คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : //= Castle Devil = Past 7 = รักแรกและสุดท้าย=//เพิ่มnc ดีกรีความหื่นสูง!!!
- - - ต่อ - - -
หลังจากนั้น ดงแฮก็รีบวิ่งขึ้นมาที่ห้อง แล้วนอนที่เตียงเดิมที่นอน ทำให้เจสสิก้าเดินไปดู
“นึกว่าตายไปซะแล้วนะเนี่ย”
เจสสิก้าพูด ดงแฮจึงเด้งตัวขึ้นมาแล้วกอดเจสสิก้า
“ยังไม่ได้มีลูกเลย เค้าไม่ยอมตายหรอกนะตัวเอง ฮุฮุ”
ดงแฮพูด เจสสิก้าจึงต่อยเข้าที่ท้อง
“อั้ก! เกือบตายแล้วครับ”
ดงแฮพูด แล้วลงไปนอนชักดิ้นชักงอเพราะจุกอยู่กับเตียง เจสสิก้าจึงเอาผ้าที่กะจะเตรียมเช็ดตัวให้ยูริ มาเช็ดตัวให้ดงแฮ แล้วปล่อยให้การเช็ดตัวของยูริ ให้เป็นหน้าที่ฮันกยอง โดยลืมเรื่องหนึ่งไป
“นี่นายฮัน เช็ดตัวให้ยูริด้วยนะ ตอนเช็ดตัวย้ายไปห้องนายก็ได้นะ ไม่ว่ากัน ส่วนนายนี่ชั้นเช็ดตัวเอง”
เจสสิก้าพูด พร้อมจงใจเอาผ้าชุบน้ำที่ยังไม่ได้บิด ตีลงไปที่ท้องของดงแฮ แต่มันล่างไปนิสนึง
“เฮือก เสียชีวิตรึยังลูกพ่อ เฮือก”
ดงแฮพูด พร้อมกุมตรงเป้าหมายที่โดน
“อย่ามาทะลึ่งนายดงแฮ มาเช็ดตัว”
เจสสิก้าพูด พร้อมปลดกระดุมดงแฮ
“อะตัวเองอ่ะ จะข่มขืนเค้าทำไม ให้เค้าข่มขืนตัวเองดีกว่านะ”
ดงแฮพูด พร้อมกอดเจสสิก้าให้ลงมานอนทับดงแฮ
“ชั้นจะเช็ดตัวให้ ปล่อยนะเฟ้ย”
เจสสิก้าพูด ดงแฮเลยยอมปล่อย เพราะยิ่งเจสสิก้าดิ้น ดงแฮยิ่งเจ็บแผล เนื่องจากข้อศอกของเธอกระทุ้งเข้าที่ท้อง และน้องชายสุดที่รักหลายครั้งมาก
“มา”
เจสสิก้าพูด พร้อมถอดเสื้อดงแฮออก ดงแฮเลยทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“ไอ้บ้า ชั้นไม่ได้จะข่มขืนนายซักหน่อย”
เจสสิก้าพูด ดงแฮเลยทำหน้าแบบเดิม ก่อนจะอุ้มเจสสิก้า พร้อมๆกับยกถังน้ำแล้วกางปีก พาไปยังห้องของเขาเอง
- - -ทางด้านที่เหลือ - - -
ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปเช็ดตัวให้กัน ฮันกยองที่ขอตัวพายูริไปที่ห้อง คิบอมที่พาแทยอนไปยังห้องของเขาเอง แจจุงที่ขอพายุนอาไปยังห้องนอนของเขา ส่วนคยูฮยอนอยู่ในห้องนั้นต่อ เพราะมันไม่มีใครมากวนแล้ว
“ไม่คิดจะเช็ดตรงที่อื่นบ้างเลยรึไงครับ คุณนายโจ”
คยูฮยอนพูดแซวซอฮยอน ซอฮยอนที่เอาแต่เช็ดหน้า คอและแขนก็ยังคงหน้าแดง เพราไม่กล้า
