[SF] Test - #YugMark #YuMark

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

#SFbyminemark

thanks for theme: B E R L I N ❀

B E R L I N ?

เนื้อเรื่อง

Title: Test #YugMark

พรึ่บ

พรึ่บ

พรึ่บ

ปึก

ว้อยยยยยยยย เมื่อไหร่ตะเสร็จว่ะเนี่ย มือจะหลุดแล้ว ชีวิตคนหล่อทำไมต้องมาทรมานเพราะตกวิชาคณิตแบบนี้ ผมนี่ติดแท็ก #ร้องเหี้ยหนักมาก เลย เสียงในตอนแรกคือเสียงผมตบตีกับหนังสือนั่นเอง อย่างที่บอกคือผมตกวิชาคณิตไง อาจารย์เลยให้แก้โดยการลอกข้อสอบทั้ง 100 ข้อ ย้ำ 100 ข้อ!! พร้อมวิธีทำด้วย! แล้วคณิตอะครับ วิธีทำนี่ยาวเป็นคัมภีร์ไบเบิลอ่ะ มันก็ผิดที่ผมเองอีกแหละที่ดองมันไว้จนเกือบจะปิดเทอมแล้วแบบนี้ ทั้งที่อาจารย์ก็สั่งนานแล้ว แล้วพรุ่งนี้ผมต้องส่งงาน แล้วก็ต้องสอบไอ้วิชานี้อีกครั้ง แต่ตอนนี้ผมพึ่งทำได้แค่ 20 ข้อ

อ่านไม่ผิด 20 ข้อ!

โลกโหดร้ายมากเกินไปปปปปปปป

โดนไอ้หมีโทรปลุกให้ลุกขึ้นมาทำตั้งแต่ตี 5 จนตอนนี้ 8 โมงแล้ว แต่ผมก็ทำได้แค่ 20 ข้อนี่แหละ ก็มันง่วงนี่น่า

อย่าบอกมันนะ จุ๊ๆ

ครืด

ตายยากจริงๆ

ผมเหลือบมองโทรศัพท์ที่หน้าจอแสดงข้อความจากไอ้หมี จิกให้ทำงานอีกเหมือนเดิม โหดร้ายที่สุดเลย!

'กี่ข้อแล้ว'

ไม่ตอบหรอก เชอะ

ไม่ใช่อะไรนะ ถ้าตอบนี่โดนมันด่าแน่อะ เวลา 3 ชม. แต่ทำได้แค่ 20 ข้อ แล้วนี่ทำไมต้องกลัวมันด่าด้วย ;-;

'เอิน! ตอบ!'

ว้อย หมีหรือหมาวะ ดุเป็นบ้าเลย

ผมจำใจต้องยกโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดแอพไลน์เพื่อตอบแชท กี่ข้อดีว่ะถึงจะสมเหตุสมผล สัก 40 ข้อแล้วกัน น่าจะสมเหตุสมผลอยู่~

'40'

'แน่ใจ?'

'เอ้า! ให้ถ่ายให้ดูมะ'

'เออ ถ่ายมา'

ห้ะ... ขยี้ตาอีกครั้ง

ถะ...ถ่ายมา ชิบละ

'มาร์ค ให้ตอบอีกที'

'20'

'3 ชม. 20 ข้อ!?'

แล้วมันก็รัวสติ๊กเกอร์เลยจ้า นี่ถ้าอยู่ข้างๆนี่ผมโดนย่ำยีแน่ๆ บอกแล้วว่าชีวิตผมมันโหดร้าย TT

'10 โมงฉันจะเข้าไปหา ต้องได้ 40 ข้อ'

อะ อะไรนะ อาร๊ายยยยยยยยย

เมื่อเช้า 3 ชม. หักเวลากลิ้งไปมาประมาณ 1 ชม. ทำจริงๆ 2 ชม. เฉลี่ยข้อละ 5 นาที ได้ 20 ข้อ

แต่ตอนนี้ผมมีเวลา 2 ชม. ผมต้องทำให้ได้ 20 ข้อ ม่ายยยยยยยย

ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากรัวสติ๊กเกอร์ใส่มันบ้าง

ถ้าไม่ติดว่าพรุ่งนี้สอบ แล้วมันต้องติวให้ผมนะ ไม่มีทางที่ผมจะนั่งทำอยู่แบบนี้อะ สาบานเลย

เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ผมพึ่งได้ 30 ข้อเองอ่า อีก 5 นาทีก็ 10 โมงแล้ว อยากจะร้องไห้ดังๆ

ออด

เห้ย! รีบไปป่ะมึง อีกตั้ง 5 นาทีนะ

ออด

ออด

ออด

ถ้าออดห้องกูพัง มึงต้องชดใช้ *ทึ้งหัวตัวเอง*

ปึก!

