คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CH1 ชัดเจน
CH1 – ชัดเจน
... “ท่านสูงเกินกว่าที่ข้าจะเอื้อมถึง ได้โปรด...อย่ามาพบข้าอีก”
“งั้นข้าจะทิ้งทุกอย่างมาเพื่อเจ้าเอง”...
ในตอนนี้ดูเหมือนว่าโรงเรียนหญิงล้วนจะกลายเป็นสีชมพูที่แสนจะสดใสและดูน่ากลัวในเวลาเดียวกัน - - ยูริที่ยืนอยู่ด้านหน้ามองป้ายโรงเรียนด้วยสายตาหมั่นไส้
“ไม่ธรรมดาเลยแฮะครูเนี่ย”
ยูริพูดพร้อมเบ้ปากอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะหันมาทางแทยอนที่เดินหลับแหล่ไม่หลับแหล่มากับเธอ ไหนบอกว่าไหวไง - -
“รู้สึกวันนี้คงไม่มีเรียนแล้วหละแทยอน กลับบ้านมั้ย เดี๋ยวพี่บอกครูให้เอง”
“Zz ....”
แทยอนยังคงหลับไม่รู้เรื่องราวทั้งๆที่ยังคงยืนอยู่ - - รู้สึกมันจะกลายเป็นความสามารถพิเศษไปเสียแล้วสิ ยูริทำปากไปมาอย่างเบื่อหน่ายกับน้องสาวที่ทำตัวแข็งแกร่งของเธอ จู่ๆร่างของแทยอนกำลังจะล้มลง
“โอ๊ะ!”
ยูริร้อง เธอเข้าถึงตัวของแทยอนช้าไป แต่ดีที่มีร่างหนึ่งเข้ามารับแทยอนทัน
“ขอบใจนะคิบอม นายช่วยแทยอนไว้อีกแล้ว”
“ทีหลังน่าจะแบกแปลมานะครับพี่ยูล เห็นสภาพแบบนี้แล้วไม่ไหวเลย”
คิบอมพูดในประโยคยาวๆที่เห็นได้ยาก แต่ก็นะ ยูริกับแทยอนรู้จักคิบอมมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย เป็นเพื่อนบ้านกันมาก็ตั้งแต่เกิด
“อ้าว แล้วทิฟฟานี่หละ? ไม่มาด้วยหรอ?”
ยูริถามไปถึงลูกพี่ลูกน้องที่พึ่งย้ายมาอยู่บ้านเดียวกับคิบอมได้ไม่นาน ชายหนุ่มส่ายหน้าเชิงเป็นคำตอบตาลุคปกติของเขา คิบอมช้อนตัวแทยอนขึ้นอุ้ม
“แล้ววันนี้ทิฟเค้าจะไม่เรียนหรอ?”
“เห็นเค้าต่อกระดาษบอกว่า ‘วันนี้มีงานโรงเรียน ขี้เกียจมา’ ประมาณนั้นแหละ”
คิบอมบอกยูริในขณะที่กำลังเดินเข้าเขตโรงเรียนหญิงล้วน ยูริที่ตั้งสติก่อนจะเรียกคิบอมเอาไว้ ชายหนุ่มหันมาพร้อมด้วยใบหน้าที่แสดงถึงความสงสัยที่จู่ๆยูริก็เรียกเขา
“โรงเรียนหญิงล้วนของพี่เค้าไม่ให้ผู้ชายเข้าโดยไม่ได้รับอนุญาตนะ”
“ผมรู้ แต่ผมก็เห็นพี่แจจุงกับพี่ยูชอนเข้าไปเด็ดสาวทิ้งๆขว้างๆอยู่ทุกวัน”
“เอ่อ...สองรายนั้นมันขาประจำหน่า ยังไงเสียนายก็คงไม่ได้อยากเข้าไปสร้างความวุ่นวายในโรงเรียนหรอกนะ”
ยูริพูด เพราะอย่างที่รู้ๆกัน โรงเรียนหญิงล้วนกับชายล้วนมักเป็นที่หมายตากันของแต่ละฝ่าย ยิ่งคิบอมเป็นหนึ่งในหนุ่มฮอตเสียด้วยสิ...ถึงแม้จะน้อยกว่าแจจุงกับยูชอนที่เข้าออกประจำก็เถอะ
“วันนี้มีงานโรงเรียนของทั้งสองโรงเรียน ถ้าไม่วุ่นวายก็คงไม่ใช่งานโรงเรียนแล้วหละพี่ยูล”
“เอ่อนั่นสิ -0- งั้นก็ช่วยอุ้มยัยแทไปห้องเรียนของมันหน่อยนะ”
“เจสสิก้ากับยุนอาอยู่มั้ย?”
