ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [GTOP] I'm sorry

    ลำดับตอนที่ #1 : >> ตอนที่ 1 ----- ฤดูใบไม้ผลิ

    • อัปเดตล่าสุด 24 ม.ค. 56


    ....บรรยากาศเริ่มเปลี่ยนกำลังบ่งบอกว่าเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิแล้ว  ดอกไม้กิ่งก้านของมันเริ่มบานสพรั่งต้อนรับฤดูใบไม้ผลิที่ใครหลายคนต่างรอคอย คุณเริ่มรู้สึกถึงความสดใสของฤดูใบไม้ผลิหรือยัง ? ....
     

    “ซึงฮยอน.....”  ร่างบางเดินมาทางด้านหลังเอ่ยเรียกซึงฮยอนพร้อมโน้มตัวโอบกอดจากทางด้านหลังแล้วเอาแก้มแนบชิดกับซึงฮยอนแล้วยิ้มกริ่ม

     
    “มีอะไร...” เสียงทุ้มตอบกับมาแต่มือยังคงกดจอยเกมส์อย่างเมามันส์...เพล่งเล่งที่จอLCDขนาดใหญ่

     
    “ฉันขอไปหาซึงรีได้ม่า…..”

     
    จียงยังคงกอดซึงฮยอนแล้วหลับตายิ้มด้วยความสุข ส่วนซึงฮยอนก็ไม่ได้ตอบอะไร.....ได้มาแต่ความเงียบ
     

    “ซึงฮยอนไม่พูดแสดงว่าตกลงใช่มั๊ยย.....ฮิฮิ ขอบคุณฮ่ะ งั้นไปล่ะ บายเจอกันตอนเย็น”  คือจียงสรุปเองทั้งหมด (ไรฟร่า...อีกซึงฮยอนตอบน้องจีมั่งสิ๊!!)
     

    ซึงฮยอนยังคงเงียบบ  ~   ~   ~   ~   แทบจะได้แต่เสียงแอร์ของห้องที่เสียงดังกว่าบรรยากาศที่เงียบนี้ถึงจะเพียงชัวครู่
     

    “ไม่ให้ไป...” เสียงทุ้มเอ่ยย...ขณะที่จียงกำลังเปิดประตูห้อง (ช้าไปไหมซึงฮยอน..)


    “ทำไมละ... ?? ” ร่างบางหันมาทำหน้าง่วยงงสำหรับคำตอบที่ให้ช้าเสียเหลือเกิน 
     

    ซึงฮยอน.....เงียบบคือคำตอบที่จียงได้รับฟังบ่อยกว่าคำพูดเสียอีก 
     

    “ไม่ตอบละ…คุณชเวซึงฮยอน !” ร่างบางกระแทกเสียง.... (เต็มยศเลยย)
     

    “ไม่ให้ไปจะทำไม...ไม่มีเหตุและผล ” เสียงทุ้มตอบกลับมาแล้วก็กดเกมส์ต่อ 
     

    จียงทำหน้าฉุนที่ซึงฮยอนกวนบาทากลับมา.....แฟนใครฟร่ะแม่ง..กวนได้ใจจริง แต่จียงแอบคิดในใจลึกๆลึกจริงนะ....ว่าซึงฮยอนต้องหึงเค้าเป็นแน่ ! 555
     

    “หึงหรอ” จียงเป็นคนตรงอยู่แล้วว....
     

    “ ป่าว ” เสียงทุ้มเอ่ยอย่างแผ่วเบา
     

    “ป่าว.....คืออะไรหรอซึงฮยอน” โดนจียงกวนกลับแล้ว
     

    “ก็ถ้า..........” ซึงฮยอนบอกจียงจบจียงก็ยิ้มอย่างสุขใจ (แม่งบอกไรกันว่ะ)
     

    “ไม่หรอก......งั้นไปสวนสนุกแทนได้มั๊ย” 


    “ไปสิ....เข้าบ้านผีสิงด้วยนะ เผื่อจียงจะวิ่งร้องไห้มากอด 555” เสียงทุ้มเอยแล้วหัวเราะ...จียงหน้าแดงทุบที่ซึงฮยอนอย่างไม่ยั้งมือ 
     

    “โอย...โอย เจ็บนะควอนจียง !” เนื่องจากโดนตีจากคำมีกี (สมควร)
     

    “ให้จำไงฮิฮิ.....แบร่”  ร่างบางแลบลิ้นอย่างน่ารัก 
     

    ทั้งสองก็ยืนยิ้มให้กันและกัน……
     

    ....ขอบคุณสำหรับคำตอบวันนี้ขอบคุณทุกคำที่นายตอบฉันทุกวันนายอย่าทิ้งฉันนะถ้าโลกนี้ไม่มีนายฉันก็ไม่มีเหมือนกัน....
     

    ปล.1 ลงไปแล้วตอนแรกไม่ร็จะถูกใจอ่ะเปล่า ถูกใจหรือไม่โพสพอกเลยพร้อมปรับปรุงจ้า คือมันอ่านจะน่ารักไปนิดๆนะค่ะตั้งไว้ที่10ตอน ตอนหลังๆถึงจะดร่าม่าขอบคุณสำหรับ6คอมเม้นต์ที่ให้กำลังใจในอินโทตอนแรกนะคะ....รสชาติเป็นไง อ่านจบแล้วคอมเม้นต์บอกด้วยนะคะ  (เก็บไว้ปรับปรุงจ้า) ปล.1คอมเม้นต์1กำลังใจให้ฟิคออกมาดียิ่งขึ้น ฝากฟิคเรื่อง I’m sorry ไว้ด้วยนะค่า โหวตให้คะเเนนหน่อยนะ *พร้อมรับฟังคำติชม*
     
     
    ----- คอมเม้นต์ด้วยจะขอบคุณเป็นอย่างมาก -----
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×