เรื่อง ยัยสุดแสบ กะ นายสุดป่วน

ลำดับตอนที่ #1 : การเจอกัน

                “ บ๊าย บาย เจอกันทุ่มนึงที่ป้อมยามนะ ปน……ติ๊ด” เฮ้อ~ทำไม๊ ทำมายต้องมาจัดวันเสาร์ด้วยน้า

                หวัดดีคะแต่สำหรับชั้นมันไม่ดีนัก ฉันชื่อ ปน หรือ ชาลรวี(อ่านว่า ชาน-ละ-วี) ชื่อนี่อาจจะอ่านยากซักหน่อย

ค่ะ ตะกี้ยัยโบว์โทรมานัดเรื่อง การพบปะสังสรรค์ประจำปีของรร.)(แห่งหนึ่ง)(ที่ฉันเรียนอยู่ อ่านี่ก้อใกล้หนึ่งทุ่ม

แล้วไปอาบน้ำแต่งตัวดีกว่านั่งพล่ามกับผู้อ่านเสียเวลาไปเยอะเลย

เวลา 18.50 น.

“ยัยปน ไปได้แล้วจะทุ่มแล้วนะ ข้าวไปกินที่งานเอาจะได้ไม่เปลืองตังนะ ถ้าเหลือจากงานเอากลับมาบ้านบ้างนะปน”

โอ๊ย! แม่ใครฟะ งกจริง แต่ก้อดีแหะจะได้ไม่เปลืองตัง ชั้นรู้อยู่หรอกว่าไอ้ประโยคหลังนะล้อเล่น

“ค่า!ไปแล้วนะคะ แม่ เดี๋ยวเอามาฝากนะ”เวรกำ ลืมไปว่าเราขับรถไม่เป็น

“แม่!ไปส่งปนหน่อย”

“ขึ้นสองแถวไปสิลูก น้ำมัน มันแพงนะ สองแถวถูกกว่าลูกนะลูก ไปได้แล้วเดี๋ยวสายนะ”

“ค่า~”

ตอนนี้ฉันอยู่บนสองแถว กำลังจะถึงโรงเรียนแล้ว ก็เห็น ว้าย!ใครออกแบบซุ้มอะโ@MSห่วยเลย

“ทั้งหมด 14 บาทคับ”คนเก็บตังบอก

“เอ่อ”ฉันดูกระเปำตังแล้ว มีแต่แบงก์ห้าร้อย จ่ายเค้าด้วยใบห้าร้อยก้อน่าเสียดาย

“ทั้งหมด14บาทคับ”คนเก็บตังย้ำ

“นี่! จะจ่ายก้อรีบหน่อยนะชั้นก้อต้องจ่ายเหมือนกัน”มีเด็กหนุ่มน่าจะอายุเท่ากับฉันต่ออยู่ด้านหลังพูดขึ้น

“ย่ะ จ่ายอยู่แล้วไอเห่ย”ฉันก้อหยิบแบงก์ห้าร้อยออกมาอย่างเสียดาย

“ยัยหน้าหมาว่าใครหน้าเห่ย ห๊ะ”ไอเห่ยเห่าอีกแล้ว

“หยุ้ด!คุณจ่ายเงินมา เร็วๆผมต้องไปที่อื่นต่อนะ”คนเก็บตังตะโกนขึ้น

“อ่ะ ทอนด้วย”

“โหย!ตั้งห้าร้อย แค่14บาทใช้ห้าร้อยจ่าย”มันเริ่มกวน

“แค่นี้แหละ เอ้า! ตังทอน486 บาท”มันมีทอนด้วย!

“เชอะ”แล้วชั้นก้อเดินไปยังจุดนัดยัยโบว์เอาไว้

“มาช้าไป3นาทีนะปน”ยัยโบว์บ่นอีกแค่มาสายไป3นาที

“ไปเหอะ งานเริ่มแล้ว”

“เออ”

แล้วเราก้อเข้างานกัน

“เฮ้ย! นั่นบิวนิ บิว บิว”บิวก้อเป็นเพื่อนสนิทเหมือนโบว์แต่มันจะเงียบที่สุดในกลุ่มแล้ว

“เออ ใช่ บิว บิว”พวกเราส่งเสียงตะโกน แล้วบิวก้อหันมาแล้วมันก้อเดินมาหาพวกเรา

“อ้าว! โบว์ ปน หวัดดีเพื่อน”

“เออ ดี/เออ ดี”โบว์กับชั้นพูดพร้อมกัน

“ไปเที่ยวกันเหอะ”บิวมันพูดรึบ่นวะ

“แกพูดว่าอะไรนะไอบิว ชั้นไม่ได้ยินเลยอ่ะ”โบว์พูด

 “เฮ้ยแกแย่งชั้นพูดนี่หว่า”.\/.

