[Fic 1827 I] ถึงซึนเเต่ฉันก็ชอบโมเอะนะ

ลำดับตอนที่ #2 : เวลากลางวันในห้องเรียน ตอนที่ 1

ผมวิ่งไปถึงโรงเรียนซึ่งผมรู้อยู่เเล้วว่าเริ่มเรียนไปแล้ว


และผมก็ขึ้นไปที่ห้อง


"ซาวาดะ สึนะโยชิ เธอมาสายนะ ต้องไปส่งใบขอโทษด้วย"อาจารย์จิอ๊อตโต้(คุ้นกันไหม?)  บอกผม


อาจารย์คนนี้หน้าเหมือนผมสุดๆต่างเเค่สีผมแค่นั้นเอง


"คร้าบบบบบ"ผมพูดเเล้ววางกระเป๋าตรงที่นั่งของผมเเล้วหาใบขอโทษที่ทุกคนต้องมี


"สึนะ นายซวยเเน่ๆ"คนที่นั่งข้างผมพูด


"เอ๋? ทำไมล่ะ"


"เออ เดี๋ยวจะรู้เอง ดีนะที่วันนี้ฉันมาไม่สาย"คนที่นั่งข้างๆผมพูดเเล้วก็กลับไปนั่งที่เดิม



"=_=???"อะไรของมัน



"ซาวาดะ สึนะโยชิ"อยู่อาจารย์ก็เรียกผม



"ครับ?"



"วันนี้ไปส่งใบขอโทษที่ห้องครูใหญ่ไม่ได้เเล้วนะ"



"อ๋อครับ! แล้วไปส่งที่ไหนน่ะครับ"



"ห้องกรรมการคุมกฏ"ครูพูดขณะที่ผมกำลังเขียนใบอยู่



"อ๋อ! ห้องกรรมการคุมกฏ เอ๊ะ!  ห้องกรรมการคุมกฏ!!!!!!!"อ๊ากกกกก แค่ตอนเช้ายังไม่พอก่อนเข้าเรียนยังต้องเจออีกเรอะ



อ๊ากกกกกก!!!! ไม่อยากเปลืองตัว(?)เเล้วน้าาาาา TTOTT


"ทำไมต้องเสียงดังด้วย =_=;;"อาจารยืพูดเเล้วก็ชี้ไปตรงประตู


"ไปส่งใบได้เเล้ว"


"ครับ เเต่อย่าเพิ่งนะครับ อาจารย์"


"มีอะไรล่ะ"


"ทำไมถึงไปส่งใบที่ห้องครูใหญ่ไม่ได้ล่ะครับ"


"พอดี เมื่อวานมีเด็กใส่ชุดวัวทำระเบิดตก ห้องครูใหญ่เลยบึ้ม"


เด็กชุดวัว! หรือว่าจะเป็น

แรมโบ้!!!!!

เพราะมันต้องทำให้ฉันเปลืองอีกเเน่อ๊ากกกก ToT


"ไปได้เเล้ว"


พออาจารย์พูดจบผมก็ต้องเดินคอตก ท่ามกลางเสียงซุบซิบคนในห้อง


ฉันจะเจออะไรไหมเนี่ย TT_TT

____________________________________________________________

จบสั้นๆ คร้าบบ =.,= ต้องพักเว้นช่วงเว้นตอนหน่อยนะ เดี๋ยวเลือดพุ่งโฮะๆ

ตามอ่านด้วยนะคะ ^__^