ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [[Dropped]] [TVXQ Yaoi Fic] Love me… Jealousy!

    ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6

    • อัปเดตล่าสุด 28 ต.ค. 50


                    ภายในห้องโถงใหญ่สีขาวสะอาดตา สมาชิกทงบังชินกิแต่ละทุกคนต่างทำกิจกรรมที่ตัวเองชอบ ดูหนัง ฟังเพลง เล่นเกม เล่นคอมพิวเตอร์ ทุกคนดูมีความสุขกับกิจกรรมของตนยกเว้นร่างสูงที่นั่งฟังเพลงบนโซฟายาวสีเข้ม ด้วยสีหน้านิ่งเฉยราวกับไม่มีความรู้สึกใดๆต่อเสียงเพลงที่ฟังอยู่เลย

     

                    ครับ.. ทราบแล้วครับ... สวัสดีครับ.....ร่างสูงพับโทรศัพท์มือถือลงก่อนถอนหายใจเบาๆ

     

                    มีอะไรเหรอ? ยุนโฮ... ใครโทรมาเหรอ?ร่างบางถามอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นหัวหน้าวงมีสีหน้าที่ไม่ค่อยดีนัก

     

    แจจุงกลัวว่าการกระทำของเขาและยูชอนที่แสดงออกในการอัดรายการเมื่อวานจะส่งกระทบต่อวงและสมาชิกในวง และนั่นก็ไม่ใช่เรื่องดีแน่ เขาไม่อยากให้ทุกคนต้องลำบากเพราะเขา แจจุงเริ่มคิดมากและโทษตัวเองที่ทำอย่างนั้นออกไป

     

    ไม่มีอะไร... นายไม่ต้องกังวลไปหรอกยุนโฮฉีกยิ้มก่อนใช้มือลูบผมสลวยของแจจุงอย่างอ่อนโยนยุนโฮช่างดีกับเราเหลือเกิน ขอบคุณนะ.....

     

    ทุกคนตั้งใจฟังกันหน่อย ฉันได้รับโทรศัพท์จากผู้จักการ เขาบอกว่าการอัดรายการของเราเมื่อวานทำได้ไม่ดีนัก...หน้าแจจุงซีดขาวราวกับจับไข้ ตัวเริ่มสั่นไม่หยุด เพราะคิดไว้อยู่แล้วว่าต้องเป็นเรื่องเกี่ยวกับเขาอย่างแน่นอน

     

    เพื่อให้พวกเราผ่อนคลายมากกว่านี้ ผู้จัดการจึงให้เราไปพักผ่อนอย่างไม่เป็นทางการที่ปารีส ดังนั้นทุกคนควรรีบไปเก็บเสื้อผ้าและของใช้ตั้งแต่คืนนี้ เพราะเราจะออกเดินทางพรุ่งนี้เช้า เมื่อยุนโฮพูดจบ จุนซูและชางมินก็ร้องออกมาอย่างตื่นเต้น นี่พวกเขาจะได้ไปฝรั่งเศสงั้นเหรอ?

     

    แจจุงถอนให้ใจอย่างอย่างโล่งอก แต่แล้วก็กลับมาทำหน้าไม่สบายใจขึ้นมาอีก... การที่พวกเขาได้พักผ่อน คือ การโดนพักงานดีๆนี่เอง หรือในอีกความหมายหนึ่ง คือ พวกเขามีความสามารถไม่พอจึงไม่ได้รับงาน แจจุงรู้สึกเสียใจและละอายใจกับการกระทำตัวเอง แต่ตอนนี้ก็ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้อีก ทำได้เพียงแต่รอให้ถึงวันพรุ่งนี้แล้วออกไปสนุกกับเพื่อนเท่านั้น

     

    ร่างบางเดินไปที่ห้องนอนเพื่อจัดเตรียมกระเป๋าสำหรับเดินทางในวันพรุ่งนี้ ก่อนมือบางจะเอื้อมหยิบเสื้อผ้าออกจากตู้ก็เหลือบไปเห็นร่างสูงที่นั่งจัดกระเป๋าอยู่บนเตียง

     

    ไปนอนเถอะยูชอน เดี๋ยวเราจัดกระเป๋าให้เองนะแจจุงกล่าวก่อนคว้ากระเป๋าเดินทางมาจากมือร่างสูง ยูชอนพยายามที่จะเอากระเป๋าคืน แต่ร่างบางไม่ยอมกลับส่ายหัวให้เขาก่อนดึงกระเป๋ากลับ

     

    ยูชอนไม่สบายควรจะพักผ่อนให้มากๆ ตกลงมั้ย?ร่างบางกล่าวอย่างจริงจังจนร่างสูงไม่สามารถปฏิเสธความหวังดีนั้นได้ก่อนล้มตัวลงไปที่เตียงแล้วหลับไปทั้งๆอย่างนั้น

     

