คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #62 : ..ก่อนถึงบทสรุป..[2] (100%)
ตอนนี้ ผมรู้สึกได้แค่ว่าใจของผมมันสั่น ตาก็เริ่มสั่นเครือ..ตอนนี้ขอแค่คุณฮิบาริ ตอบกลับกับผมว่า ‘ล้อเล่น’ เท่านั้นพอ....
“เลิกยุ่งกลับฉันซะ!!”คุณฮิบาริสะบัดแขนเต็มแรง ทำให้มือของผมหลุดจากการเกาะที่แขนของเค้า
“ใครบังคับคุณฮิบาริครับ บอกมานะ ผมไม่เชื่อ! ผมไม่เชื่อ! ผมไม่เชื่อเด็ดขาดเลย บอกมานะครับ”ผมเข้าไปเขย่าแขนคุณฮิบาริ แรงมาก พร้อมกับมองเค้าทั้งน้ำตา คุณฮิบาริมองหน้าผมแบบอึ้งๆ แต่แล้ว...
“ก็บอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่งกับฉัน!!!”
เผียะ!
ผลั่ก! ตึง!
คุณฮิบาริผลักผมออก แล้วตบหน้าผมอย่างแรง ทำให้ตัวผมปลิวแล้วไปชนกำแพงทางด้านหลัง....
มัน...เจ็บ...นะ เจ็บมากๆ....ทางกายมันไม่เจ็บหรอก...แต่ทางใจมัน...เหมือนกับ...โดนมีดแทง...
ตอนนี้ผมเหมือนกับ ได้กลืนเข็มพันเล่ม.....
“….”ผมลูบหน้าตัวเองแล้วมองหน้าคุณฮิบาริ...
“ฉันเกลียดนาย อย่ามายุ่งกับฉันอีกนะ...สึนะโยชิ”คุณฮิบาริ พูดด้วยเสียงที่แข็งสุดๆ แต่พอผมมองหน้าคุณฮิบาริ ตาของคุณฮิบาริ สั่นเครือ...
“ผม...ก็เกลียดคุณฮะ..คุณฮิบาริ......”
พอผมพูดจับคุณฮิบาริก็เดินจากไป...เดินออกไปคนละเส้นทางทางกลับบ้าน....
“ฮึก...ฮึก...ฮือ......”
พอเวลาผ่านไปสักครู่...ก็กลับถึงบ้าน..
แอ๊ด~~
“สึนะโยชิกลับมาแล้วเหรอ”ร่างบางตะโกนดังขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู
“…..”ร่างเล็กที่เป็นหญิงในตอนนี้ก้มหน้าลงแล้วเดินเข้ามาในท่าทางที่ซึมๆ
“สึนะ....โยชิ ปะ...เป็นอะไรไป?”ร่างบางพูดขึ้นแล้วจับที่หน้าของร่างเล็ก แล้วจับเหงยขึ้นมา
“…..”
“สึนะโยชินี่นาย!!!!”ร่างบางตะโกนลั่นเมื่อได้เห็นหน้าตาของร่างเล็กในตอนนั้น...
“ไฮเปอร์คุง...”ร่างเล็กพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้งและสภาพของร่างเล็กดูมืดมนและไร้สติ พอมองไปก็เหมือนกับจะพบความว่างเปล่า ไม่ค่อยต่างกับคนที่ตายไปแล้วเลย...
Hibari Say :
ครืนนนน~ ซ่า~
“……”ผมนั่งมอง กระจกในห้องของขณะกรรมการคุมกฎ...ทำไมกันนะ...ทำไมสภาพอากาศตอนนี้มันเหมือนกับสภาพในจิตใจของผม...
เหงางั้นเหรอ...
พอมองตัวเองในกระจก....ก็ผมกับหน้าของตัวเองที่เลือนลางอยู่
พอมองดูหน้าตาตัวเองแล้ว....สายตาของผมมองไปที่ท้องฟ้าที่มีเมฆดำปกคลุมเต็มไปหมด..พร้อมกับมีสายฝนที่ซัดกระหน่ำลงมาเหมือนกับใจของผม....ตอนนี้....
คงจะสะใจแกแล้วสินะ..............เจ้าปิศาจ......
Afternoon on Monday
Tsuna Say :
“รุ่นที่ 10 คร้าบอรุณสวัสดิ์ ”โกคุเทระคงเดินเข้ามาทักผม...
“อือ.....”
“…”
“คะ...ใครทำอะไร ท่านคร้าบบ!!!”
“คะ...ใครทำอะไร ท่านคร้าบบ!!!”โกคุเทระคุงจับบ่าผมแล้วเขย่าแรงมากและยังบีบไหล่แรงมาก
ถ้าเป็นผมปกติก็คงต้องตะโกนว่า ‘เจ็บ’ แล้วโกคุเทระคุงก็จะปล่อยแน่ๆ...แต่ตอนนี้...ผมมีส่วนที่เจ็บมากกว่านี้...
เจ็บ...ที่ใจยังไงล่ะ
“เฮ้! โกคุเทระใจเย็นๆสิ ”ยามาโมโตะ จับบ่าของโกคุเทระแล้วค่อยๆดึงมือของโกคุเทระออกจากบ่า
“ชิส์! ไอ้บ้าเบสบอล นี่แกไม่สงสัยบ้างรึไง!! รุ่นที่ 10 น่ะไม่เคยเป็นแบบนี้มาห่อนนะเฟ้ย มันต้องมีใครทำอะไรท่านแน่ ”
“ไม่มีใครทำอะไรฉันหรอก ขอบคุณที่เป็นห่วง”ผมพูดตัดบทแล้ว เดินแทรกกลางสองคนนั้นออกนอกห้องไปเลย
“สะ...สึนะ”
___________________________________________________________________ตรงพื้นที่ ทางเดินชั้นเรียน
ตึก ตึก ตึก ตึก
“….”ผมเดินไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย
นี่เรา...เป็นอะไรกันแน่นะ.....
“อึ๋ย! กรรมการคุมกฎ ฮิบาริ เคียวยะนี่หว่า หนีเถอะ”เสียงของคนทางข้างหน้าได้ดังขึ้น แต่ผมไม่ได้รู้สึกอะไร...
ผมเดินไปเรื่อยๆ ก็พบกับเค้าอีกครั้ง......
....คุณฮิบาริ....
“….”
ฟึ่บ...
เค้าเดินผ่านผมโดยที่ไม่มองผมเลยแม้แต่นิดเดียว ทำเหมือนกับว่าผมไม่มีตัวตน เหมือนเป็นเพียงสายลมที่พัดไหว
ผ่านเค้าเพียงเท่านั้น....
พอคิดอย่างนั้น....น้ำตา ของผมมันก็ไหลอีกครั้ง...ตั้งแต่วันเสาร์จนถึงวันนี้...น้ำตาของผมไหลมันก็ไหลจนเหมือนกับจะไหลออกมาเป็นสายเลือดอยู่แล้ว.....
...ทำไม...ถึง...ใจร้ายแบบนี้นะ...
___________________________________________________________________จบเเล้วค่า....อีก 3 ตอนจะถึงตอน NC GA นะคะ
และ อีก 2 ตอนก็จะจบ 1827 เเล้วแสดงความยินดีหน่อยจิ//โดนเสย
บ๊ายบายจ้า ^ ^/
cinna mon
ความคิดเห็น