คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : //= Castle Devil = Past 5 = เปลี่ยนร่าง=//
- - - ด้าน ยุนอา - - -
ยุนอาที่ตอนนี้กำลังเอาหมอนตีไปที่หลังของแจจุงเพื่อค้นหาคำตอบว่าทำไมไม่ยอมตอบซักที จนเหนื่อยและหมดแรง ส่วนแจจุงก็ยังนั่งนิ่งๆมองยุนอาอยู่นั่นแหละ ทำให้ยุนอาอารมณ์ฉุนเฉียว ความบ้าพลังจึงกลับมาอีกครั้ง
“นี่นายอยากโดนเก้าอี้ทุบหลังมั้ย ห๊ะ!”
ยุนอาพูดกับแจจุง ซึ่งแจจุง ก็ยักไหล่ แล้วมองยุนอาเหมือนเดิม
“งั้นได้ นายเป็นแวมไพร์ แต่นายจะตายเพราะช้ำในแน่ๆ”
ยุนอาพูด ก่อนจะยกเก้าอี้มา เก้าอี้นั้นตัวใหญ่มาก แม้จะเป็นไม้ทั้งอัน แต่ก็หนักใช่เล่น แต่มีหรอ คนที่บ้าพลังอย่างเธอจะเรียกว่าหนัก-*-
ปั๊ก!!
เสียงเก้าอี้ที่ทุบไปที่หลังของแจจุงจนหัก
“นี่นายไม่เจ็บเลยงั้นหรอ”
ยุนอาพูดพร้อมชี้หน้าแจจุง แจจุงทำหน้าธรรมดา
“นี่นาย เจ็บหน่อยเหอะ นะๆๆๆ”
ยุนอาพูด พร้อมขอร้องแจจุง -*-
“ขอให้พูดว่าเจ็บเนี่ยนะ”
แจจุงพูดเสียงเรียบ ซึ่งยุนอาดูจะดีใจไม่น้อย
“เย้ๆ นายพูดแล้ว ชั้นเก่งขนาดทำให้คนที่เป็นใบ้พูดออกมาเลยรึไงเนี่ย”
ยุนอากระโดดโลดเต้นอย่างดีใจเหมือนเด็กๆ ทำให้แจจุงแอบหัวเราะเบาๆยุนอาเลยมานั่งดูแจจุงใกล้ๆ
“นายหัวเราะก็น่ารักดีออก มัวแต่ทำหน้าเก๊กเครียดอยู่ได้”
ยุนอาพูด แจจุงจึงหันมามองยุนอา แล้วยิ้มนิดๆ
“ชั้นเปล่าเก๊กซักหน่อยยัยบ๊อง”
แจจุงผลักหัวยุนอาเบาๆแล้วหัวเราะ
“นายนี่ ก็ชั้นอายุน้อยก็ทำตัวแบบนี้ตลอดอ่ะ ไม่เห็นเป็นไรเลยหนิ หรือนายจะให้ชั้นทำตัวแบบผู้ใหญ่ งั้นสอนหน่อยสิ ว่าตั้งทำยังไง”
ยุนอาทำหน้าใสซื่อ ซึ่งแจจุงก็ยิ้ม(เจ้าเล่ห์)ออกมา
“งั้นมาเดี๋ยวชั้นสอนให้”
แจจุงพูด ก่อนจะผลักยุนอานอนราบไปบนโซฟา ดูยุนอาจะตกใจไม่น้อย จะลุกขึ้นก็ไม่ได้ เพราะแจจุงกดไหล่ไว้ข้างหนึ่ง รู้สึกเหมือนจะไม่ได้ออกแรงเลย แค่เอามือวางไว้เฉยๆ ก็เขาเป็นแวมไพร์หนิ แรงก็ต้องเยอะ ถ้าทำอะไรแรงๆไปกระดูเธอหักจะว่าไง
“นี่จะทำอะไรเนี่ย”
ยุนอาพูด แล้วพยายามผลักแจจุงที่พยายามเอาหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
“ก็จะสอนแบบที่ผู้ใหญ่เค้าทำกันไงเล่า”
แจจุงพูด ก่อนจะโน้มหน้าเข้ามา ยุนอาที่รู้สึกใจเต้นหลับตาลง แจจุงที่หน้าใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ยุนอาหน้าก็เริ่มร้อนผ่าวขึ้นเรื่อยๆ
“555+ หน้าเธอแดงเป็นตูดลิงบาบูนโดไฟลวกตลกชะมัดเลย 555+ คิดว่าชั้นจะจูบเธอรึไง ยัยเด็กแก่แดด 555+”
แจจุงที่เอาตัวออกมาแล้วหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ยุนอาที่ลืมตาขึ้นมาจึงรู้ว่าถูกหลอก ก็โกรธเอามากๆ
“นี่อีตาบ้าเอ้ยยยยยย!”
