คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : รักมันตรงกับเจ็บ ตอนที่ 7 ผลจากอดีต
รักมันตรงกับเจ็บ
ตอนที่ 7 ผลจากอดีต
“ยุนทำไม่ได้ค่ะพี่คยู ยุนทำมันไม่ได้!!”
ยุนอาปฎิเสธเสียงแข็งก่อนจะปัดมือของคยูฮยอนออกแล้วรีบเดินเลี่ยงไปทันที คยูฮยอนจับข้อมือของหญิงสาวให้หันมาประจันหน้ากับตนเอง
“พี่คยู ยุนเจ็บนะ!”
“เราต้องเชื่อพี่ ไม่งั้นมันจะต้องทำให้บริษัทของพ่อยุนล่มซักวันนะ!!”
“ก็ถ้าพี่เก่งจริง วิธีขี้โกงแบบนั้นก็ไม่จำเป็นต้องใช้!!”
“ยุนอา!นี่เดี๋ยวนี้กล้าพูดขนาดนี้แล้วงั้นรึไง!!”
“โอ้ย!ก็ยุนพูดความจริงนี่”
“ยุนหลงมันมากขนาดไม่เชื่อฟังพี่ชายคนนี้แล้ว!!”
“ยุนไม่ได้หลง แต่ยุนรักเค้า รักมากและรักมานานแล้วด้วย!!!”
“อิมยุนอา!”
คยูฮยอนเริ่มขึ้นเสียงและเพิ่มแรงบีบข้อมือของหญิงสาวตรงหน้ามากขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้เขาดูไม่ต่างอะไรกับซาตานที่แสนน่าหวาดกลัว
“มีอะไรกันหรอครับ?...ดังไปถึงข้างบนเชียว”
เด็กชายตัวน้อยเดินลงมาพร้อมตุ๊กตาในอ้อมกอดของเขา คยูฮยอนปล่อยข้อมือยุนอาก่อนจะเดินเข้ามาอุ้มเจ้าตัวเล็ก
“มุนบินยังไม่หลับอีกหรอครับ?”
“ผมตื่นเพราะเสียงของน้าทั้งสองทะเลาะกัน...”
มุนบินตอบตามความเป็นจริง ยุนอาเดินเข้ามายิ้มให้หลานชายตัวน้อย
“ไม่ใช่นะครับ น้ายุนกับน้าคยูไม่ได้ทะเลาะกันนะ แค่พูดกันเสียงดังเฉยๆ”
“ใช่ครับ เพราะฉะนั้นมุนบินไปหลับได้แล้วนะ”
“ครับ...”
“อึนจอง พาคุณมุนบินไปนอนได้แล้ว”
คยูฮยอนร้องเรียกพี่เลี้ยงของเด็กน้อยที่ยืนอยู่ใกล้ๆให้มาพามุนบินไป เด็กน้อยเดินจูงมือกับหญิงสาวขึ้นไป
“ถึงเด็กมันจะไม่รู้ว่าพวกแกพูดอะไรกันในวันนี้...แต่ถ้าโตขึ้นมันจะทำตามเอาได้นะ”
ชายสูงวัยคนหนึ่งเดินมาทางทั้งสอง ยุนอารีบเดินเข้าไปกอดผู้เป็นพ่อ ส่วนคยูฮยอนโค้งให้กับผู้เป็นลุงช้าๆ
“คยูฮยอน แกคิดจะทำยังไงกับพ่อของมุนบินคนนั้น”
“มันจะต้องชดใช้ที่มันทำกับพี่จีอาครับ”
“พ่อค่ะ ช่วยห้ามพี่เค้าหน่อยสิ พี่เค้าคิดอะไรไม่ดีอีกแล้ว”
ยุนอาบอกขัดการสนทนาของทั้งสองคนขึ้น คุณชายอิมจับมือผู้เป็นลูกสาวก่อนจะดันให้ขึ้นไปข้างบนห้อง
“พ่อมีอะไรจะพูดกับพี่คยูเค้า เราขึ้นไปพักผ่อนซะ”
“แต่พ่อค่ะ...”
