ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : >> ตอนที่ 3 ---- [ฉบับปรับปรุง] Tanchnok-Nana [100%]
ชายคนหนึ่งวิ่งฝ่าไปตามท่ามกลางผู้คนมากมาย เพื่อไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง แต่มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เวลาก็ใกล้ ค่ำเต็มทน ผู้คนมากมายต่างก็พากันออกมาดูขบวนพาเหรด แต่ชายผู้นั้นก็ยังพยายามวิ่งตรงไปยังจุดหมายที่ตั้งเป้าไว้ ด้วยความเร่งรีบและร้อนใจเป็นอย่างมาก กระทั่งว่าจะวิ่งชนใครบ้างก็ช่าง เขาคงไม่มีเวลาหันไปขอโทษใครได้อีกแล้ว เพราะในตอนนี้บุคคลที่เขากำลังมุ่งไปหาสำคัญยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดในโลก !!
“ไอ้กุ๊ย!!! มึงจะทำอะไรกู ปล่อยกูนะ!!” ร่างบางเอ่ยออกมาราวกับตะโกน ด้วยความโมโหและความกลัวที่แล่นขึ้นมาจนจับขั้วหัวใจ
“แล้วคิดว่ากูจะทำอะไรล่ะ ห๊ะ ก็ทำอย่างที่..เวลาผู้ชายหน้าหน้าสวยๆอย่างมึง อยู่ตามลำพังกับผู้ชายอย่างกูไง"
ชายหนุ่มผู้กำลังมุ่งร้ายคนตรงหน้าระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างน่ารังเกียจพลางแสยะยิ้ม แต่นั่นก็ไม่ได้ช่วยให้ ร่างเล็กยอมจำนนง่ายๆ จียงสบถด่าหยาบคายทั้งยังทุบตีชายโฉดตรงหน้าเสียยกใหญ่อีกด้วย
"ไอ้คนเลว!!! ปล่อยกูนะ!!! ไอ้บ้า!! ไอ้ชั่ว!! ช่วยด้วย!!!! อ๊ะ!!" ผั๊ววว !!!!! มือหยาบหนาของชายไม่หวังดีฟาดลงบนแก้มใสของจียงจนขึ้นรอยแดงช้ำ
"สงสัยจะความรุนแรงสินะ ได้!! พี่จะจัดให้น้องจนจุใจเลย ฮ่าๆๆๆ!!!" ชายหนุ่มดันร่างเล็กนั้นจนติดผนัง แต่ทว่าจียงยังคงต่อต้านอย่างไม่ลดละ สองมือเล็กปัดป้อง ทุบตีชายตรงหน้า ให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ แต่แรงน้อยราวกับมดเช่นเขาหรือจะไปสู้แรงยักษ์ของไอ้กุ๊ยโฉดที่มันกำลังจะลวนลาม เขาได้ น้ำใสๆเอ่อหยดจากดวงตาไหลอาบเป็นทางตามแก้มใสด้วยความหวาดกลัว และแรงที่กำลังจะหมดลงทุกที 'ช่วยด้วย..ซึงฮยอน..ช่วยฉันด้วย..ช่วยฉันด้วย!!!!' จียงได้แต่ภาวนาอยู่ในใจ หวังให้คนที่เขากำลังเรียกชื่อภาวนาอยู่นั้น ตามมาช่วยเขาออกไปจากเงื้อมมือของชาย โฉดหื่นกามนี่เสียที ทันทีที่จียงกำลังจะหมดแรงต้าน และคงจะแปดเปื้อนไปด้วยน้ำมือของกุ๊ยอันธพาลนี่แล้วหากแต่ คนที่เขากำลังภาวนาเรียกชื่ออยู่ในใจนั้น ปรากฎกายมาอยู่ตรงหน้าเขา
"มึงจะทำอะไร ปล่อยเมียกูนะเว้ย!!!!!!" ผั๊ววววว !!! ชายโฉดอันธพาลทรุดฮวบไปกองกับพื้นทันทีด้วยฝีมือของชายอีกคน ที่จียงภาวนาขอให้มาช่วยอยู่ในใจ ซึงฮยอน ซัดชายโฉดผู้นั้นไม่เลี้ยง กระทั่งชายผู้นั้นนอนกระอักเลือดและขดตัวไปด้วยความเจ็บปวด แต่แล้วก็ต้องตกใจสุดขีด เมื่อร่างสูงหันไปเห็นจียงทรุดตัวลงกับพื้นเช่นกัน จียงสลบไปแล้ว..
'ถ้าฉันไม่มีนาย ฉันคงไม่รอดแน่ๆ ขอบคุณนายมากนะ ชีวิตนี้ฉันมอบให้นาย เพื่อตอบแทนที่นายช่วยฉัน' 'ขอบคุณนะ..ซึงฮยอน..'
