My Moo - ตัวอ้วน (MarkBam)

ตอนที่ 1 : My Moo 01

01

"พี่มาร์คๆๆ ตื่นรึยังคะ คุณม๊าให้ตามลงไปข้างล่างค่า" โอยย มาเคาะอะไรแต่เช้า

"โอย วันนี้วันหยุดนี่ ป้าเยอึนไปบอกม๊าว่าพี่มาร์คยังไม่ตื่น"

"ไม่ได้ค่ะพี่มาร์ค คุณม๊ามีแขกให้ลงไปเจอ แต่งตัวให้เรียบร้อยนะคะ ไม่หิวเหรอ ป้าเตรียมไข่กะทะไว้ให้ด้วยนะ" 

โอเค ไม่ได้เห็นแก่ไข่กะทะหรอก แล้วใครมาหาวันหยุดแบบนี้กัน ไม่แต่งตัวหรอกนะ ลงไปทั้งชุดนอนเนี่ยแล่ะ

"อ้าว พี่มาร์ค ลงมาแล้ว ไม่แต่งตัวให้มันดีๆล่ะลูกอายคุณน้าเค้า" หืม

"น้าเยริสวัสดีครับ" ผมทัก นึกว่าใคร ก็น้าเยริในซอยบ้านมา ทำไมต้องปลุกให้ลงมาหาด้วย ปกติก็มาคุยกับม๊า ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับผม แต่ผมชอบน้าเยรินะ เป็นคนสวยใจดี แล้วก็คอยปลอบผมตอนเด็กๆเวลาผมโดนม๊าดุแล้วร้องไห้วิ่งไปหน้าบ้าน

"สวัสดีจ้ะพี่มาร์ค อ้าวน้องไปไหนซะแล้ว" น้อง น้องใคร?

"มาพอดีเลย โออ เก่งมากเลยจ้าา" ดะ เดี๋ยว ท่าทางม๊าผมที่ตบมือแปะๆโน้มตัวยิ้มแย้มไปหาวัตถุทรงกลมที่เดินถือถาดข้าวหลุมออกมาจากครัวพร้อมป้าเยอึนนี่มัน..

"เด็กที่ไหนครับเนี่ย" ผมถามพร้อมมองเจ้าก้อนกลมที่กำถาดข้าวแน่นแต่มองผมไม่วางตา

"น้าจะมาแนะนำให้รู้จัก นี่ลูกน้าจ้ะ น้องลูกแบมวางถาดข้าวก่อนเร็ว มาทักพี่มาร์คก่อนลูก" 

"ห้ะ! นะ น้าเยริมีลูกตอนไหนครับ น้าไม่มีลูกไม่ใช่เหรอ" นี่งงไปหมดแล้ว

"ไม่มีได้ไน ก้อน้องลูกแบมยืมอยู่นี่!" ทุกคนหันไปที่เสียงแรกที่ได้ยินจากเด็กแก้มกลมพูดไม่ชัด ผมหันไปมองม๊ากับน้าเยริ

"เดี๋ยวม๊าเล่าให้ฟังทีหลังนะพี่มาร์ค น้าเยริเค้า adopt น้องมาเป็นลูก" ม๊ากระซิบผม อ่อ เข้าใจละ ก็ว่า หน้าตาไม่เหมือนน้าเยริ แถมโตแล้วด้วย จะว่าไปก็ไม่เหมือนเด็กเกาหลีแฮะ

"ชื่ออะไรเรา?" ผมถาม

"กัมพิมุด พูวะปุน ชื่อเล่นชื่อ น้องแบมแบม เรียกน้องลูกแบมเหมือนแม่เยริกะได้" ดะ เดี๋ยวนะ ชื่ออะไรของมันวะน่ะ ก้ามปูอะไรวะ ไอชื่อจริงช่างมัน แต่ชื่อเล่นนี่ต้องสามพยางค์? 

"น้องเป็นคนไทยจ้ะพี่มาร์ค ชื่อเลยยาวหน่อย เรียกน้องแบมแบม หรือน้องลูกแบมก็ได้จ้ะ ตามที่เค้าบอก" ผมหลุดขำให้น้าเยริ ผมไม่เรียกหรอกนะ กว่าจะเรียกจบทีนึงฟังดูลำบาก

"ชื่อพี่มาร์คนะ" เจ้าตัวเล็กพยักหน้าแรงๆสองทีจนผมปลิว ก็ดูน่ารัก จริงๆตัวก็ไม่ได้อ้วน แต่เป็นเด็กมีเนื้อมีหนังบวกกับแก้มกลมชมพูที่อยากจะลองขยำเล่นดูซักครั้ง

