ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษสักนิดเลย >.<" คิดแล้วแค้นนน!!
"อ๋า นั่นมันพี่อะตอมนี่"โมตะโกน
"แกจะตะโกนหาโบสถ์มิสยิดทำไมอ่ะโม พูดเบาๆก็ได้ยิน" โอ๊ยยย ซาสี่จะเป็นลม
"โม พี่อะตอมนี่คือ ดาวโรงเรียนเราใช่ป่ะ ที่พ่อพี่เค้าเป็นมาเฟียใช่ป่ะ 0.0" โยเกิร์ตถามม หาาาาา!! อะไรนะ พ่ออีตาเสาไฟฟ้าเป็นมาเฟียหรอ ทำไมฉันไม่รู้เรื่องเลยอ่ะเนี่ยย
"ฮะ แกว่าอะไรนะ โยเกิร์ต พ่อมันเป็นมาเฟียงั้นหรอ?? O.O" ตายแน่ซาสี่ เธอจะโดนมันฆ่ามั้ยเนี่ยย พ่อนายไม่มีอาชีพอื่นทำหรือไงกันนะ ถึงเป็นมาเฟียหน่ะ หาาาาาาา!!! >.<
"เออดิ แกไม่รู้หรอ สี่ นี่พี่เค้าดังมากเลยนะ แกไม่รู้เลยหรอ??" โห่ โม ถ้ารู้แล้วจะถามหากระโถนทำไมเนี่ย ((- -"))
"เออดิ ถ้ารู้แล้วจะถามแกเรอะ??"
"แก งั้นเราไปคุยกับพี่เค้าดีมั้ยอ่า" โยเกิร์ตถาม แกจะเข้าไปให้ฉันโดนฆ่ารึไงเนี่ยยยย T^T
"ไปดิโยเกิร์ต มา เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อน" อ๋าววว โมก็อีกคน ขนาดเพื่อนฉันยังกรี๊ดตานั่นเล้ยยยยย แล้วฉันจะเหลือมั้ยเนี่ยยย
พวกมันเดินเข้าไปและ ดูท่าทางจะคุยกันอย่างเป็นมิตรซะด้วยนะ แหม ทีฉันนะ ด่ายังกับหมูกับหมา แต่พอเพื่อนฉันสวยหน่อยนะ เปลี่ยนจากมารเป็นเทวดาชัดๆ ((-*-))
โมวิ่งมาหาฉันและก็บอกฉันว่า
"สี่ๆ พี่เค้าอยากคุยกับแกอ่ะ งั้นฉันกับโยเกิร์ตขอตัวก่อนนะ แม่โทรมาตามแล้วอ่า โชคดีนะเพื่อน ^^" อ่าวว พวกแกทิ้งฉันอีกแล้วนะ T^T
งะ พวกมันเดินไปแล้ว แล้วอยู่ๆก็มีมือมาจับข้อมือฉันไว้
"จะไปไหนหรอซาสี่?? ^^" แว้กกกก มันรู้ชื่อฉันได้ไงเนี่ยย
"นี่ นายรู้ชื่อฉันได้ไง??"
"ก็เพื่อนเธอบอกอ่ะ" อะไรน๊าาาาาาาา โม โยเกิร์ต พรุ่งนี้พวกแกตายแน่!!
"ง่า แล้วนายมีอะไรกับฉันรึเปล่าหล่ะ ถ้าไม่มี ฉันจะกลับแล้วนะ" ฉันเดินเลี่ยงออกมา
แต่มันก็มาจับมือฉันไว้อีกง่า จะเอาอะไรกันนักหนาเนี่ยยย
"เดี๋ยวก่อน ไปนั่งคุยกับฉันก่อน 5 นาที รับรองได้เลย" คนอย่างนายเชื่อใจได้ที่ไหนกันเล่า
"แน่ใจนะ??"
"อือ แน่ใจสิ" ไปก็ไป เป็นไงเป็นกัน แม่จ๋า หนูชอบกินต้ยำนะ แล้วก้อไข่เจียว แม่อย่าลืมทำบุญส่งไปให้หนูนะT^T
"งั้นก็ได้ แต่ แค่5นาทีนะ" 5นาทีก็5นาที ฮู่วว ~
"มีอะไรก็ว่ามา.." ฉันรีบเปิดประเด็นทันที เพราะนี่มันก็อจะ4ทุ่มและ เดี๋ยวป๊ากับม๊าจะเป็นห่วงงง
"เธอเป็นลูกครึ่งใช่มะ??" ถามทำไมอะเนี่ยยย ((- -''))
"อือ"
"เธอรู้มั้ย?? ว่าพ่อแม่ของเธอกับพ่อแม่ของฉันทำสัญญาให้เราแต่งงานกันตอนอายุ18 "
"หาาาาาาาาาาา!! จริงหรอ??" ไม่อ่ะ เป็นไปไม่ได้ ป๊ากับม๊าไม่เห็นบอกฉันเลยยย
"โห่ ล้อเล่นหน่า แค่นี้ก็เชื่อไปได้" ((- -*)) งะ อยากจะตบกะโหลกตาเสาไฟฟ้าเดินได้นี่จริงๆ เอาเรื่องอย่างงี้มาล้อเล่นได้ไงกันนน
"นี่ หมดเวลา5นาทีแล้ว ฉันขอตัวนะ เดี๋ยวพ่อกับแม่ฉันจะเป็นห่วงง"
"อืม เชิญตามสบาย" อีตาบ้า เรียกมาถามแค่นี้เนี่ยนะ บ้ารึป่าวเนี่ยยย ((- -*))
ในที่สุดฉันก็ถึงบ้านอย่างหลอดภัยยย วันที่2ก็ผ่านไปด้วยดี ^^
ขอบคุณทุกคอมเมนต์นะคะ มือใหม่อ่ะค่ะ ผิดหรือถูกยังไงก็ช่วยบอกด้วยนะคะ
ขอบคุณ คุณหลังเงามืดมากๆเลยนะคะ ที่ช่วยให้คำแนะนำ ^^
ความคิดเห็น