“ถ้าเราขัดพ่อ พ่อจะไม่ให้เราทำร้านดอกไม้แล้วนะ”
ยุนอานิ่งเงียบกับคำของผู้เป็นพ่อก่อนจะเดินขึ้นไปบนบ้านอย่างนึกเป็นห่วงทั้งสองคน...
“ลุงรู้นะว่าช่วงนี้เราพยายามเข้าใกล้เจสสิก้า จอง...อะไรทำให้แกมั่นใจนักหนาว่าผู้หญิงคนนี้จะทำให้พ่อของมุนบินมันเจ็บได้”
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกสาวของคนที่พ่อของไอ้ฮันกยองเคยติดพันด้วยระยะหนึ่ง...และดูไอ้ฮันกยองมันรักผู้หญิงคนนี้มากด้วยครับ”
“งั้นเหรอ...งั้นแกคิดจะทำยังไงต่อ?”
“ผมจะให้ยัยยุนเข้าไปทางไอ้แจจุงเอาข้อมูลบริษัทมันมามากๆเป็นทางหนึ่งให้ไอ้ฮันกยองมันใกล้ล้มละลาย แล้วค่อยให้มันรู้ว่าเจสสิก้าจองรวมถึงคิมแทยอนนั่นเจ็บทั้งกายและใจอย่าสาหัส...”
“แผนเยอะจริงนะ...แต่ลุงไม่ชอบที่แกคิดจะใช้ยัยยุนเป็นเครื่องมือ”
“ผมก็ไม่ได้คิดมาแต่แรกหรอกครับ...แต่เมื่อตอนที่ผมไปรับยัยยุน ผมเจอไอ้แจจุงมันอยู่ด้วยและดูมันจะหลงรักยัยยุนไม่น้อย...”
“แล้วคิดว่าน้องมันรักผู้ชายคนนั้นมั้ยหละ??”
“....”
“ยัยยุนหนะยังเด็กนะ ความรักมันกำลังเบ่งบาน...ลุงเองยังไม่อยากขัดเลย...ยุนหนะเหมือนแม่ของมันที่ตายไปจริงๆ...ดอกไม้ที่กำลังเบ่งบานไม่ควรจะเหี่ยวเฉาเพราะขาดการดูแลนะ”
“ครับลุง...”
“ลุงอยากจะบอกแกซักอย่าง...ถ้าคิดว่ามันเจ็บเกินจะทนก็ถอยออกมาซะ”
“....ครับ ผมจะรับฟังคำลุงไว้...”
ชายหนุ่มเดินเลี่ยงออกมาก่อนจะเดินขึ้นห้องทันที...ชายอาวุโสมองตามไปอย่างรู้สึกเวทนาปนกับความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่อยู่ในตัวของเขา...เรื่องทุกอย่างเขาอาจรู้มันดีแต่ไม่สามารถจะพูดออกไปได้...
“ขอโทษนะคยูฮยอน...”
“สายแล้วๆๆๆๆๆๆ”
แทยอนวิ่งลงมาจากชั้นบนก่อนจะร้องไปมาแล้วรีบวิ่งไปหยิบอาหารเช้าที่ยูริเตรียมให้อันได้แก่แซนวิชกับนมกล่องพร้อมด้วยน้ำอุ่นๆที่จัดใส่ขวดไว้เรียบร้อย
“งั้นแทไปก่อนนะค่ะพี่ยูล อ้าว!แล้วนี่พี่แจยังไม่ลงมาหรอค่ะ?”
“ยังเลยพี่เองก็รออยู่ เจสกับจูฮยอนหละ?”
“จูฮยอนตื่นแล้ว ส่วนเจสหนะนอนแอ้งแม้งอยู่เลยค่ะ”
“แล้วเย็นนี้เราจะกลับมาทันกินข้าวเย็นมั้ย?”
“ทันแน่นอนค่ะ งั้นแทไปก่อนนะค่ะสายแล้ว”
“ให้พี่ไปส่งมั้ย?”
