หนุ่มเฟี้ยวกับสาวใสจูนหัวใจมาตรงกัน

ลำดับตอนที่ #3 : หนุ่มเฟี้ยวกับสาวใสจูนหัวใจมาตรงกัน บทที่3

                                                        3.
              
          - 2 ชั่วโมงก่อนหน้านี้ บนรถTAXI – 
          " !!! ทำไมวันนี้ฉันถึงได้ซวยขนาดนี้น่ะ " ชองอาตะโกนเสียงดังลั่น
          " เบาๆสิชองอา เดี่ยวคุณลุงคนขับก็ตกใจกันพอดี "
          " ... " คุณลุงคนขับ 
          " !! ก็ฉันรู้สึกไม่ดีเลยนี่นาเกวอน " 
          " เอาอย่างนี้ไหมล่ะ " 
          - 20นาทีต่อมา - 
          " โอยยย..เนี่ยน่ะเหรอไอเดียของเธอน่ะเกวอน "
          " ไม่สนุกเหรอ? ฉันว่าดีออกใช่ไหมยีจิน "
          " โอ้โห!! ดูกระเป๋าใบนั้นสิสวยจังเลย " ยีจิน
          " ... " เกวอน
          " เดินตลาดเมียงดงเนี่ยน่ะ..ร้อนจะตาย!!  แล้วฉันก็ปวดขาด้วย " ชองอาเอามือทุบขาทั้งสองข้าง
          " จริงๆแล้วฉันไม่ได้จะพาเธอมาเดินตลาดหรอกน่ะ  แต่ว่าฉันจะพาเธอมานั่งจิบเครื่องดื่มที่ MOMENTO CLUB ต่างหาก "
          " ไหนล่ะพาฉันไปสิ  ฉันทั้งปวดขาแล้วก็หิวน้ำด้วย "
          " แต่ว่าคลับมันเปิดตอนทุ่มครึ่งน่ะสิ "
          " โฮ... "
          " เอาน่าๆ ชองอา  เธออยากได้หมวกสวยๆสักใบไม่ใช่เหรอ " 
          " อืม..ก็ดี... " ชองอาตอบเกวอนเบาๆ แต่เมื่อหันไปหายีจิน เธอก็ต้องอ้าปากค้าง
          " นี่ยีจิน!! เธอบ้าไปแล้วหรอ? "
          เกวอนกับชองอากำลังยืนมองยัยป้าคนหนึ่งที่กำลังรื้อข้าวของในร้านกระเป๋าอย่างขะมักเขม้น  เหมือนเวลาที่พวกแม่บ้านแย่งซื้อของลดราคากันยังไงยังงั้น
          " ไม่เป็นไรหรอกน่า  ฉันซื้ออยู่แล้วนี่ ขอเลือกใบที่ถูกใจหน่อยไม่ได้เหรอไง? " 
          " ... " 
          " ว้าว!!! ใบนี้ก็สวย ว้ายๆ!!! ใบนั้นก็เก๋พวกเธอดูสิ  เหมาะกับฉันไหม!? " 
          ยีจินคล้องกระเป๋าไว้ที่แขนแล้วหมุนตัวไปมาหน้ากระจกอย่างสดชื่น แต่เธอคงไม่ได้สังเกตสีหน้าของเจ้าของร้านว่าเขาตกใจแค่ไหนที่เธอไปรื้อข้าวของในร้านของเขากระจัดกระจาย

          - 1ชั่วโมงต่อมา -
          ทั้งสามคนเดินออกมาจากร้านกระเป๋าโดยมียีจินเดินนำหน้า  เธอยิ้มจนแก้มปริอย่างมีความสุข  เธอเหวี่ยงถุงกระดาษไปมาซึ่งข้างในมีกระเป๋าสีฟ้าใบใหญ่ที่เพิ่งซื้อใหม่
          " เฮ้อ!! " 
          " เป็นอะไรเหรอชองอา? " ยีจินถาม
          " ก็ฉันโล่งอกน่ะสิที่เธอเลือกกระเป๋าได้สักที!! "
          " ทำไมเหรอ? " ยีจินทำหน้าไร้เดียงสา ทำให้เกวอนต้องเอามือกุมขมับ
          " เฮ้อ!! เพื่อนช้านนน!!!! " 
          " ... " ยีจิน 
          " เอ้อ! เกวอน เมื่อตอนเย็นเธอบอกจะพาฉันไปซื้อหมวกไม่ใช่หรอ? " 
          " อืมใช่! ลืมไปเลย..งั้นตามมาสิฉันว่าเธอต้องชอบแน่ๆ "

