คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ........DESTINY...100%....
* Destiny *
เสียงชัตเตอร์ดังรัวตี๊ดดดดด ตี๊ดด พร้อมกับแสงสีขาววืบวาบไปมาปรากฏร่างชายหนุ่มสูงโปร่งผิวขาวริมฝีปากได้รูปจะว่าเด็กหนุ่มก็ไม่ใช่ชายหนุ่มก็ไม่เชิงกำลังยืนทำท่าทางพร้อมสีหน้าที่ดูเป็นธรรมชาติซึ่งขับกลับใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาผมเพ้าที่ถูกเซทมาอย่างดีและเสื้อผ้าที่แมชกันอย่างลงตัวไม่ว่าจะจับใส่อะไรแต่งแบบไหนยังไงก็ออกมาดูดีโดยมีคนสั่งการคือตากล้องที่มีลักษณะดูติสนิดๆผมยาวไว้เคราซึ่งตอนนี้กำลังยืนรัวชัตเตอร์อย่างชำนาญอยู่ตำแหน่งด้านหน้าของชายหนุ่ม
ชายหนุ่มเอียงคอไปมาเพื่อหามุมที่ดูดีของตนเองแล้วก็ส่งสายตาที่ดูเซ็กซี่ไปที่กล้อง
Jaehyun’s part
“ อ่า ได้ๆเงยหน้าขึ้นอีกนิดนึง ”
“โอเค ดี”
“ อีกรูป ”
“ ตี๊ดด ตี๊ดดด ”
“ ตี๊ด ตี๊ดด ”
“ ตี๊ด ตี๊ดด ”
“ เยี่ยมมากเสร็จแล้วคนต่อไป ”
“ ขอบคุณครับ^^ ” ผมยิ้มแล้วก็โค้งให้กับพี่ตากล้องที่ยืนอยู่ตรงข้ามกับผม พี่ตากล้องผงกหัวเป็นเชิงบอกว่าไม่เป็นไรหลังจากนั้นผมก็เดินออกจากจุดที่ผมเพิ่งยืนไปยังพวกฮยองที่กำลังยืนรอถ่ายอยู่
“เฮ้ แจฮยอน….” โดยองฮยองที่อยู่ไม่ไกลทักขึ้นแล้วก็เดินมาหาผมโดยที่มือกำลังถือกล้องอยู่
“ย่า!!! ฮยองทำอะไร” จู่ๆฮยองก็เอากล้องมาจ่อหน้าผมเฉยเลย
“ไม่เห็นหรือไงก็กำลังถ่ายนายอยู่” โดยองฮยองเอากล้องจอหน้าผมใกล้เข้าไปอีก
“ก็ถ่ายผมดีๆหน่อยสิครับ” ผมทำหน้ายู่ใส่ฮยอง
“ อย่ามาทำหน้าแบบนี้ใส่ฉันนะฉันไม่หลงกลนายหรอกนายก็มีส่วนร่วมทำให้รายการบรื้นน บรื้นฉันพังไม่เป็นท่า”
“โถ่ฮยองงงงงง” อะไรจะแค้นขนาดนั่นครับ
“อ่ะๆๆ ถ่ายให้ใหม่ก็ได้ โอเคเริ่ม” ฮยองพูดแล้วก็เริ่มทันทีโดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว(-_-)
ผมยิ้มให้กล้องแล้วก็ชูนิ้วสองข้างขึ้น
โดยอง: พูดอะไรหน่อยสิ
แจฮยอน: Ready action!!!
