Timeline #รักวนไปแบค [Chanbaek]

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2

Chapter 2

            ครืดด

ครืดด

ครืดด

            โทรศัพท์ที่วางคว่ำอยู่บนโต๊ะเรียนสั่นขึ้นถี่ๆ เรียกความสนใจจากคนที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาจดเลคเชอร์ให้ต้องหันไปหยิบขึ้นมาดู จะว่าไปมันก็รู้สึกแปลกๆนะ ที่มันสั่นได้ แต่ก็รู้สึกดีนิดๆ เพราะก็ตั้งแต่เลิกกับเทาไปมันก็โคตรเงียบ เงียบจนคิดว่าระบบสั่นแม่งพังไปแล้ว เสียงหรอ ไม่ต้องพูดถึง ถ้าไม่นับรวมเสียงนาฬิกาปลุกตอนเช้า ก็อย่าหวังจะได้ยินอะไรจากโทรศัพท์เครื่องนี้

            การแจ้งเตือนจากแอพพลิเคชั่นไลน์ขึ้นเรียงกันเต็มหน้าจอ เป็นชื่อของบุคคลสองคน

คนหนึ่งเขารู้จักคุ้นเคยเป็นอย่างดี ส่วนอีกคน พึ่งรู้จักกันเมื่อคืน

            แบคฮยอนปลดล็อคหน้าจอทันทีเลือกกดเข้าไปหน้าแชทของคนที่เมื่อคืนก่อคดีกับเขาเอาไว้แล้วปิดเครื่องหนีเข้าไป ใช่แล้วเซฮุนไงจะใครละ เมื่อคืนรัวแชทไปด่ามันเป็นร้อยแม่งก็ไม่ตอบ เลยโทรไปหามัน สรุปมันปิดเครื่อง ร้อยวันพันปีมึงเคยปิดเครื่องหรอ โทรศัพท์มึงเปิดเครื่องตลอด 24 ชั่วโมงเป็นเซเว่นอยู่แล้ว แม่งแกล้งกันชัดๆ อย่าให้ถึงคราวแบคฮยอนบ้างก็แล้วกัน เดี๋ยวได้เห็นดีกันแน่ ไอ้หน้าลิง

Sehun : ว่าไงครับมึง

Sehun : รัวกูมาเป็นร้อย จนแบตกูหมดเลยเนี่ย

Sehun : ใครตายหรอ

            หึ ไอ้หน้าลิง มึงแน่ใจหรอว่าแบตมึงหมด มึงคิดว่ากูจะเชื่อมึงหรอ กูไม่ได้โง่นะ ฮัลโหล มึงคิดว่ากูกับมึงคบกันมากี่ปีห้ะ ทำไมกูจะไม่รู้ว่ามึงชอบชาร์ทแบตทิ้งไว้ตอนนอน มึงชาร์ทไว้อยู่แล้ว เซฮุน แบตมึงหมดหรอ เป็นไปไม่ได้ มึงอ่ะตั้งใจปิดเครื่องหนีกู ไอฟาย (แต๊งกิ้ว)

Bhyunie : มึงนั่นแหละจะตายคนแรก ตายด้วยตีนกูเนี่ย ถ้ามึงยังไม่ลบโพส

Sehun :  ลบทำไมอ่ะ ที่กูโพสออกจะน่ารัก กูคิดแล้วคิดอีก คิดตั้งนานนะเนี่ยกว่าจะเรียบเรียงประโยคพวกนั้นขึ้นมาได้ กูทำเพื่อมึงเลยนะเว้ย

            มึงแน่ใจว่ามึงคิดแล้ว นี่มึงคิดแล้วคิดอีกแล้วใช่ไหม มึงใช้สมองหรือตาตุ่มคิดว่ะ ทำเพื่อกูคือไร ทำเพื่อให้กูอับอายใช่ไหม ตอบ!

