คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : พี่โน่ และ น้องริท
“ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่การประกาศผลรางวัล The Star Award 2010 บลา ๆ ~” พิธีกรกล่าวเปิดงานไปเรื่อย ๆ แต่การประกาศผลครั้งนี้ นักแสดงชายคนที่น่าจับตามองมากที่สุดในตอนนี้คงเป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก...
“คนที่มีสิทธิ์เข้าชิงในสาขา ดาราชายยอดเยี่ยมแห่งปี ได้แก่ คุณ ภาคิน คำวิลัยศักดิ์ จากละครเรื่อง ข้ามเวลา ตามหารัก ครับ...”
เสียงปรบมือดังสนั่นฮอล ภาคิน ได้ลุกขึ้นยืน แสดงตัวและโค้งคำนับ เสียงปรบมือจากทุกคน
“และนับต่อจากนี้ไป จะเป็นการประกาศผลรางวัล นักแสดงชายยอดเยี่ยม ได้แก่...” เสียงซาวด์ เอ็ฟเฟ็คต่างๆ เพิ่มบรรยากาศอันน่าตื่นเต้นได้เป็นอย่างดี ทั่วทั้งฮอลเงียบสนิท เพื่อรอฟังผลที่จะประกาศต่อไปนี้
“คือ..คุณ ภาคิน คำวิลัยศักดิ์ จากละครเรื่อง ข้ามเวลา ตามหารัก ครับ “ เสียงเฮ ดังกระหึมไปทั่วทั้งฮอล พร้อมกับเสียงปรบมือจากทุกๆ คน
ภาคิน เดินขึ้นบนเวทีเพื่อรับรางวัลอันทรงเกียรติ ของวงการบันเทิง และเดินไปที่ไมค์ เพื่อกล่าวคำขอบคุณ
“ผมขอบคุณสำกรับทุกแรงใจที่ส่งให้ผมนะครับ รางวัลนี้ เป็นรางวัลที่ผมหวังมาตลอด 8 ปี ที่ผ่านมา และวันนี้ การรอคอยของผม ได้สิ้นสุดลงแล้ว ขอขอบคุณครับ” เสียงปรบมือแสดงความยินดีดังกระหึมอีกครั้ง ทุกคนต่างแสดงความยินดีต่อเขา เว้นแต่... นักข่าวอยู่คนหนึ่ง ‘ แกดังได้ แกก็ดับได้ ฉันนี่แหละ จะเป็นคนดึกแกลงมาจากฟ้าเอง! ‘ ความคิดที่ดังขึ้นในจิตใจ ทำให้เขาไม่สามารถทำตัวแสดงความยินดีต่อคนที่ได้รับรางวัล ได้
...หลังจบการประกาศรางวัล..
“คุณ โตโน่ คบอยู่กับ คุณ วิว หรือปล่าวคะ”
“แล้วข่าวที่ว่ากิ๊กกันนอกจอ จริงหรือปล่าวคะ”
“แล้วเป็นอะไรมากกว่าเพื่อนร่วมงานหรือปล่าวคะ”
“คิดจะสานต่อความสัมพันธ์มั้ยคะ”
คำถามต่างๆ นานา ถูกยิงสู่ภาคิน และ วรรณรส ที่ยื่นอยู่ข้าง ๆ ‘ ทำไม่สนใจแต่เรื่องพวกนี้นะ นักข่าวเนี้ย ‘ ภาคินทำได้แต่บ่นในใจ ไม่สามารถพูดออกมาได้ เพราะเขาในตอนี้ อยุ่ในถานะ ซุปเปอร์สตาร์ แถวหน้า ต้องรักษาภาพพจน์
“เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องของอนาคตนะคะ คงยังตอบตอนนี้ไม่ได้หรอกค่ะ” วรรณรส ดาราหญิงหน้าใหม่ที่มีผลงานคู่กับภาคิน จนมีกระแสข่าวว่าทั้งสองกิ๊กกันนอกจอ ได้ตอบคำถามจกนักข่าวแทน
“ตอบได้สิครับ เราเป็นแค่เพื่อนร่วมงาน และ จะไม่มีวันเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้ครับ” ภาคินตอบคำถามนักข่าวโดยไม่สนใจบุคคลที่ยืนอยู่ข้างๆ ที่ตอนนี้โกรธเป็นอย่างมากที่เขาหักหน้าเธอต่อหน้านักข่าว
“แล้วสเป็ค โตโน่ เป็นอย่าไงคะ” นักข่าวคนหนึ่งถามขึ้น
“ผมไม่มีสเป็คหรอกครับ ผมรู้แต่ว่า ถ้าผมรักใครไปแล้ว ผมไม่มีวันที่จะเลิกรักเขาแน่นอนครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ” ขณะที่จะก้าวเท้าออกจากฝูงนักข่าว พลันสายตาจับจ้องไปยัง คนๆหนึ่ง ที่ไม่ได้เจอกันมานานกว่า 8 ปี และไม่ว่านานเท่าไหร่ก็ไม่อาจจะลืมได้..
