ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [SF] The Only One is You - MyungYeol

    ลำดับตอนที่ #6 : Being Better to You

    • อัปเดตล่าสุด 25 มิ.ย. 57






    แผนการแก้แค้นและเอาคืนคุณแอล

     

    เขาคิดหาวิธีสารพัดที่จะแก้เผ็ดคุณแอลที่ลอบทำร้ายร่างกายเขาในห้องแต่งตัว แต่ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น เพราะดูเหมือนจะไม่มีทางไหนเลยที่จะทำให้เขาชนะคุณแอลได้

     

    แล้วยิ่งถ้าเขาแกล้งด้วยวิธีที่เรียกว่า ยั่ว คนที่เจ็บตัวก็จะเป็นเขาอีกตามเคย และเขาก็พลอยเสียงานเสียการไปด้วย

     

    "พี่อูฮยอนนน พี่เคยเป็นรึป่าว แบบว่าอยากเอาคืนมากๆ แต่ทำอะไรไม่ได้เลยอ่ะ แบบว่าเรามีแต่เสียกับเสียอ่ะ"

     

    พี่ชายคนโปรดของเขาที่ตอนนี้กลับมาเกาหลีเรียบร้อยแล้วเหลือบมองหน้าเขานิดๆ

     

    "เอาคืน? คุณแอลหน่ะหรอ" พี่อูฮยอนถามขึ้นลอยๆ ก่อนจะหันกลับไปมองทางต่อ ตอนนี้เขาสองคนกำลังอยู่ในระหว่างทางไปช็อปปิ้งกัน

     

    "อื้ม ก็เมื่อวานซืนอ่ะ ผมโดน....เอ่อนั่นแหละ แบบไม่ได้สมยอมด้วย"

     

    "นี่ๆไม่สมยอมอะไร นายหน่ะได้กับคุณแอลมากี่ครั้งแล้วห๊ะ หนอยยย พอชั้นไปฝรั่งเศสแป๊บเดียว แอบหนีไปมีแฟนเชียวนะ!"

     

    เขาหัวเราะกับคำแซวของพี่อูฮยอน พี่อูฮยอนหวงเขาเหมือนกับน้องชายที่คลานตามกันออกมาเลยจริงๆ อันนี้พี่ดงอูเคยบอกไว้

     

    "แล้วผมควรทำยังไงดี พี่ช่วยคิดหน่อยสิ"

     

    "อืมมมมม....การจะมัดคุณแอลไว้ติดกับเตียงมันก็ทำไม่ได้หรอก พี่ว่านายคงทำไม่สำเร็จแน่ๆ ถ้าคิดจะยั่วพอถึงตอนนั้นก็โดนทำโทษอยู่ดี"

     

    "ผมก็กลัว เลยไม่คิดจะใช้วิธีนี้เหมือนกัน"

     

    "แล้ววันนี้ต้องอยู่กับคุณแอลรึเปล่า?"

     

    "เปล่าครับ วันนี้คุณแอลไปฮ่องกง คงกลับประมาณวันพุธอ่ะ" อีกตั้ง 5 วัน กว่าเขาจะได้เจอกับคุณแอลอีก

     

    แววตาคู่สวยเหลือบมองน้องชายข้างๆนิดๆ น้องเขาทั้งน่ารักและเซ็กซี่ขนาดนี้ แผนแกล้งคุณแอลคงสำเร็จไม่ยากนักหรอก....

     

     

    "หึหึ พี่คิดออกแล้วหล่ะ ......ว่าแต่นายเหอะ......กล้ารึเปล่า?"

     

    "หือ? พี่คิดอะไรออกหรอ?"

     

     

    "....นายกล้า...ช่วยตัวเองผ่านกล้องรึเปล่าหล่ะ?"

     

    "ห๊ะ!!! ช..ช่วย ตัว เอง!?  ไม่เอาเด็ดขาด!!!ผมก็อายเป็นนะพี่อูฮยอน!!!"