“ไม่เป็นไรค่ะ วิ่งไปแปปเดียวก็ถึง”
“งั้นไปดีมาดีหละ”
“ค่ะ จุ๊บ”
แทยอนหอมแก้มยูริก่อนจะรีบวิ่งออกไป ยูริมองตามน้องสาวก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้อง หญิงสาวมาหยุดอยู่หน้าประตูห้องของน้องชายของตนก่อนจะคิดอยู่ครู่หนึ่ง...ก็ใช่ว่าอยากจะยุ่งนะ แต่ว่าอย่างนี้ก็อดเป็นห่วงไม่ได้เหมือนกัน
“แจจุง นี่พี่เองนะ ตื่นรึยัง?”
ยูริเคาะประตูก่อนจะตะโกนร้องเรียก ไม่นานนักชายหนุ่มก็เดินมาเปิดประตูทั้งๆที่ยังคงใส่ชุดเมื่อคืน พร้อมด้วยดวงตาที่คล้ำดูเหมือนเมื่อคืนเขาจะยังไม่ได้นอนพักเลย
“เป็นอะไรไปแจจุง ทำไมเราถึงดูโทรมขนาดนี้หละ”
“เปล่าครับพี่ยูล แค่คิดเรื่องนิดหน่อยหนะ”
“เรื่องผู้หญิงที่ชื่อยุนอารึเปล่า?”
ยูริพูด แจจุงเงยหน้าขึ้นมามองหน้าพี่สาวของเขาอย่างสงสัย ยูริถอนหายใจเมื่อจับอาการของน้องถูก...จากที่เธอฟังเรื่องของแจจุงจากแทยอนเมื่อวาน แล้วก็รูปลักษณ์ที่แทยอนเล่า ก็พอจะคิดตามไปออก เพราะทำให้เธอคิดถึงรูปของผู้หญิงในห้องของแจจุงที่มักเห็นแจจุงแอบมันเอาไว้(แต่เธอก็ยังเห็น)ตอนที่เธอเข้าไปทำความสะอาดในห้องของน้องชาย...และดูเหมือนเธอจะรู้ด้วยว่ายุนอาเป็นลูกพี่ลูกน้องคนสนิทของคยูฮยอน
“งั้นขอพี่เข้าไปข้างในห้องนะแจจุง”
“พี่ครับ...”
ไม่ทันที่แจจุงจะท้วง ยูริเดินเข้ามาก่อนจะล็อคห้องแล้วหันมามองน้องชายที่มีใบหน้าสลด
“เมื่อคืนเห็นยุนอาอยู่กับคยูงั้นเหรอ?”
“ครับ...”
“รู้ใช่มั้ยว่าเค้าเป็นญาติกัน?”
“รู้ครับ...”
“แล้วคิดว่าไง?”
“คิดว่า เค้าอาจเดือนร้อนเพราะเรื่องของผม...คนอย่างคยูฮยอนต้องไม่ปล่อยไว้แน่ ยิ่งมาคิดถึงเรื่องเมื่อ7ปีก่อน...ผมรู้สึกผิดที่เมื่อเจ็ดปีก่อนผม...บอกความจริงกับคยูฮยอนไม่ได้”
แจจุงหลบสีหน้าของพี่สาวที่กำลังจ้องมองเขาอย่างเป็นห่วง ยูริถอนหายใจอีกรอบเฮือกใหญ่...แน่นอนว่าเมื่อเจ็ดปีก่อน แจจุงเป็นคนหนึ่งที่รู้เรื่องของ โจวจีอา พี่สาวของคยูฮยอน...