"ป้ะ ทานข้าวกันก่อน น้องลูกแบมยังไม่ได้ทานมาเลยให้ป้าเยอึนทำไข่กะทะเผื่อ พี่มาร์คทานกับน้องไปก่อนนะดูน้องด้วย เดี๋ยวม๊าไปคุยธุระกับน้าเค้าอีกห้อง" เห้ออ ผมพยักหน้าให้ม๊าก่อนหันมาเล็งไข่กะทะในจาน ไม่ชินหรอกนะ ร่วมโต๊ะกับเด็ก ก็ต่างคนต่างกินไปละกัน

ไข่กะทะป้าเยอึนขึ้นชื่อมาก เป็นเมนูวันหยุดของโปรด เพราะวันธรรมดาผมกินข้าวเช้าไม่ทันหรอก กว่าจะตื่นแต่งตัวเสร็จก็ต้องออกไปแล้ว ปกติก็กินกับพวกไอแจ็คตอนเช้าเอา หรือไม่ก็โดดลงมากินตอนคาบโฮมรูมสายๆ

"ป้าเยอึน มีเติมมั้ย พี่มาร์คอยากกินอีก" ผมตะโกนถามป้าเยอึน "เอาด้วยมั้ยเราน่ะ เห้ย! ทำไมไม่กิน" ผมหันไปถามยัยก้อนกลมที่นั่งกอดอกมองผมตาแป๋ว เพิ่งเห็นว่าไข่กะทะยังไม่พร่องเลย

"น้องลูกแบมกินอันนี้ไม่เปนร้อบ อยู่บ้านโน้นคุนคูให้กินแต่ไข่ลูกๆ" บ้าน คุณครู อ่อ สงสัยจะหมายถึงบ้านสงเคราะห์ที่เคยอยู่สินะ

"อันนี้อร่อยกว่าไข่ลูกๆอีก ไข่ลูกๆอ้ะจืด อันนี้อร่อยกว่าเยอะ ตักกินสิ" 

"กินไม่เปน น้องลูกแบมเหนตัวเทอะไรในจานด้วย" ห้ะ เห็นตัวอะไรวะ ขอวุ้นแปลภาษา

"ตัวอะไร ไม่มีหรอก กินได้ ไม่ต้องให้ป้อนใช่มั้ยโตแล้วกินเองเป็นสิ"

"ก็ที่ตัวเทขวดเหลืองๆสีดำๆ" อ่อ ซอส ดะ เดี๋ยว

"นี่เรียกชั้นว่าตัวเหรอ ตัวบ้าไร เรียกพี่สิ"

"พี่เอาไว้เรียกพี่ที่โลงเลียน คนอื่นยัมไม่สนิดเรียกแบบนี้" กรรม 

"ดี ไม่ต้องสนิทหรอก ยัยอ้วน" 

"น้องลูกแบมไม่ได้อ้วน" 

"ก็จะเรียกอ้วน ไม่อ้วนตรงไหน ดูแก้มสิย้อยเลย โตขึ้นหนุ่มไม่มองหรอกแบบเนี้ย" 

"ตัวพูดไม่ลู้เลื่อม เทดำๆให้น้องลูกแบมได้แล้ว" เห้อ แล้วกูเถียงอะไรกะเด็กวะเนี่ย ก็น่าสงสารนะ ไปอยู่บ้านสงเคราะห์มาคงใช้ชีวิตไม่เหมือนเรา

"มาแล้วค่ะพี่มาร์ค พูนจานเลย ป้าทำเผื่อน้องลูกแบมด้วย อ้าว ยังกินไม่หมดเหรอเนี่ย" 

"ยัยอ้วนกินไม่เป็นอ้ะป้า บอกว่าเคยกินแต่ไข่เป็นลูกๆนี่พี่มาร์คกำลังจะใส่ซอสให้" ผมบอกป้าเยอึนที่ตอนนี้ไม่ได้ฟังอะไรผมแล้ว ไปนั่งลูบหัวกลมๆเตรียมตักไข่ป้อน "ป้าไม่ต้องป้อน ยัยอ้วนโตแล้ว ให้กินเองก็ได้มั้ง" ถึงดูท่าทางตัวเล็ก เดาไม่ถูกว่ากี่ขวบเหมือนจะเด็ก แต่การพูดจาก็ไม่เด็กมาก น่าจะโตแล้ว

"ตัวอิจฉาน้องลูกแบมไม?"