ยุนอาขว้างหมอนใส่แจจุง ซึ่งแจจุงก็หลบ ยุนอาจึงวิ่งไปตีแจจุง
ขวับ!
แจจุงหลบแล้วกอดยุนอาจากทางด้านหน้า
“นี่นาย ปล่อยเลยนะ อีตาบ้า”
ยุนอาพูด
“ไม่ปล่อย อิอิ”
แจจุงหัวเราะเบาๆ
“ตอนแรกนายแทบจะไม่พูดอะไรเลย ทีตอนนี้ทำเป็นหัวเราะ นายเป็นคนสองบุคลิกรึไงเนี่ย-*-“
ยุนอาพูด แจจุงทำหน้าคิดแล้วหันมาก่อนจะยิ้มให้
“งั้นเปลี่ยนบุคลิกเลยนะ^^”
แจจุงพูด แล้วผลักหลังยุนอาไปชิดกำแพง ก่อนจะเอามือไปกันข้างๆยุนอาเอาไว้ ยุนอาที่ไม่อยากเชื่อจึงกอดอกแล้วเผชิญหน้ากับแจจุง
“นี่นายเล่นอะไรอีกเนี่ย”
ยุนอาพูด แจจุงที่ทำหน้าเคร่งเครียดเหมือนเดิม ทำให้ยุนอาดูจะแปลกใจไม่น้อย
“นี่นาย เล่นอะไร”
ยุนอาพูด เมื่อแจจุงค่อยๆเอาหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆเหมือนเมื่อกี้ นี่จะแกล้งเธออีกงั้นหรอ
ยุนอาที่เริ่มจะรู้ว่าแจจุงจะเอาจริงจึงเอาหลังให้ติดกำแพงมากที่สุด แจจุงค่อยๆเอาหน้าเข้ามาใกล้ยุนอาเรื่อยๆ มือหนึ่งที่พิงกำแพงเอามาจับเอวของยุนอา ยุนอาที่ค่อยๆหลับตาลงเรื่อยๆ
ริมฝีปากของทั้งสองตอนนี้ประกบกัน ลิ้นซุกซนไปทั่วปากของอีกฝ่าย ยุนอาที่ยอมรับจูบเอาลิ้นมาพันกัน มือซุกซนของแจจุงล้วงเข้าไปในเสื้อของยุนอา มือของยุนอาที่ไปคล้องอยู่ข้างหลังของแจจุง ความรู้สึกประหลาดเกิดกับทั้งสอง นี่มันเกิดอะไรขึ้น
“ยุนอาๆๆๆๆ”
แทยอนที่เรียกยุนอาแล้วเปิดประตูเข้าไปเลย ก่อนจะเห็นภาพนั้น จึงหน้าแดง แล้วออกไป ก่อนจะปิดประตู ร่างทั้งสองที่ไม่รู้สึกถึงคนมาใหม่ก็ยังคงดำเนินต่อไป
มือซุกซนล้วงไปข้างหลังตรงตะขอบรา ตะขอบราถูกปลดออก มือซุกซนเปลี่ยนมาเป็นด้านหน้า มือทั้งสองข้างล้วงเข้ามาเค้นซาลาเปาเล็กๆตรงหน้า ปากที่ยังคงไม่หยุด มือของยุนอาเริ่มซุกซนขึ้น ค่อยๆปลดกระดุมทีละเม็ด แจจุงที่พึ่งนึกถึงเรื่องหนึ่งได้ผลักตัวเองออกมาจากยุนอา
“โทษที ถ้าช้าไปกว่านี้ เธอคงต้อง...”
