[Fic 1827 I] ถึงซึนเเต่ฉันก็ชอบโมเอะนะ

ลำดับตอนที่ #23 : ช่วงเวลาค่ำในบ้านวันหยุดในบ้าน 2

"เสียงอะไรหน้าบ้านเหรอครับ"ผมถามคุณฮิบาริที่ทำหน้าแปลกๆ


แต่มือก็เหมือนจะพยายามฉีกเสื้อของผมออก =_=


"เอ๊ะ! ความรู้สึกนี้มัน!"เผลอผมตะโกนออกมาจนคุณฮิบาริสะดุ้ง
 

ยังไม่เข็ดอีกเรอะ อยากโดนทอนฟาฟาดอีกรึไง ToT


"รอเดี๋ยวนะ"คุณฮิบาริเดินไปที่ห้องนอนของผมไม่สิของพวกเรา T^T


จ๊ากกกกก<<<เสียงปริศนาหลังจากฮิบาริเดินไปห้องนอน


ผัวะ! ตูม!


สิ้นเสียงนั้นอยู่ๆมี ผู้ชายปลิวมาเเละมันก็ทับผม


"สัตว์กินพืชซาวาดะ ไม่เป็นไรใช่ไหม!"คุณฮิบาริพูดเเล้วพยายามดึงผมออกจากการถูกทับ


"วองโก....เล่ ToT"มุคุโร่ =_= ร้องไห้เเล้วมองหน้าผม


"วันนี้เคนกับจิคสะเเละโคลมไม่อยู่ผมขอค้างที่นี่เถอะคร้าบบ T^T"


อ่า....คนอย่างมุคุโร่โดนทิ้งได้เหรอเนี่ย =[]=


"แกอย่ามาตอแหลได้ไหมไอสัปปะรด"คุณฮิบาริกอดผมไว้เเน่นเเล้วพูดไปทางมุคุโร่เเบบไม่ไว้ใจ


"ไม่ได้ตอแหลนะครับ ToT(ในใจมุคุโร่:แค่ แรดหน่อยๆ) วองโกเล่สงสารผมหน่อยนะครับ ขอร้องล่ะ"


มุคุโร่น่าสงสารจังT^T


"ก็ได้เดี๋ยวนอนห้องเดียวกับพวกเราละกันนะ ^ ^"


"จะดีเหรอครับวองโกเล่ ?_?(ในใจมุคุโร่:เสร็จโจรล่ะ หึๆ)"


"แต่ว่าเตียงเต็มเเล้วนอนไม่ได้ ถ้าจะนอนก็ไปนอนตรงพื้นเอาละกัน"เอ๋คุณฮิบาริพูดเรื่องอะไรเนี่ย =_=?


"คุณฮิบาริครับ เตียงมันยาวตั้ง 25 ฟุตนะ นอน 5 คนยังได้เลยนะครับ"


เพล้ง!(เสียงหน้าเเตก)



"อาว! O_O?"ผมมองหน้าคุณฮิบาริที่เหมือนจะโมโห



(_  _^^^)<<<หน้าฮิบาริ



"แต่จะดีเหรอครับวองโกเล่"มุคุโร่ถามเเล้วทำหน้าเกรงใจนิดๆ



"อื้ม ^ ^ไม่เป็นไรหรอก เป็นเพื่อนก็ต้องช่วยกันสิ ^_^"


"จะดีเหรอครับเนี่ย (>_<  )  (  >_<)"มุคุโรสะบัดหัวไปมา


"ถ้านายยังทำตัวกระแดะยังงี้ ก็ไม่ต้องนอนไปซะ =_=^^"คุณฮิบาริพูดเเบบโมโห


"แหม! ผมก็พูดไปงั้นเเหละครับ"มุคุโรพูดก่อนที่บอกว่า


"ขอบคุณนะครับวองโกเล่"มุคุโรลุกขึ้นมาก่อนที่จะ....


จูบผม O O!!


"แก....."คุณฮิบาริหยิบทอนฟาออกมา


"ตายยยย!!!"


ตูม!


จ๊ากกกกกกก<<<เสียงมุคุโร


เฮ้อ! U_U รู้สึกว่าจะต้องเกิดเรื่องไม่ดีอีกเเน่ๆเล้ย ToT


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

จบเเค่นี้จ้าเเล้วจะมาอัพใหม่ :P



จะรอดูคอมเม้นเเล้วจะอัพนะจ๊ะ :<



GG ..