“ผมคิดว่าผมจะบอกเรื่องนี้กับมัน อย่างน้อย...ผมกับมันก็เคยร่วมดื่มเหล้าวงเดียวกันมา”
“มันไม่ใช่แค่นั้นแจจุง...ถ้าคยูฮยอนรู้เรื่อง เค้าอาจไม่เชื่อก็ได้นะ...มันผ่านมาตั้งเจ็ดปีแล้ว อีกอย่าง...พี่เชื่อว่าซักวันเค้าต้องรู้ความจริงจากคนที่เค้าเชื่อถือได้...เชื่อพี่สิ”
แจจุงยิ้มน้อยๆให้พี่สาว ก่อนจะเดินเลี่ยงไปเข้าห้องน้ำ ยูริมองตามน้องชายด้วยแววตาละห้อย...เธอเศร้าใจกับทุกเรื่อง ไม่น่าเลย แจจุงไม่น่ารู้เรื่องเมื่อเจ็ดปีก่อน เขาไม่น่าต้องมาพัวพันกับเรื่องพวกนี้เลย
“แจจุง...”
“โอเคครับ ผมจะทำตามที่พี่บอก แล้วตอนนี้ผมจะรีบไปอาบน้ำเตรียมตัวไปทำงาน”
“ไม่ต้องเลยนะ หลับอยู่บ้านนี่แหละ”
“แต่พี่ครับ งานผม...”
“ถ้าไปพี่บอกให้คุณฮันกยองไล่ออกแน่”
“พี่ยูล...”
“เชื่อพี่นะ ตอนนี้เรานอนพักผ่อนหนะ ดีที่สุดแล้ว”
ยูริบอกก่อนกดไหล่น้องของตนให้นั่งลงกับเตียงนอนแล้วไปจัดชุดก่อนจะยื่นมันให้กับแจจุง ชายหนุ่มรับมันมาจากมือพี่สาว...ชุดนอนของเขาที่ควรจะต้องใส่มันเมื่อคืนนี้แล้วนอนที่เตียงนี้...
“นอนซะ เรื่องลางานพี่จะเป็นคนโทรลาให้เอง พักผ่อนให้สบายเถอะ”
“วันนี้มีประชุมนะครับพี่ เป็นการตลาดที่สำคัญด้วย”
“งานนี้มันไม่ใช่งานอีเว้นท์ใหญ่ เราไม่จำเป็นต้องไปก็ได้อีกอย่างมันก็ไม่ได้มีแค่ครั้งเดียว...”
“แต่พี่ครับ...”
“แต่ชีวิตของน้องพี่มีแค่ชีวิตเดียวนะ...และมันสำคัญกว่างานพวกนั้นด้วย”
คำพูดของยูริทำให้แจจุงนิ่งเงียบ...ก่อนจะถอนหายใจ
“ครับ ผมยอมแล้ว ผมจะนอนพัก”
“ดีมากจ้ะ แล้วตอนเที่ยงพี่จะปลุกมากินข้าวนะ”
“ครับ...”
ยูริเดินออกไปจากห้องนอนของแจจุง ชายหนุ่มมองตามพี่สาวไปก่อนจะดึงลิ้นชักออกมา...รูปถ่ายของคุณแม่ผู้แสนวิเศษสำหรับเขา คุณแม่ที่คอยดูแลสามพี่น้องมาอย่างดี คุณแม่ที่รักพวกเขายิ่งกว่าตัวเอง...และท่านเองก็เสียไปแล้ว...
“แม่ครับ...พี่ยูลเค้าเหมือนแม่มากนะ...”
“อาทงเฮครับ ทำไมวันนี้พี่แทยอนไม่มาหาอินฮวาแล้วหละ?”
เด็กน้อยดึงชายเสื้อของผู้เป็นอาที่กำลังนั่งเหม่อลอย ชายหนุ่มสะดุ้งกลับเข้าสู่ความเป็นจริงก่อนจะหันมายิ้มให้หลานชายตัวน้อยที่กำลังกอดตุ๊กตาตัวเก่ง แต่แววตาของเด็กคนนี้กลับดูเศร้าและเหงา
“พี่แทยอนเค้าติดเรียนหนะครับ”
“งั้นเย็นนี้พี่เค้าจะว่างมั้ยครับ?”
“นี่พึ่งรู้จักพี่เค้าได้ไม่กี่วันติดเค้าแล้วรึไง?”
“พี่แทยอนใจดีแล้วก็ทำขนมอร่อยด้วย...”