แจจุงพูด เขากระเด็นไปไกลจนหลังติดกำแพงของอีกฝั่ง ยุนอาที่พอรู้เรื่องของแวมไพร์ ว่าไม่สามารถมีสัมพันกับมนุษย์ได้ เพราะพลังที่ต่างกันอย่างมาก อาจทำให้ฝ่ายมนุษย์ตายได้
“นายเล่นบ้าอะไรเล่า น่าอายชะมัด”
ยุนอาพูด ก่อนจะหันหลังให้แจจุงแล้วแต่งตัว แจจุงจึงหันหลังให้ยุนอาเพื่อให้ยุนอาแต่งตัวได้สะดวกขึ้น
ยุนอาถอดเสื้ออก เพื่อจะใส่ตะขอบราได้สะดวก กลิ่นอ่อนละมุนของยุนอาแผ่ไปทั่วห้อง การดมกลิ่นที่ดีอยู่แล้วของแวมไพร์ในระยะ100เมตร มันยิ่งดีขึ้นไปอีกเมื่อยู่ในห้องเล็กๆและไม่มีการระบายอย่างนี้
ยุนอาเมื่อติดตะขอบราเสร็จ ก็กำลังจะใส่เสื้อ แจจุงที่กลิ่นของมนุษย์ที่ไม่ไดกลิ่นมานาน เขี้ยวเริ่มงอกขึ้น ยิ่งกลิ่นอ่อนๆของยุนอามันทำให้แจจุงยิ่งคลั่ง
“ฮ่า...”
เสียงแสดงถึงการเปลี่ยนแปลง ฟันของแจจุงที่งอกออกมาจนถึงสุด ปีกค้างคาวที่ค่อยๆงอกออกมาเรื่อยๆ แจจุงพยายามระงับตัวเอง แต่ร่าง มันจะบินไปหายุนอา แจจุงที่พยายามเด้งตัวออกมา ยุนอาที่ไม่รู้เรื่องอะไรเพราะกำลังหันหลังแต่งตัวอยู่
++ * ++ Castle Devil ++ * ++
- - - อีกด้าน - - -
แทยอนที่เดินหน้าแดงออกมาทให้ทุกคนจับผิดแทยอน
“ในห้องนั้นมีอะไรรึปล่าวเนี่ย หน้าแดงเชียว”
ทิฟฟานี่พูด
“ป่านนี้ยัยยุนอาฟิวขาดจนนายแจจุงระบมไปแล้วมั้ง”
เจสสิก้าที่พูดแล้วนึกภาพที่ยุนอาทั้งตี ทั้งทุบ ทั้งต่อยรุ่นพี่ผู้ชายที่ลวนลามด้วยคำพูดกับยุนอา ตอนนั้นเป็นภาพที่ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังซ้อมผู้ชาย10คนอยู่ เอาจนทุกคนเข้าห้อง ICU แทบไม่ทันเลยทีเดียว
“ไม่ใช่อย่างนั้น”
แทยอนพูดพร้อมทำหน้าแดงอมยิ้ม ฮันกยองที่ตามมาดูยูริ คยูฮยอนที่ตามซอฮยอนมาได้ก็แบกซอฮยอนมีที่หน้าห้องพอดีจึงหยุด
“มีอะไรเกิดขึ้นหรอค่ะพี่แทยอน”
ซอฮยอนที่ยังโดนคยูแบก(ท่าแบกข้าวสารไว้ที่ไหล่)อยู่พูดพร้อมทำท่างง จนลืมไปเลยว่าตัวเองโดนแบกอยู่
“ชั้นจะเข้าไปดู”
ยูริพูดก่อนจะเดินไปที่หน้าประตู คิบอมกับดงแฮที่กะจะมาที่ห้องนี้อยู่แล้วจึงหยุดมองเหตุการณ์ แทยอนที่พยายามยื้อยูริเอาไว้
“มีอะไรกันรึปล่าว”
ดงแฮถาม
“ก็เมื่อกี้เห็นยุนอาอยู่กับแจจุงสองคน เอ่อ...คือ..ไม่พูดดีกว่า”
แทยอนพูดแล้วก็หน้าแดง ยูชอนที่เดินตามหาทิฟฟานี่อยู่แล้วมาเจอเข้าพอได้ยินก็นึกขึ้นได้
“เฮ้ย! แย่แล้ว”
ยูชอนพูดตะโกนจากข้างหลังทำให้ทุกคนนึกขึ้นได้ ทันใดนั้นเอง
“กรี๊ดดดด!”