พูดพร้อมกับเอาคริบหนีบใส่กล้อง
โดยอง: มันไม่สนุก
แจฮยอน: มันไม่ควรตลก มันไม่เหมาะกับชุดนี้มันจะต้องชิค
โดยอง: นายรู้สึกไงบ้างตอนนี้
เอามือปิดกล้องแล้วก็พูดว่า
แจฮยอน: อย่ามองผม
แล้วก็โพสท่าสองสามที
โดยอง: แต่นี่กำลังถ่าย นายรู้ไหม
"ฟึ่บบบ ย่า!!!!! O_O"
ผมร้องเสียงหลงออกมาลั่นห้องที่มีทีวีแอลอีดีขนาด20นิ้วติดอยู่ตรงผนังข้างหน้าโดยที่มีลำโพงชุดใหญ่ตั้งอยู่ตำแหน่งล่างทีวีพร้อมผองพี่ที่นั่งอยู่ประมาณสองถึงสามคน ด้วยความอัดอั้นตันใจเป็นอย่างหนักก็เพราะโดยองฮยองหนะสิครับถ่ายคลิปผมตั้งหลายคลิปแต่ทำไมลงให้ผมแค่นี้ผมนี่อุส่าอวดด้านที่ดูดีของผมไปตั้งเยอะแหนะผมไม่ยอมครับมันเป็นวิดีโอที่ต้องลงยูทูปเพื่อที่จะให้แฟนๆได้ดูเลยนะครับแล้วอีกไม่นานพวกผมก็จะคัมแบคแล้วด้วยย
“ที่ฮยองถ่ายตั้งหลายคลิปมีแค่นี้เหรอครับ>3<”
“อืมก็แค่นี้แหละ ทำเป็นร้องเหมือนหมูถูกเชือดไปได้ นายให้ฉันถ่ายนายเป็นร้อยคลิปอะ นี่เลือกอันที่ดีที่สุดแล้ว”
“ฉันถ่ายให้มันก็ดีแล้วนี่”
“ฮยองใจร้าย”
“โดยองนายแกล้งคนอื่นไม่ได้ก็ไปลงที่แจฮยอนเหรอวะ”
“มึงนิเป็นคนแมนมากเลยรังแกเด็กและคนชราเตะหมาท้าผู้หญิงต่อย” แทยงฮยองที่นั่งไกว่ห้างอยู่บนโซฟาถัดจากผมพูดขึ้น
“ช่ายครับแทยงฮยอง” ผมเสริม:P
“มีคนเข้าข้างนี่เอาใหญ่เลยนะนายอะชิ” โดยองฮยองจิ๊ปากใส่ผมแล้วก็บ่นอุบอิบลุกเดินออกไปอย่างคนพ่ายแพ้หลังจากที่โดยองฮยองเดินออกไปได้ไม่นานผม แทยง และยูตะฮยองที่นั่งอยู่ด้วยก็หลุดขำออกมาพร้อมกันเสียงดัง
“ฮ่าๆๆๆ ๆๆ”
“พวกนายหัวเราะอะไร ฉันได้ยินอยู่นะเฟ้ยยย” โดยองที่อยู่ไม่ไกลเอ็ดกลับมา
“มีอะไรกันเหรอฮะ หัวเราะคิกคักเสียงดังเชียว”
“ขอผมร่วมด้วยสิ J” เตนล์ฮยองที่เดินมากับจอร์นนี่ฮยองซึ่งเพิ่งไปพบท่านประธานมาพูดขึ้นพร้อมกับเดินมานั่งโซฟาตัวเดียวกันกับผม
“ฮ่าๆ ไม่มีอะไรหรอกหน่ามันเป็นกิจวัตรประจำวันอยู่แล้ว” ยูตะฮยองพูดพลางหัวเราะไม่หยุด
“แล้วเตนล์ฮยองไปพบท่านประธานมามีอะไรงั้นเหรอครับ”
“โอ๊ะ คือว่าท่านประธานบอกว่ามีงานกะทันหันมาหนะ”
“แล้วพี่เมเนละครับ” ผมนึกสงสัยว่าทำไมพี่เมเนเจอร์ถึงไม่ได้มาบอกพวกเราแต่เป็นท่านceoที่เรียกพี่ๆสองคนไปแทน
“อย่าเพิ่งเรื่องนั้นเอาไว้ก่อน แล้วเรื่องงานกะทันหันนี่คืองานอะไร” แทยงฮยองเอ่ยแทรกขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง
“คือเราต้องบินไปไทยพรุ่งนี้ฮะ”
“ห๊ะ!! พรุ่งนี้” พวกเราทุกคนพูดออกมาพร้อมกันอย่างตกใจจะไม่ให้ผมตกใจได้ไงละครับจู่ๆก็มีงานเข้ามาอย่างกระทันหันแถมพี่เมเนก็ไม่อยู่อีกข้าวของนี่ยังไม่ได้เตรียมเลยและก็ยังไม่รู้รูปแบบงานอีกอีกอย่างมีงานเข้ามากลางคันแบบนี้ตารางงานของเราจะรวนหรือเปล่าก็ไม่รู้นะครับ
“ครับ ส่วนเรื่องรายละเอียดเดี๋ยวพี่เมเนจะมาอธิบายให้ฟังทีหลังที่เราถึงไทย” เตนล์ฮยองตอบกลับพวกเราอย่างยิ้มๆก็แหงละสิครับพี่แกไม่ได้กลับบ้านตั้งหลายเดือนแล้วคงจะคิดถึงพ่อกับแม่
หลังจากที่พวกเราได้คุยกันเรื่องที่จะได้ไปไทยเสร็จแล้วพวกเราก็รีบทำธุระส่วนตัวแล้วรีบออกจากหอไปซ้อมที่บริษัททันที
ณ ตึกเอสซี
“หวัดดีแจฮยอนดีจ๊ะน้องมาร์ควันนี้ทำไมมาสายกันจังอะ” เยริที่เดินส่วนมาอีกทางเอ่ยทัก
“คิดถึงฉันเหรอ” ผมกล่าวอย่างยิ้มๆให้กับเยริ
“บะบ้าหรือเปล่านายอะ” เธอหันหน้ามองไปทางอื่นผมแอบเห็นแก้มเนียนของเธอเริ่มขึ้นสีแดงด้วย
“ปะไปก่อนนะฉันต้องไปอัดรายการแล้ว” เธอพูดแล้วก็รีบเดินออกไปทันที
“เอ้า..จะรีบไปไหน”
“มาร์คแปปนึงนะนายไปห้องซ้อมก่อนละกันเดี๋ยวฮยองตามไป” ผมบอกมาร์คที่เดินมาพร้อมผมให้ไปห้องซ้อมก่อนหลังจากนั้นผมก็รีบวิ่งไปหาเยริที่เพิ่งเดินห่างออกไปจากเราได้ไม่นาน
“เยริเดี๋ยวก่อนสิ” ผมวิ่งไปหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ เธอทำหน้าตกใจสักพักแล้วจึงถามผมว่า
“มีอะไรหรือเปล่าแจฮยอน” ผมใช้มือซ้ายจับมือเธอขึ้นมาหลังจากนั้นผมก็เอามือขวาล้วงกระเป๋ากางเกงเพื่อที่จะเอาสร้อยข้อมือที่อยู่ในนั้นไปบรรจงใส่ในข้อมือของเธอ
“นะนายยยยย…..” เธอมองหน้าผมนิ่งแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแปลกใจ
“เสร็จแล้ว หวังว่าเธอจะชอบนะไปละสู้ๆ” ผมยิ้มให้เธอแล้วก็รีบวิ่งออกไปก่อนที่เธอจะทันได้พูดอะไร หลังจากนั้นผมก็มายืนหอบอยู่หน้าลิฟเพื่อจะไปห้องซ้อมซึ่งอยู่ที่ชั้น3
“ฮยองงงง” มาร์คลีที่มาอยู่ตรงนี้ตอนไหนไม่รู้เอ่ยทักผม
“อ้าวมาร์คทำไมยังไม่ขึ้นไปอีก”
“คะคือผมรอฮยองอยู่ ก็ต้องขึ้นไปพร้อมกันสิครับ” โอ้น้องเป็นเด็กที่ดีจังเลยครับ
“โอเคๆ ขึ้นไปพร้อมกันก็ดี” ผมพูดพร้อมกับเดินเข้าลิฟเพราะมันมาถึงแล้ว