          - ร้านขายหมวก -
          !!!!! กรี๊ดดด
          " ว้ายๆๆ...ฉันไม่อยากเชื่อเลยจริงๆว่ามีร้านแบบนี้อยู่ในโลก  ของสวยๆทั้งนั้นเลย "
          " ว้าย!! หมวกใบนี้สวย..ใบนี้ก็สวย " ชองอาทำท่าเหมือนยีจินตอนที่อยู่ร้านกระเป๋า แต่ต่างกันตรงที่ว่า ชองอาไม่รื่อข้าวของกระจัดกระจายเหมือนยีจิน
          " ชองอานี่มันทุ่มครึ่งแล้วน่ะ คลับก็เปิดแล้วด้วย เธอได้หมวกที่ถูกใจรึยัง? "
          " ยังเลยเกวอน...เอาอย่างนี้ล่ะกันฉันว่าพวกเธอไปจองโต๊ะก่อนดีกว่าเดี๋ยวฉันตามไป "
          " เธอปวดขาแล้วก็หิวน้ำด้วยไม่ใช่เหรอ? " ยีจินทำเสียงเจ้าเล่ห์ และก็ทำท่าทุบขาเหมือนชองอาเมื่อตอนเย็น
          " แหม...เอาน่าเดี๋ยวฉันตามไป "
          " เรื่องนั้นฉันไม่ห่วงหรอกเพราะเธอต้องตามไปอยู่แล้ว  แต่ว่าเธอรู้จักร้านเหรอ? "
          " รู้จักสิ..ที่เธอบอกฉันเมื่อตอนเย็นไงTOMATO CLUBใช่มั้ยล่ะ  "
          " MOMENTO CLUB ต่างหาก "
          " แหะๆ..นั่นแหละเดี๋ยวตามไปน่ะ "
          " โอเค..ยีจินเราไปสนุกกันเถอะ!! "
          " เย้!! " ยีจินกระโดดโลดเต้นไปมาเหมือนกับเด็ก  แล้วทั้งสองคนก็เดินออกจากร้านไป
          อืมม...หมวกใบไหนดีน้า...เอ๊ะ!! ชองอาเหลือบสายตาไปเห็นริบบิ้นสีชมพูเส้นหนึ่ง...ว้าว!! สวยจัง  ริบบิ้นสีชมพูแสนสวยเย็บขอบด้วยลูกไม้เล็กๆ น่ารักจริงๆ ฉันเอาอันนี้แหละ ในขณะที่ชองอากำลังเอื้อมมือไปหยิบริบบิ้นเส้นนั้น
           ฟึ้บ!!
          " ว้าย! ตัวเองริบบิ้นอันนี้น่ารักจัง "
          " เดี๋ยวฉันซื้อให้นะ " ผู้ชายคนนั้นยกมือขึ้นเพื่อเรียกพนักงาน
          " เอาอันนี้แหละครับ ห่อให้ด้วยนะ "
          จุ๊บบบ!! ผู้หญิงคนนั้นหอมแก้มคุณผู้ชายฟอดใหญ่
          " ... " ชองอา
          " ที่รักล่ะก็น่ารักจังเลย ขอบคุณนะค่ะ "
          " ฮ่ะๆๆก็นิดหน่อยจ๊ะ "
          " เรียบร้อยแล้วค่ะ ขอบคุณน่ะค่ะ ^o^ "
          แล้วคู่รักที่น่าหมั่นไส้ก็เดินออกไปจากร้านพร้อมกับริบบิ้นสีชมพูที่ชองอาหมายตาไว้ เธอจึงตัดสินใจเดินเข้าไปถามพนักงาน 
          " ขอโทษน่ะค่ะ ริบบิ้นสีชมพูแบบเมื่อสักครู่.."
          " อ๋อ..หมดสต๊อกพอดีเลยค่ะ  เมื่อสักครู่นี้เป็นเส้นสุดท้าย รับเป็นอย่างอื่นดีไหมคะ? "
          " ... "
          " ... " พนักงาน
          " ฮึก..ฮืออ..ไม่ดีกว่าค่ะ " ชองอาเดินคอตกออกมาจากร้าน  
           ฮือออ...ทำไมฉันถึงไม่ได้ริบบิ้นเส้นนั้นน่ะ  น่าเสียดายจังฉันเห็นมันก่อนแท้ๆเลย  ฮึ่ย!! ช่างมันเหอะๆเดี๋ยวคราวหน้าเราค่อยมาดูใหม่ก็ได้...เอ..แต่ว่าไอ้ร้าน TOMATO CLUB นี่มันอยู่ไหนน่ะ