"จียง..จียง..ไม่นะจียง!!!!! ฟื้นสิจียง!!!!" ร่างสูงเรียกชื่อนั้นไปด้วยความร้อนรนหัวใจ ไม่รู้ว่าจียงจะโดนลวนลามอะไรไปบ้าง ซึงฮยอนเริ่มใจไม่ดี เมื่อเห็นว่าทุกอย่างยังคงเงียบสงัด ไม่มีเสียงตอบกลับมา และจียงไม่ยอมฟื้นขึ้นมา แต่แล้ว เมื่อชายหนุ่มเขย่าร่างนั้นแรงขึ้น พร้อมกับเอ่ยเรียกชื่อด้วยเสียงอันดังเพื่อให้เด็กหนุ่มตรงหน้าฟื้นคืนสติ ร่างนั้นก็ ค่อยๆลืมตาขึ้นมา แล้วทันทีที่เห็นว่าบุคคลตรงหน้านั้นเป็นใคร จียงก็โผเข้ากอดซึงฮยอนทันที จียงร้องไห้โฮอยู่กับอกของซึงฮยอน ด้วยความกลัวและตกใจกับเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาเพียงเสี้ยววินาที 'นี่เขาเกือบจะโดนใครก็ไม่รู้ข่มขืน' น้ำตาที่ไม่รู้ว่าเอามาจากไหน ไหลออกมามากมายจนอาบไปทั่วทั้งใบหน้าต้นเหตุก็คงไม่พ้นไอ้กุ๊ยนี่ที่มันพยายามจะ สร้างความทรงจำอันเลวร้ายให้เขา และเขาไม่อยากเจอเหตุการณ์แบบนี้อีกแล้ว
'ซึงฮยอน..ฮึก..ฉันกลัว..ฉันกลัว..ฮือออ..ฮึก..นายอย่าห่างฉันไปไหนนะ..ฮึก..ฉันกลัว..อือออออ”
“ไม่ต้องกลัวนะจียง..ฉันอยู่นี่แล้วนะ..จะไม่มีใครทำอะไรนายได้อีก..ไม่ต้องร้องๆ ฉันไม่ชอบเห็นนายร้องไห้เลยน๊า ฉันชอบให้นายยิ้มมากกว่านะ ไม่ต้องกลัวแล้วนะ นายยังมีฉันอยู่ทั้งคนนะ” ซึงฮยอนโอบกอดจียงพลางเอ่ยคำปลอบโยนพร้อมกับลูบฝ่ามืออุ่นลงผมนุ่มของอีกฝ่ายเบาๆ
“อือออ..ฮึก..แต่..ฮึก..แต่ฉันกลัว..ฮือ..ซึงฮยอน” จียงยังคงร้องสะอึกสะอื้นไม่หยุด แต่ก็ยังฝืนเรียกอีกฝ่ายด้วยเสียงอันสั่นคลอ “หืม..ว่าไงครับคนดี” ซึงฮยอนเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอันอ่อนโยน
“ขอบคุณนะ....ถ้าไม่มีนาย..ฮึก..ฉันคง..ฉันคง…ฮึก..ฮือออ..” “พูดอะไรแบบนั้นล่ะจียง นายป็นแฟนฉันนะ ฉันก็ต้องดูแลนายให้ดีที่สุดอยู่แล้ว มันผ่านไปแล้วนะจียง ไม่ต้องไปนึก ถึงมันอีก ถือซะว่ามันคือฝันร้ายนะ" ซึงฮยอนปลอบ “อือ....”
“หยุดร้องเถอะนะ กลับบ้านกัน เดี๋ยวคืนนี้ ฉันจะนอนเป็นเพื่อนนายเองนะ” มือแกร่งบรรจงเช็ดคราบน้ำตาให้จียงอย่างแผ่วเบา “อือ...” ทันทีที่กลับถึงบ้าน จียงก็เหมือนเด็กว่านอนสอนง่ายไปในทันที..ด้วยเพราะเจอเหตุการณ์ร้ายๆ และร้องไห้อย่างหนัก มาตลอดทางจนกระทั่งถึงบ้าน จึงทำให้จียงอ่อนเพลียอย่างมาก จึงทำให้ร่างนั้นหลับลงอย่างรวดเร็ว ซึงฮยอนจึงได้มีโอกาสนอนมองจียงอยู่แบบนี้..
‘ถ้าฉันไม่ปล่อยให้จียงไปคนเดียวก็คงไม่เป็นแบบนี้หรอก ฉันผิดเองที่คลาดสายตาไปจากนาย.....’