“ยินดีด้วยนะครับ พี่โตโน่ ^^” เขาคนนั้นเดินมาที่โตโน่แล้ว กล่าวแสดงความยินดี ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“หึ คงจะจำสัญญาที่ให้ไว้กับตัวประกอบกระจอก ๆ ได้สินะ” ภาพเวลาเก่า ๆ ย้อนเข้ามาในสมอง
“เมื่อไหร่พี่โตโน่จะเลิกเป็นสตั้นสักทีละ เจ็บตัวบ่อยจะตาย” ริทบ่นขณะทำแผลที่เกิดจากการถ่ายละครของพี่โตโน่
“น้องริทไม่รู้หรอ นักแสดงดังๆก็เริ่มต้นจากการเป็นตัวประกอบเนี้ยแหละ ^^” โตโน่ตอบด้วยความภูมใจในความฝันที่จะเป็นนักแสดงระดับซุปเปอร์สตาร์ให้ได้
“ จ้า~ พ่อซุปเปอร์สตาร์สุดหล่อ~” ริทหยิกแก้มสายไปมาด้วยความหมั่นเขี้ยว
“ถ้าพี่โน่เป็นซุปเปอร์สตาร์ขึ้นมา น้องริทจะว่ายังไง หืม?” โตโน่หยิกแก้มคืนบ้าง ทั้งสองหยอกล้อกันอย่างมีความสุข
“ริทก็ไม่ว่ายังไง ก็จะแสดงความยินดีกับพี่โน่~” ริทลากเสียงยาววว
“แล้วถ้าวันนั้น น้องริทไม่ได้อยู่กับพี่โน่ล่ะ” สีหน้าของโต่โน่สลดลงทันตาเห็น
“ทำไมพูดอย่างงั้นละคร๊าบ ริทไม่เคยแม้แต่จะคิดไปจากพี่โน่เลยนะ” โตโน่ยังคงยืนนิ่ง
“ถึงต้องไปจริงๆ ริทก็จะกลับมาแสดงความยินดีกับพี่โน่นะถึงจะต้องไปจริงๆ ริทก็จะกลับมา ริทสัญญา ^^” โตโน่ได้แต่ยืนนิ่ง จนทำให้คนตัวเล็กไม่รู้จะทำยังไง
“ยังไงริทก็รักพี่โตโน่ ได้ยินไหมคร๊าบบ” ริทแขย่งตัวเพื่อที่จะ ตะโกนข้างๆหูของโตโน่ เวลาเดียวกับที่โตโน่หันกลับมา ริมฝีปากสัมผัสกันอย่างไม่ตั้งใจ สายตาผสานกันอย่างลึกซึ้ง โตโน่ประคองใบหน้าของริท แล้วบรรจงมอบจูบที่อ่อนโยนแก่ริท สัมผัสอุ่นๆ จากปลายลิ้นของโตโน่ สอดแทรกเข้าไปในโพรงปากของริทเพื่อชิมความหวานที่ซ่อนอยู่ภายใน
โตโน่ถอนริมฝีปากจากริท แล้วเอ่ยบอก “จูบนี้ เป็นจูบแทนคำสัญญานะ”
“>///< จริงๆเล๊ย พี่โน่เนี้ย ”เสียงหัวเราะดังขึ้นประสานกันพร้อมกับรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของทั้งสองอย่างมีความสุข
“พี่โตโน่ .. ” น้ำใสๆเอ่อล้นออกมาจากดวงตาคูสวยของริท โตโน่มองภาพตรงหน้าด้วยความเจ็บปวด เขากลั้นใจเดินผ่านจากริทไป แต่มือของริทจับมือของโตโน่ไว้ โดยที่ทั้งสองหันหลังหากัน
โตโน่พยายามเดินออกไปแต่ถูกรั้งไว้ด้วยมือน้อยๆของริท น้ำใสไหลหยดลงบนหน้าของริทอย่างไม่ขาดสาย สายตาที่เจ็บปวดของโตโน่ ที่มองมา ทำให้ริทเจ็บปวดยิ่งกว่า จนไม่อาจกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไป
โตโน่หันกลับมามอง(อดีต)คนรัก ที่กำลังร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด พลันร่างบางล้มลงอย่างหมดสติ โตโน่จึงช้อนตัวแล้วอุ้มออกไป ท่ามกลางเสียงฮือฮาของนักข่าว และเสียงรัวชัตเตอร์อย่างไม่ยั้งของนักข่าว
โตโน่อุ้มริทออกมาด้วยสีหน้าที่เป็นห่วง “ อย่าเป็อะไรนะน้องริท” โตโน่บอกกับร่างที่หมดสติของริท แล้วพาขึ้นรถที่ผู้จัดการขับมารับที่หน้างาน
โตโน่จ้องมองใบหน้าที่โหยหามาเป็นเวลา 8 ปี ใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของริท ทำให้เขาสงสัยว่า ‘ น้องริททิ้งพี่โน่ไปทำไม?’ นั่นคือคำถามที่ค้างคาใจมาตลอด 8 ปี นับตั้งแต่นี้ เขาจะหาคำตอบจากคนในอ้อมกอดคนนี้ให้จงได้!...
ถ้าคอมเม้น ไม่พุ่ง ไม่แต่งแล้วด้วย >*<
เพราะโปรเจ็ก มี ประมาน 3-4 เรื่อง
ทั้งเรื่องแต่งเอง และไปร่วมกับเพื่อน
ถ้าเรื่องไหนคนน้อยก็ไม่แต่ง หุหุ ^^
ความคิดเห็น