     

    "แต่พี่มีวิธีที่ทำให้นายไม่อาย แถมยังได้เอาคืนคุณแอลด้วยนะ ไม่สนหน่อยหรอออ"

     

    เขาสายหน้าทันที แค่ถูกคุณแอลทำแบบนั้นเขาก็อายพออยู่แล้ว แล้วนี่ถ้ายิ่งคิดอุตริทำตามข้อเสนอของพี่อูฮยอนอีก เขาคงไม่มีหน้าไปเจอคุณแอลกันพอดี

     

    เห้ย! คิดแล้วก็เหนื่อยเปล่าๆ เรื่องนี้พับเก็บไปเลยดีกว่า เอาคืนหรือไม่เอาคืน เขาก็มีแต่เสียกับเสียอยู่ดี

     

     

     

    ....ชั่วโมงเฟสไทม์....

     

    วันนี้เป็นวันที่สองแล้วที่คุณแอลเฟสไทม์มาหาตอนเที่ยง เขารู้สึกเหมือนคุณแอลกำลังทำให้เขามีนิสัยที่เรียกว่า ติดแฟน อันนี้พี่ดงอูอีกนั่นแหละที่เป็นคนบอกเขา ในขณะที่เจ้าตัวก็กำลังติดเด็กที่ชื่อโฮวอนอะไรนั่นอย่างหัวปักหัวปำเหมือนกัน

     

    "นี่ ทำไรอยู่" วันนี้เป็นวันอาทิตย์ซึ่งเขาก็ขอพี่ฮโยรินพักผ่อนเพราะเหนื่อยมาทั้งสัปดาห์ และเพราะว่าคุณแอลไปต่างประเทศด้วย เขาเลยขอพักให้เต็มที่ซะหน่อย

     

    "ทำทูน่าสลัดอยู่ครับ อยากเห็นป่าว น่ากินมากเลยนะ คิคิ" เขาแอบแกล้งชมตัวเอง จนคนปลายสายต้องหัวเราะออกมา เอ๊ะ หรือหัวเราะประชดกันแน่?

     

    "อะไรๆ อร่อยจริงๆนะ พี่อูฮยอนยังกินแล้วติดใจเลย" เขาแอบเคืองนิดหน่อยกับใบหน้าที่เหมือนแอบดูถูกฝีมือทำอาหารของเขา

     

    "ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อย....กลับไปก็ทำให้ผมกินบ้างสิ"

     

    "คุณแอลก็รีบกลับมาสิครับ"

     

    "...เฮ้อ ผมอยากกลับจะแย่ อยู่โรงแรมน่าเบื่อมากๆ ไม่รู้พี่คังอินจะลากผมมานั่งเล่นนอนเล่นทำไมตั้งหลายวัน" เขาฟังคนปลายสายบ่นไปก็หัวเราะไป คุณแอลไปตั้งแต่วันศุกร์แต่ก็คงจะได้ทำงานจริงๆก็คงวันจันทร์นั่นแหละ

     

    "แล้ววันนี้คุณแอลอยู่แต่โรงแรมหรอครับ ไม่ไปไหนบ้างหรอ?"

     

    "ก็มีกินเลี้ยงกับผู้บริหารตอน 2 ทุ่มหน่ะ แต่ผมว่าถึงเราไม่ไป เขาก็เลือกทำธุรกิจกับเราอยู่ดี เพราะเขาดูสนใจบริษัทเรามากเป็นพิเศษ" เขาพยักหน้าฟังคนปลายสายที่เริ่มบ่นเรื่องงานให้ฟังอีกรอบนิดหน่อย และดูท่าเจ้าตัวจะเบื่อมากจริงๆ เพราะจากที่นั่งเฟสไทม์อยู่ที่โต๊ะทำงานก็เปลี่ยนเป็นไปนอนที่เตียงแทน

     

    "แล้วเย็นนี้ซองยอลมีงานที่ไหนรึเปล่า?"