คิบอมเอ่ยถามตามประสา เพราะสองสาวนี่ทะเลาะกันทีไรมักเอาเขาเข้าไปเกี่ยวด้วย แล้วก็จะลามมาล้อเขากับแทยอนว่าเป็นแฟนกันเสมอ - - ส่วนกับจูฮยอนนี่ก็เป็นแล้วแต่อารมณ์และนิยายที่กำลังอ่านในช่วงนั้น -0-
“น่าจะชินซักทีนะคิบอม”
“มันชินจนจะชาไปแล้วหละครับพี่ยูล”
“ว่าแต่นายไม่หนักหรอคิบอม ยัยแทน้ำหนักไม่ใช่เบาๆเลยนะ”
“ก็กำลังจะขอรีบพาไปอยู่ แขนจะหักแล้ว”
คิบอมพูดก่อนจะรีบวิ่งไป ยูริหัวเราะกับท่าทีของคิบอมเวลาวิ่ง หน้านิ่งๆ ผมที่สะบัดตั้งขึ้น กับเวลาวิ่งที่เหมือนกำลังอุ้มถุงกระสอบทรายอยู่อย่างไงอย่างงั้น - -
“มาเช้าจังเลยนะรุ่นพี่คิม”
เสียงที่ดูออกแนวเครียดๆนั่น หากแต่เป็นน้ำเสียงที่ดูคุ้นเคย ยูริหันไปก่อนจะพบกับจูฮยอนที่ยืนเท้าสะเอวมองอย่างหาเรื่อง เธอมาพร้อมๆกับฮันกยอง พี่ชายที่ดูออกจะแต๋วๆเล็กๆ ก็เขาชอบพกทั้งผ้าเช็ดหน้าสีชมพูบ้างหละ ม่วงบ้างหละ แดงบ้างหละ ชอบพกหวีกับแป้งบ้างหละ ชอบทาลิปบ้างหละ สำอางเสียจริง ต่างกับจูฮยอนที่แป้งก็ไม่ทา ปากก็ไม่ทา - -
“นี่ฮัน นายเอาผ้าเช็ดหน้านายเก็บให้มิดๆหน่อยดิ มันโผล่ปลายออกมาหนะ”
ยูริบอกก่อนจะชี้ไปยังกระเป๋าเสื้อของชายหนุ่มที่มีชายผ้าเช็ดหน้าสีม่วงโผล่ออกมาเป็นมุมๆหนึ่งของผ้าเช็ดหน้านั่น ฮันกยองมองตามนิ้วของยูริ
“เปล่า ชั้นตั้งใจหนะ มันดูเป็นผู้ชายที่สุภาพดี”
กลัวเช็ดเลือดกำเดาเวลาเห็นหน้าท้องผู้ชายไม่ทันรึไง - - สีก็ตุ๊ดซะ ... ยูริคิดในใจก่อนจะมองไปทางจูฮยอนที่วันนี้ดูแปลกๆ ดูก้าวร้าวขึ้นเหมือนพึ่งแค้นอะไรมาอย่างนั้น พร้อมทั้งรอบปากกาเมจิกที่เขียนที่แขนและมือนั่นเหมือนยันต์อะไรซักอย่าง ยูริเห็นท่าไม่ดีเลยดึงฮันกยองมากระซิบกระซาบ
“เฮ้ยฮัน ก่อนออกจากบ้านจูฮยอนอ่านนิยายอะไรมา”
“อ๋อ เรื่อง ‘แค้นฝังหุ่น’ หนะ เป็นเรื่องที่ว่านางเอกไม่สมหวังในความรัก เลยเสกคาถาอาคมใส่ตัวร้ายกับพระเอกหนะ ยังอ่านไม่จบเลยนะ เห็นว่าอ่านไปถึงช่วงที่นางเอกสักยันต์อาคมแล้วก็ร่ายคาถาเอง ทำนองนั้นแหละ”
ยูริฟังที่ฮันกยองอธิบายก่อนจะหันไปทางจูฮยอนที่กำลังเอาตำราอะไรซักอย่างขึ้นมา พระเจ้าช่วย!นั่นมันตำราเล่นของหนิ
“คนอย่างน้องสาวชั้นทำได้ทุกอย่างถ้ามันอยากทำจริงๆ ชิ ไม่เข้าใจพวกผู้หญิงเอาซะเลยนะ”
แหม ก็ไม่ใช่ผู้ชายที่นายจะได้เข้าใจทุกอย่างนี่~ ... ยูริคิดในใจก่อนจะถอนหายใจ
“นี่รุ่นพี่คิม! ขึ้นชั้นเรียนกันเถอะ ชั้นเบื่อพวกนักเรียนชายที่กำลังมองเต็มทน”
จูฮยอนพูดก่อนจะจูง(กึ่งลาก)ยูริไป ... อย่าว่าแต่นักเรียนชายเลย ถ้าชั้นไม่รู้จักเธอก็คงจะมองเหมือนกัน - -“ ...
