ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [[Dropped]] [TVXQ Yaoi Fic] Love me… Jealousy!

    ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5

    • อัปเดตล่าสุด 24 ต.ค. 50


    เจออะไรมาบ้างก่อนจะเป็นทงบังชินกิงั้นเหรอ... ใช่แล้วล่ะ ฉันเคยจนมาก่อน จนมากๆด้วย จนมากถึงกับต้องบริจาคเลือดเพราะมีปัญหาเรื่องค่าเช่าบ้านและอาหาร เคยกินน้ำซุปที่เหลือจากตอนทำงานมาก่อน เคยแม้กระทั่งเดินเป็นชั่วโมงเพื่อประหยัดค่ารถเมล์แม้จะเพียงเล็กน้อย เงินแต่ละวอนมีค่ามากและใช้เท่าที่จำเป็นจริงๆเท่านั้น

     

    ในชีวิตของ คิม แจจุง ต้องเจอกับเรื่องเลวร้ายมานับไม่ถ้วนถึงขนาดที่บางคนยังคาดไม่ถึง แต่สิ่งที่ทำให้เกิดบาดแผลทางจิตใจลึกที่สุดและเจ็บปวดมากที่สุด คือ การเกิดมาในครอบครัวที่แตกแยก พ่อแม่แยกทางกัน ซ้ำยังไม่มีใครเลี้ยงดู นับว่ายังดีที่มีครอบครัวอุปถัมป์เลี้ยงดูเขา จากเด็กที่ไม่มีใครเหลียวแล กลับกลายเป็นศิลปินที่มีชื่อเสียงโด่งดังทั่วโลก... จนถึงตอนนี้...เป็น ยองอุง แจจุง หนึ่งในสมาชิกคนสำคัญของบอยแบนด์เกาหลีที่ยิ่งใหญ่ ทงบังชินกิ

     

    เอ่อ... คุณแจจุงครับ...คุณแจจุง..... พิธีกรเรียกเตือนสติหลังจากที่ร่างบางนั่งคิดย้อนถึงเรื่องราวในอดีตที่ไม่น่าจดจำ แจจุงแทบไม่รู้สึกตัวเลยว่าเขานั่งคิดอยู่คนเดียวแบบนี้ไปนานเท่าไร

     

    ครับ... ร่างบางสะดุ้งขึ้นก่อนขานรับเสียงเรียบก่อนขยับริมฝีปากช้าๆ หากแต่ไม่มีคำใดเอ่ยออกมา

     

    จากท่าทีที่ดูกระอักกระอ่วนของแจจุง พิธีกรจึงไม่ถามคำถามเขาต่อ เพราะคิดว่าคงเป็นเรื่องที่พูดไม่ได้ ไม่สามารถเปิดเผยต่อสาธารชนได้ หรือเป็นเรื่องส่วนบุคคลที่ไม่อยากใครคนอื่นรู้

     

    เอาล่ะครับ...เราไปดูทางด้านคุณยูชอนบ้างดีกว่า แล้วคุณล่ะครับ? ก่อนจะมาเป็นมิคกี้ ยูชอนอย่างในทุกวันนี้ มีปัญหาหรืออุปสรรคบ้างรึเปล่าครับ? พิธีกรรุกถามร่างสูงที่ดูไม่สนใจเขามากนัก

     

    แฟนคลับทุกคนรู้ดีว่า ปาร์ค ยูชอน เข้าเป็นสมาชิกทงบังชินกิได้เพียงแค่ 2 เดือนก่อนจะเดบิวท์ ซึ่งความสามารถของเขาก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าสมาชิกคนอื่นในวงแต่อย่างใด แต่ก่อนที่เขาจะประสบความสำเร็จได้อย่างทุกวันนี้ ยูชอนต้องเจอกับปัญหาครอบครัวที่รุมเร้าเขาตลอดเวลาและเขาก็ไม่สามารถจะลืมมันได้ลงถึงแม้ว่าเรื่องนี้จะผ่านไปนานมากแล้วก็ตาม

     

    ถูกคนที่รักมากและให้ความสำคัญมากที่สุดหักหลัง..... ถึงจะได้รับการเลี้ยงดูจากพ่อแม่จริงๆซึ่งต่างกับแจจุง แต่เหมือนกันตรงที่...มีก็เหมือนไม่มี.... ถูกทอดทิ้งและไม่ได้รับความรักความอบอุ่นจากครอบครัวอย่างที่เด็กคนอื่นๆได้ ทั้งๆที่น่าจะดีใจกับการออกนอกประเทศไปเจออะไรใหม่ๆที่น่าตื่นเต้น แต่กลับต้องมาร้องไห้กับตัวเองทุกวัน...ทุกคืน...คอยอธิษฐานและอ้อนวอนอยู่เสมอว่าอยากให้ครอบครัวกลับมาเป็นเหมือนเดิม

     

    ชีวิตที่น่าเศร้ากับครอบครัวที่แตกแยก...ช่างเหมาะสมกันเสียจริง..... ไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว.... ถ้าจะเดินตามความฝันตอนนี้ก็คงไม่สายใช่มั้ย?..... แม้ต้องเสียสละสิ่งสำคัญเพื่อที่จะไขว่คว้าความฝันมาอยู่ในกำมือก็คงไม่ผิดใช่มั้ย?....... ลาก่อน...ยูฮวาน น้องรัก..... พี่รักนาย..........

     

    ความคล้ายคลึงของความทรงจำที่เจ็บปวด น่าเหลือเชื่อเกินกว่าจะเป็นเรื่องบังเอิญ ราวกับถูกลิขิตไว้ให้ต่างฝ่ายต่างเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปของกันและกัน..... เมื่อเกิดบาดแผล ก็ควรจะได้รับการรักษา บาดแผลทางจิตใจก็เช่นเดียวกัน ถึงแม้จะเป็นแผลที่ไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ หากแต่ได้รับการเยียวยาก็จะช่วยให้สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างมีความสุข

     

    ร่างสูงไม่ได้ตอบคำถามแต่อย่างใด หากแต่มีหยดน้ำใสๆคลออยู่ที่ดวงตาก่อนร่วงหล่นบนเรือนแก้ม พิธีกรเห็นดังนั้นจึงไม่กล้าถามอะไรต่ออีก ยุนโฮเห็นท่าจะไม่ดีจึงให้สัญญาณกับช่างกล้องว่าให้ตัดไปที่โฆษณา รายการจบลงด้วยเสียงสะอื้น ไม่มีแม้แต่เสียงหัวเราะให้ได้ยิน.....

     

    --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    Bo-jeong~ Talk
    To. yoosed : เราคงไม่ได้แต่งต่อในช่วงเปิดเทอม จึงคิดว่าจะแต่งให้จบภายในเดือนนี้ถ้าเป็นไปได้ค่ะ (Part. 1)

    To. Enjoy_dream : ต้องขอโทษแฟนฟิคชั่นทุกคนด้วยนะคะ เราไม่น่าเลือกประเภทเป็น รักหวานแหวว เลย  ไว้เราจะแต่งแบบหวานแหววให้หลังจบเรื่องค่ะ (555+ อย่างงนะคะ ทุกอย่างมีคำตอบ.....^__^)

    Ps. ข้อมูลที่อ้างอิงจากเรื่องจริงอาจจะผิดและบิดเบือนไปบ้าง โปรดใช้ความรู้ของท่านควบคู่ไปกับการอ่านฟิคค่ะ~

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×