“ฮยองครับO_O” มาร์คลีที่ยืนข้างผมพูดขึ้น
“หือ มีอะไรเหรอ”
“ผมล้อฮยองได้ไหม”
“ได้สินายจะล้ออะไรจำเป็นต้องขอด้วยเหรอ”
“คิดถึงฉันเหรอ อิ_อิ” ผมขอถอนคำพูดเมื่อกี้ได้ไหม
“นายรอฉันขึ้นไปก็เพราะเรื่องนี้ใช่ไหม”
“ปะเปล่านะฮยองก็ฮยองบอกว่าล้อได้” มาร์คลีทำหน้ายู่ใส่ผมซึ่งมันดูน่ารักมากครับ
ระหว่างที่เรากำลังคุยกันอยู่นั้นลิฟก็มาหยุดอยู่ที่ชั้น3พอดีเลยทำให้เราจบบทสนทนากันโดยฉับพลันผมบอกมาร์คลีให้เก็บเรื่องที่ผมหยุดคุยกับเยริเป็นความลับก็ถ้าบอกไปเดี๋ยวพี่ๆจะดุเอาหนะสิครับเพราะไปซ้อมช้า
‘ยอกิน ออดิลกา กุงกึมแฮจยอ จม ออดุพจิ อันนา บุลรึล คยอบลเก switch…..’
“ทำไมนายสองคนมาช้าจัง พวกเราซ้อมกันได้สองเพลงแล้วนะตามกฎใครมาช้าวิ่งอ้อมห้องซ้อม10รอบซิทอัพอีก40ครั้ง”
“ฮยองงงอ่า” ผมทำตาแป๋วใส่แทยงฮยองเผื่อว่าบุญกุศลที่ผมได้ทำมาจะส่งผลให้แทยงไม่ทำโทษผมแต่เปล่าเลยครับ
“ทำหน้าแบบนี้อยากเพิ่มงั้นเหรอ ไปๆเริ่มได้”
“เดะ!!!!” ผมกับมาร์คขานรับพร้อมกันT_T
“มาร์คฉันขอโทษ”
หลังจากที่เราซ้อมกันเสร็จแล้วพวกเราก็กลับไปหอทันทีแล้วก็สั่งข้าวกล่องมากินอยู่ที่หอเพราะจะได้เก็บข้าวของให้เรียบร้อยเพื่อที่จะไปประเทศไทยตอน8โมงเช้า พอถึงเช้าพวกเราก็ขนของขึ้นรถแล้วก็ออกไปสนามบิน
ณ สนามบินอินชอน
ผมเดินลงจากรถด้วยความตื่นเต้นผมยิ้มให้กับเหล่าแฟนคลับที่มาส่งผมกันหนาแน่นที่สนามบินผมรู้สึกขอบคุณพวกเขามากๆครับไม่ว่าพวกผมจะไปไหนแฟนๆก็จะค่อยตามไปทุกที่แม้จะต้องเจอสภาพอากาศที่เลวร้ายอย่างเช่นฝนตกทุกคนก็ยังยืนหยัดอยู่เพื่อรอดูพวกผมผมรู้สึกอยากทำอะไรให้พวกเขาได้บ้างซึ่งตอนนั้นผมทำได้แค่ขอบคุณหลังจากวันนั้นผมก็สัญญากับตัวเองว่าผมต้องฝึกซ้อมและทำงานให้มากขึ้นเพื่อแฟนคลับของผม
‘แจฮยอนอามองกล้องฉันหน่อยสิ’
‘แทยงอา สวัสดีตอนเช้านะJ’
‘มาร์คลี นูน่าเอานี่มาให้ช่วยรับหน่อยนะ><’
‘มูนแทอิล ฉันรักนาย’
‘ชิตพลี้ เดินทางโดยสวัสดิภาพนะ’
“ฮยองครับแล้วเราจะถึงประเทศไทยกี่โมงอะ” ผมหันไปถามเตนล์ฮยองที่นั่งข้างผมฮยองนิ่งคิดนิดนึงแล้วตอบผม
“อืมมม เครื่องออก8โมงก็น่าจะถึงสักเที่ยงมั้ง”
“1… 2… 3 ….4ชั่วโมง” ผมนับนิ้วคิดตามฮยอง
“โหก็อีก4ชั่วโมงเลยเหรอครับมีเวลาพักแล้ว”
“ฮยองงง”
“หืมม?”