ทงเฮนิ่งไปกับคำของหลานชายที่ดูจะติดแทยอนเข้าแล้วจริงๆ...แทยอนเป็นคนใจดี ใช่ เธอใจดีมากจนเขาชักเริ่มหวั่นใจเข้าไปทุกที...แผนการของเขาจะสำเร็จจริงรึเปล่า? หวังว่าเขาคงไม่ถอดใจก่อนหรอกนะ
“...ไม่เหมือนพี่จียอน ชอบดุอินฮวาอยู่เรื่อย”
“อินฮวาครับ อย่าพูดถึงพี่จียอนอย่างนั้นสิ”
“ก็มันจริงหนิ! ปะป๊าบอกว่าไม่ชอบพี่จียอนเอาซะเลยด้วย หม่ามี้ก็ไม่ชอบ มีแต่อาทงเฮคนเดียวที่ชอบพี่จียอนทั้งๆที่พี่เค้านิสัยไม่ดี”
“อินฮวาพี่เค้าตายไปแล้วนะ!!”
ทงเฮจับแขนของหลานชายแน่นก่อนจะข่มเสียงทั้งๆที่ตอนนี้อารมณ์ของเขาไม่ดีเอาเสียเลย...แม้คนตรงหน้าจะเป็นหลาน แต่ถ้าพูดถึงคนรักของเขาที่ตายไปอย่างนั้น...เขาเองก็คงระงับอารมณ์ตัวเองไม่อยู่เช่นกัน
“อาทงเฮ อินฮวาเจ็บ”
“เอ่อ...อาขอโทษ..”
ชายหนุ่มค่อยๆปล่อยแขนเล็กๆของเด็กน้อยตรงหน้า อินฮวาเริ่มร้องไห้ก่อนจะโชว์นิ้วโป้งเล็กๆให้กับทงเฮ
“อินฮวาโป้งอาทงเฮแล้ว อินฮวาไม่รักอาทงเฮแล้ว”
เด็กน้อยรีบวิ่งไปทงเฮถอนหายใจก่อนจะทิ้งตัวลงกับโซฟาแล้วหยิบกรอบรูปในลิ้นชักมา...รูปที่เขาซ่อนเอาไว้...รูปเพียงไม่กี่รูปที่ต้องการเก็บเอาไว้
“จียอน ทำไมคุณถึงไม่อยู่ตรงนี้หละ ทำไมไม่แก้ตัวกับอินฮวาหละ...ผมรู้นะว่าคุณไม่ชอบเด็ก...แต่ผมอยากให้อินฮวารักคุณอย่างที่ผมรักคุณ”
กรอบรูปพร้อมรอยยิ้มของซูปเปอร์สตาร์ ปาร์คจียอน พร้อมกับรอยยิ้มของทงเฮ ทั้งสองกำลังอยู่ในชุดลำลองริมชายหาด...สาเหตุการตายของจียอนหนะหรอ...เธอประสบอุบัติเหตุเพราะเธอไปรักคนอย่างฮันกยอง!...ใช่ ฮันกยองหลอกให้เธอรัก ก่อนจะทิ้งเธออย่างไม่ใยดี...และนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอเครียดหนักจนขับรถตกหน้าผาตาย...น้ำตาของเขาค่อยๆไหลลงเมื่อนึกถึงเหตุการณ์วันนั้น...น้ำเสียงครั้งสุดท้ายของเธออันเป็นที่รัก
(ทงเฮ ชั้น ชั้นขอโทษ...ขอโทษจริงๆ...เขา... ฮือ...)
“ใจเย็นๆนะจียอน”
ทงเฮปลอบปลายสายที่มีน้ำเสียงเศร้าพร้อมด้วยเสียงคละเคล้าไปด้วยน้ำตา ชายหนุ่มกำหมัดแน่น...แม้จียอนจะเป็นคนที่ทิ้งเค้าไปหาฮันกยอง แต่เขาก็ไม่เคยโกรธเลย...แต่ตอนนี้มันทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่อยู่
(ชั้นท้องทงเฮ ได้ยินมั้ย เค้าไม่ยอมรับชั้นเพราะชั้นท้อง...)