ผมปิดหนังสือและโยนมันลงบนโต๊ะ แล้วเดินไปเปิดประตูอย่างจำใจ

ปั้นหน้ายิ้มใส่มันก่อนนะ

"^_________^"

"^_________^" มันส่งยิ้มคืนมาให้ผม คิดว่าเป็นสัญญาณที่ดีใช่ไหม? แต่เปล่าเลย...

มันใช้อุ้งมือหมีผลักให้ผมออก ให้ผมหลบทางมันแล้วเดินเข้าไปในห้องอย่างหน้าตาเฉย

คือห้องกูป่ะ?

เอ๊ะ! แต่ในมือมันมีซองขนมวุ้ย คงซื้อมาให้ผมกินแน่ๆ เมื่อมันวางขนมลงบนเค้าท์เตอร์บาร์ แล้วเดินไปทางโต๊ะญี่ปุ่นกลางห้องโถงที่ผมนักเขียนงาน ผมก็รีบปิดประตู ใส่เกียร์แมว(?)จู่โจมไปที่ถุงขนมทันที

แต่เกียร์หมีเร็วกว่าคว้าขนมไปต่อหน้าต่อตา ฮอลลลลลลลลล

"เหลืออีก 10 ข้อเลยนะ"

"10 ข้อเอ๊ง" 

"ไม่ถึง 60 ไม่ต้องกินข้าว"

ห้ะ ให้พูดใหม่

"60"

ผมช้อนตามอง อย่างตาละห้อย งื้อ อ้อนก็ได้ ใช้มารยาที่มีอยู่น้อยนิด

"ไม่ต้องมาทำหน้าโง่ๆใส่เลย" โอ้โห ไอ้คนฉลาด ไอ้ได้ท็อปคณิต ไอ้ไม่เคยสอบตกคณิต ไอ้คนได้ที่หนึ่ง โอ๊ย นี่ด่ามันหรือด่าตัวเองว่ะ แล้วแบบนี้เขาเรียกน่ารักเว้ย

ไม้ตายขั้นสุดท้ายละ ผมตัดสิ้นใจเกาะแขนมันแล้วกระพริบตาปริบๆใส่มัน (แบบที่มาร์คทำกับยองแจในเรียลกัซ)ดูเหมือนว่ามันจะใจอ่อนนะ

แต่ผมคิดผิด

มันพองแก้มเชิงให้หอมแก้ม

เปลืองตัวอีกละ

เอาวะ เพื่อขนมตั้งแต่เช้ายังไม่ได้กินไรเลย หิวจนตาลายละ

ฟอด

ผมหอมแก้มมันไปแบบกดจมูกลงไปแถบฝังแก้มอะ เพราะถ้าเอาจมูกแตะๆก็ต้องหอมใหม่อีก เคยลองละ

"ไปเขียนให้เสร็จ"

"ดะ เดี๋ยวดิ ขนมเค้าอ่า"

"เพ้อเจ้อ ไปเขียน" อ่าว แล้วเมื่อกี้คือระ ผมจ้องหน้ามันแบบหาเรื่อง นี่จะไม่ทนแล้วนะ

"ดูทำหน้า เมื่อกี้ไม่ได้บอกซะหน่อยว่าหอมแล้วจะให้กินอะ มโนไปเอง ไปเขียนต่อเลย" เออ ก็จริงของมัน ผมโดนหลอกอะ แต่หิวอะจะงอแงแล้วนะ

"โอเค ถ้าทำตัวดีขยันทำงานจะให้กิน"

"เห้ย แต่ว่าเมื่อก..." ยังพูดไม่ทันจบคำแอปเปิ้ลลูกสีแดงสดก็ถูกยัดเข้าปากผมทันที โอ๊ย ถ้าเขี้ยวกูหลุดจะทำยังไง

"ไปเขียนได้แล้ว เดี๋ยวไม่ได้กินข้าวนะ"

