ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [[Dropped]] [TVXQ Yaoi Fic] Promise and Kiss me...

    ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4

    • อัปเดตล่าสุด 17 มี.ค. 51


    Chapter 4

     

    ปัง! เสียงประตูดังขึ้นราวกับถูกกระแทกอย่างแรง

    แจจุง เป็นไงบ้าง? ฉันมาเยี่ยมนายกับรูมเมทคนมะ...ใหม่ยังไม่ทันที่ร่างสูงจะพูดจบ ก็พุ่งเข้าไปคว้าคอเสื้อของยูชอนไว้

     

    นั่นนายคิดจะทำอะไร ปล่อยมือจากแจจุงนะ!!” มือหนาจับคอเสื้อแน่น ส่วนมืออีกข้างยกขึ้นเหนือศีรษะหมายจะชกคนตรงหน้า หากแต่มีมือบางฉุดรั้งแขนแกร่งไว้เสียก่อน

     

    หยุดนะยุนโฮ! เขาไม่ได้ทำอะไรฉันเลย ปล่อยเขาเถอะนะ ฉันของร้อง...ร่างบางตวาดพลางวิงวอนด้วยเสียงที่แหบแห้ง

     

    แล้วทำไมนายถึงได้ร้องไห้ล่ะ เจ็บตรงไหนรึเปล่า? แจจุง....ร่างสูงลดเสียงต่ำลง มือหนาคลายออกจากคอเสื้อก่อนวางบนเรือนผมสีดำสลวยแล้วลูบอย่างอ่อนโยน ปลายนิ้วเรียวไล้เช็ดหยดน้ำตาบนเรือนแก้มเนียนอย่างเบามือ

     

    ยุนโฮใจเย็นลงแล้วก็คิดได้ว่าตัวเองมาทำอะไรที่นี่ แต่สถานการณ์แบบนี้ก็ดูจะไม่เป็นใจนัก จะบอกไปดีมั้ย? แจจุงเองก็ดูเหมือนจะมีเรื่องไม่สบายใจ

     

    อย่างนั้นก็ยิ่งต้องบอกเขาไปสิ.....

     

    เสียงเล็กๆดังขึ้นในหัว ใช่แล้วล่ะ...จะมัวรออะไรอยู่ ชอง ยุนโฮ ขอแค่นายมั่นใจแล้วพูดออกไป...แค่นั้นก็จบ

     

    นายออกไปข้างนอกกับฉันได้มั้ย? ฉันมีเรื่องที่จะต้องพูดกับนาย...ร่างสูงเอ่ย แจจุงไม่ตอบอะไร ได้แต่พยักหน้าน้อยๆและเดินตามหลังยุนโฮออกจากห้องไป โดยไม่ลืมที่จะหันกลับมากล่าว

     

    เดี๋ยวฉันมานะ ยูชอน.... ไม่มีคำตอบหรือคำขานรับใดๆจากริมฝีปากอิ่ม มีเพียงแต่ใบหน้าคมคายที่แสดงสีหน้าเรียบเฉยเท่านั้น ร่างสูงลอบมองชายหนุ่มที่ยืนอยู่ในห้องอย่างไม่สบอารมณ์

     

    ท่ามกลางค่ำคืนที่เหน็บหนาวใจกลางกรุงโซล ลมหนาวบาดผิวกายจนเจ็บแปลบ เสียงเครื่องยนต์ของรถยนต์ดังอย่างต่อเนื่องบนถนนใหญ่ที่คับคั่ง ท้องฟ้าที่ขุ่นมัวไปด้วยก้อนเมฆบ่งบอกถึงพายุที่กำลังจะมาในไม่ช้า ผู้คนตามทางเท้าต่างพากันเดินอย่างรีบเร่งพลางกระชับเสื้อคลุมเข้ากับตัว แต่ก็ไม่ลืมที่จะโอบร่างของคนรักข้างกายเพื่อมอบความอบอุ่นให้กันและกัน ถึงแม้อ้อมกอดนั้นจะช่วยให้ร่างกายอุ่นขึ้นได้เพียงเล็กน้อย หากแต่ความอบอุ่นของหัวใจที่เต็มไปด้วยความรักโอบกอดอย่างนุ่มนวล แม้ว่าลมพายุจะพัดอย่างรุนแรงเช่นไร  ก็ไม่อาจทำอันตรายหัวใจนั้นได้

     

    ร่างบางสั่นน้อยๆยามสายลมเย็นเยียบพัดมากระทบผิว  แต่กระนั้นก็ไม่หลุดรอดไปจากสายตาของยุนโฮร่างสูงถอดเสื้อนอกของตัวเองก่อนวางคลุมไหล่บางที่สั่นระริกอย่างเบามือ พลางยิ้มเป็นเชิงขอโทษที่เรียกออกมาอย่างกระทันหัน ก่อนคว้ามือร่างบางพาเดินไปยังมุมเงียบสงบข้างตึกที่พวกเขาสองคนเคยใช้เป็นสถานที่ปลีกตัวจากผู้คน ยุนโฮและแจจุงมักจะมาที่นี่ด้วยกันสองคนเสมอๆและใช้เป็นที่พูดคุยและเล่าเรื่องราวต่างๆเพราะสงบเงียบและเป็นส่วนตัว ทั้งสองมีความรู้สึกดีๆกับที่นี่ นั่นก็เพราะพวกเขาจะเล่าเรื่องต่างๆให้กันและกันฟัง พูดคุย หัวเราะ และหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน ถือได้ว่าสถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่แห่งความทรงจำที่มีค่ายิ่งของคนทั้งสอง แต่คราวนี้อาจจะไม่เป็นเหมือนครั้งก่อนๆ

     

    นาย...ชอบเขารึเปล่า? แจจุง ร่างสูงถามเสียงเรียบ แต่เปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยน

     

    นายหมายความว่าไง ยุนโฮ... ฉันไม่เข้าใจ ร่างบางแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง  นายเป็นเพื่อนคนสำคัญของฉัน...ยุนโฮ ขอร้องล่ะ... ฉันไม่อยากทำร้ายนายไปมากกว่านี้

     

    ปาร์ค ยูชอน.... นายชอบเขารึเปล่า? ร่างสูงถามอีกครั้ง

     

    ฉะ...ฉันก็ชอบนายนะยุนโฮ นายเป็นคนดี หน้าตาก็ดี รูปร่างก็ดี เต้นก็เก่ง แล้วก็....

     

    ทำไมนายถึงไม่ตอบคำถามฉันล่ะ? นายทำแบบนี้ทำไม? นายปกป้องเขาทำไม? เพราะนาย...ชอบเขาใช่มั้ย? ยุนโฮถามแจจุงอย่างสับสนและปวดร้าว ร่างบางชะงัก ริมฝีปากบางขยับเล็กน้อยหากแต่ไม่มีคำพูดใดๆ

    Special Thanks : Rainy Night (NekoRain)

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×