หนุ่มเฟี้ยวกับสาวใสจูนหัวใจมาตรงกัน

ลำดับตอนที่ #1 : หนุ่มเฟี้ยวกับสาวใสจูนหัวใจมาตรงกัน บทที่1

  ^o^ ตอนนี้กำลังค่อยๆทยอยลงเรื่องให้อยู่น่ะจ๊ะ บางอย่างอ่านแล้วจะเข้าใจมากขึ้นกว่าเดิม อ้อ!!ที่สำคัญสำหรับผู้ที่เข้ามาอ่านใหม่นิยายเรื่องนี้ใช้บทบรรยาย3ประเภทคือ ผู้เขียนบรรยาย นางเอก และพระเอกบ้าง อย่า.งง.กันล่ะ อ่านแล้วคอมมเนท์ให้ด้วยน้า รักทุกคนเลย...
                   ------------------------------------------                             
                                               1.
        ขึ้นชื่อว่า"ความรัก"มีทั้งความสุขและความทุกข์ใจ    ย่อมมีทั้งสมหวังหรือว่าผิดหวัง    ความรักที่เกิดขึ้นมาอย่างง่ายดายนั้นย่อมสูญสลายไปได้รวดเร็วเช่นกัน       ผิดกับความรักที่ได้มาจากการหลอมรวมหัวใจของคนสองคน     ถึงแม้ว่ามันจะใช้เวลานาน ... แต่ความรักแบบนั้นจะทำให้หัวใจของคนทั้งสองอยู่คู่กันไป...ตลอดกาล...นั่นคือความเชื่อของฉันค่ะ

          - มัธยมชินโย  -
          " ชองอา...เธอคบกับฉันเถอะนะ!!"
          " ... "
          เด็กหนุ่มคนหนึ่งนั่งคุกเข่าพร้อมด้วยช่อกุหลาบสีขาวแสนสวย  เพื่อมามอบให้เด็กสาวคนหนึ่งที่เขากำลังขอความรัก 
          " เธอก็น่าจะรู้ว่าฉันชอบเธอมากแค่ไหน" เด็กสาวเริ่มขมวดคิ้วแล้วถามกลับไป
          " เพราะอะไร ? เธอชอบฉันเพราะอะไร ?"
          " เธอน่ารัก!"
          " อะไรอีก "
          " เธอดูดีในสายตาของทุกคน ! "
          " อะไรอีก "
          " เออ... "
          " เหตุผลแค่นี้น่ะเหรอที่เธอจะมาขอคบกับฉัน ? "
          " ... "
          " !!!เธอชอบฉันเพราะเรื่องพวกนี้น่ะเหรอ !? "
          " ... "
          " งั้นฉันขอปฏิเสธย่ะ!!! "
          " ...มิน ชองอา...ฮึก...ฮืออ "
          หลังจากที่เด็กสาวพูดจบ   แววตาที่เต็มไปด้วยความหวังของเด็กหนุ่มคนนี้ก็ท่วมท้นไปด้วยน้ำตา  ก่อนที่เขาจะเดินจากเธอไป

          ปัง!!! วี๊ดวิ๊ว!!! เสียงระเบิดของสายรุ้งและเสียงผิวปากดังทั่วห้องไปหมด
          " ยินดีด้วยน่ะชองอา ! "
          " อะไรอีกย่ะ!? "
          " เดือนนี้เธอปฏิเสธผู้ชายที่มาขอความรักคนนี้คนที่สามสิบแล้วน้า!!" 
          " ใช่! แถมความนิยมของเธอในหมู่ชายหนุ่มทั้งหลายก็ยิ่งพุ่งสูงขึ้นอีกด้วย " ยีจินทำท่าทางระริกระรี้
          " แล้วมันน่ายินดีตรงไหนล่ะ! "
          " อ้าว!..เธอไม่ได้ชอบหรอกเหรอ? "
          " ... "
          ฉันไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงให้ยาง ยีจินและชิน  เกวอนเข้าใจว่าที่ฉันทำไปไม่ใช่เพราะฉันชอบหรืออยากเพิ่มเรตติ้งให้กับตัวเอง   แต่เป็นเพราะพวกเขาเหล่านั้นไม่ใช่ความรักของฉันต่างหาก  พวกเขามองแค่เพียงภายนอกของฉันเท่านั้น   มองความสมบูรณ์แบบที่ฉันมี   แต่ไม่ได้มองลึกลงไปในจิตใจของฉันเลยสักนิดเดียว...