"ฝากไว้ก่อนเถอะ" ผมมองหน้ามันแล้วค้อนใส่ไปหนึ่งที พร้อมกับชี้หน้าอย่างคาดโทษ แล้วกลับไปประจำที่โต๊ะตัวเดิม อยากจะร้องไห้อีกครั้ง

แล้วไอ้หมีนี่ก็ดีเหลือเกินเดินมานั่งข้างๆ แกะขนมกินแล้วเคี้ยวอยู่ข้างๆ ว้อย มีความสุขมากมะ

"คยอมมี่ หมี มี๊~"

"เค้าหิวอ่า"

"อ้าปาก" มันหยิบขนมปังมาแล้ว สวรรค์มาโปรด

อ้าาาาา 

เหมือนรอคนให้อาหารเลยเนอะ นี่ผมเป็นตัวอะไรเนี่ย

แทนที่จะเป็นขนมปังที่อยู่ในปาก แต่กลับเป็นแคมปัสช็อคโกแลตชิ้นเล็กๆ 1 ชิ้น นั่นแหละ 1 ชิ้น มันจะไปประทังความหิวได้ยังง๊าย

"ทำไมต้องรังแกกันขนาดนี้ด้วย เมื่อยก็เมื่อย หิวก็หิว ไม่กินก็ได้วะ" ไม่ไหวแล้ว ไม่ให้กินก็ไม่กิน เดี๋ยวถ้าทำเสร็จแล้วจะไปแดกให้หมดเลย คอยดู เชอะ!

ผมก็ก้มหน้าก้มตาเขียนอย่างแค้นใจ แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อฝ่ามือหนาจับที่ศรีษะของผม และให้ผมหันไปมองบุคคลข้างกาย

โป้ก

โอ๊ย ดีดมาทำเชี่ยไรเนี่ย

"นี่แหนะ มโนอีกแล้ว ก็จะป้อนเนี่ย จะได้ไม่ต้องแยกประสาทสัมผัสเยอะ ยิ่งโง่ๆอยู่" อ๋อ หล่อเลยทีงี้ เป็นห่วงกูจังมั้ง แต่เดี๋ยวนะประโยคสึดท้ายด่ากูนี่

"งั้นก็ป้อนเร็วๆ จากขนมจะกลายเป็นนิ้วมึงนะที่กูจะกัด" แยกเขี้ยวใส่ มันหัวเราะเบาๆ

ผมใช้เวลา 3 ชม.จนทำถึงข้อ 60 ผมเหลือบไปมองนาฬิกา ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายกว่าๆจะบ่ายสองแล้ว จะได้กินข้าวแล้ว

ส่วนไอ้คนร่างหมีอะหรอ 


หลับอยู่บนตักผมเนี่ย

หลังจากขนมหมดมันก็นอนเล่นไปๆ มาๆ มานอนตักผมตอนไหนไม่รู้ นี่ชาไปทั้งตัวแล้วเนี่ย

ผมกำลังจะใช้นิ้วสะกิดมัน แต่คิดแล้วมันแค้นอะครับ ใช้วิธีนี้ดีกว่า

โป้ก

ดีดหน้าผากปลุกครับ ตื่นชัวร์ๆ ฮ่าาาา

"โอ๊ย นี่เอาคืนตอนหลับหรอ ขี้โกงว่ะ"

"โอ้โห ใครขี้โกงพูดดีๆ นี่กูเขียนอยู่นะ เมื่อยก็เมื่อย มึงไม่ช่วยกูแล้วยังจะกินแรงส่วนขากูเพิ่มอีก" บ่นแม่ง

เลย

"บ่นเป็นยายแก่เลย เดี๋ยวตีนกาเพิ่มนะ"

ป้าบ

ปากหรอนั่น 

"60 ข้อแล้ว" ผมพูดพร้อมยื่นสมุดให้มันเช็ค เหมือนมีครูอยู่ที่ห้องเลยเนอะ มันพลิกกระดาษเช็คดูความเรียบร้อย

"หิวข้าววววววววววววววววววววว"

"ดูหัวดิ ให้เขียนข้อสอบนะ ไม่ได้ให้ทำสงครามกับหนังสือ ฮ่าาา" เออ นี่แดกได้แดกไปละ

"เอาอะไรอะเดี๋ยวลงไปซื้อให้"