           ทันใดนั้นเสียงเกวอนก็ลอยเข้ามาในหู  ( " MOMENTO CLUB ต่างหาก " ) เอ่อใช่...เกวอนบอกชื่อนี้ต่างหาก  โอยย..ฉันหิวน้ำจนคอแห้งไปหมดแล้ว  ไอ้ร้านที่ว่ามันน่าจะอยู่แถวนี้นี่หน่า !!อ้า..นั่นไง ' โมเมนโต คลับ '  ชองอาเดินเข้าไปในร้านแล้วชะเง้อมองหายีจินกับเกวอน                   
           " ชองอา!!! "
           ยีจินโบกมือไปมาและตะโกนโหวกเหวกเพื่อเรียกฉัน  แต่ฉันไม่สนใจพวกเขาแล้ว ฉันสนใจน้ำอัดลมที่อยู่ในขวดนั่นต่างหาก  ฉันรีบเดินเข้าไปแล้ว...
           อึก! อึก! อึก!!!
           " ... " ยีจิน
           " ... " เกวอน
           " อ๊า~ นี่มันน้ำอะไรหรอเกวอน? ขมๆแต่ว่าอร่อยดีแฮะ น้ำอัดลมรสใหม่เหรอ? "
           " เปล่า...มันไม่ใช่น้ำอัดลม " เกวอน
           " แล้วมันคืออะไรหรอ?"
           อึก! อึก! อึก!!!
           ก่อนที่ยีจินจะตอบ สาวน้อยผู้ไร้เดียงสาก็ดื่มน้ำจากขวดนั้นจนหมดเกลี้ยงไม่มีเหลือสักหยด 
           " มันคือ...เหล้าเชจู " 
           พรวดด!!
           " เชจูเหรอ!! "
           ตายล่ะถ้าฉันเมาจะทำยังไงดีเนี่ยะ  โอยย..หมุน...หมุนหัวมันเริ่มหมุนแล้ว ... เกวอน...ยีจิน...ช่วยฉันด้วยสิ
                
            - 5นาทีต่อมา -
            " อาว..มา..เอิ๊กอีก "
            " ชองอานี่เธอเมาแล้วน่ะ "  ยีจิน
            " ห๊า!! ..หนาย..ครายเอิ๊ก..เมา "
            " อาวมา!! ..บอกให้เอามางาย..อึ๊ก "
            " พอได้แล้ววว!! "
            ผู้ชายกลุ่มหนึ่งประมาณ10คนได้  เดินมาที่โต๊ะของเด็กสาวที่กำลังเมาไร้สติ  ผู้ชายคนหนึ่งท่าทางน่ากลัวเดินมาจับแขนของชองอา                 
            " แหม...คอแข็งนะเธอเนี๊ยะ "
            " อย่า..อึ๊ก..มายุ่ง " ชองอาสะบัดมือออกจากผู้ชายคนนั้นทันที
            " (ระวังตัวน่ะชองอา) " เกวอนกระซิบเบาๆ
            ฟึ่บ!
            " อาว..เอิ๊กคืน..มาอึ๊ก..นะ!! " ผู้ชายคนนั้นแย่งขวดเหล้าไปจากมือของชองอา
            " ถ้าอยากได้คืนก็ไปนั่งที่โต๊ะของฉันซิ "
            " ฮ่ะๆๆๆฮ่าๆๆๆๆ "  
            'ไอ้พวกทุเรศนี่มันใครน่ะ  โอยย..พวกมันรู้ม่ะ  ว่ากำลังทำให้ฉันปวดหัว'เธอคิด  แล้วชองอาก็คว้าขวดเหล้าที่วางเกลื่อนกลาดอยู่บนโต๊ะขึ้นมา
            " ไอ้..หน้าอึ๊ก...ทุเรศ "
            เพล้ง!!!!!! อ๊ากก!!!!!!
            ชองอาฟาดขวดเหล้าเข้าที่หัวของผู้ชายคนนั้นอย่างจังเสียงผู้คนในร้านพากันแตกตื่น  
            " ครายยย..เอิ๊ก..กล้า..มีเอิ๊ก..เรื่อง..อึ๊ก..ห๊า "
            " ครายย..เอิ๊ก..กล้าอีก..อึ๊ก..ไหม!!! "
            แหมะ! แหมะ!
            " !!!เป็นยังไงบ้างครับพี่ฮุกซัน " ของเหลวสีแดงกำลังไหลลงมาอาบหน้าของผู้ชายคนนั้น
            " อ้อ..อึ๊ก..ไอ้หน้าประหลาด..อึ๊กนี่..ชื่อฮุกซัน..เหรอ? ฮ่ะๆๆ ฮ่าๆๆ ขำวะ อึ๊ก!!! "                      
            " หนอย...นังนี่วอนซะแล้..เฮ้ย!! "
            เด็กหนุ่มคนหนึ่งวิ่งไวปานลมกรด  โฉบเอาตัวเด็กสาวแล้ววิ่งหนีไปท่ามกลางความตกตะลึงของผู้คนที่อยู่ในร้าน
            " !!! ใครที่ตามจับไอ้หมอนั่นได้ฉันมีรางวัลให้ "
            " ครับลูกพี่!!! " ลูกน้องของฮุกซันต่างรับคำประกาศิต