                    ราตรีสวัสดิ์นะ ยูชอน...ริมฝีปากแดงอิ่มกดจูบที่หน้าผากกว้างอย่างอ่อนโยน นี่คงเป็นครั้งหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่เขาได้กล่าวราตรีสวัสดิ์คนรัก เพราะยูชอนจะรอให้แจจุงหลับก่อนตัวเองเสมอ ถ้าคืนไหนที่แจจุงนอนไม่หลับ ยูชอนก็จะนั่งดูดาวเป็นเพื่อนเขาตลอดทั้งคืนถึงแม้ว่าจะง่วงจนหาวตั้งไม่รู้กี่ครั้ง เผลอหลับไม่รู้กี่หน

     

                    ชอน...ยูชอน... เช้าแล้วนะตื่นเถอะ ถ้าไม่รีบเดี๋ยวก็สายหรอก เสียงเรียกปลุกทำให้คนที่กำลังนอนอยู่ลุกขึ้นด้วยสีหน้าหงุดหงิดเล็กน้อย อ้าปากหาวออกมาด้วยความง่วง ก่อนจะลุกจากเตียงไปอาบน้ำแต่งตัว

     

                    รถตู้สีบลอนด์เงินคันใหญ่มาจอดรอรับพวกเขาที่หน้าแมนชั่น ทุกคนยกกระเป๋าขึ้นรถก่อนตัวเองจะตามเข้าไปนั่งข้างใน และแล้วรถก็เคลื่อนออกไป รถยนต์แล่นผ่านถนนปรากฏให้เห็นทิวทัศน์เดิมๆที่เห็นอยู่เป็นประจำ

     

                    เมื่อถึงสนามบิน ทุกคนมีท่างทางที่ตื่นเต้นกันมาก เพราะเป็นถึงทงบังชินกิจึงค่อนข้างมีงานเข้ามาไม่ขาด การที่พวกเขาจะได้มาเที่ยวแบบนี้แทบเป็นไปไม่ได้เลย

     

                    ถ้าจะขึ้นเครื่องแล้วนั่งกับเรานะ ยูชอนร่างบางกล่าวจะคลี่ยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี...เอาแต่คิดมากก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา ทำตัวให้ร่าเริงเพื่อไม่ให้คนรอบข้างเป็นห่วงยังดีซะกว่า ว่าแล้วแจจุงก็คล้องแขนยูชอนไว้แล้วพาเดินเล่นในแอร์พอร์ทโดยที่ไม่ได้สนใจสายตาผู้คนรอบข้างที่เดินผ่านไปมาเลย

     

                    เดินด้วยกันแบบนี้...เราทำให้ยูชอนอายใช่มั้ย? แจจุงหยุดเดินก่อนก้มหน้าลงเมื่อเห็นท่าทีคนรักที่เดินกับตัวเองอย่างไม่เป็นธรรมชาติ เสียงสะอื้นที่เกิดขึ้นทำให้ร่างสูงเอื้อมมืออกไปก่อนดึงร่างบอบบางมากอดไว้แน่น เสียงสะอื้นยังคงดังเป็นระยะ

     

                    ผมไม่ได้อายหรอกครับ ดีใจล่ะไม่ว่า แต่ตอนนี้คงไม่ดี ไว้เราไปเดินสองคนแบบนี้ที่ปารีสดีกว่า...นะ? ยูชอนกระซิบข้างหูเบาๆ ทำให้ร่างบางอดที่จะใจเต้นไม่ได้ ใบหน้าสวยร้อนผ่าวและแดงระเรื่อขึ้น แจจุงได้แต่แนบหน้ากับแผ่นอกกว้างเพราะเขาคงไม่อยากให้คนอื่นๆสีหน้าที่น่าอายของเขานอกจากคนๆนี้เพียงคนเดียว คนที่เขารักมากที่สุด... ปาร์ค ยูชอน.....

     

                    อะ.. อื้ม... ร่างบางตอบทั้งๆที่หัวยังพิงที่แผนอกของชายผู้เป็นที่รัก ริมฝีปากอิ่มเม้มแน่นก่อนจะปรากฏให้เห็นรอยยิ้มเล็กๆที่มุมปาก พระเจ้าครับ... ขออยู่อย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆได้รึเปล่าครับ? ได้โปรด.....

    --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    Bo-jeong~ Talk
    โฆษณา My.iD : Gallery ค่า^^
     >>> คลิกที่รูป 'โซลเมท' เลยค่ะ~
    อาจจะไม่ใช่รูป 'โซลเมท' ทั้งหมด แต่รูปทุกรูปก็ตั้งใจทำขึ้นเพื่อทงบังชินกิอันเป็นที่รักค่ะ(ฮา)
    สามารถคอมเมนท์ ติ-ชม ได้ที่ช่องแสดงความคิดเห็นภายในเรื่องได้เลยค่ะ
    Ps. ใครที่มีรูป Graphic Art ทงบังชินกิ สามารถทำมาแบ่งปันกันดูได้นะคะ เปิดโอกาสให้ใช้พื้นที่อย่างเต็มที่ค่ะ(ฮา)
    user posted image เชิญชม! 'All about TVXQ season II - [Making Film] Soul Mate' ที่ What's UP ค่ะ~

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×