“ไร’ของแกวะ แกยังไม่จดลิขสิทธิ์ที ชั้นก้อพูดๆได้ดิ”มันเริ่มกวนแล้วแถมมันยังตะโกนอีก คนมุ่งเต็มอีก

ในขณะที่เราเถียงกันอยู่นั้นไฟก้อดับลงทุกอย่างก้อเงียบเหมือนป่าช้า แล้วก้อเริ่มมีเสียงหนึ่งดังขึ้น

“ใครมันสับคัตเอาท์ฟะ”นั่นไงโบว์เริ่มแผลงฤทธิ์แล้ว

“เอ่อ….เอ่อ”บิวเริ่มบ่น

“มี’ไรบิว”ชั้นถามบิว

“คือชั้นกดสวิตช์ผิดอันอ่ะ”บิวบ่น

“เออไม่เป็นไร เดี๋ยวเราไปเปิดเองเพราะตอนนี้เรามองไม่เห็นบิวอ่ะนะ”ได้หยอกคนเล่นอีกแล้วเรา

ชั้นก้อเริ่มคลำหาสวิตช์ อ้า เจอแล้ว กด แล้วทุกอย่างก้อเหมือนเดิมคือไม่ติด

“เฮ้ย! ไม่ติดอ่ะไอโบว์ บิว”

“ทำไมแกต้องเรียกชั้นไอด้วยฟะไอปน”

“ก้อแกเรียกชั้นก่อนนี่หว่า เฮ้ย! แกมามาซ่อมดิฟะไอโบว์”ชั้นลืมบอกรึป่าวว่าไอโบว์มันเรียนซ่อมทุกอย่างอ่ะจากอาของมันนะ

“เออ”มันก้อรับคำ

“ไม่ต้องซ่อม เราจะมาเล่นเกมสนุกๆกัน”มีคนนึงเอ่ยขึ้น

“นี่ ชั้นรับคำจากเพื่อนชั้นแล้ว ชั้นต้องทำ”โบว์ตะโกนท่ามกลางเสียงกรี๊ดทั้งหลาย

“ก้อมันไม่ด้ายเสียนิ ทำไมต้องซ่อม”คนนั้นเอ่ออีก

“ไอปนแกสันนิษฐานผิดวะ”เว้ย! ชั้นไม่ด้ายมีเซ้นส์นะเฟ้ยไอเพื่อนบ้า

“เกม’ไรแกฟะ”โบว์ได้ถามขึ้น

“เออ ใช่ แกเอาเกม’ไรมาให้เราเล่น”

“มันคือเกมสังเวยชีวิต”

“มันเล่นยังไงหรอคะ พี่โอม”บิวพูด

“เฮ้ย!ไอปน ไอบิวพูดได้ด้วย”ดูไอโบว์มันพูดดิ ชั้นทนคบกับมันได้ไงวะ

 OoO<<<หน้าตาไอโบว์ตอนนี้

-_-“<<<หน้าตาฉัน

YoY<<<หน้าตาบิว

“เทอไม่เคยเห็นคนพูดรึไง”

“เคยเห็นดิ แต่ไอบิวพูดได้ มันโ@MSมะ หัด สะ จอ รอ หัน การัน ยอ เลย”โบว์มันกวน

“เออน่า พอๆ ตกลงชั้นยังไม่ถามนายเลยว่านายน่ะเป็นครายกัน ไอพวกที่กรี๊ดๆอยู่เนี่ยเงียบได้ไม๊!”ชั้นเริ่มถาม

“กรี๊ดกันทำป้าพวกแกหร๊อ!”ไอโบว์เริ่มสบถ

และดูเหมือนว่าเสียงกรี๊ดเริ่มเงียบลงไปบ้าง

“ชั้นชื่อโอม อยู่ม.5 เอ่อจะให้บอกเบอร์โทรด้วยไม๊”มันม่อไม่เลือก

“ไม่ต้องย่ะ เก็บไว้ให้ป้าๆที่รุมล้อมแกอยู่ละกัน”โบว์ดีมาก และชั้นกับโบว์ก็ตีมือกัน

เสียงกรี๊ดก็เริ่มดังขึ้นๆ เมื่อมีคน3คนเดินขึ้นมากลางเวทีและชั้นกับโบว์ก็ร้องประสานเสียงออกมา

“เงียบโว้ย!/เงียบโว้ย!”

