คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ++ Chapter 2 In To The Beginning ++
=-=-=-=-=-=-=-= กิ๊งๆ~ ก๊องๆ~ แก๊งๆ~ กิ๋วๆ~ กรู้นๆ~ =-=-=-=-=-=-=-=
เสียงของนาฬิกาเรือนใหญ่ได้บ่งบอกถึงสัญญาณให้รู้ว่า ในขณะนี้เป็นเวลาตี 3 ~~ (เสียงมันช่าง.......น่าทุบทิ้ง - [ ] -''....... )
ร่างบางที่นอนหลับไหลอยู่บนเตียงที่หนานุ่มน่าอบอุ่นสบายนี้ แต่ทว่าถึงเตียงจะนุ่มน่านอนและอบอุ่นแค่ไหน......
ที่ใบหน้าที่สวยหวานนั้นก็ยังคงแสดงสีหน้าออกมาว่าเศร้าหมองอยู่ลึกๆ
และในตอนนี้เจ้าของใบหน้าที่สวยหวานนั้นก็ยังไม่ได้รู้สึกว่า...
มีสายตาคู่หนึ่งที่กำลังจ้องมองเค้าอยู่....... ( ^3^) +++~~~~~
'นายนี่เกิดมาสวยจริงๆเลยนะ ให้ตายเถอะ สวยจนฉันวางสายตาจากนายไม่ลงจริงๆ'
เค้าแค่รู้สึกว่าร่างบางคนตรงหน้าเค้านี้ช่างน่าถนุดถนอมซะจริงๆ
และยังมีใบหน้าที่นวลเนียนสวยหวานมองทั้งวันก็ยังไม่รู้สึกเบื่อ
ยุนโฮครุ่นคิดอยู่กับความคิดของตัวเอง และทำหน้าเพ้อฝันอย่างสุดๆ * U * ~~~ (ลอยไปดาวไหนแล้วอ่ะนั่น )
โดยที่เค้าก็ไม่รู้ตัวว่าความรู้สึกแบบนี้มันเกิดขึ้นโดยที่เจ้าตัวก็ไม่รู้ตัวเหมือนกัน.................
ในขณะที่คนร่างสูงกำลังอยู่ในภาวะที่เพ้อฝันนั้น
ร่างบางที่อยู่บนเตียงขยับตัวเล็กน้อย พลิกตัวหันหน้ามาอีกด้านที่เป็นขอบเตียงซึ่งยุนโฮก็เอาคางเกยหน้าอยู่ตรงนั้นพอดี
"อุ๊บ!! OoO " ร่างสูงอุทานออกมา
เมื่อร่างบางรู้สึกว่าตนกระแทกอะไรบางอย่างก็ลืมตาที่มีขนตายาวและงอนเป็นแพขึ้น
เหตุการณ์ที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็คือหน้าของทั้งสองคนชนกัน รวมไปถึงปากอวบอิ่มของทั้งสองคนก็สัมผัสกันด้วยยยย (อ๊ายยๆๆ เขินแทนๆๆ ^///^)
" O [ ] O !!!! ว๊ากกกๆๆๆ อะไรกานนนน!? "
ร่างบางร้องออกมาอย่างตกใจและที่หน้าของร่างบางก็ร้อนผ่าวอีกทั้งแก้มทั้งสองข้างก็ยังเปื้อนด้วยสีแดงระเรื่อ - / / / -
ก็ไม่ต่างอะไรอีกคนที่นั่งนิ่ง ตาค้าง ปากหวอ แข็งทื่อจนบัดนี้ได้กลายเป็นหินไปแล้ว~ O [ ] O ++
' เอิ๊กกกกๆๆๆๆ * 0 * เมื่อกี้เราได้จุ๊บกะคนสวยหรอเนี่ยยยย ไม่อยากจะเชื่อเล้ยยยยย >w< '
ยุนโฮกำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้ เค้าคิดว่ามันเป็นเรื่องจริงหรอเนี่ย
เพิ่งจะเจอกันวันแรกเอง ทำไมมันช่างรวดเร็วเช่นนี้กันหล่ะ >< (ยุนเข้าโหมดเพ้ออีกแล้วค่ะ คิดคนเดียวเข้าข้างตัวเอง -.,- )