     

    "ผมคงจะอยู่ห้องทั้งวันแหละครับ วันนี้อยากพักมากกกก เหนื่อยมาหลายวันแล้ว"

     

    แต่ก่อนที่คุณแอลจะได้พูดอะไรตอบกลับ ก็มีเสียงเล็กๆเสียงหนึ่งดังแทรกเข้ามาเรียกชื่อคุณแอล เขาจ้องมองหน้าจอมือถือทันที คุณแอลหันหน้าไปมองคนเรียกก่อนจะหันมาบอกให้เขารอสายก่อน

    ใครกัน มาหาถึงห้องที่โรงแรมเลยหรอ มันจะมากเกินไปรึเปล่า หรือเป็นรูมเซอร์วิซ? แต่ก็ไม่น่าจะใช่ เพราะเสียงนั้นเอ่ยเรียกชื่อคุณแอลจริงๆ

     

    ผ่านไปประมาณ 15 นาที คุณแอลเดินกลับมาหยิบโทรศัพท์และบอกเขาว่าเดี๋ยวโทรกลับ พอเขากำลังจะเอ่ยถามว่าใคร อีกฝ่ายกลับชิ่งตัดสายไปเฉยเลย

     

    มันชักจะมีอะไรไม่ชอบมาพากลแล้ว ใครไปหาคุณแอลที่ห้องกัน

     

     

     

    และก็กลายเป็นว่าวันทั้งวัน เขานั่งรอรับโทรศัพท์จากคุณแอล แต่คุณแอลก็ไม่ได้โทรกลับมา

     

    พี่อูฮยอนโทรหาเขาเมื่อตอนบ่าย บอกว่าคืนนี้จะชวนเขาไปเที่ยวผับแต่เขาปฏิเสธเพราะต้องการรอโทรศัพท์จากใครบางคน แต่เพราะตลอดทั้งบ่ายและเย็น คนๆนั้นก็ไม่โทรกลับมา เขาเลยตัดสินใจตอบตกลงพี่อูฮยอนไปเที่ยวผับแทน

     

    "นี่..ทะเลาะกับคุณแอลมารึไง หน้าหงอยมาเชียว?"

    ทันทีที่เขาเดินเข้ามาถึงโต๊ะ พี่อูฮยอนก็ทักขึ้นทันที หน้าเขาดูออกขนาดนั้นเลยหรอ?

     

    "เปล่าหรอกครับ แต่แค่...อยู่ดีๆก็มีคนมาหาคุณแอลที่ห้อง แล้วคุณแอลก็ตัดสายผมไป"

     

    "เห้ย! ใช่หรอ? คุณแอลเนี่ยนะ พี่ว่าคุณแอลคือคนสุดท้ายบนโลกแล้วหล่ะที่คิดจะนอกใจนาย อย่าเพิ่งคิดมากสิ"

     

    "........ผมรอทั้งวันคุณแอลก็ไม่โทรหาผมเลยอ่ะ" เขาเหมือนมานั่งระบายความทุกข์ให้พี่อูฮยอนฟังมากกว่าจะมาหาความสนุกใส่ตัว แต่ตอนนี้เขากำลังคิดมากจริงๆ

     

    "งั้นเอางี้ เดี๋ยวพี่เช็คให้ไม๊ ว่าใครไปหาคุณแอลที่ห้อง" ตาเรียวเบิกกว้างทันที พี่อูฮยอนเช็คให้ได้จริงหรอ เขารีบบอกชื่อโรงแรมและเลขห้องของคุณแอลไป ก่อนที่พี่อูฮยอนจะออกไปคุยโทรศัพท์กับใครบางคนข้างนอก

     

    เขานั่งรอซักพักพี่อูฮยอนก็เดินกลับมา สีหน้าพี่อูฮยอนเรียบเฉยจนเขาเริ่มใจไม่ดี

     

    ".....คนที่ไปหาคุณแอลหน่ะ...เป็นนายแบบ ชื่อ ไห่หลง อะไรซักอย่าง"

     

    "นายแบบ?! แล้วทำไมต้องไปหาคุณแอลด้วย!"

     

    เขาเริ่มจิตตก นายแบบฮ่องกงคนนั้น ไปเกี่ยวข้องอะไรกับคุณแอล!

    ตอนนี้ใจเขามันร้อนลนจนแทบอยากจะบินตามไปฮ่องกงแลัว!