          ' ฮืออ...พี่คะเรากลับมาคบกันอีกน่ะค่ะ..ฮือ..อย่าทิ้งฉันไปฮือออ...'
          ' นี่ชองอาเธอคิดว่าเธอเป็นใคร  นางฟ้ารึไง ? จะมาขอให้ฉันกลับไปคบกับเธองั้นเหรอ! ฉันเบื่อเธอแล้วรู้ไว้ซะด้วย  ไม่มีทางที่ฉันจะกลับไปคบกับเธออีกหรอก!!! '
          ' แต่ว่าชองอาฮืออ..รัก..รักพี่เทโซมากน่ะค่ะฮืออ...'
          ' เธอมันก็แค่ของเล่นรู้ไว้ซะด้วย !! '
          กึก!!
          เด็กสาวเนื้อตัวสั่นไปหมด เธอทำอะไรไม่ถูกเพราะเธอเสียใจที่เขาเห็นเธอเป็นแค่ ' ของเล่น ' ที่ไร้ค่า  แล้วเด็กหนุ่มก็เอื้อมมือมาช้อนคางของเธอขึ้นเบาๆ พลางพูดขึ้นว่า
          ' โถ..หลงรักฉันจริงๆเหรอเนี๊ยะ..ฮึๆ ทีหลังอย่าริอาจไปรักใครอีกล่ะฮ่ะๆๆฮ่าๆๆๆ ' 
          เหตุการณ์ในวันนั้นฉันยังจำไม่เคยลืม  มันเป็นเหตุการณ์สมัยฉันอยู่ม.ต้นที่อึนยาง  โรงเรียนเก่าของฉัน  ฉันหลงรักรุ่นพี่คนหนึ่งยูกิมูระ เทโซเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น   เขาทำให้ฉันหลงรักแล้วมาขอคบกับฉัน   ความรักของฉันที่มีให้กับเขาในตอนนั้นมากขึ้นเรื่อย ๆ มากจนฉันคิดว่าไม่สามารถที่จะรักใครได้อีก  แล้วอยู่มาวันหนึ่งเขาก็ขอเลิกกับฉันด้วยเหตุผลที่ว่า 'เบื่อ' ฉันไม่สามารถทำใจได้ จึงขอกลับไปคบกับเขาอีกครั้งและหวังที่จะได้ความทรงจำที่ดีกลับคืนมา  แต่ฉันกลับได้รอยแผลเป็นที่หัวใจของฉันแทน     ซึ่งมันทำให้ฉันไม่กล้าที่จะรักใครได้อีก (เธอมันก็แค่ของเล่น !!) (อย่าริอาจไปรักใครอีก!!) คำพูดเหล่านั้นมันยังวนเวียนอยู่ในหัวของฉันตลอดมา 
          ภาพความทรงจำพวกนี้ทำให้ฉันเข็ดหลาบในเรื่องของความรัก จนทำให้ต้องปฏิเสธผู้ชายกว่าสามสิบคนที่มาขอความรัก ฉันจึงถูกขนานนามว่า' เจ้าหญิงหิมะแห่งรร.มัธยมชินโย ' และการกระทำเหล่านี้ของฉัน ทำให้ฉันกลายเป็นคนที่น่าหมั่นไส้ที่สุดในสายตาของนักเรียนหญิงคนอื่นๆ อีกด้วย