“ชั้นตระกูลซอนะ ไม่ใช่ตระกูลโจ”
ซอฮยอนหน้าแดงนิดหน่อย
“ก็ผมลืมตระกูลคุณนี่ เลยให้ยืมตระกูลผม”
คยูฮยอนพูด
“บ้า>//<”
ซอฮยอนพูด พร้อมค่อยๆแกะกระดุมเสื้อคยูฮยอน เผยให้เห็นท้องแบนราบ มีแต่กล้ามซิกแพ็คเป็นมัดๆครบ
ซอฮยอนเช็ดตัวให้คยูฮยอนเบาๆ แต่เจ้าตัวกลับรู้สึกหวิวมากๆ ส่วนคยูฮยอนเอง ขึ้นชื่อว่าหมาป่าแล้ว ก็ต้องเจ้าเล่ห์หนะสิ ซอฮยอนเช็ดตัวคยูฮยอนแล้วหลบหน้าคยูฮยอน ส่วยคยูฮยอนพยายามมองหน้าซอฮยอน
“หลบหน้าผมทำไมเล่า”
คยูฮยอนพูด
“เปล่าซักหน่อย เสร็จเล่า-//- เอาผ้าไปซักก่อนนะ”
ซอฮยอนพูด ก่อนจะเดินไป
- - - ทางด้านยูริ(เริ่มต้นความหื่น) - - -
ฮันกยองที่เอาตัวยูริมาที่ห้องของเขา เขาเองก็ไม่รู้ว่าเจสสิก้านึกยังไงให้เค้าเช็ดตัวให้ยูริ คงลืมนึกไปว่า จะต้องถอดเสื้อเช็ดตัวด้วย
“ถ้าเธอเป็นมนุษย์ เธอคงไม่เหลือซากแน่ๆ”
ฮันกยองพูด ยูริก็นอนอยู่บนเตียง ฮันกยองค่อยๆบิดให้หมาดๆ แล้วบรรจงเช็ดหน้าของยูริ ลงมาที่คอขาว แต่ผมของยูริที่ยาวมันรุงรังเหลือเกิน
“ผมเธอรุงรังจังนะ”
ฮันกยองพูด ก่อนจะเอาหัวยูริขึ้น แล้วเสยผมของเธอขึ้นไปข้างบน เผยให้เห็นคอขาว
“ช่างสวยเหลือเกิน”
ฮันกยองมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างเพ้อๆ แต่ก็ส่ายหน่าเพื่อสลัดความคิดออก ก่อนจะเช็ดที่แขนของยูริจนเสร็จ ก่อนจะชุบน้ำแล้วบิดผ้าหมาดๆอีกรอบ
“คงต้องเช็ดตรงนั้นแล้วสินะ”
ฮันกยองพูด แล้วค่อยๆปลดกระดุมยูริ ยูริที่สลบไสลเริ่มตื่นขึ้นมา
“นี่นาย จะทำอะไรหนะ”
ยูริพูด พร้อมเด้งตัวขึ้นมา ชี้หน้าฮันกยอง
“ชั้นจะเช็ดตัวให้เธอไงเล่ายัยบ้า ไม่คิดอะไรหรอกน่า”
ฮันกยองพูด แต่ความจริง คิดไปเยอะเลยหละ
“อ๋อ อืมๆ”
ยูรินอนที่เดิม แล้วปล่อยให้ฮันกยองปลดกระดุม เธอไม่ใช่มนุษย์หนิ เธอไม่คิดอะไรอยู่แล้ว
ฮันกยองปลดกระดุมเสร็จ ก็แผ่เสื้อออก เผยให้เห็นบราตัวน้อยสีฟ้าอ่อน หน้าท้องแบนราบขาวสวย เขาแทบอดใจไม่ไหวเหมือนกัน
ฮันกยองมองหน้ายูริ ซึ่งยูริก็มองหน้าฮันกยอง หน้าของฮันกยองค่อยๆใกล้ยูริ นี่มันอะไรกัน บรรยากาศเป็นใจมากๆ ห้องทึบๆไม่มีแสงของแวมไพร์ เตียงใหญ่นุ่ม โอ้ เคลิ้มได้โดยง่าย ยิ่งยูริ ที่มีสายเลือดแวร์วูฟ ถ้าได้อยู่ในห้องแบบนี้ จะควบคุมตนเองไม่ได้