ขอบคุณพี่คนนี้ที่ช่วยเรียบเรียงให้ใหม่ ถือซ่ะว่าตอนนี้
ยกให้พี่เค้าไปเลยๆ >>> Sent from :
Tanchnok-Nana
“ไอ้กุ๊ย!!! มึงจะทำอะไรกู ปล่อยกูนะ!!” ร่างบางเอ่ยออกมาราวกับตะโกน ด้วยความโมโหและความกลัวที่แล่นขึ้นมาจนจับขั้วหัวใจ
“แล้วคิดว่ากูจะทำอะไรล่ะ ห๊ะ ก็ทำอย่างที่..เวลาผู้ชายหน้าหน้าสวยๆอย่างมึง อยู่ตามลำพังกับผู้ชายอย่างกูไง"
ชายหนุ่มผู้กำลังมุ่งร้ายคนตรงหน้าระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างน่ารังเกียจพลางแสยะยิ้ม แต่นั่นก็ไม่ได้ช่วยให้ ร่างเล็กยอมจำนนง่ายๆ จียงสบถด่าหยาบคายทั้งยังทุบตีชายโฉดตรงหน้าเสียยกใหญ่อีกด้วย
"ไอ้คนเลว!!! ปล่อยกูนะ!!! ไอ้บ้า!! ไอ้ชั่ว!! ช่วยด้วย!!!! อ๊ะ!!" ผั๊ววว !!!!! มือหยาบหนาของชายไม่หวังดีฟาดลงบนแก้มใสของจียงจนขึ้นรอยแดงช้ำ
"สงสัยจะความรุนแรงสินะ ได้!! พี่จะจัดให้น้องจนจุใจเลย ฮ่าๆๆๆ!!!" ชายหนุ่มดันร่างเล็กนั้นจนติดผนัง แต่ทว่าจียงยังคงต่อต้านอย่างไม่ลดละ สองมือเล็กปัดป้อง ทุบตีชายตรงหน้า ให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ แต่แรงน้อยราวกับมดเช่นเขาหรือจะไปสู้แรงยักษ์ของไอ้กุ๊ยโฉดที่มันกำลังจะลวนลาม เขาได้ น้ำใสๆเอ่อหยดจากดวงตาไหลอาบเป็นทางตามแก้มใสด้วยความหวาดกลัว และแรงที่กำลังจะหมดลงทุกที 'ช่วยด้วย..ซึงฮยอน..ช่วยฉันด้วย..ช่วยฉันด้วย!!!!' จียงได้แต่ภาวนาอยู่ในใจ หวังให้คนที่เขากำลังเรียกชื่อภาวนาอยู่นั้น ตามมาช่วยเขาออกไปจากเงื้อมมือของชาย โฉดหื่นกามนี่เสียที ทันทีที่จียงกำลังจะหมดแรงต้าน และคงจะแปดเปื้อนไปด้วยน้ำมือของกุ๊ยอันธพาลนี่แล้วหากแต่ คนที่เขากำลังภาวนาเรียกชื่ออยู่ในใจนั้น ปรากฎกายมาอยู่ตรงหน้าเขา
"มึงจะทำอะไร ปล่อยเมียกูนะเว้ย!!!!!!" ผั๊ววววว !!! ชายโฉดอันธพาลทรุดฮวบไปกองกับพื้นทันทีด้วยฝีมือของชายอีกคน ที่จียงภาวนาขอให้มาช่วยอยู่ในใจ ซึงฮยอน ซัดชายโฉดผู้นั้นไม่เลี้ยง กระทั่งชายผู้นั้นนอนกระอักเลือดและขดตัวไปด้วยความเจ็บปวด แต่แล้วก็ต้องตกใจสุดขีด เมื่อร่างสูงหันไปเห็นจียงทรุดตัวลงกับพื้นเช่นกัน จียงสลบไปแล้ว..
'ถ้าฉันไม่มีนาย ฉันคงไม่รอดแน่ๆ ขอบคุณนายมากนะ ชีวิตนี้ฉันมอบให้นาย เพื่อตอบแทนที่นายช่วยฉัน' 'ขอบคุณนะ..ซึงฮยอน..'