ในที่สุดทั้งสองก็มาถึงยังชั้นเรียนของจูฮยอนก่อนเป็นอันดับแรก ประตูบานเลื่อนถูกเปิดโดยจูฮยอนที่ยังคงอินอยู่กับนิยายแค้นฝังหุ่นเมื่อเช้านี้อยู่
“อ้าวคิบอม นายยังไม่ลงไปอีกหรอ?”
ยูริที่เดินเข้ามาหาเมื่อเห็นคิบอมยังคงนั่งอยู่ที่โต๊ะข้างๆแทยอนซึ่งเป็นโต๊ะของจูฮยอน หญิงสาวร่างบางที่วันนี้เพี้ยนๆ เดินเข้ามาวางกระเป๋าห้อยไว้ข้างๆโต๊ะก่อนจะเดินเข้ามาจับหน้าผากแทยอนที่นอนหันหน้าตะแคงข้างตามที่คิบอมจัดเอาไว้อยู่ ส่วนคิบอมยังคงนิ่งจ้องร่างที่นอนอยู่ไม่ไปไหน ในขณะที่เพื่อนๆในห้องยังไม่มาเลยซักคน
“ตัวอุ่นๆนะ”
เสียงที่อ่อนลงเพราะความเป็นห่วงเพื่อนของจูฮยอน ทำให้หญิงสาวเริ่มกลับเข้าสู่โหมดปกติตามที่เคยเป็น(ช่วงที่ไม่ได้ติดนิยาย) ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าของตนไปชุบน้ำที่อ้างล้างมือในห้อง บิดจนหมาดแล้วนำมันมาไว้ที่หน้าผากของเพื่อนตัวเล็ก
“ว่าแต่คิมคิ นายไม่ยอมลงไปซักทีหละ”
จูฮยอนหันมาถามอย่างคุ้นเคย ก็ใช่ว่าโรงเรียนชายล้วนกับโรงเรียนหญิงล้วนจะไกลกันหนิ แค่ตรงข้ามกัน งานโรงเรียนที่จัดร่วมกันก็จัดกันแทบทุกสัปดาห์เลยด้วยซ้ำ อีกอย่างเพราะยูริเป็นห่วงแทยอนมากตั้งแต่ฝันแปลกๆมา ก็มักให้พวก เจสสิก้า ยุนอา จูฮยอน ไปทำรายงานต่างๆที่บ้านของตนแทนที่จะไปที่ไหน ก็เลยเจอกับคิบอมเรียกได้ว่า บ่อย - - และอีกข้อที่จะลืมไม่ได้ คิบอมมักชอบเรียกเธอว่า “ยัยตัวซวย” มาตั้งแต่ยังเล็กเวลาที่พ่อแม่พามาเจอกัน ข้อนี้ลืมไม่ได้จริงๆแฮะ
“ก็อยากลงนะ แต่อย่างที่เธอจับเมื่อกี้นั่นแหละ ยัยนี่ตัวอุ่นๆ ชั้นรอเผื่อยัยนี่ตื่น ถ้าไม่ไหวจริงๆจะได้พาไปห้องพยาบาล”
คิบอมตอบก่อนจะเดินไปกระชับเสื้อโค้ชที่หลุดลงจากไหล่ของร่างบางที่กำลังนอนหลับ ให้มาไว้ที่เดิม
“นายไปเอาเสื้อโค้ชมาจากไหนคิบอม”
“วันนี้พกมาเผื่อหนาวหนะพี่ยูล เห็นยัยนี่ตัวอุ่นๆก็เลยให้ใส่ แต่ดิ้นชะมัดเลยเอาไว้แค่คลุมหนะ”
“แล้วนี่ไม่คิดจะไปเข้าโรงเรียนนายเลยรึไง?”