"ย่าห์ จะอิจฉาเรื่องอะไรไม่ทราบ โตแล้วให้ป้อนได้ไง ตลก" 

"ป้าเยเอิง น้องลูกแบมขอเติมนม" นั่น ดูมัน ซบไหล่ป้าเยอึนทำเสียงเล็ก ป้าก็หลงสิวิ่งเข้าครัวลืมข้อเข่าเลยน่ะ

"แบร่ ก้อตัวอิจฉา คุนคูบอก" ผมจึ๊ปากใส่ไอก้อนที่แลบลิ้นให้ นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้หญิงนี่โดนซัดไปละ แล้วกูมาทะเลาะอะไรกับเด็กวะเนี่ย วันหยุดสุดสงบของกู

Rrrrrrrrrrrrrrr

"เออ ว่า?"

"ไม่รู้ว่ะ วันนี้ว่าจะนอนอยู่บ้าน"

"จริงดิ เออ งั้นเดี๋ยวไป เจอกันที่โรงเรียน" 

ขึ้นไปอาบน้ำก่อนละ ไอแจ็คโทรมาบอกว่าที่โรงเรียนมีซ้อมกีฬาสี ผมอยู่ม.4 แล้ว กลุ่มผมรับหน้าที่เล่นกีฬาอย่างเดียว มีพี่ม.6 มาทาบทามเป็นเชียร์ลีดเดอร์กับรองประธานเชียร์ แต่ไม่เอาอ้ะ ขี้เกียจซ้อม แล้วที่วันนี้ไอแจ็คมันชวนไปก็ไม่ได้ขยันซ้อมบาสอะไรนักหรอกครับ พวกผมน่ะ ไม่ต้องซ้อมมากยังไงก็วิน เหตุผลจริงๆคือไปอ่อยสาวนั่นล่ะ เพื่อนมันชวนไปดูเชียร์ลีดเดอร์ซ้อม ก็เลยต้องแต่งตัวหล่อๆแบบไม่ตั้งใจซะหน่อย

"อ้าว นั่นพี่มาร์คจะไปไหนลูก"

"ไปโรงเรียน นัดพวกไอแจ็คไว้น่ะม๊า ป้าเยอึน บอกลุงฮันออกรถเลยครับ"

"พี่มาร์คพาน้องลูกแบมไปเที่ยวโรงเรียนด้วยสิ" ห้ะ

"ไม่ได้หรอกม๊า พี่มาร์คไปซ้อมกีฬาสี ไม่มีเวลาดูแล" มันใช่ที่เที่ยวซะที่ไหนล่ะ

"งั้นไม่เป็นไร แต่วันจันทร์ น้องไปโรงเรียนกับพี่มาร์คนะ น้องเข้าที่เดียวกับเรากลางเทอม ให้ลุงฮันไปส่งพร้อมกัน" เอ้อ เอาไงก็เอา ผมพยักหน้าส่งๆ เตรียมออกจากบ้าน

"คุนม๊า พี่มาร์คเรียกน้องลูกแบมว่า ยัยอ้วน" 

เบรคคเลยครับ เบรคคเลยกู 

"ทำไมเรียกน้องแบบนั้น!" เดี๋ยว ม๊าเล่นใหญ่ไปมั้ย แล้วไอที่เรียกกูว่าตัว แต่ต่อหน้าม๊าเรียกพี่มาร์คได้นี่มัน...

"พี่มาร์คบอกว่าน้องลูกแบมอ้วน แก้มย้อย โตขึ้นหนุ่มไม่มอง ใคคือหนุ่ม ทำไมหนุ่มไม่มองน้องลูกแบม" 

"อุ๊บบ ฮ้ะๆๆ โถ่ ตามาร์ค ว่าแล้วเชียว" 

"อะไรม๊า อะไรครับน้าเยริ"

"พี่มาร์คคะ ลูกน้าไม่ใช่ผู้หญิงนะคะ น้องลูกแบมเป็นผู้ชาย"

O_O!!!!

#ฟิคตัวอ้วนมบ

.......................................................................

เย้ๆๆ เปิดเรื่องใหม่ค่า เป็นยังไงกันบ้างหายไปพักนึง ทักทายรีดหน้าเก่าแล้วก็รีดหน้าใหม่นะคะ หลายคนรอการกลับมา ให้ฟีลลิ่งเหมือนไอดอลคัมแบ็ค ฮ่าๆๆ (เพ้อ) เรื่องนี้แอบปวดหัวแทนพี่มาร์คแล้วค่ะ แต่ไม่เป็นไร ยัยทำอะไรก็ไม่ผิด 555 

ฝากติดตามนะคะ เหมือนเดิม วิ่งเล่นกันได้ที่แท็ก #ฟิคตัวอ้วนมบ หรือพูดคุยที่ @wisdoublev ได้นะคะ

P.S. ฟิคแฟนชิปมบ กำลังทำรูปเล่มจ้า :D 

With love

BB