Bhyunie : กูบอกให้มึงโพสแค่ว่าหาคนคุยไหม แล้วก็บอกว่าไม่ต้องแนบรูปด้วย

Sehun : โถ่มึง ธรรมดาแบบนั้นใครเขาจะแอดไปว่ะ

Bhyunie : แล้วโพสแบบนั้นมึงคิดว่าจะมีคนแอดมาหรอว่ะ แล้วไอ้ใช้ปากเก่งคือเชี่ยไรห้ะ

Sehun : ก็ความสามารถพิเศษมึงไง ใช้ปาก หมายถึงร้องเพลงไง มึงร้องเพลงเพราะนิ

Bhyunie : มึงก็ควรพิมพ์ว่าร้องเพลงไหมละ

Sehun : เอาน่า มันก็เหมือนกันนั้นแหละ

            เหมือนกันหรอ มึงกล้าพูดว่ามันเหมือนกัน คำว่าใช้ปากเก่งกับคำว่า ร้องเพลงเก่งนี่มันเหมือนกันตรงไหนว่ะ มันก็จริงที่มันเป็นปากเหมือนกัน แต่ความหมายมันสื่อออกมาต่างกันเลยนะเว้ยเห้ย ใช้คำผิด ความหมายเปลี่ยน ชีวิตเปลี่ยนเลยนะมึง โอ้ว มายก็อด แบคฮยอนอยากตาย ไม่สิ อยากบีบคอไอ้เพื่อนจัญไรนี่แม่งให้ตายตอนนี้เลย

Sehun : แล้วสรุปมีคนแอดไปไหมละ

Bhyunie : มี

Sehun : ใครว่ะ

Bhyunie : เพื่อนมึงไง

Sehun : กวนตีน

Bhyunie : เออ กูเรียนก่อน เดี๋ยวค่อยคุยกัน

            กดออกจากแชทของเพื่อนสนิท แล้วกดเข้าไปตอบแชทของอีกคนแทน นิดนึงน่า พิมพ์ไม่กี่นาทีหรอก เดี๋ยวค่อยเรียนต่อก็ได้ ชานยอลอุส่าห์ทักมาตั้งแต่เช้า แต่นี่ตื่นสายไง เรียนเก้าโมง คือตื่นมาแปดโมงครึ่ง จะให้มานั่งตอบแชทก็ใช่เรื่อง แต่ก็ต้องขอบคุณนะ หลังจากที่กดปิดนาฬิกาปลุกก็เผลอหลับไปอีก มาสะดุ้งตื่นเพราะเสียงไลน์ดังเนี่ยแหละ

PCY : Morning ^^

PCY : Hi

PCY : โย่วว

PCY : แบคฮยอน

PCY : ฮัลโหล

Read

            เปิดอ่านข้อความที่อีกคนส่งมาให้กำลังจะพิมพ์ตอบ แต่ยังไม่ทันจะได้ตอบอะไรอาจารย์ที่กำลังสอนอยู่หน้าห้องก็เรียกให้เขาตอบคำถามซะงั้น ดีนะที่เป็นคำถามง่ายๆ ก็พอจะมีความรู้ติดตัวอยู่บ้างเลยตอบได้สบายๆ ร่างเล็กโค้งคำนับให้อาจารย์เล็กน้อยก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ตามเดิม คว้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันที (คือตั้งใจเรียนมาก) หน้าจอแชทที่เปิดค้างไว้เมื่อครู่ปรากฎข้อความใหม่ขึ้นมาอีกหนึ่งข้อความ ทำให้คนอ่านแอบอมยิ้ม

PCY : ตื่นแล้วหรอครับตัวเล็ก Morning Kiss

            คงเป็นเพราะมันขึ้นว่า Read ชานยอลเลยรู้ว่าเขาเปิดอ่านแล้ว ในความเป็นจริงถ้าไม่ได้คอยเปิดดูเปิดเช็กตลอดก็คงไม่รู้หรอกว่าเปิดอ่านแล้ว แบบนี้เขาเรียกว่าใส่ใจได้หรือเปล่านะ แต่บางทีอาจจะบังเอิญเปิดเข้ามาดูพอดีก็ได้ละมั๊ง

