คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3
ร่างบางล้มตัวลงนอนบนเตียงด้วยความอ่อนล้า หากแต่เหนื่อยจากการร้องไห้ ไม่ใช่จากการทำงานอย่างหนักมาทั้งวัน แสงไฟที่สาดเข้ามากระทบใบหน้าหวานสวย ปรากฏให้เห็นหยดน้ำตาที่หลงเหลืออยู่ที่แพขนตายาว ร่างสูงโน้มตัวลงก่อนจะสัมผัสริมฝีปากอิ่มกับหน้าผากขาวเนียน
“ราตรีสวัสดิ์” ยูชอนกล่าวก่อนดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาคลุมให้ร่างบาง...ถ้าแจจุงไม่สบาย สมาชิกในวงที่เหลือคงจะไม่ให้อภัยเค้าแน่ๆ และเหนือสิ่งอื่นใด แจจุงเป็นคนที่สำคัญที่สุดสำหรับเค้าในตอนนี้ เป็นทั้งเพื่อน ทั้งครอบครัวและคนรัก.....
อยากจะหลับอยู่อย่างนี้ตลอดไป..... ไม่อยากตื่นอีกเลย..........
ไม่อยากเห็นสิ่งที่ทำให้เจ็บปวดใจ..... ไม่อยากเห็นรอยยิ้มที่ไม่ได้ยิ้มเพื่อเรา..... ไม่อยากเห็นมือนั้นสัมผัสใครอื่นนอกจากมือของเรา..... ไม่อยากเห็นอีกแล้ว..........
“แจ...จุง.... แจจุง!” ร่างบางสะดุ้งตื่นขึ้นจากความฝันเมื่อได้ยินเสียงเรียก สีหน้าร่างสูงตรงหน้าแจจุงนั้นเหมือนกับจะร้องไห้ราวกับร่างบางที่นอนอยู่ตรงหน้าจะไม่มีทางตื่นขึ้นมา แม้ยูชอนจะถอนหายใจด้วยความโล่งใจเมื่อเห็นร่างบางไม่เป็นอะไร หากแต่ใบหน้ายังแสดงสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด
“ฝันร้ายเหรอ? แจจุงดูทรมานมากตอนนอน ฮึก... คุณเป็นอะไรรึเปล่า? เพราะผมใช่มั้ย? ฮึก.....” หยดน้ำตาร่วงหล่นบนแก้มใบหน้าที่เคยคมคายตอนนี้กลับดูเหมือนเด็กประถม มีเพียงเสียงสะอื้นเบาๆภายในห้องนอนที่เงียบสงบ ร่างบางลุกขึ้นจากเตียงช้าๆ แขนเล็กโอบกอดร่างสูงอย่างอ่อนโยน ริมฝีปากอิ่มแดงสวยกดจูบที่แก้มเนียนอย่างนุ่มนวลก่อนกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอีก
“ขอบคุณนะ แต่เราไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ อย่าร้องไห้เลยนะ ยูชอน.....” แจจุงกล่าวก่อนริมฝีปากจะคลี่ยิ้มบางๆและปลอบให้คนตรงหน้าหยุดร้องไห้ให้กับเค้าเสียที
คุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณหรอก แจจุง...
ผม...ที่ทำให้คุณต้องเสียใจอยู่เสมอ.....
ผม...ที่ทำให้คุณต้องร้องไห้ทุกๆคืน.....
ผม...ไม่มีค่าพอที่จะได้รับคำขอบคุณจากคุณ.....
หยดน้ำตาเหล่านี้....ไม่สามารถเทียบกับความเจ็บปวดที่ผมมอบให้คุณได้เลย..........
ผมขอโทษนะ... ที่ผมเห็นความทุกข์ของคุณเป็นเรื่องตลก ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วล่ะ ว่าที่ผ่านมาคุณเจ็บปวดขนาดไหน..... ผมขอโทษ..........
“วันนี้เราต้องไปอัดรายการ Yah Shim Man Man กันแต่เช้านะ ยูชอน ฉันให้นายมาปลุกแจจุงไม่ใช่หรอ?” หัวหน้าวง จอง ยุนโยกล่าวก่อนจะเดินเลี่ยงไปเพราะรู้ว่ามาผิดจังหวะ
ร่างสูงดันตัวออกจากอ้อมกอดก่อนใช้มือหนาเช็ดน้ำตาอย่างลวกๆแล้วเดินออกจากห้องนอนไป แจจุงไม่คิดว่ายูชอนจะคิดมากเรื่องของเค้ามากขนาดนี้ รู้สึกละอายใจและแปลกใจว่าทำไมถึงได้ทำตัวโง่ๆขนาดนั้นออกไปได้
“ยูชอนทำไปคงเพราะ...เป็นหน้าที่” ร่างบางบ่นพึมพำ คิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าเกี่ยวกับเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมด นายมันบ้าไปเอง คิม แจจุง... มัวแต่คิดหวงไม่เข้าเรื่อง ไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของคนอื่นเลย ไม่เคยคิดว่าคนอื่นจะเป็นห่วงเราได้มากขนาดนี้
สมาชิกทุกคนของทงบังชินกิกำลังเตรียมตัวขึ้นรถเพื่อที่จะไปอัดรายการโทรทัศน์ซึ่งเป็นงานแรกของวัน บรรยากาศข้างในรถช่างดูอึดอัดเสียเหลือเกิน ทุกคนในรถเงียบไม่พูดอะไร มีเพียงแต่เสียงลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอเท่านั้นร่างสูงถอนหายใจออกมาเบาๆ วันนี้มันเป็นวันอะไรกันนะ? ยุนโฮคิด.....
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Bo-jeong~★ Talk
แฟนฟิคชั่นโซลเมทอย่าพึ่งแปลกใจกับความเจ้าน้ำตาของโซลเมททั้งสองนะคะ เรื่องราวทุกเรื่องย่อมมีคำตอบของตัวมันเองค่ะ
Ps. ชื่อรายการ Yah Shim Man Man อ้างอิงจากเรื่องจริงค่ะ เป็นรายการที่ยูชอนร้องไห้เมื่อพิธีกรถามเรื่องราวเกี่ยวกับตัวเค้าก่อนจะมาเป็นทงบังชินกิในทุกวันนี้ค่ะ ส่วนรายการที่แจจุงร้องไห้นั้น จำชื่อไม่ได้ค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ความคิดเห็น