“ซ่อมเสร็จแล้วนะ ไอโอม”

“ก็เปิดสิ”เสียงใครคนนึงพูด น่าจะไอโอม

แล้วไฟก็สว่างขึ้นทั่วโรงเรียน เพิ่งรู้ว่าไอโอมหล่อใช้ได้เลย อีกสามคนก็หล่อพอๆกัน

“ใครแย่งงานชั้นตายซะเถอะ!”โบว์พูดด้วยความเดือด.\/.

“ชั้นเองมีไรมั๊ย”หนึ่งในสามคนนั้นพูด

“มี ทำไมแกต้องแย่งงานของชั้น”โบว์พูด

“ใครจะไปรู้ว่าเทอทำเป็น”

“ก็.......”เป็นครั้งแรกที่โบว์เถียงไม่ออก

“หยุด! ทั้งสองคนเลย ไอบาสแกหาได้ยังวะ”มันหาอะไรของมันวะ

“ได้แล้ว แต่อาจจะยากหน่อยว่ะ ไม่รู้จะคู่กับข้าไม๊”บาสอะไรนั่นตอบ

“ข้าก้อเหมือนกัน แล้วแกอ่ะไอเบส”ไอโอมก้อตอบ สงสัยไอบาสกับเบสต้องเป็นพี่น้องกันแน่ๆ

“ยังเลย กะหาแถวๆนั้นเอา”เบสพูดพร้อมชี้มาทางพวกเราสามคนและละแวกนั้น

“บอล แกอ่ะ”

“ข้ามีแฟนแล้วนะเฟ้ย! ก้อต้องคู่กับแฟนชั้นสิ ไม่คู่ชั้นก้อตายอ่ะดิ”บอลพูด พร้อมโอบไหล่แฟน เฮ้ยนั่นมันดรีมนี่หว่า

“เฮ้ย! ปน นั่นไอดรีมใช่ป่าว ชั้นไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม”เออแกคิดเหมือนฉันเลย

เราพูดกันสองคน เพราะไอบิวมันกำลังเคลิ้มไอเบสอยู่

“ทุกคนนี่แฟนของชั้นชื่อ......”บอลยังพูดไม่จบ ไอโบว์ก้อตะโกนขึ้น

“ดรีม! แกเป็นแฟนกับมอนไม่ใช่หรอ แกทำได้ยังไง ฮือๆ.......ฮือๆT.T”หลังจากนั้นไอโบว์ก็วิ่งออกไป ชั้นเป็นเพื่อนที่ดี ต้องตามไปใช่ไม๊

ป่าวชั้นไม่ไป แต่ชั้นเดินไปตบหน้าดรีม ดัง เพี้ยะ!

“เทอทำให้โบว์ร้องไห้ เทอทำให้โบว์นึกถึงเค้าคนนั้นที่ทำให้โบว์เสียใจ ฮือ......”ชั้นเงียบลง แล้วนั่งร้องไห้ตรงนั้นเลยYoY เรื่องอะไรที่จะต้องวิ่งเหมือนโบว์ล่ะ เหนื่อยป่าวๆ สักพักโบว์ก็วิ่งมาหาฉัน

“ร้องไห้ทำไม ฉันไม่ร้องแล้ว หยุดเถอะ ก่อนที่เทอจะทำให้ฉันโมโหนะ”โบว์พูดปลอบ

“ไม่ร้องแล้ว พอเหอะ เดี๋ยวมีคนคิดว่าเราเป็นเลสเบี้ยนนะ”

“หยุดไม่ทันแล้ว ที่จ้องเรามันคิดหมดแหละ”โบว์พูด ทำให้ชั้นอยากร้องไห้

“อย่าพูดอีกนะโบว์ เดี๋ยวปนร้องอีก คราวนี้เป็นเพลงเลย”บิวบอก

“ขอบใจ ชั้นไม่เป็นไรแล้วล่ะ”ชั้นบอกเพื่อนๆ

“ผู้หญิงนี่รำคาญชะมัด”โอมพูดขึ้น

“ผู้ชายที่ไม่มีแฟนไม่รู้หรอกว่ามันเป็นยังไง”โบว์บอก

“งั้นมาเป็นแฟนชั้นสิ”โอมพูด

“ไม่มีทาง เอาตัวอะไรมาฉุดก้อไม่เอาแกหรอก เชอะ!”

“เอ้า!ตกลงบอลแกคู่ใคร”