ยุนอากรี๊ดแล้ววิ่งออกมา ตอนที่แต่งตัวเสร็จเธอหันไปมองแจจุง แจจุงที่บอกกับยุนอาให้ออกไปเพราะเค้าควบคุมตัวเองไม่อยู่ แจจุงบอกให้ยุนอาร้องกรี๊ดให้คนมาช่วย ยุนอาจึงร้องแล้ววิ่งออกมา
“เกิดอะไรขึ้น อย่าบอกนะว่า...”
ทิฟฟานี่วิ่งเข้ามาคว้าตัวยุนอา ก่อนจะเด้งตัวไปข้างหลัง
ครืน!!
เสียงร่างยักษ์ที่พังกำแพงออกมา ร่างของแจจุงที่กลายเป็นแวมไพร์ตัวใหญ่เขี้ยวยาว
“เฮ้ยคยู ทิฟ พาทุกคนไปก่อน แล้วเธอก็ช่วยๆพวกนั้นแบกเพื่อนเธอไปห่างๆด้วย”
คิบอมออกคำสั่ง คยูฮยอนพยักหน้าก่อนจะแบกซอฮยอนและกระโดดไปอยู่ที่ไกลจากที่นั่นแต่พอเห็นเหตุการณ์ ทิฟฟานี่กางปีกออกจับมือเจสสิก้าที่อยู่ใกล้ที่สุดก่อนจะกระโดดไปรวมกับคยูฮยอนและซอฮยอน ส่วนยูริจับมือยุนอาและแทยอนก่อนจะกระโดดไปรวมกับทุกคน
“โฮกกกก!”
เสียงดังไปทั่ว ร่างยักษ์ของแจจุงพยายามมาหายุนอา คิบอมที่แปลงร่างเป็นแวมไพร์เข้ามาหยุดยั้ง พร้อมๆกับดงแฮและฮันกยองที่แปลงร่างบ้างจะมาช่วย แต่ใครจะไปสู้แจจุงที่ถูกฝึกด้านการต่อสู้มาโดยตรง ทำให้คิบอม ดงแฮ และฮันกยองกระเด็นออกมา ยูชอนจึงแปลงร่างบ้าง แล้วปล่อยลูกไฟออกไป แต่แจจุงปัดไป ก่อนจะตรงมาหายูชอน แต่ยูชอนก็ปล่อยลูกไฟไปอีก คราวนี้โดนจังๆ ทำให้แจจุงกระเด็นไปพอสมควร
“พวกเธออยู่ตรงนี้นะ ถ้าเห็นท่าไม่ดีให้หนีไปซะ ชั้นจะไปช่วยพวกเค้า ทิฟ คุ้มครองพวกเธอด้วย”
คยูฮยอนพูด ยูริจึงขอพูดบ้าง
“ชั้นช่วยด้วยไม่ได้หรอ ชั้นก็เป็นแวร์วูฟนะ”
ยูริพูด ทิฟฟานี่จึงยื้อแขนเอาไว้
“เธอถูกเลี้ยงแบบมนุษย์ ต่อสู้กับพวกเค้าไม่ไหวหรอก แม้ว่าเธอจะเรียนต่อสู้มา แต่เธอก็ไม่เคยได้ใช้ชีวิตแบบแวร์วูฟ มันทำให้พลังของเธอสูญเสียไปมาก เธอสู้ไปเธออาจตายได้นะ”
ทิฟฟานี่พูด คยูฮยอนเห็นด้วย ก่อนจะแปลงร่างเป็นหมาป่าตัวโตไปช่วยเพื่อนๆทันที
“โฮกกกก!”
