คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2
แสงจันทร์สีเหลืองนวลส่องสว่างไสวปรากฏให้เห็นเงาบางๆนั่งบนพื้นกระเบื้องเย็นจัดริมระเบียงในค่ำคืนที่ยังคงเหน็บหนาว ร่างบางนั่งกอดเข่าท่ามกลางลมหนาวที่พัดผ่าน สายตามองผ่านลูกกรงระเบียงอย่างไม่ใส่ใจ ผิวกายสัมผัสได้ถึงละอองน้ำฝนที่ล่องลอยอยู่ในอากาศ ถึงจะอากาศหนาวเย็นซักเพียงไร แต่ถ้ามันทำให้จิตใจที่ว้าวุ่นสงบลงได้ ก็ยินดีที่จะนั่งอยู่อย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ
“แจจุง ทำไมยังไม่นอนอีกล่ะ? อากาศข้างนอกนี่หนาวนะ ระวังจะไม่สบาย” ร่างสูงกล่าวก่อนจะนำผ้าห่มผืนนุ่มสีขาวสะอาดคลุมให้กับเจ้าของร่างบางที่นั่งตัวสั่นด้วยความหนาว แต่กลับไม่ได้รับคำตอบใดๆ การสนทนาจบลงโดยที่ต่างฝ่ายต่างไม่พูดอะไร ร่างสูงนั่งลงข้างๆร่างบางที่กำลังสั่นเทา มือเรียวลูบอย่างแผ่วเบาบนเรือนผมนุ่มนั้นราวกับจะปลอบโยน แม้การตอบรับของแจจุงนั้นจะมีเพียงการพยักหน้า แต่สำหรับยูชอนนั้นเพียงแค่นี้ก็เพียงพอ
“ผมจะไม่รบกวนแจจุง ถ้าคุณอยากอยู่คนเดียว.....” ยูชอนดันตัวเองขึ้นจากพื้นก่อนที่จะถูกมือบางดึงชายเสื้อรั้งไว้ ร่างสูงได้แต่ยืนนิ่งไม่พูดอะไรและปล่อยให้มือขาวซีดเพราะความหนาวนั้นจับที่ชายเสื้อต่อไป
“ยะ... อย่า.... อย่าไปไหนนะ อย่าทิ้งเราไว้คนเดียว.....” เสียงที่ควรจะดังกลับแห้งผากและเศร้าหมอง หยดน้ำตาไหลรินตามเรือนแก้มขาวใส ไหล่บางสั่นสะท้านด้วยแรงสะอื้น ลมหายใจติดขัดและขาดห้วง
ไม่ต้องการอีกต่อไป..... กับการอยู่ตัวคนเดียวอย่างอ้างว้าง ว้าเหว่ และไม่มีใคร
ไม่ต้องการอีกต่อไป..... กับการที่ต้องอยู่อย่างเดียวดายในค่ำคืนที่มืดมิดและเหน็บหนาว
ต้องการเพียงแค่..... ใครซักคนมาปลอบประโลมหัวใจที่ปวดร้าวนี้ ให้คลายความเจ็บปวดลงได้บ้าง
ยูชอนพยุงร่างบางขึ้นจากพื้นก่อนจะกอดไว้แน่น หวังเพียงว่าร่างกายนี้จะมอบความอบอุ่นแก่คนรักที่โอบกอดได้บ้าง รอยยิ้มบางๆปรากฏที่ใบหน้าของยูชอนเมื่อมือเรียวเล็กสวมกอดตัวเขาไว้แน่นราวกับจะไม่ให้ไปไหน เวลายามค่ำคืนผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว แจจุงดันตัวออกจากแผ่นอกที่แสนอบอุ่นนั้นช้าๆ ยูชอนกระซิบข้างหูเบาๆก่อนใช้ปลายนิ้วไล้เช็ดหยดน้ำตาบนใบหน้าหวานสวยอย่างอ่อนโยน
‘ ขอโทษนะ ’ ก่อนที่ริมฝีปากอิ่มจะคลี่ยิ้มออกมาอย่างดีใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น ถึงจะไม่ใช่คำพูดหวานๆที่อยากจะได้ยิน แต่มันก็ทำให้แจจุงดีใจอยู่ไม่น้อย
“ผมรอตั้งนาน.....ไหนว่าเราจะคุยกันไม่ใช่เหรอครับ?” ยูชอนถามออกมาด้วยสีหน้าใสซื่อก่อนมือบางจะดึงเจ้าของเสื้อที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำตานั้นกลับเข้าห้องนอนไป แจจุงนั่งบนที่นอนก่อนเอนตัวลงบนฟูกนุ่มช้าๆ
ความคิดเห็น