คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ::1827:: Story II (100%)
...
“อะ...เอิ่ม คะ...คุณฮิบาริ คือว่า...”..เค้าจะเข้าใจอะไรผิดรึเปล่านะ....
“ซาวาดะ สึนะโยชิ คุณควรจะรีบขึ้นชั้นเรียนได้แล้ว...ส่วนคุณที่อยู่ตรงนั้นน่ะ ถ้าเป็นอาจารย์ก็กลับขึ้นไปสอนได้แล้ว มันจะเริ่มคาบโฮมรูมแล้วนะ”คุณฮิบาริหลังจากมองผมแบบอึ้งๆก็เปลี่ยนเป็นมองแบบไม่สนใจใยดีก่อนจะหันไปมองทางคุณฟง
“ฮ่ะๆ ขออภัยนะครับ คุณกรรมการคุมกฏ”คุณฟงปล่อยผมออกเบาๆก่อนที่จะเดินไปแตะไหล่คุณฮิบาริ
คุณฮิบาริและคุณฟงมองหน้าหน้ากันแล้วพูดอะไรบางอย่างสักพัก ก่อนที่คุณฟงจะเดินออกไป
“…เอิ่ม..คุณฮิบาริ..ครับ...”ผมเรียกเค้าออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นๆ..คุณฮิบาริเมื่อได้ยินก็หยุดนิ่ง
“….”เค้าหันมาเล็กน้อยก่อนที่จะเดินออกไป...แบบไม่ใยดี..
..อะ..อะไรกัน?...ทำไม?คุณถึงทำแบบนี้....
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
ณ ห้องกรรมการคุมกฏ
ตึก...ตึก..
“ฮิบาริ นายคิดจะทำแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่”อัลโกบาเลโน่จุกนมสีเหลืองรีบอร์นที่นั่งจิบกาแฟบนโต๊ะของหัวหน้ากรรมการกล่าวขึ้นด้วยเสียงที่ค่อนข้างจะจริงจัง
“ก็..นะ...ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันตอนนี้ ฉันสับสนวุ่นวายไปหมดแล้ว....ไหนยังจะพี่ฟงอีก...”ฮิบาริทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ที่โต๊ะกรรมการ ก่อนที่จะเอามือกุมขมับตัวเอง ด้วยใบหน้าที่บ่งบอกได้ว่าแทบที่จะกระอักเลือดออกมาเต็มทน
“นายไม่ต้องเครียดหรอกเพราะเจ้าฟงมันเป็นคนที่นุ่มๆ ไม่ได้รีบร้อนแบบนายสักหน่อย”รีบอร์นจิบกาแฟอย่างรื่นรมย์
“ก็จริงอยู่...แต่มันก็อดหวั่นไม่ได้..เข้าใจไหมเจ้าหนู”ฮิบาริพูดด้วยเสียงสั่นๆและช้ามาก...เค้าพูดออกมาพร้อมกับใบหน้าที่เหมือนน้ำตากำลังจะเอ่อ..
ใครที่เห็นเค้าตอนนี้...ก็จะรู้ได้เลยว่าเค้า อ่อนแอเต็มทน
“....เออ...เข้าใจ ฉันไปล่ะ... ”รีบอร์นพูดก่อนที่จะกระโดดออกจากหน้าต่างไป
“นี่ฉันควรจะกลับไปหา เจ้านั่น..เหมือนเก่าไหมนะ...”
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
ครืดดดดดด
ผมเนเข้าไปในห้องเรียนด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดี เสียเท่าไหร่นัก
ผมไปทำอะไรให้คุณฮิบาริ โกรธนะ......
แล้วตอนนั้นที่คุณฟงเข้า ดึงเรามากอดนั่นอีก...
เอ๊ะ! ไม่สิเรื่องของคุณฟงไม่ต้องคิดมากหรอก..สงสัยเค้าได้ยินเสียงใครเดินมาในที่ๆไม่น่าจะมีคนเดินมาได้เลย กะจะปกป้องเฉยๆนี่ล่ะมั้ง....
ที่เรากังวลมากกว่าตอนนี้ก็คงจะเป็น...
“เอาล่ะ นั่งที่ได้แล้วล่ะทุกคน”คุณฟงที่เป็นครูแทนอาจารย์จิอ๊อตโต้ตามคาดเดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม
มีนักเรียนหญิงในห้องมองตาเป็นเกลียวเลยแฮะ = =;;
“เอ๊ะ! คนตรงนั้นมาแทน ‘จารย์จ๊อต เหรอ ฮ่ะฮ่ะ น่าสนใจชะมัด”ยามาโมโตะ พูดออกมาพร้อมกับหัวเราะแบบเฮฮาตามปกติแต่ กุเทระคุงล่ะสิ พอได้ยินอยู่ๆก็หน้าแดง พร้อมทำหน้าโมโหมากๆ =A=
“เจ้าบ้าเบสบอล แกพูดแบบนี้หมายความว่าไงฟะ!!! ”
“อะไรเล่าฉันไม่ได้พูดกับโกคุเทระสักหน่อยนิเนอะ ฮ่ะๆ ”
“หน๊อย! ชิส์ ไม่สนใจแล้ว”โกคุเทระคุง พูดด้วยน้ำเสียที่โมโหมากก่อนจะนั่ง แบบเคืองๆโกรธๆ ส่วนยามาโมโตะก็ยิ้มให้โกคุเทระคุงแล้วนั่งลงไปแบบเคืองๆ ส่วนยามาโมโตะก็นั่งลงแล้วยิ้มแบบเริงร่าให้โกคุเทระคุง โกคุเทระคุงหันมาแล้ว..ก็หน้าแดงแปลกๆแล้วก็หันไป
“เอาล่ะ ถ้าเรียบร้อยแล้วฉันก็ขอแนะนำตัวนะ ฉันชื่อ ‘ฟง’จะมาเป็น อาจารย์ที่ปรึกษาห้องนี่ชั่วคราวนะครับ ”
“อ๊ายยยยยย!!! น่าร๊ากกกก”
อะ....เอิ่ม เกี๊ยวกร๊าว กันใหญ่เลยแฮะนักเรียนหญิงพวกนี้ - -;;
“นี่เธอว่า คนๆนี้หน้าตาคุ้นๆมะ”
“นั่นสิๆๆ”
เริ่มรู้ตัวกันแล้วสินะ = =;;
“แต่.....”