“วันนี้ครูโรงเรียนผมตั้งใจมาให้ครูโรงเรียนนี้อ่อนเต็มที่ ไม่ต้องกลัว ไม่เรียนแน่นอน”
“-0- ถ้าพี่มีลูกศิษย์อย่างนาย แล้วมาได้ยินประโยคนี้คงช้ำใจมาก”
“ก็มันเป็นเรื่องจริงหนิ”
คิบอมพูดก่อนจะหันมาทางแทยอนต่อ จู่ๆก็มีเสียงเอะอะดังออกมาจากข้างนอก ประตูเลื่อนถูกเปิดอีกครั้ง
“อ้าวว่าไงพี่ยูล คิบอม วันนี้ไหงถึงมาที่นี่ได้หละ?”
เจสสิก้าทักทายด้วยน้ำเสียงสดใส ในขณะที่ยุนอาพยายามปัดแจจุงที่ตามประจบประจอเธอสารพัดอย่าง ทั้งๆที่ทำมานานแต่ยุนอาเป็นคนแรกที่แจจุงใช้เวลาจับนานที่สุดกว่าจะเข้าถึงตัวได้ขนาดนี้
“มาม่อสาวเหมือนกันหรอไอ้น้อง”
แจจุงพูดอย่างอารมณ์ดี ในขณะที่คิบอมถอนหายใจก่อนจะมองอย่างหาเรื่อง
“อย่าเอาผมไปรวมกับรุ่นพี่สิครับ”
“-3- รู้สึกชินแฮะ ประโยคแบบนี้ของนายเนี่ย”
“อย่างนี้เค้าเรียกกันว่าหน้าด้านนะ ^^”
“ยุนอาใจร้ายว่าเค้าได้ลงคอ T^T”
“คำพูดมันออกแล้วออกเลย ลงคอชั้นไม่ได้หรอกนะ ไอ้ตูดเบะตกท่อข้างทาง”
ยุนอาพูดอย่างไม่สะทกสะท้านก่อนจะเดินไปนั่งที่ข้างหลังแทยอน ซึ่งเป็นที่นั่งของตนเอง เจสสิก้าที่มองพี่ชายของตนเองเดินเข้าไปง้อยุนอาราวกับเป็นแฟนกันทั้งๆที่เพื่อนสาวของเธอไม่เล่นด้วย...แต่เอ๊ะ!มันก็ไม่เชิง มาถึงขั้นนี้ได้ ถือว่ายุนอาใจอ่อนกับแจจุงมามากเหมือนกันแฮะ
“พี่ยูลไม่ไปเรียนหรอ?”
“วันนี้มีงานโรงเรียน ครูเราไม่สอนกันหรอก”
“นั่นสิ แล้วนี่เมื่อคืนยัยแทนอนไม่หลับหรอ?”
“เปล่า นอนหลับตอน4ทุ่มตื่นมาตอนตี2หนะ”
ยูริตอบเจสสิก้า หญิงสาวพยักหน้าก่อนจะหันมามองคิบอม
“วันนี้นายต้องยุ่งแบกแฟนของตัวเองมาอีกแล้วสินะ”
“จะให้บอกกี่ครั้งว่าชั้นกับกระสอบทรายตัวหนักๆอย่างนี้ไม่ได้เป็นแฟนกัน”
คิบอมตอบ แจจุงหันมามองอย่างรวดเร็วก่อนจะเดินเข้ามาจ้องหน้าคิบอม ในขณะที่โดนสายตาเย็นชาของคิบอมเข้าใส่ แต่เขาก็หาได้สะทกสะท้านมันไม่
“นายพูดประโยคยาวๆ 0.0 โอ้ว แปลกมากแฮะ”
“ชั้นก็เห็นเป็นอย่างนี้ตลอดนั่นแหละ พี่เอาแต่จีบสาวไปวันๆ เดทไปวันๆ พี่ติดตามเรื่องพวกนี้ไม่ทันก็ไม่แปลก”
“น้องสิก้าว่าพี่ T^T ใจร้ายจังเลย”
“-0- ชั้นพูดเรื่องจริงต่างหาก เลิกทำหน้าตาแบบนั้นเถอะ บอกตรงๆนะค่ะพี่ อุบาทม๊ากกก!!!(วิบัติเพื่ออัตถรสในการอ่าน)”
และแล้วแจจุงก็ต้องเดินหน้าหงอยไปหายุนอาที่เดิม เพราะโดนคำด่าของน้องสาวสายเลือดเดียวกันที่ไม่เคยเข้าข้างกันเลยแม้แต่น้อยไม่ไหว - -
“ตัวตลกของน้องๆเลยสิงานนี้”
เสียงนิ่งๆของยูชอนที่เดินเข้ามาพร้อมกับสาวๆทั้งสองคนที่เข้ามาโอบเข้ายังข้างกาย แต่ละคนเรียกได้ว่า สุโค่ย!!