แต่ในตอนนี้ร่างบางไม่มีเวลาที่จะมาสนใจหน้าของตนเองมากนัก เค้าต้องสนใจว่าหมอนี่มันเป็นใครต่างหาก บุกรุกเข้าบ้านคนอื่นเค้า
เมื่อร่างบางได้สติก็นึกขึ้นได้ว่าคนตรงหน้าเค้าเป็นคนแปลกหน้า ก็เลยเอ่ยปากถามคนตรงหน้าด้วยอารมณ์ที่ไม่พอใจขั้นรุนแรง
" อ๊ากกกกกกก ( แจร้องเหมือนในโฆษณาYAMAHA เลยอ่ะ แต่ไม่มีเสียงยุนพูด 'โอ๊ะ! สงสัยจะเกิดเรื่อง' นะ 555+ )
อะไรกันเนี่ย!? นายเป็นใครกันหน่ะ แล้วเข้ามาที่ห้องของฉันได้ยังไง นายเป็นขโมยรึป่าวเนี่ย นายออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ
หรือว่านายจะเข้ามาทำอะไรฉันเนี่ย ย๊ากกก ไอ้โจรโรคจิต แกตายแน่!!!! ~+3.-+%78&-j,-356@~# " ( แจแม่งโหดว่ะ -3- )
คนสวยได้พูดร่ายยาวววววววว~ จนคนตรงหน้าจับใจความไม่ได้ว่าเค้าควรจะตอบหรือพูดอะไรก่อนหลังดีเนี่ย -0-
' ปั่กก!!!! '
แต่ก่อนที่ร่างสูงจะได้ขยับปากพูดก็โดนของแข็งกระแทกเข้าที่หน้าไปซะแล้วววววว ( ไม่ทันแล้วยุนเอ๊ย UoU ) ( แหะๆ ไม่ต้องสงสัยว่าจะเกิดเรื่อง เพราะว่าเรื่องมันเกิดแล้วเนี่ย .3.)
" โอ๊ยยยย!!! " ร่างสูงร้องออกมาเสียงหลงด้วยความเจ็บปวดดดด
แล้วของแข็งที่คนสวยได้ประทับลงไปอย่างแรงบนหน้าของร่างสูงก็คือ ' ฝ่าเท้า ' อันสวยได้รูป มิใช่ฝ่ามือแต่อย่างใด ( ดู๊ ดู~ คนอาร๊ายย~ ขนาดเท้ายังสวย --w-- )
เจ้าของใบหน้าสวยหวานได้เล็งเป้าหมายไปที่หน้าของผู้ที่อยู่ตรงหน้าเต็มๆ กะให้สลบกันไปข้าง (โหยย โหดจริงๆด้วยย 0.0)
' เห็นหน้าสวยๆ หวานๆ แบบนี้โหดใช่ย่อยเลยนะเนี่ย เท้าหนักใช่ได้เลยน๊า คิมแจจุง '
" อู๊ยย~ คุณๆ เดี๋ยวก่อนๆๆ ใจเย็นๆ สิ ผมมาดีนะ "
ยุนโฮรีบเอ่ยปากพูดเมื่อเห็นว่าคนสวยที่อยู่ตรงหน้าเตรียมจะทำร้ายร่างกายตนอีกรอบนึงด้วยการทุ่มตุ๊กตาไม้ที่แกะสลักเป็นรูปช้างใส่
" อย่างเพิ่งงงงงงง ขอร้องๆ น๊าๆ ผมไม่ได้มาทำร้ายคุณจริงๆ น๊าาาา " ( U 3 U) ++ -- **
ยุนโฮส่งสายอ้อนวอนสุดๆ ไปให้ร่างบางที่อยู่ตรงหน้าเค้าพร้อมกับขอความเห็นใจไปให้คนสวย
ร่างบางเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าของตนก็ดูไม่มีพิษ มีภัย อะไร
จึงตัดสินใจวางเจ้าช้างไม้แกะสลักนั่นลงกับพื้น แล้วก็จ้องคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง
( -- _--) >>>> *** ( ชิ๊งงง ชิ๊งงง !! เสียงสายตาที่ส่งไปให้ยุนโฮ )
