ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Prolouge:Red Angel
นี่มันเรื่องอะไรกัน!?
ทำไมทุกอย่างถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้?
มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้เลยนี่นา!!
"แฮ่กๆๆๆ"
"ไม่ไหวแล้ว....วิ่งมากกว่านี้ไม่ไหว....ขอพัก....ก่อน"
ซ่าๆๆๆๆๆ
ฝนที่ตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตายิ่งลดทอนกำลังกายมากขึ้น
ครืนนนนนน
ทันใดนั้น!ทั่วบริเวณพลันสว่างไสว เผยให้เห็นเงาร่างของใครบางคนตัดกลับแสงสว่าง ณ เบื้องหน้า
"ว่ะ...เหวออออออ!!"
นักล่าในเงามืดมองดูเหยื่อของตนหนีไปอย่างใจเย็น
ยังก่อน...ยังไม่ใช่ตอนนี้
ต้องยืนยันให้แน่ใจก่อน
ทำไมทุกอย่างถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้?
มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้เลยนี่นา!!
"แฮ่กๆๆๆ"
"ไม่ไหวแล้ว....วิ่งมากกว่านี้ไม่ไหว....ขอพัก....ก่อน"
ซ่าๆๆๆๆๆ
ฝนที่ตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตายิ่งลดทอนกำลังกายมากขึ้น
ครืนนนนนน
ทันใดนั้น!ทั่วบริเวณพลันสว่างไสว เผยให้เห็นเงาร่างของใครบางคนตัดกลับแสงสว่าง ณ เบื้องหน้า
"ว่ะ...เหวออออออ!!"
นักล่าในเงามืดมองดูเหยื่อของตนหนีไปอย่างใจเย็น
ยังก่อน...ยังไม่ใช่ตอนนี้
ต้องยืนยันให้แน่ใจก่อน
..........
ทำไมกัน?
ทั้งๆที่เราอุตสาห์ได้รับสิ่งนี้มาแล้วแท้ๆ
ทั้งๆที่เราเป็นคนที่ถูกเลือกแล้วแท้ๆ
ทั้งๆที่อีกไม่นานเราก็จะ....
กริ๊ก
"!!"
ปังๆ
"อ็ากกกกกก ขา ขาของฉ้านนนนน"
นักล่าในเงามืดส่งกระสุนสองนัดเข้าสู่ขาของเหงื่ออย่างไร้ความลังเล
"แก!!บังอาจ...บังอาจทำกับฉันขนาดนี้ รู้ไหมว่าฉันเป็น..."
ผัวะ!
"อั่ก!!"
"ตอนนี้ฉันต่างหากที่เป็นฝ่ายตั้งคำถาม"
ดวงตาของผู้ล่าไร้ซึ่งความปราณีใดๆ
"วิลเลี่ยม ทริมเบิล ฆาตกรต่อเนื่องแห่งลอนดอนบริดจ์ จอมเวทย์ถอนตัวของสมาคมจอมเวทย์ ฉันได้รับการว่าจ้างจาก"หอนาฬิกา"โดยตรงให้กำจัดและลบล้างตัวตนรวมถึงหลักฐานการคงอยู่ของนายทั้งหมด"
เบื้องหน้าของวิลเลี่ยมคือหญิงสาวผมยาวสีแดงในชุดโคทตัวยาวเปียกปอน สายตาของเธอช่างเย็นชา...เย็นชายิ่งกว่าสายฝนอันหนาวเหน็บนี้
"แต่ก่อนอื่นฉันยังมีเรื่องที่ต้องยืนยันกับตัวเองก่อน"
"?"
"นายได้รับ"จดหมายเชิญ"จริงหรือเปล่า"
"พูดอะไรไม่เห็นเข้าใจ"
ปัง
"อ็ากกกกกกกก"
กระสุนอีกนัดถูกส่งเข้าตรงบริเวณหัวไหล่ของจอมเวทย์
"ฉันไม่มีเวลามานั่งเล่นลิ้นด้วยหรอกนะ มีหรือไม่มี!"
"มะ...มี ฉันมี"จดหมายเชิญ"อยู่"
"ส่งมันมาให้ฉันซะ"
"ตะ...แต่"
กริ๊ก
"เหวออออ!ได้!เอาไปเลย!!แต่ขอร้องล่ะ ปล่อยชั้นไปเถอะ"
วิลเลี่ยมล้วงซองจดหมายสีแดงออกจากกระเป๋าพลางส่งให้หญิงสาวเบื้องหน้า มือของเธอสั่นเทาขณะรับมันมา แทบสะกดอารมณ์ที่พลุ่งพล่านเอาไว้ไม่ไหว
สิ่งนี้...ขอเพียงมีสิ่งนี้
ฆาตกรอำมหิตฉวยโกาสที่เธอละสายตาจากมันลงมือตอบโต้ รอยสักบนร่างกายส่องแสงสว่างเรืองรอง ริมฝีปากกรีดออกเป็นรอยยิ้มเหี้ยมเกรียม ใช่แล้ว ทุกอย่างจะจบลงโดยที่มันเป็นผู้ชนะ....