แจจุงที่เมื่อได้สติอีกครั้ง คว้าเศษหินที่ถล่มตอนเค้าพังกำแพงออกมาก่อนใหญ่ ปาไปที่พวกเธอยืนอยู่
ตุ้บ!
เศษหินกระทบกับอะไรบางอย่าง
เศษหินกระทบเข้ากับปีกของทิฟฟานี่ที่กางใหญ่คลุมทุกคนเอาไว้แต่แรงกระแทบไม่ใช่น้อยๆ ทิฟฟานี่เอาปีกหุบลง เลือดตรงปากไหลออกมาเรื่อยๆ
“ทิฟฟานี่!”
ทุกคนวิ่งเข้าไปประคองทิฟฟานี่ ยูชอนที่เมื่อได้ยินชื่อทิฟฟานี่จึงหันมาดู พอเห็นสภาพทิฟฟานี่ จึงกลายเป็นร่างคนแล้วกางปีกธรรมดามาพาทิฟฟานี่ไป รักษาตัว
“โฮกกก”
แจจุงในร่างแวมไพร์ยักษ์ยังไม่หายซ่า คยูฮยอนที่กระโจนเข้าไปโดนแจจุงกัดที่ต้นคอ
“อ้ากกก”
เสียงของคยูฮยอนดังขึ้น 3ร่างแวมไพร์ที่นอนแน่นิ่งเพราะถูกกระเด็นออกมา แม้จะรู้สึกตัวแต่ก็เจ็บปวดไม่สามารถขยับตัวได้เลย
“โฮกกก!”
ยุริแปลงร่างเป็นแวร์วูฟ กระโจนเข้าไปกัดแจจุงจากทางด้านหลัง แจจุงจึงปล่อยคยูฮยอนออกมา แล้วเอาตัวเองไปชนกำแพง แต่ร่างที่โดนคือยูริ แต่ยูริก็ไม่ยอมปล่อยซักที
ฉึก!
ร่างของแจจุงไปชนกับไม่ที่หักปลายแหลม ยูริที่โดนเสียบเข้าเต็มๆ จึงปล่อยแจจุง ร่างๆกายค่อยๆเปลี่ยนเป็นมนุษย์
“ยูริ!!”
เสียงเรียกของเพื่อนสาวและฮันกยองดังขึ้น ฮันกยองจึงกระโจนเข้าใส่แจจุงด้วยร่างแวมไพร์ แจจุงที่เสียเลือดไปเยอะใกล้หมดแรง ฮันกยองกระโจนเข้าใส่ แล้วจับแจจุงเหวี่ยงไปโดนกำแพง
ปัง!!
เสียงร่างแวมไพร์ของแจจุงชนกับกำแพง ร่างนั้นค่อยๆเปลี่ยนเป็นมนุษย์ ฮันกยองจึงเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์แล้วไปรับยูริไปปฐมพยาบาล ดงแฮกับคิบอมจึงเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์เหมือนเดิม แต่ร่างกายก็ยังคงขยับไม่ได้อยู่ดี แทยอนกับเจสสิก้าจึงเดินเข้าไปประคองเพื่อนปฐมพยายาม ซอฮยอนไปดูคยูฮยอนที่ค่อยๆเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์ ก่อนตามไป ยุนอาที่เข้าไปดูแจจุง
“ยุนอา ขอโทษนะ”
แจจุงพูดเบาๆเพราะแทบไม่มีแรงเหลือแล้ว ยุนอาร้องไห้นิดหน่อยก่อนจะเช็ดน้ำตา
“ไม่เป็นไรหรอกน่าอีตาบ้า มา ไปห้องพยาบาลกัน”
ยุนอาพูด ก่อนจะพยุงแจจุงไปห้องพยาบาลตามเพื่อนๆไป
เย้ๆ ในที่สุด ก็จบตอนซักที มีคนคอมเม้นท์ว่า ขอตอนนี้ยาวๆหน่อยด้วยหละ เป็นไงหละค่ะยาวมั้ยเอ่ย อิอิ^^ ยังไงก็ช่วยคอมเม้นท์และโหวตเป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะ^^
ความคิดเห็น