          - โรงเรียนนานาชาติ แชฮัน -
          แฮ่ก!! แฮ่ก !! 
          " !!! บงจอมขอฉันลอกการบ้านหน่อยสิ "
          " เมื่อไหร่แกจะหัดทำการบ้านเองซะทีห๊า!! "
          " ก็เค้ารู้ว่าตัวเองใจดีไง ! " 
          อึนซองเอาหน้าซุกแขนบงจอมไปมา  ผมสีทองสะบัดซ้ายขวาจนยุ่ง เหยิง มันทำให้เขาดูเซ็กซี่ในสายตาของนักเรียนชายคนอื่นๆ  แต่บงจอมกลับรู้สึกขยะแขยงเขาเต็มทน 
          " อี๋~ แกรีบเอาหน้าเลี่ยนๆของแกออกไปห่างๆฉันเดี๋ยวนี้เลยน่ะ!! "
          " ฮึก..ฮึก..บงจอมจายร้าย... "
          อึนซองทำหน้าเศร้าได้ไม่เท่าไหร่ เขาก็หันมามองที่เมียงซุกและยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เมียงซุกนั่งอยู่ริมหน้าต่างเพื่อมองลงไปที่สนาม ลมเอื่อยๆทำให้ผมสี navy blue ของเขาค่อยปลิวอย่างช้าๆ และยังไม่ทันที่อึนซองจะเอ่ยปากพูด
          " อยู่ในกระเป๋า "
          " !! เสียงสวรรค์โอ้ววว... "
          อึนซองรื้อกระเป๋าของเมียงซุกจนข้าวของกระจัดกระจายไปหมด  แต่เมียงซุกก็ไม่ได้สนใจ  เพราะเขากำลังครุ่นคิดถึงเรื่องเรื่องหนึ่งอยู่
          " บงจอมนายเคยได้ยินฉายา 'เจ้าหญิงหิมะ' รึเปล่า? " เมียงซุกถาม 
          " !!! เคยซิ สาวสวยประจำโรงเรียนมัธยมชินโยไง  ฉันเคยเห็นแล้ว!! น่ารักเป็นบ้าเลยว่ะ "
          " ยังไง? " เมียงซุกทำหน้าสงสัย
          โป๊กก!!
          " โอ๊ย! " บงจอมเอามือเขกหัวเมียงซุกอย่างแรง
          " !!!ชีวิตของแก..นอกจากเรื่องแข่งรถแล้วเคยสนใจอะไรบ้างไหมห๊า!!!.."
          " ... " เมียงซุกส่ายหน้า
          " ... "
          " ฉันแค่บังเอิญไปได้ยินนักเรียนคนอื่นๆคุยกัน  ฉันก็เลยสงสัย ขึ้นมา(เพราะไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยต่างหาก)"
          " เฮ้อ! " บงจอมถอนหายใจด้วยความเวทนาเมียงซุก
          " เย็นนี้รร.เลิกเร็ว ฉันจะพาแกไปพบเจ้าหญิงหิมะที่มัธยมชินโย "
          " !!! บงจอมฉันไปด้วยน่ะ " อึนซองรีบเสนอหน้าขึ้นมาทันที
          " แกฟังอยู่ด้วยเหรอ!! แหมทีเรื่องผู้หญิงล่ะก็หูผึ่งเชียวน่ะ " บงจอมพูดด้วยน้ำเสียงที่หมั่นไส้อึนซองนิดๆ ทำให้อึนซองทำท่าเขินอาย
          " แฮะๆ ก็นิดหน่อยอ่ะ "
 