“ใจเย็นๆนะจียอน ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน ผมจะรีบไปหา”
(นายให้อภัยชั้นมั้ยทงเฮ?? นายยังรักชั้นมั้ย)
“รักสิ ผมรักคุณเสมอ”
(แก้แค้นให้ชั้นหน่อย แก้แค้นให้ชั้นทีทงเฮ ชั้นทนเจ็บคนเดียวแบบนี้ไม่ได้จริงๆ)
“...!!”
เขาเงียบอย่างตกใจกับคำพูดที่ไม่คิดว่าจะออมาจากปากของเธอ
(นายไม่รักชั้นแล้วจริงๆ ได้ งั้นชั้นจะทำมันเอง!!)
ปลายสายวางสาย ทงเฮร้อนรุ่มโทรกลับไปหากแต่ไม่มีสัญญาณตอบรับ...ก่อนที่วันต่อมา ข่าวของปาร์คจียอนจะกระจายไปทั่วประเทศ...
“จียอน...ผมจะพยายามนะ”
“โอ้ยๆๆๆ นี่ชั้นมาเร็วแล้วนะ!!”
“แต่มันสายสำหรับชั้น”
“งั้นทำไมไม่ให้ชั้นนอนที่นี่เลยหละ!!!”
“ยี๋ เธอนี่เป็นผู้หญิงประเภทคิดจะเอาตัวเข้าแลกรึไง ชั้นไม่พิศวาสเธอหรอกนะ”
จูฮยอนเอามือเข้ากุมขมับอย่างปวดหัวเมื่อต้องมาพูดกับชิมชางมิน นี่เมื่อวานเธอใจเต้นเพราะคนอย่างนี้งั้นเหรอ เหอะ! ทำไปได้นะจูฮยอน
“ทำอย่างกับกำลังพูดกับคนบ้าอย่างนั้นแหละ”
“ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงละกัน =0=”
“นี่เธออยากโดนไล่ออกมาใช่มั้ย *0*”
“- - ไม่คิดจะขู่อย่างอื่นบ้างเลยรึไง”
“ขี้เกียจคิด แต่ถ้าเธอโดนไล่ออกจริงๆแล้วชั้นจะแกล้งใครหละ”
“- -นั่นคือเหตุผลที่ไม่ไล่ชั้นออกใช่มั้ยเนี่ย~”
“ใช่ นั่นคือสิ่งที่ทำให้เธอมีงานทำ จำไว้ด้วย”
“T^T ชีวิตชั้นมีค่าแค่นั้น โอ้วพระเจ้า นายทำให้ชั้นรู้สึกแย่มาก”
จูฮยอนพูด ทั้งที่ตอนนี้เธอเองก็ลืมไปว่าเธอกับชางมินกำลังนั่งรถไปยังฝั่งใต้ของเมือง ซึ่งรู้สึกช่วงนี้จะเริ่มออกนอกเมืองไปทุกทีๆ
“แล้วนี่เรากำลังจะไปไหน?”
“บ้านพักคนชราแถวๆนี้แหละ”
“ห๊า!นี่ชั้นฟังผิดรึเปล่า? นายจะไปบ้านพักคนชรา? ไหนลองพูดใหม่ซิ!!”
จูฮยอนทำท่าแคะขี้หูก่อนจะยื่นหูไปทางชางมิน ชายหนุ่มขยับหน้าออกห่างก่อนจะสะบัดหน้าไปทางอื่นแล้วถอนหายใจเสียงดัง
“เธอนี่ชอบทำตัวแปลกๆนะ”
“สงสัยติดมาจากนายมั้ง”
เป็นไงกันบ้างค่ะ? ตอนนี้ให้ความรู้สึกอย่างไร คิคิ ยูลมีความเป็นผู้ใหญ่มากสำหรับเรื่องนี้ แต่ว่า ยังไงซะ...เรื่องนี้เหมือนต้องการให้หลงรักมินซอเลยแฮะ >w< ไรเตอร์แอบหลงรักคู่นี้เข้าแล้วสิ!! คิคิ
ความคิดเห็น