"จียง..จียง..ไม่นะจียง!!!!! ฟื้นสิจียง!!!!" ร่างสูงเรียกชื่อนั้นไปด้วยความร้อนรนหัวใจ ไม่รู้ว่าจียงจะโดนลวนลามอะไรไปบ้าง ซึงฮยอนเริ่มใจไม่ดี เมื่อเห็นว่าทุกอย่างยังคงเงียบสงัด ไม่มีเสียงตอบกลับมา และจียงไม่ยอมฟื้นขึ้นมา แต่แล้ว เมื่อชายหนุ่มเขย่าร่างนั้นแรงขึ้น พร้อมกับเอ่ยเรียกชื่อด้วยเสียงอันดังเพื่อให้เด็กหนุ่มตรงหน้าฟื้นคืนสติ ร่างนั้นก็ ค่อยๆลืมตาขึ้นมา แล้วทันทีที่เห็นว่าบุคคลตรงหน้านั้นเป็นใคร จียงก็โผเข้ากอดซึงฮยอนทันที จียงร้องไห้โฮอยู่กับอกของซึงฮยอน ด้วยความกลัวและตกใจกับเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาเพียงเสี้ยววินาที 'นี่เขาเกือบจะโดนใครก็ไม่รู้ข่มขืน' น้ำตาที่ไม่รู้ว่าเอามาจากไหน ไหลออกมามากมายจนอาบไปทั่วทั้งใบหน้าต้นเหตุก็คงไม่พ้นไอ้กุ๊ยนี่ที่มันพยายามจะ สร้างความทรงจำอันเลวร้ายให้เขา และเขาไม่อยากเจอเหตุการณ์แบบนี้อีกแล้ว
'ซึงฮยอน..ฮึก..ฉันกลัว..ฉันกลัว..ฮือออ..ฮึก..นายอย่าห่างฉันไปไหนนะ..ฮึก..ฉันกลัว..อือออออ”
“ไม่ต้องกลัวนะจียง..ฉันอยู่นี่แล้วนะ..จะไม่มีใครทำอะไรนายได้อีก..ไม่ต้องร้องๆ ฉันไม่ชอบเห็นนายร้องไห้เลยน๊า ฉันชอบให้นายยิ้มมากกว่านะ ไม่ต้องกลัวแล้วนะ นายยังมีฉันอยู่ทั้งคนนะ” ซึงฮยอนโอบกอดจียงพลางเอ่ยคำปลอบโยนพร้อมกับลูบฝ่ามืออุ่นลงผมนุ่มของอีกฝ่ายเบาๆ
“อือออ..ฮึก..แต่..ฮึก..แต่ฉันกลัว..ฮือ..ซึงฮยอน” จียงยังคงร้องสะอึกสะอื้นไม่หยุด แต่ก็ยังฝืนเรียกอีกฝ่ายด้วยเสียงอันสั่นคลอ “หืม..ว่าไงครับคนดี” ซึงฮยอนเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอันอ่อนโยน
“ขอบคุณนะ....ถ้าไม่มีนาย..ฮึก..ฉันคง..ฉันคง…ฮึก..ฮือออ..” “พูดอะไรแบบนั้นล่ะจียง นายป็นแฟนฉันนะ ฉันก็ต้องดูแลนายให้ดีที่สุดอยู่แล้ว มันผ่านไปแล้วนะจียง ไม่ต้องไปนึก ถึงมันอีก ถือซะว่ามันคือฝันร้ายนะ" ซึงฮยอนปลอบ “อือ....”
“หยุดร้องเถอะนะ กลับบ้านกัน เดี๋ยวคืนนี้ ฉันจะนอนเป็นเพื่อนนายเองนะ” มือแกร่งบรรจงเช็ดคราบน้ำตาให้จียงอย่างแผ่วเบา “อือ...” ทันทีที่กลับถึงบ้าน จียงก็เหมือนเด็กว่านอนสอนง่ายไปในทันที..ด้วยเพราะเจอเหตุการณ์ร้ายๆ และร้องไห้อย่างหนัก มาตลอดทางจนกระทั่งถึงบ้าน จึงทำให้จียงอ่อนเพลียอย่างมาก จึงทำให้ร่างนั้นหลับลงอย่างรวดเร็ว ซึงฮยอนจึงได้มีโอกาสนอนมองจียงอยู่แบบนี้..
‘ถ้าฉันไม่ปล่อยให้จียงไปคนเดียวก็คงไม่เป็นแบบนี้หรอก ฉันผิดเองที่คลาดสายตาไปจากนาย.....’
ขอบคุณพี่คนนี้ที่ช่วยเรียบเรียงให้ใหม่ ถือซ่ะว่าตอนนี้
ยกให้พี่เค้าไปเลยๆ >>> Sent from :
Tanchnok-Nana
### รับประกันความสนุกมีไรทเตอร์มาเรียบเรียงให้ ไรท์เตอร์ที่เอ็มรักมากๆ จุ๊บๆ ตอนที่3ผ่านไปไม่รู้ว่าผู้อ่านจะพอเข้าใจในเนื้อหามั๊ย 5555 อยากแบบให้อินตามจังถึงมันจะสั้นๆก็เถอะนะ ขอบคุณนะคะที่ตาม ผิดอะไรตรงไหนบอกได้เลยนะคะ ยินดีปรับปรุง ขอบคุณทุกกำลังใจ เดียวจะต่อตอน4ในนะคะ เป็นยังไงมั้งตอนนี้บอกกันหน่อยนะคะ 555 พอเข้าใจไหมค่ะ ฝีมือตกอีกหรือเปล่า ?? ปล.ฝากฟิค I’m sorry[GTOP]
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น