จากเภสัชสู่ออกแบบ

ลำดับตอนที่ #1 : มันเริ่มจากบทความ บทความเดียว

จะว่าไป ก็ยอมรับว่าเป็นคนค่อนข้างประมาท+ขี้เกียจมากๆ

ไม่รู้ว่าเพราะไม่ได้อยากจะเข้ามากจริงๆหรือขี้เกียจกันแน่

ดังนั้น แม้ว่าอีก 1 อาทิตย์จะต้องไปสอบเภสัชที่ม.ขอนแก่นก็ยังไม่อ่านหนังสือ

อ้างกับตัวเองว่า ไม่รู้จะอ่านอะไร

(มันเป็นรอบเกรด 3.5 ขึ้นไป สอบแต่ความถนัดอย่างเดียว)

สุดท้ายก็เลยไม่ติด - -a ร้องห่มร้องไห้เสียใจใหญ่ 555+

เพื่อนก็นึกว่าเสียใจที่ต้องจากเพื่อนแล้ว(วันประกาศผลเป็นวันจบพอดีเลย)


ทีนี้พอกลับมาบ้าน ก็มานั่งดูคณะ ดูคะแนน เล่นเด็กดีไปด้วย

ก็เข้าไปอ่านบล็อกของเวบมาสเตอร์ปอนปอนสะงั้น ตอน"คุณเคยมีจุดผกผันในชีวิตหรือไม่"

โห...ไม่น่าเชื่อ มันทำให้เราฉุกคิดขึ้นมาจริงๆว่า เราชอบจริงหรือเปล่า

ไอเภสัชเนี่ย จะไหวเหรอ ทั้งที่เกลียดการอ่านหนังสืออย่างกะอะไรดี


มาเริ่มทบทวนตัวเอง ว่าที่ผ่านมาเราต้องทนกับอะไรมาบ้าง

ตอนเรา ม.3 เราสอบติด รร.วิทย์ ด้วยความที่ตอนนั้นชอบวิทยาศาสตร์ก็อยากจะเข้า

ขอแม่เข้าให้ได้ ค่าเทอมก็เป็นหมื่นทั้งที่ฐานะทางบ้านก็ไม่ได้ดีอะไร

แต่สุดท้ายแม่ก็ยอมให้เรียน ปรากฏว่าพอเอาเข้าจริงๆ

มันทรมานกับการเรียนมาก  วิชาฟิสิกส์กับเลขเป็นอะไรที่ปวดหัวมาก

กว่าจะผ่านไปได้แต่ละครั้ง ในความรู้สึกมันทรมานเหลือเกิน ประกอบกับการอยู่ห้องคิง

มันกดดัน เราไม่ได้เก่งอะไรมากมายเกือบจะโหล่ในห้องก็มักจะโดนดูถูกหรือมองข้ามเสมอ

ด้ายวิชาการนี่เพื่อนในห้องจะไม่ค่อยเชื่อถือเรา 555+

ก็เครียดจริงๆ เพราะเพื่อนในห้องที่อยู่ด้วยกัน มันเก่งไง ถึงมันไม่พูดเราก็พอรู้อยู่

ว่ามันคิดยังไง T^T


ก็เริ่มถามตัวเองว่า มหาลัยมันเจอคนเก่งกว่านี้ มันยากกว่านี้แล้วเราจะไหวเหรอ

และ "เราชอบจริงหรือเปล่า"

เล่นน็ตไปๆมาๆ เจอคณะนฤมิตศิลป์ของจุฬาเข้า ก็สงสัยว่ามันคืออะไรฟะ -*-

เสิร์ชเลย ก็เจอว่ามันคือคณะที่เกี่ยวกับการออกแบบ

แต่ว่า...มันต้องใช้คะแนนวิชาเฉพาะซึ่งเราไม่ได้สอบเลย ก็ยื่นคะแนนไม่ได้

ก็หาข้อมูลไปเรื่อยๆ ไปเจอคณะศิลปกรรม คอมอาร์ต รังสิตเข้า


เอาล่ะทีนี้ ต้องสู้รบกับพ่อแม่ กับตัวเองและคนรอบข้างแล้ว

ยังคงต้องยอมรับว่าคนส่วนใหญ่ยังมอง ม.เอกชนเป็นที่ของคนเอนท์ไม่ติด

แม้ว่าเค้าจะคุณภาพดี จบมามีงานทำก็ตาม


แต่ว่าเราก็ตัดสินใจแล้วในตอนนั้นว่าอยากเรียนคอมอาร์ตรังสิต

ต้องเข้าให้ได้ ไม่เอามันแล้วเภส่งเภสัช (แต่อีกใจมันก็ยังคิดว่า ถ้าติดเภสัชคงลบคำสบประมาท

แล้วก็ทำให้พ่อแม่ภูมิใจได้อยู่)

แต่ในขณะเดียวกัน พ่อกำลังไปสมัครสอบเภสัชหัวเฉียวให้อยู่ (เป็นโควต้า โอกาสได้เยอะ)

ตอนนั้นก็เครียดมากเลย ตายห่*แล้วตรู เกิดได้ต้องเรียนเภสัชขึ้นมาทำไง

เพราะพ่อเราเป้นประเภทหัวชนฝา พูดไม่ค่อยฟังเท่าไหร่ ยิ่งเป็นรังสิตก็ยิ่งไม่ฟังแน่นอน


เอาแล้ววว...อนาคตตรู จะเป็นไงฟะเนี่ย