“โฉบเฉี่ยวมาแต่ไกลเชียวนะปาร์คยูชอน”
“เรียกซะสนิทเชียวนะคิมยูริ”
ยูชอนตอบเสียงนิ่งๆตามสไตล์ของเขาอย่างไม่ต้องสงสัย ยูริถอนหายใจก่อนที่จู่ๆแทยอนจะตื่นขึ้นมาแบบลุกพรวดพราด เหงื่อโชกกายนั่นทำให้ทุกคนต่างสงสัย
“พี่ยูล...แทฝันอีกแล้ว...คราวนี้มันชัดมากเลย...”
แทยอนพูดเสียงหวาดๆ ยูริเข้ามากอดน้องก่อนจะลูบหัว แทยอนกอดยูริที่ตอนนี้เธออยู่ที่ความสูงเพียงแค่เอวของคนตรงหน้าเพราะเธอนั่งอยู่ หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองพี่สาว
“มันเป็นฝันร้าย...”
ในตอนนี้ที่แทยอนกำลังพูด ทุกคนต่างเข้ามาฟังรวมถึงยูชอน แต่ตอนนี้สองสาวของเขาออกไปจากห้องแล้ว
“ฝันว่าอะไรแท ใจเย็นๆ ค่อยๆเล่า”
ยุนอาลูบหลังเพื่อนเบาๆเป็นการผ่อนคลาย แทยอนถอนหายใจช้าๆ ก่อนจะมองไปรอบๆกาย
“แทเห็นทุกคน...ในที่นี่รวมถึงคนอื่นๆ...ไม่รู้ว่ามีมากกว่านั้นมั้ย...พวกเราเกี่ยวข้องกันในเวลาก่อนหน้านี้มานานแสนนาน...และสิ่งที่จะทำให้เรารู้มากขึ้นคือหนังสือโบราณที่วันเสาร์นี้เราจะได้ไปอ่านกัน...”
แทยอนหันมาทางเจสสิก้ากับแจจุง ทุกคนหันมาตาม เจสสิก้ายักไหล่
“งั้นไปวันนี้เลยดีมั้ยหละ? จะได้เคลียร์ๆกันไปกับไอ้ฝันประหลาดนั่น”
“ใช่ๆ ที่นั่นสาวๆสวยๆที่เป็นบรรณาลักษณ์เยอะเชียว ><”
แจจุงพูดขึ้นมาขัดบรรยากาศตึงเครียดพร้อมท่าทางแอ๊บแบ้วของเขา นั่นทำให้ทุกคนหันมามองด้วยสีหน้าเอือมๆ ในขณะที่คิบอมกับยูชอนที่ยังคงทำหน้านิ่งเหมือนนัดกันมา ก่อนที่จู่ๆจะมีคนเปิดประตูเข้ามาขัดจังหวะอีกครั้ง นั่นเป็นเหตุให้ทุกคนหันไปมอง
“ไหนบอกไม่มา”
คิบอมพูด ทิฟฟานี่มองเขาซักนิดก่อนจะหันไปทางแทยอน แล้วหยิบสมุดเล่มใหญ่ออกมา ขีดๆเขียนๆบางอย่างแล้วจึงให้แทยอนดู
“ ‘วันนี้ฝันแปลกๆใช่ม่ะ? ชั้นคิดว่าชั้นฝันเรื่องเดียวกับเธอนะ’”
แทยอนอ่านก่อนจะหันมามองหน้ายูริ ยูริมองก่อนจะยิ้มให้น้องแล้วหันไปมองที่ทิฟฟานี่อีกครั้ง
“งั้นวันนี้ก็ไปกันเลยดีกว่า ทิฟฟานี่เองก็ไปด้วยกันนะ^^”
เจสสิก้าพูดก่อนจะเดินนำ ทิฟฟานี่รีบเดินตามเป็นคนแรก ก่อนที่ยูชอนจะเดินตามอีก ยุนอาหันมากระซิบกับจูฮยอนทันที
“สองคนนั้นเค้าไปสนิทกันตอนไหน?”
“แค่เดินตามเอง แกคิดมากหน่าไอ้อิม”
“น้องจูฮยอนครับ น้องยุนอาของพี่ อย่าถือไปควงสิ! +-+”
แจจุงรีบเดินเข้ามาคั่นกลางระหว่างสองคนก่อนจะรีบควงยุนอาไปทันที จูฮยอนมองอย่างงงๆ ... ดูๆไปเหมือนเพศของแจจุงกับยุนอาแอบสลับกันแฮะ -..-
ความคิดเห็น