???
“จะคุ้นไม่คุ้นไม่สนอะขอให้หล่อก็พอ กรื๊ดดดดดดดด”ตาเถรตกข้างถัง!!!!
แม่เจ้า ยัยพวกนี้ล่ะก็....
“อ๊ะ...จริงสิวันนี้มีนักเรียนใหม่มาด้วยนะ”
“จริงเหรอครับครู ผู้ชายผู้หญิงครับ!!”
“ผู้หญิงครับ ^ ^”
“วุ้ย! ดีๆๆๆ ว้าวววว”
เอิ่ม....รู้สึกวุ่นวายจังเลยแฮะ = =;;
“เข้ามาได้แล้วล่ะ...”
สิ้นเสียงของอาจารย์ฟง ก็มีเด็กผู้หญิงผมยาวสีเขียวทะเล เดินเข้ามา ดวงตาตอนลืมตาขึ้นก็เป็นสีแดงทับทิม เปล่งประกายที่เข้ากับผิวสีขาวไข่มุกโดยสิ้นเชิง สวยจังเลยแฮะ....
“ฉัน ชื่อ ‘มาเล่ มิลล่า (Mare Milla)’มาจาก อิตาลี ไม่ค่อยอยากจะรู้จักพวกคุณมากเท่าไหร่หรอกนะ”
“หา..........”
อะไรของผู้หญิงคนนี้เนี่ย =A=
“อ่า...มิลล่าคุง อย่าพูดแบบนี้สิมันไม่ดีนะครับ ”คุณฟงยิ้มแห้งๆ
“หนวกหู - -”
“อ่า...ฮ่ะๆ ที่ของมิลล่าคุงก็นะให้นั่งไหนดีล่ะ”คุณฟงมองดูทุลักทุเลมองหาที่ว่าง
ดีนะที่เรานั่งข้าง ซารุยากิ(นักเรียนตัวประกอบ A)แล้ว...ฮ่ะๆ
“อาจารย์ให้มานั่งตรงนี้ครับ!!”
“ตรงนี้ดีกว่า”
“ทางนี้ดีกว่าครับบบ”
เอ้าๆแย่งกันเข้าไปๆ = =;;
ตึก ตึก ตึก....
ผู้หญิงคนนั้นเริ่มเดินไปยังที่นั่งว่างๆ แล้ว ส่วนผมก็ไม่สนใจหรอก ง่วงจังเลยแฮะ....
ปึก!
เสียงบางอย่างที่วางอยู่ด้านข้างของโต๊ะของผมนั่นก็คือที่ของ ซารุยากิ(นักเรียนตัวประกอบ A) นั้นทำให้ผมหันไปมอง เมื่อเงยน่าขึ้นไปก็....
“ฉันอยากจะนั่งตรงนี้...นาย มีปัญหาอะไรไหมคะ”
เฮ้ยย!!!!
“เชิญเลยครับ ให้นั่งตามสบายเลยนะคร้าบบบ”เห้ยทำไมไปง่ายแบบนี้ฟะ!!!!
เด็กคนนั้นนั่งลงส่วน ซารุยากิ(นักเรียนตัวประกอบ A) ก็เดินไปนั่งที่ว่างๆแทนแต่ดวงตาของมัน กลับเยิ้มน่ากลัว =A=;;
อะไรของคนคนนี้น่ะ ทำไมอยู่อยากมานั่งข้างเราล่ะ
“ยินดีที่ได้พบค่ะ...เดชิโม่”
“เอ๋???”ตะกี้คนๆนี้พูดอะไรนะ???
“เปล่าหรอกค่ะ”
“อ๊ะ...อื้ม”
“อาจารย์ฟง ฉันขออนุญาตไปเขาห้องน้ำค่ะ”คนที่ชื่อมิลล่า นั่งได้ไม่ถึงนาทีก็ไปเข้าห้องน้ำเฉยเลย....
แต่ตอนที่เค้ามานั่งใกล้ๆ เรากลับรู้สึกเหมือนกับว่า
คนนี้ๆ จะช่วยให้เรากับคุณฮิบาริกับมาเป็นเหมือนเดิมได้....
ทำไมเราถึงรู้สึกแบบนั้นนะ....
..........
เรื่องนี้ตัวละครใหม่ค่อนข้างจะเยอะนะคะ ก็ขออภัยด้วยแฮ่ๆ ใครที่อยากรู้ประวัต มิลล่าก็บอกมาได้นะจ๊ะ...นะจ๊ะ...
cinnamon
ความคิดเห็น