คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3
Chapter 3
แกร่ก...เสียงเปิดประตูห้องพักดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ หลอดไฟบนเพดานส่องแสงสว่าง เผยให้เห็นห้องเล็กๆสีขาวสะอาดตาที่มีเพียงแค่เตียงกับเฟอนิเจอร์ไม่กี่ชิ้น
“เอ่อ... นาย...วางของไว้ตรงพื้นก่อนแล้วกัน ฉันจะปูฟูกนอนเอง ส่วนนายก็ขึ้นไปนอนที่เตียงของฉัน ตกลงมั้ย?” ร่างบางเอ่ยถามคนข้างกายโดยที่ไม่ยอมสบตา ไม่ใช่เพราะเขินหรืออาย หากแต่ไม่รู้ว่าควรจะแสดงสีหน้าท่าทีอย่างไร สำหรับการที่คนรู้จักกันกลับมาเจอกันอีกครั้ง... ไม่รู้เลยว่าควรทำเช่นไร
“จุง... แจจุง..... ไม่ใช่........” ลำคอของชายร่างสูงส่งเสียงพึมพำเสียงเบา
“เมื่อกี๊นายพูดว่าอะไรเหรอ? ฉันไม่ได้ยิน.....” แจจุงถาม
“คุณไม่ใช่ ‘แจจุง’..... ” ยูชอนพูดทวนคำให้ดังยิ่งขึ้น ตอนนี้แจจุงได้ยินอย่างชัดเจน
“นาย... หมายความว่ายังไง? ฉันนี่แหละ แจจุง... คิม แจจุง..... เพื่อนของนายไง........”
“แจจุงที่ผมรู้จัก... จะเรียกคนอื่นด้วย ชื่อ และเรียกแทนตัวเองว่า เรา..... นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมคุณถึงไม่ใช่แจจุงของผม”
“เอ่อ.. ยูชอนฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนั้น แต่ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างได้เปลี่ยนแปลงไป ตั้งแต่ตอนนั้น... ตอนที่นายทิ้งฉันไป” น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลรินอาบสองแก้มเนียนนุ่มอย่างห้ามไม่ได้
“ถึงแม้ตอนนี้ฉันกำลังทำตามความฝันของตัวเอง แต่ไม่มีวันไหน...ไม่มีเลยที่ฉันจะไม่คิดถึงนาย เฝ้ารอนายมาโดยตลอด หวังว่าซักวันนายจะกลับมาหาฉันและทำให้ฉันมีความสุขอีกครั้ง ความหวังนั้นฉันเคยคิดว่าคงไม่มีทางเป็นจริง จนกระทั่งวันนี้...วันที่ฉันได้เจอนายอีกครั้ง ยูชอน.....” ร่างบางพูดออกไปด้วยความรู้สึกทั้งหมดที่มี หากแต่อีกฝ่ายยังคงแสดงสีหน้าเรียบเฉย
“นายยังจำได้ใช่มั้ย? สัญญาของเรา... ฉันยังคงจำมันได้ดี สัญญานั้นทำให้ฉันคิดว่ายังมีนายอยู่เคียงข้างเสมอและจะกลับมาทำตามสัญญา ฉันเชื่อใจนายมาตลอดว่านายจะต้องกลับมา.....”
“คุณ... กำลังพล่ามอะไรของคุณน่ะแจจุง ปาร์ค ยูชอน ที่คุณรู้จักได้ตายไปจากโลกนี้แล้ว มีเพียงแต่ผม...มิคกี้ ยูชอน สมาชิกคนสุดท้ายของทงบังชินกิ บอยแบนด์จากเกาหลีที่จะก้าวไปเป็นศิลปินระดับโลก”
“ยูชอน... นายกำลังจะบอกว่าให้ฉันลืมนายอย่างนั้นเหรอ?” แจจุงมองหน้าอีกฝ่าย แววตานั่นฉายให้เห็นถึงความว่างเปล่า
“ไม่! ฉันทำแบบนั้นไม่ได้หรอก จะให้ฉันลืมนาย... เพื่อนคนสำคัญของฉัน คนที่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของฉัน ฉันทำไม่ได้ ขอโทษนะ.....” ร่างบางตอบเสียงกร้าวก่อนทรุดตัวลงนั่งกับพื้นกระเบื้องเย็นเฉียบที่เหมือนกับบรรยากาศภายในห้องนี้ไม่มีผิด ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าฉันจะขึ้นเสียงกับนายในวันแรกที่เราพบกัน.....อีกครั้ง
มือบางยกขึ้นเช็ดคราบน้ำตาบนเรือนแก้มสวยอย่างลวกๆก่อนยื่นไปกุมมือหนาของร่างสูงไว้ เพื่อหวังเพียงว่าคนตรงหน้าเขาจะกลับมาเป็นคนเดิม เป็น ‘ปาร์ค ยูชอน’ ของเขาเหมือนเดิม แต่ความหวังนั้นก็ต้องดับวูบลงเมื่อมือหนาของยูชอนสะบัดมือเรียวออกก่อนคว้าไหล่บางไว้แน่น
“จะ.. เจ็บ....” เสียงเล็กๆลอดออกมาจากลำคอที่แห้งผาก ร่างสูงหยุดนิ่งไปขณะหนึ่งก่อนผลักร่างบางเข้าหากำแพง แจจุงเงยหน้าขึ้น ทั้งสองสบตากัน ปากอิ่มขยับเล็กน้อย
“แจจุง... ฉัน.....” มือหนาผ่อนแรงลง คิ้วเรียวของร่างสูงขมวดมุ่นเหมือนกับกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างพลางแสดงสีหน้าจริงจัง
ปัง! เสียงประตูดังขึ้นราวกับถูกกระแทกอย่างแรง
“แจจุง เป็นไงบ้าง? ฉันมาเยี่ยมนายกับรูมเมทคนมะ...ใหม่” ยังไม่ทันที่ร่างสูงจะพูดจบ ก็พุ่งเข้าไปคว้าคอเสื้อของยูชอนไว้
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ได้ฤกษ์อัพซะที... กับ 'Promise and Kiss me...' รอกันนานมั้ยคะ? (เหอๆ ยังมีหน้ามาถาม - -)
ก่อนอื่นเลย...พล็อตเรื่องนี้ค่อนข้างง่ายค่ะ ทำให้รู้สึกว่าแต่งง่ายกว่า 'Love me... Jealousy!' มาก สำหรับคุณผู้ช่วยก็คงหนีไม่พ้น Rainy Night คนเดิมค่ะ (ยังไม่เลิกนิสัยเปลี่ยนชื่อคนอื่น 555+) เรื่องนี้ถึงแม้ตอนหนึ่งจะสั้น แต่อาจจะได้อัพบ่อยๆ ประโยคนี้คงทำให้แฟนฟิคชั่นใจชื้นขึ้นอีกนิดนึงนะคะ
ความคิดเห็น