( บรรยายแม้แต่เสียงเอฟเฟค -*-; เครียดเข้าม้าม )
" แน่ใจหรอว่ามาดีหน่ะ? แอบเข้ามาในห้องของคนอื่นเค้าตอนดึกๆ ดื่นๆเนี่ยนะ มาดีของนายหน่ะ? -- ,. -- "
" อืม ผมไม่ได้คิดจะทำอะไรคุณเลยนะ คุณคิดดูสิถ้าผมคิดจะทำอะไรคุณผมคงทำตอนที่คุณหลับอยู่
ผมคงไม่รอให้คุณตื่นขึ้นมาโวยวายใส่ผมอย่างนี้หรอกจริงมั๊ย? -3- "
ยุนโฮพูดแล้วเอามือลูบหน้าตัวเองป้อยๆ ที่ตอนนี้เริ่มออกเป็นสีแดงจากเนื่องจากโดนแรงที่ถูกกระทำของร่างบางตรงหน้าเมื่อกี้นี้ /'/ U -- U \'\
' อ่าา~ ใช่สิ ถ้าเค้าคิดจะทำอะไรเราจริงๆ ทำไมเค้าไม่ลงมือตอนเราหลับหล่ะ ลืมคิดไปเลยข้อนี้ '
ร่างบางกำลังใช้ความคิดทบทวนเหตุการณ์ตามที่ยุนโฮพูดมา แต่ก็ยังข้องใจอีกเรื่องไม่หาย
" อืมมม... ถ้าอย่างนั้นนายแอบเข้ามาในห้องฉันทำไมหล่ะ เอ๊!? แล้วทำไมนายยังเข้ามาได้อีกหล่ะ? ทั้งๆ ที่ประตูหน้าต่างฉันก็ล็อคไว้หมด "
ร่างบางได้หันไปสำรวจบานประตูหน้าต่างว่าถูกงัดรึป่าว? แต่ก็ต้องพบแต่ความว่างเปล่า ไม่มีการงัดแงะแต่อย่างใด
พอร่างบางหันไปสำรวจประตูหน้าต่างเสร็จก็เอ่ยปากถามคนตรงหน้าคนตรงหน้า
" หละ .. แล้ววว.. หนะ .. นาย ขะ เข้าา.. หมะ.. มาาา ดะ.. ได้ หยะ... ยัง หง่ะ.. ไง... "
ร่างบางพูดตะกุกตะกักแทบจะฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง
" ระ ... หรือ... ว่ะ ... ว่า... หน่ะ... นายย... ปะ .. ปะ... เปน... ผะ ... ผะ.... ผี~~~ O [ ] O !!!! "
.
..
...
....
......
........
.............
.....................................................................................................................................................
หวัดดีทุกๆคนนะค่ะ ^/l\^ ยินดีที่ได้รู้จักนะค๊าาาาาาา
แหะๆ ชื่อตอน อินทูเดอะบีกินนิ่ง อย่าสับสน กับ บิกินนี่ นะค่ะ 555+ (พูดเพื่อ???! -.-'')
รู้สึกว่าจะเข้าไปยุ่งกับตัวละคร จริงๆเลยเน๊าะเรา คงไม่รำคาญกันเน๊าะ (ใครบอกฟร่ะ? อยากจะถีบให้กระเด็นไปเลย -O- )
ก็เพิ่งจะเริ่มเรื่องราวเอง อยากจะให้ติดตามเรื่อยๆหน่ะค่ะ
เรื่องนี้อ่านไม่เอาเครียดค่ะ จะเอาเพื่อหนุกหนาน โฮะๆ อารมณ์ดีเข้าไว้จะได้สวยขึ้นนนน นะค่ะทู้กกกคน กร๊ากกกก
บ๊าย บายเน้ทุกคน แล้วเจอกันตอนหน้าค่าาาาาา ( เมื่อไหร่ที่จะเจอว่ะ !????)
0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0
ความคิดเห็น