Bhyunie : ตื่นแล้วๆ ตอนนี้กำลังเรียนอยู่

PCY : เรียนแล้วตอบได้ไง ไม่ตั้งใจเรียนหรอหื้ม

Bhyunie : ตั้งใจอยู่เนี่ย แล้วนายไม่เรียนหรอ

PCY : เรียนอยู่เหมือนกัน

Bhyunie : นั่นไง ไม่ตั้งใจเรียน

PCY : อาจารย์ปล่อยทำงาน นี่ทำเสร็จแล้ว

            ตากลมอ่านไปที่ข้อความล่าสุดบนหน้าจอ มือซ้ายขวาจับประสานโทรศัพท์เครื่องพอดีมือเอาไว้ นิ้วหัวแม่มืออยู่ในท่าเตรียมพร้อมจะพิมพ์ แต่ไม่รู้จะพิมพ์อะไร ทุกอย่างหยุดนิ่ง แบคฮยอนกำลังใช้ความคิด สมองกำลังประมวลถ้อยคำ เขาไม่รู้ว่าควรพิมพ์อะไรตอบกลับไปดี ปกติแล้วเรื่อยงคุยเรื่องแชทแบคฮนอยถนัดนักแหละ ใครได้คุยกับเขาก็ติดใจกับทุกคน แต่กับเขาคนนี้ ในตอนนี้ แบคฮยอนไม่รู้จะคุยอะไรเลยจริงๆ หรืออาจเป็นเพราะเขายังไม่รู้จักหน้าตาของอีกฝ่ายกันนะ เพราะถ้าหล่อ แบคฮยอนจะเดินหน้าอ่อยสุดพลัง ระดับแบคฮยอนถ้าได้อ่อยใครแล้ว ไม่มีไม่ติดนะพูดเลย แต่นี่กลัวว่าคุยๆไปแล้วไปเห็นหน้าตาจริงๆแล้วมันไม่โอเคขึ้นมานี่จบชีวิตเลย

            ไม่ได้คบใครที่หน้าตาจริงๆนะ จริงๆ แต่ขอเลือกนิดนึง

Bhyunie : เห็นเรียกตัวเล็ก รู้ได้ไงว่าฉันตัวเล็ก

PCY : ก็ที่ไอ้ฮุนโพสไว้ บอกนายสูงไม่เกิน 175 ก็แสดงว่าตัวเล็ก... สำหรับฉัน

            จะด่าว่าเตี้ยก็ด่ามาตรงๆเลยไหมละแหม มาเรียกว่าตัวเล็ก ไม่ใช่ว่าตัวเองสูงกว่าเขานิดๆหน่อยๆไม่กี่เซนแบบไอ้เซฮุนแล้วมาเรียกคนอื่นที่เตี้ยกว่าตัวเองว่าเตี้ยไปซะหมดนะ

Bhyunie : แล้วนายสูงเท่าไหร่ละ

PCY : 185 มั๊ง วัดเมื่อนานมาแล้ว

            โอเค ยอม...

            แม่งสูงกว่าไอ้เซฮุนอีก ไปยืนอยู่ข้างถนนคงแยกไม่ออกว่าคนหรือเสาไฟฟ้า

Bhyunie : สูงมากอ่ะ

PCY : ก็นิดนึง สำหรับแบคฮยอนคงซบลงมาที่บ่าได้พอดี

            นั่น! โดนไปหนึ่งดอก ผู้ชายอะไรขี้อ่อย ใครจะไปซบนายห้ะ

            ทำไมไม่เปลี่ยนรูปดิสสักทีว่ะ ขอดูรูปดีไหม ไม่ดีๆ เดี๋ยวเขาจะหาว่าอย่างนู้นอย่างนี้ เขาจะมองเราไม่ดี แต่ก็อยากรู้ว่ะ อยากเห็นว่าถอดแว่นแล้วหน้าตามันจะเป็นยังไง มีความย้อนแย้งขึ้นภายในสมอง สองจิตสองใจ ใจหนึ่งก็อยากรู้ แต่ก็ไม่อยากถาม อยู่ๆไปบอกให้เขาเปลี่ยนรูป ไปขอให้เขาส่งรูปตอนถอดแว่นมาให้ดู เขาจะมองเรายังไงเนี่ย