     

    "พี่ขอโทษนะ พี่สืบมาได้แค่นี้จริงๆ แต่เราอย่าเพิ่งดราม่าคิดไปเองเลย มันคง...ไม่มีอะไรหรอก"

     

     

     

    เขากลับมาถึงห้องตอนประมาณ ตี2 กว่าๆ สติตอนนี้มีเหลืออยู่แค่ 30% ใช่! เพราะเขาดื่มไปหนักพอสมควร เขากำลังเครียดเรื่องคุณแอล โทรศัพท์เขาไม่มีสายเข้าแม้แต่สายเดียวจากคุณแอลเลยตลอดทั้งวันจนกระทั่งถึงตอนนี้

     

    "นี่ กินยานี่แล้วนอนพักซะ พรุ่งนี้ตื่นมาจะได้ไม่แฮ้งค์มาก"

     

    เขารับยาจากพี่อูฮยอนไปกินอย่างไม่ค่อยมีสติมากนัก ถ้าคุณแอลโทรมาตอนนี้ เขารู้เลยว่าเราสองคนต้องทะเลาะกันแน่ๆ

     

     

     

     

     

     

    Rrrrr Rrrrrr


     

     







     

     

     

     

     

    กายหนารู้สึกตัวนิดๆ อาการมึนงงจากเมื่อคืนยังคงมีอยู่ ตอนนี้เขากำลังอยู่ที่เกาหลีใช่ไหม? มันดูรวดเร็วมากจนเขาแทบตั้งตัวไม่ทัน

    สายตาคมมองสบใบหน้าหวานของคนข้างกาย รอยยิ้มหล่อๆเผยออกมานิดๆก่อนที่วงแขนแกร่งจะโอบกระชับเอวบางให้เข้าใกล้อย่างหวงแหน เขาต้องโดนพวกพี่ๆรุ่มประชาทันแน่ๆที่เช่าเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวกลับเกาหลีภายในเวลา 3 ชม. หึหึ

     

    ใครกันนะกล้าวางยาปลุกระดับรุนแรงให้คนตรงหน้ากิน มันทำเอาเขาแทบสำลักความปรารถนาเพราะซองยอลร้องเรียกแต่ชื่อของเขา คำว่าคุณแอล ที่ออกจากปากแดงๆนี้ มันทำให้เขาไม่สามารถปฏิเสธสิ่งที่ซองยอลร้องขอและอ้อนวอนได้

     

    แล้วอย่างนี้เขาจะไปกอดใครได้อีกหล่ะ หึหึ

     

    "คุณนี่ร้ายจริงๆเลยนะ รู้ตัวรึเปล่า" คุณแอลพูดบอกคนในอ้อมกอดแผ่วเบา ก่อนจะยิ้มออกมาเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ของเช้าวันนี้ คนที่อยู่แต่ในกรอบแบบเขากล้าทำเรื่องแบบนี้ได้เชียวหรอ นึกแล้วก็รู้สึกสนุกอย่างบอกไม่ถูก

     

    ....เมื่อคืนเขากอดร่างบางข้างๆไปกี่รอบกันนะ รู้เพียงแต่ว่ามากกว่าตอนที่ไปซอกโซแน่นอน

     

    เขาคิดว่าซองยอลคงทำงานไม่ได้ไปอีกหลายอาทิตย์แน่ๆเลยหล่ะ เพราะดูจากร่องรอยที่เขาทำไว้บนตัวร่างบางแล้วคงต้องหยุดงานยาว

     

     

    หึหึ

     

     

     

     

     

    TALK ♡♡   ฟิคกามมมมม บอกเลย 555555  ความหื่นไม่เข้าใครออกใคร สาระไม่มีมีแต่กามล้วนๆ ขอโทษจากใจเลย ฮ่าๆๆๆ ใครชอบแนวใสขอโทษจริงๆนะ 555555  เราใสไม่ไหวแล้ว ณ จุดนี้  ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกันนะ ดีใจมากๆเลยยยค่าาา 

    ปล. ตอนหน้าตอนจบแล้วนะ เพราะเค้าปล่อยเอ็นซีไปหลายรอบแล้ว เดี๋ยวจะดูหื่นเกินไป 555555 ขอบคุณทุกคนที่กดแฟนคลับในเด็กดีให้ด้วยนะทขอบคุณมากๆจริงค่าาา 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×