"ไม่เอาอะ" ถึงเวลาเอาคืนแล้วครับ

"หืม?" ผมทิ้งหัวลงนอนบนตักมัน แล้วเอื้อมไปจับมือมันมากุมไว้

"โทรไปสั่งเลย ส่วนมี่อะนวดมือกับขาให้เค้าเลย" คนร่างหมีหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือเพื่อสั่งข้าวจากร้านอาหารหน้าคอนโด หลังจากสั่งเสร็จ วางสายเรียบร้อย มันก็นวดมือให้ผม สบายจัง~

"นอนพักก่อนก็ได้นะ" ผมพยักหน้าตอบเบาๆ พร้อมกับพลิกตัวเข้าหาหน้าท้องและทำการซุกหัวอยู่บริเวฯหน้าท้อง ก็มันอุ่นนี่น่า ผมสัมผัสได้ถึงริมฝีปากที่สัมผัสกับเส้น และมืออุ่นๆที่ลูบหัวผมอยู่ ส่วนอีกข้างก็นวดอย่างเบามือที่บริเวณมือของผม

"เอิน ตื่นเร็วข้าวมาแล้ว"

"อื้อ" ผมลึกขึ้นอย่างอ่อยอิ่ง เพื่อให้ไอ้หมีลุกขึ้นไปรับข้าวมา

"มาในครัวสิ" ผมเดินไปตามคำที่มันบอก

"มานั่งนี่" ไอ้หมีพูดพร้อมตบที่ตักของตัวเอง

"ไม่เมื่อยหรอ"

"ก็เมื่อยนะ" อ่าว จะบอกว่าหัวกูหนักหรอ ผมถลึงตาใส่มันไปหนึ่งที

"แต่ทนได้น่า มาเร็ว" ยิ้มเลย ผมนี่ยิ้มเลย ปรับโหมดเร็วมาก ผมเดินไปนั่งบนตักมัน มันกระชับอ้อมแขนขึ้นกอดที่เอวผม พร้อมมืออีกข้างที่ป้อนข้าวผมอยู่ หู้ย น่ารักจัง~

"ยิ้มอะไร สติหายไปตอนหลับหรอ" กวนตีน

"ชอบให้แยกเขี้ยวใส่หรือไง" แล้วผมก็แยกเขี้ยวใส่ แล้วมันก็หัวเราะ

"หัวเราะไร เป็นบ้าหรอ"เอาคืนครับ ฮ่าาา มันส่ายหัวเบาๆแล้วก็ป้อนข้าวผมต่อ

"ไม่กินหรอ"

"กิน แต่ป้อนเอินก่อน" คนดีจัง

"เอินจะได้ไปทำงานต่อ เดี๋ยวค่อยกินทีหลัง" โอ๊ย อยากร้องไห้ ปากผมนี่เบะลงทันทีทันใดเลย

จุ๊บ

อ่าวเห้ย เล่นทีเผลอแบบนี้เลย

แล้วก็หัวเราะอีกแล้ว โอ๊ย ผมชกที่อกมาไปทีนึง

เล่นงี้ใช่มะ ด๊ายยยย ผมกำลังจ้องจังหวะที่มันป้อนข้าวเพลินๆอยู่

จุ๊บ

เอาคืนครับ

แต่เหมือนจะโดนเอาเปรียบอีกแล้ว ในขณะที่ผมกำลังจะผละปากออก ก็โดนริมฝีปากร่างของมันดูดดึงเอาไว้ จนกลายเป็นจูบซะได้ โอ๊ย ขาดทุนอีกแล้ว เราจูบกันเนิ่นนานพอสมควร จนมันผละริมฝีปากออก

"จะไม่หยุดจริงๆหรือไง" เอ้า กูผิดอะไร

"เดี๋ยวโดนจับกดนะ" แล้วมันก็เอานิ่วมาจิ้มที่จมูกผม

"กดดิ่ ยอมโดนกดดีกว่าไปนั่งทำต่ออะ เบื่อจะตายแล้ว เบื่อออออออ" พูดจริงนะ ยอมโดนกด ถ้าไม่ต้องทำ แต่ก็ต้ิงไปทำอยู่ดี ร้องไห้รอบที่ล้าน

มันส่ายหัวเลาๆแล้วป้อนข้าวผมต่อ ข้าวจะหมดแล้ว สั่งเพิ่มได้ไหม ไม่อยากทำแล้ว งอแงระดับสิบ

"หมดแล้ว ไปทำงานต่อได้แล้ว"

"ง่าาาาาา"

"ไปสิ" ไล่อีก ผลักไสกันเข้าไป

"รางวัล"

"หืม?"