          - 15.30 หน้าโรงเรียนมัธยมชินโย –
          จ๊อกแจ๊ก~
          เด็กน้อยวัยห้าขวบจ้องมองเด็กชายน่าสงสัยกลุ่มหนึ่ง  เธอจึงถามคุณแม่ของเธอว่า
          " คุณแม่ขา..พวกเขาเป็นอะไรเหรอค่ะ? "
          ผู้เป็นแม่หันกลับไปมองเพื่อจะหาคำตอบให้ลูกน้อย  ภาพที่เธอเห็นเป็นกลุ่มเด็กชายที่ทำท่าทางแปลกๆจนเธอต้องขมวดคิ้วเพราะก็ตอบลูกสาวไม่ถูกเหมือนกัน แต่เธอก็ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับลูกสาวและตอบคำถามนั้นว่า
          " เขาเป็นคนไร้สติค่ะลูก " แต่เด็กน้อยก็ยังคงไม่เข้าใจความหมายอยู่ดี...
          " (บงจอมนายไม่คิดว่ามันจะดูสะดุดตาผู้คนไปหน่อยเหรอ?) "
          " (ชู้ววว!!! เบาๆสิ  เรากำลังอำพรางตัวอยู่นะ) "
          บงจอมและอึนซองสวมหมวกและใส่แว่นตาสีดำ   เขาทั้งสองเดินทำตัวลับๆล่อๆ วิ่งไปแอบเสาไฟฟ้าข้างซ้ายทีข้างขวาที  เมียงซุกที่เดินตามหลังเห็นการกระทำของพวกเขาแล้ว อดโมโหไม่ได้เพราะเขารู้สึอายกับสายตาที่มองมาของคนแถวนั้น
          " !!! นายสองคนเสียสติไปแล้วรึไง? เราไม่ได้จะมาขโมยของนะทำไมพวกแกต้องทำตัวแบบนั้.. "
          " !! มาแล้ว  " บงจอมตะโกนลั่น 
          " ... " บงจอม
          " ... " อึนซอง
          " ว้าว! ...นายเห็นด้วยกับฉันแล้วรึยังว่ะ! เมียงซุก "
          " ... "         
          " เมียงซุกนาย...!!! เฮ้ย "
          บงจอมเห็นเลือดกำเดาของเมียงซุกพุ่งกระฉูดออกมาไม่หยุด!!!  เขาจึงรีบหาผ้ามาเช็ดเลือดให้กับเมียงซุก  แต่ทว่า... 
          " บงจอมไอ้เมียงซุกมันเดินไปนู่นแล้ว!! " ในขณะที่เมียงซุกกำลังเดินออกไป ในใจของเขากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่
          โอยยย...เจ็บ..เจ็บที่หัวใจจัง...ถ้าผมไม่ได้ทำความรู้จักกับเธอผมคงต้องเป็นบ้าแน่!!  เสียงหัวใจของผมเต้นรัวราวกับกลองที่กระหายในดนตรี      ร่างกายของผมมันขยับเข้าไปใกล้เธอเรื่อยๆ     ทำให้เห็นผมหยักศกสีน้ำตาลประกายทองของเธอพลิ้วไหวไปมาเวลาที่เธอเยื้องย่างไป  รูปร่างที่ดูสมส่วนและใบหน้าที่ดูโดดเด่นนั้นสะกดให้ผมมองแต่เธอเพียงคนเดียว...อา...ดูเวลาที่เธอส่งยิ้มกับเพื่อนสาวของเธอสิช่างหวานเหลือเกิน   ฟันที่ขาวสะอาดรับกับริมฝีปากสีชมพูระเรื่อ  ดวงตาที่กลมโตและส่องประกายระยิบระยับทำให้ทุกคนที่อยู่รอบๆตัวเธอต้องหันมามอง...นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นผู้หญิงแล้วเคลิบเคลิ้มได้ถึงขนาดนี้....แต่เดี๋ยวก่อน....ผู้ชายท่าทางลามกคนนั้นมันยื่นมือเข้าไปใกล้เธอ..!!! มันจะทำอะไรเธอ  ผมเดินเข้าไปใกล้ผู้ชายคนนั้น และปัดมือของมันออกแต่...
           !!! พรึ่บ !!! กรี๊ด~ 
           แต่ในขณะที่ผมเอื้อมมือไปปัดแขนของไอ้ลามกนั่นกลายเป็นผมไปเปิดกระโปรงของเธอขึ้นแทน!!!!!