ปากของทั้งคู่ประกบกัน ริมฝีปากเล็กเป็นฝ่ายลุกคล้องคอฝ่ายชาย ก่อนจะลอกคอฝ่ายชายลงมา ร่างหนาทับร่างบางอยู่ จูบที่อ่อนหวานและเร่าร้อนไปพร้อมๆกัน จูบอันแสนเนิ่นนาน ก่อนที่ฝ่ายรุกจะหยุดและถอนจูบออก
มือของยูริจับมือของฮันกยอง มาเช็ดที่แขนของตนเอง ก่อนจะมาเช็ดที่คอ แล้วเลื่อนลงเรื่อยๆ เช็ดที่ร่องหน้าอก ก่อนจะลงเรื่อยๆมาเช็ดที่หน้าท้องแบนราบ ยูริผลักฮันกยองออกไป ก่อนจะเด้งตัวขึ้นมา จับหัวของฮันกยองจูบ แล้วก็มืออีกข้าง ปลดเสื้อออก แล้วก็ปลดบราของตัวเองออกก่อนจะลงไปนอนอีกครั้ง แล้วผลักหัวฮันกยองลงมาด้วย
ยูริจับมือของฮันกยองที่ถือผ้าเอาไว้ มาเช็ดที่หน้าอกอย่างเบามือ แต่มันทำให้ฮันกยองแทบคลั่ง!!
“ไม่ไหวแล้ว เธอไม่ใช่มนุษย์ ฉะนั้น ชั้นไม่เกรงใจหละนะ”
ฮันกยองพูด แต่ดูเหมือนยูริจะเป็นยิ่งกว่าเขาอีกนะ
(รอหน่อยนะค่ะ เอาไว้เปิดเทอมจะมาใส่ให้ค่ะ)
“คนป่วยเป็นฝ่ายลุก แปลกเนาะ”
ฮันกยองพูดพลางมองหน้ายูริ
“แล้วไง ชั้นไม่ใช่มนุษย์ซักหน่อยหนิ”
ยูริพูด พร้อมหลับตาลง
“พักผ่อนซะคนดี”
ฮันกยองพูด ก่อนจะเข้าสู้ห้วงนิทราอีกคน
- - - ทางด้านแทยอน - - -
หลังจากที่มาอยู่ที่ห้องของคิบอม แทยอนก็ให้คิบอมนอนลงไปบนเตียง แล้วชุบผ้าบิดให้หมาดๆ ก่อนจะบรรจงเช็ดไปที่หน้าของคิบอม ก่อนจะเช็ดที่คอ แล้วแขน แล้วค่อยๆปลดกระดุมของคิบอม
“เช็ดเร็วจังเลยเนาะ”
คิบอมพูด แทยอนจึงหยุดแล้วมาเขกหัวคิบอมเบาๆ
“ดีแล้ว ถ้านานๆเดี๋ยวนายเปลี่ยนร่างทุกคนจะยุ่ง”
แทยอนพูด พลางมาแกะกระดุมต่อ
“ชั้นเป็นลูกครึ่ง มนุษย์แวมไพร์ ไม่คลั่งหรอก”
คิบอมพูด
“หรอ อืม ความจริงชั้นเป็นลูกครึ่งมนุษย์นางฟ้านะเนี่ย”
แทยอนพูดเบาๆ แต่คิบอมได้ยิน
“สนใจรับสมัครสามีเป็นลูกครึ่งมั้ยครับ เราลูกครึ่งเหมือนกัน ฮุฮุ”
คิบอมพูด แทยอนจึงเขกหัวคิบอมอีกที
“แล้วทำไมนายมาอยู่ในปราสาทสาเลนไทน์นี้หละ แถมอีกอย่าง มนุษย์กับแวมไพร์มีสัมพันกันไม่ได้ไม่ใช่รึไง”
แทยอนถามคิบอม
“พ่อกับแม่ชั้นหนีกฎมาหนะ เลยมาอยู่ในป่าแล้วสร้างปราสาทแห่งนี้ขึ้น ต่อมาทางเบื้องบนเค้ารู้ แต่แม่ก็ยอมกลายเป็นแวมไพร์เหมือนพ่อ แต่สายเลือดยังคงมนุษย์อยู่ พ่อลูกออกมาเลยเป็นลูกครึ่ง น้องชั้นก็เป็นลูกครึ่ง แต่ทั้ง3คนต้องตายเพราะ...”