แต่แสงสว่างจากรอยสักดับวูบลง ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ทำไมกัน!?ทำไมถึงใช้เวทมนต์ไม่ได้!แกทำอะไรกับฉัน!!"
"นั่นสินะ จะช่วยให้ไปสบายเดี๋ยวนี้แหละ"
ปัง
กระสุนสังหารถูกส่งเข้ากลางหน้าผากของวิลเลี่ยม
"ขอพระผู้เป็นเจ้าทรงเมตตา"
ซ่าๆๆๆๆๆ
สายฝนเย็นเยียบยังคงตกลงมา
ทั้งๆที่เราอุตสาห์ได้รับสิ่งนี้มาแล้วแท้ๆ
ทั้งๆที่เราเป็นคนที่ถูกเลือกแล้วแท้ๆ
ทั้งๆที่อีกไม่นานเราก็จะ....
กริ๊ก
"!!"
ปังๆ
"อ็ากกกกกก ขา ขาของฉ้านนนนน"
นักล่าในเงามืดส่งกระสุนสองนัดเข้าสู่ขาของเหงื่ออย่างไร้ความลังเล
"แก!!บังอาจ...บังอาจทำกับฉันขนาดนี้ รู้ไหมว่าฉันเป็น..."
ผัวะ!
"อั่ก!!"
"ตอนนี้ฉันต่างหากที่เป็นฝ่ายตั้งคำถาม"
ดวงตาของผู้ล่าไร้ซึ่งความปราณีใดๆ
"วิลเลี่ยม ทริมเบิล ฆาตกรต่อเนื่องแห่งลอนดอนบริดจ์ จอมเวทย์ถอนตัวของสมาคมจอมเวทย์ ฉันได้รับการว่าจ้างจาก"หอนาฬิกา"โดยตรงให้กำจัดและลบล้างตัวตนรวมถึงหลักฐานการคงอยู่ของนายทั้งหมด"
เบื้องหน้าของวิลเลี่ยมคือหญิงสาวผมยาวสีแดงในชุดโคทตัวยาวเปียกปอน สายตาของเธอช่างเย็นชา...เย็นชายิ่งกว่าสายฝนอันหนาวเหน็บนี้
"แต่ก่อนอื่นฉันยังมีเรื่องที่ต้องยืนยันกับตัวเองก่อน"
"?"
"นายได้รับ"จดหมายเชิญ"จริงหรือเปล่า"
"พูดอะไรไม่เห็นเข้าใจ"
ปัง
"อ็ากกกกกกกก"
กระสุนอีกนัดถูกส่งเข้าตรงบริเวณหัวไหล่ของจอมเวทย์
"ฉันไม่มีเวลามานั่งเล่นลิ้นด้วยหรอกนะ มีหรือไม่มี!"
"มะ...มี ฉันมี"จดหมายเชิญ"อยู่"
"ส่งมันมาให้ฉันซะ"
"ตะ...แต่"
กริ๊ก
"เหวออออ!ได้!เอาไปเลย!!แต่ขอร้องล่ะ ปล่อยชั้นไปเถอะ"
วิลเลี่ยมล้วงซองจดหมายสีแดงออกจากกระเป๋าพลางส่งให้หญิงสาวเบื้องหน้า มือของเธอสั่นเทาขณะรับมันมา แทบสะกดอารมณ์ที่พลุ่งพล่านเอาไว้ไม่ไหว
สิ่งนี้...ขอเพียงมีสิ่งนี้
ฆาตกรอำมหิตฉวยโกาสที่เธอละสายตาจากมันลงมือตอบโต้ รอยสักบนร่างกายส่องแสงสว่างเรืองรอง ริมฝีปากกรีดออกเป็นรอยยิ้มเหี้ยมเกรียม ใช่แล้ว ทุกอย่างจะจบลงโดยที่มันเป็นผู้ชนะ....
แต่แสงสว่างจากรอยสักดับวูบลง ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ทำไมกัน!?ทำไมถึงใช้เวทมนต์ไม่ได้!แกทำอะไรกับฉัน!!"
"นั่นสินะ จะช่วยให้ไปสบายเดี๋ยวนี้แหละ"
ปัง
กระสุนสังหารถูกส่งเข้ากลางหน้าผากของวิลเลี่ยม
"ขอพระผู้เป็นเจ้าทรงเมตตา"
ซ่าๆๆๆๆๆ
สายฝนเย็นเยียบยังคงตกลงมา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น