“ฝันดีครับ>3<”
12.10 am At Thailand
พวกผมเดินลงจากเครื่องไปโหลดกระเป๋ารอการ์ดมาแล้วก็เดินออกจากเกทเมื่อกี้พี่เมเนโทรมาประสานงานจากทางทีมงานบริษัทเราและก็บริษัทไทยที่เขามารับเราให้ไปโรงละครอะไรนี่แหละครับผมไม่รู้จักง่าขอโทษครับระหว่างที่เราอยู่บนรถเขาก็อธิบายงานให้ฟังครับคือที่แรกที่เราต้องไปเตรียมตัวคืออยู่ที่โรงละครเพื่อไปพบพี่เมเนสุดที่รักของเราครับแล้วผมก็เพิ่งรู้ว่าวันนี้มีการจัดออดิชั่นที่นั่นด้วยน่าตื่นเต้นแทนรุ่นน้องจังเลยครับแต่ที่น่าเสียดายคือพี่ๆทีมงานให้เราใส่แวนดำปลอมตัวนี่แหละครับ
ณ โรงละคร
รถได้เลื่อนมาจอดที่หน้าโรงละครแห่งหนึ่งในกรุงเทพโดยองฮยองที่นั่งติดประตูรถตู้เปิดประตูแล้วเดินลงไปคนแรกตามด้วยผมมาร์คและพี่ๆบรรยากาศที่นี่ถึงแม้จะเช้าก็มีคนมาเตรียมตัวกันเยอะมากครับผมแอบรู้สึกตื่นเต้นไปด้วยเลยผมหยุดผูกเชือกรองเท้าไนกี้สีดำคู่โปรดที่ใส่มาจากเกาหลีท่ามกลางคนมากมายที่กำลังลงทะเบียนกันอยู่โดยบอกโดยองฮยองให้หยุดรอผมก่อน
“แจฮยอนเสร็จยังเดี๋ยวเขาก็รู้หรอกว่าเราเป็นใคร”
“แปปนึงครับจะเสร็จแล้ว”
“เร็วฉันจะไปละนะ” ฮยองพูดพร้อมกับทำท่าจะเดินออกไปผมรีบรวบมัดแล้วก็ลุกขึ้นออกตัววิ่งตามไป
พลักกกกกกกกกกกกกก!!!!!!! ไวเท่าความคิดผมวิ่งไปชนกับร่างบางที่เดินส่วนมาจากทางไหนไม่รู้ด้วยความรีบร้อนไม่แพ้กันทำให้เราสองคนชนกันล้มก้นคะมำไปคนละทาง
“โอ้ยยยยยยยยยยย”
Talk:ฝากติชมด้วยนะคะ^^ไรท์ขอเปลี่ยนชื่อบริษัทเน้อเพื่อความบันเทิงยังไงก็ขอยืมด้วยละครเยริด้วยนะคะแฮะๆคือมีอะไรจะสารภาพตอนนี้เป็นตอนที่ไรท์แต่ง
ได้งงมากคนแต่งเองยังงง55ถ้ายังไงเนื้อหาต่อไปสัญญาจะทำให้เรื่อง
ดูสนุกมากขึ้น#เอ๊ะหรืออาจจะไม่555ขอบคุณที่หลงเข้ามาอ่านเน้อ:)และสำ
หรับคนที่อ่านในโทฉับเรามีลิ้งให้ที่แจฮยอนถ่ายแบบในเรื่องอิอิ
https://www.youtube.com/watch?v=hNb6tBAF7MM
ความคิดเห็น