คิบอมเว้นระยะ
“ถูกแวร์วูฟฆ่า ใช่มั้ย?”
แทยอนที่พอเดาได้พูด คิบอมพยักหน้าแล้วเล่าต่อ
“แวร์วูฟ10ตัวบุกเข้ามาแล้วฆ่าพ่อ แม่ชั้น แล้วก็ฆ่าน้องสาวชั้น ตอนนั้นชั้นออกไปเล่นในป่าพอกลับมา เห็นพ่อแม่และน้องตายไปแล้ว แล้วมีแวร์วูฟ10ตัวเปื้อนเลือดอยู่ มีเพียงท่านออร์แกนที่เลี้ยงดูชั้นจนโต ท่านออร์แกนไล่เจ้าพวกนั้นไป แล้วเลี้ยงชั้น ต่อมา ท่านก็หายตัวไป บอกจะกลับมาอีกทีเมื่อชั้นมีลูกชาย เท่านั้นเอง...”
คิบอมพูด แทยอนทำหน้ารู้สึกผิด
“ขอโทษนะ ชั้นไม่น่าถามเลยอ่ะ”
แทยอนพูด แล้วก้มหน้าเช็ดตัวคิบอมต่อไป
“งั้นต้องมีบทลงโทษ”
คิบอมพูด แทยอนไม่สนใจเอาผ้าไปใส่ในกาละมัง กำลังจะลุกเอากาละมังไปเก็บ ก็โดนคิบอมรวบตัวไปนอนใต้ผ้าห่ม
“นี่นาย คนอ่านเค้าจิ้นหมดแล้วนะ”
แทยอนพูด พลางตีแขนคิบอม คนอ่านจิ้นหมดแล้ว ทะแม่งๆวุ้ย ชั่งเถอะ
“ช่างเถอะน่า ชั้นแค่จะให้เธอนอนกับชั้นเฉยๆ อยากนอนกอด”
คิบอมพูด แทยอนจังหยุดดิ้นแล้วหลับตาลง
“ขอบคุณพระเจ้า ที่ส่งเธอมาให้ผม ผมจะได้มีความรักซักที อวยพรให้ผมได้สมหวังด้วยนะครับ”
คิบอมพูด ความปรารถนาของเขา คือการได้เจอเธออีกครั้ง เธอที่ตอนเด็กๆเขาได้เข้าไปยังในเมืองกับพ่อแม่ เขาเจอเธอที่เล่นในสวนสาธารณะ เธอชื่อคิมแทยอน เขาไม่มีทางลืมเธอแน่นอน รักแรกและรักครั้งสุดท้ายของเขาเอง...
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
เหอะๆ ไม่เท่าไหร่ฮันริก็.... แล้ว ฮุฮุ จิ้นกันมั้ยเอ่ย อยากได้NC รอหน่อยนะค่ะ เอาไว้รอเปิดเทอมแล้วจะอัพเน่อ ยังไงก็ช่วยโหวตและคอมเม้นท์ให้ด้วยนะค่ะ^^
อ่าๆ nc มาแล้ว อิอิ คลั่งกันมั้ยเอ่ย แต่ยัไงม่หมดนะค่ะ รออีกซักนิด อิอิ มันยังมีอีกเยอะ^^
ความคิดเห็น