"จะเอารางวัล" กูนี่กี่ขวบแล้ว ก็แค่อยากหาอะไรล่อตัวเอง

"ฮ่าาา เอาอะไรดีละ"

"นอนกอดทั้งอาทิตย์" สะดิ้งมะ ก็คิดออกแค่นี้อะ เดี๋ยวไว้ค่อยเปลี่ยนทีหลัง ผมไม่ได้นอนกับมันบ่อยนัก น๊านนานทีเลย นี่คือการบังคับให้มันมานอนด้วยนั่นเอง

"ให้แม่มาขอเลยไหม ฮ่าาาา"

"มึงดิ ขอกู วู้ววว" มันเดินมาหาผม แล้วกอดผม

"มัดจำไว้ก่อน ส่วนเรื่องขอ ขอแน่อยู่แล้ว" หน้าร้อนเลยกู เพิ่มแอร์ดิ่

"ส่วนตอนนี้ไปทำงานได้แล้ว เลิกงอแงก่อน"

เออ ไปก็ได้


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เสร็จแล้วโว้ยยยยยยยยย

40 ข้อกับ เวลา 4 ชม. ตอนนี้ทุ่มนึงแล้ว แต่ความทรมานยังไม่จบ ต้องติวต่ออีก ให้ตายเถอะ

หลังจากที่ทำเสร็จผมก็ออกไปหาอะไรกินกับยูคยอมทันที แล้วกลับมาอาบน้ำ เพื่อติวคณิตต่อก่อนนอน

จะหลับครับ ทำไงดี

ด้วยความที่นั่งเฉยๆผมสัปหงกใส่มันหลายรอบมาก มันเอาปากกาเคาะหัวผมจนปากกาจะพังละ แต่ผมก็ยังเป็นแบบเดิม มันเลยลากผมมานั่งตัก ถ้าผมหลับมันก็จะหอมแก้ม ผมนี่ตื่นเลย ตาสว่างอะ ถึงผมจะอ่อยมันบ่อย (ยอมรับตรงๆเลย) แต่ก็กลัวแก้มช้ำนะเว้ย

ใช้เวลาติวไปราวๆ 2 ชม. เข้าหัวบ้างไม่เข้าบ้าง ส่วนใหญ่ก็เป็นอย่างหลังอะนะ แต่ก็ยังดีกว่าไม่รู้เลย เหยื่อยล้ากับวิชานี้มาทั้งวันแล้วอะ ร่างกายต้องการนอนสุดๆ ผมไม่รอช้าถึงตัวลงบนตัว แผ่เต็มเตียงเลยทีเดียว

"เว่อร์ละ นอนดีๆ" ฮือ ไม่มีแรกแม้แต่จะขยับ

"ถ้าไม่ขยับจะทับจริงๆนะ" พลิกตัวแทบไม่ทัน หันหลังใส่แม่งเล่นตัวหน่อย ฮ่าาา

"มานี่สิ นอนกอดไม่ใช่หรอ" หู้ย จะเล่นตัวหน่อยก็ขัดกูจัง ผมขยับตัวเช้าไปอยู่ในอ้อมแขนมันทันทีอย่างว่าง่าย

อุ่นจัง~

"ฝันดีครับ" มันจูบที่ผมของผมเบาๆและกระชับกอดให้แน่นขึ้น

"ฝันดีครับ" ผมเงยหน้าขึ้นไปจุ๊บที่ปลายคางมัน แล้วมันก็ก้มหน้าลงมาหาผมอีก หลังจากนั้นก็...

Good night Kiss <3

จบเถอะเนอะ เป็นฟิควูบนะ วูบมากด้วย

เขียนระบายฟีลตัวเองสุด เคยไหมแบบสอแต่ต้องปั่นงานอยู่ ชีวิตจริงมากอะ

ชีวิตโหดร้ายมากจริงๆ เขียนระบายอารมณ์สุดๆ ฮ่าาาาาาาาาาาา

พรุ่งนี้เราสอบด้วยล่ะ ชีวิตดี๊ดีย์ มันทรมานจริงๆอดไม่ไหวขอระบายใส่ฟิคหน่อย ฮ่าาาาาาาาาาาาาา

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนคะ สกรีมได้ในแท็ก #SFbyminemark เด้อ