ใครแม่งผลิตแว่นดำขึ้นมาบนโลกว่ะ

PCY : เปลี่ยนรูปดิสดีไหม มันดูหม่น

            เห้ย สวรรค์โปรด แม่งโคตรจะรู้ใจ ไม่พูดอะไรก็เข้าใจกันทุกคำ

Bhyunie : ใช่หมองหม่น มีแต่สีดำ เปลี่ยนเลยๆ

PCY : เปลี่ยนสิ

Bhyunie : หมายถึงฉัน?

PCY : ก็ใช่หนะสิ คิดว่าใครละ ก็ดิสดำอยู่คนเดียว

            อ่าว ซะงั้น อุส่าห์ดีใจ คิดว่าแม่งจะเปลี่ยนรูป มาว่าคนอื่นเขาดิสดำ ไม่ดูรูปตัวเองเลยแม่ง ผมก็ดำ แว่นก็ดำ เสื้อก็สีดำ ดำไปหมดนั่นแหละยกเว้นหน้า

            คิดอะไรดีๆออกละ...

Bhyunie : ให้ฉันเปลี่ยนนายก็เปลี่ยนด้วยสิ ดิสนายก็ดำไปหมดเหมือนกัน

PCY : เอางั้นก็ได้ นายเปลี่ยนดิส เอาสเตตัสเศร้าๆนั่นออก แล้วฉันจะเปลี่ยน

            สำเร็จ!

            ไม่รอช้าแบคฮยอนรีบกดเข้าไปที่โปรไฟล์ของตัวเอง นิ้วเรียวสไลด์หน้าจอเลือกรูปตัวเองในเครื่องที่มีไม่ต่ำกว่าพันรูป เลือกเสร็จก็ไม่ลืมที่จะเปลี่ยนสเตตัสตามที่อีกคนขอ

H a p p y

            ที่ตั้งว่า Happy นี่ไม่ใช่อะไรนะ คือไม่รู้จะตั้งอะไรจริงๆ มันคิดไม่ออก ก็บอกให้เอาสเตตัสเศร้าๆออก ก็ตั้งว่ามีความสุขแม่ง ตรงๆนี่แหละ ไม่ได้กวนตีนนะ ไม่ใช่คนกวนตีนเลยจริงๆ

Bhyunie : เปลี่ยนแล้ว

PCY : เพิ่งรู้นะเนี่ยว่ามีฝาแฝดด้วย

            รูปที่แบคฮยอนเอาขึ้นดิสเป็นรูปที่เขาถ่ายคู่กับลูกมาตัวน้อยๆขนสีขาวสะอาดหน้าตาน่ารักที่กำลังเอาจมูกเล็กๆสีชมพูอ่อนดมที่แก้มของเขา เจ้าแคนดี้เป็นหมาของเทา เขาถ่ายเอาไว้ตอนที่ไปนอนเล่นที่หอของเทาเมื่อตอนที่ยังคบกัน จริงๆแล้วรูปคู่กับเทา หรืออะไรต่างๆที่เกี่ยวกับเทาเขาลบออกไปหมดแล้ว เหลือก็แต่รูปเจ้าแคนดี้นี่แหละที่เขายังคงเก็บไว้ แบคฮยอนเป็นคนรักสัตว์ แต่เฉพาะสัตว์ที่หน้าตาน่ารักเท่านั้นนะ ถ้าจะบอกว่าเขาหน้าเหมือนเจ้าแคนดี้นี่ก็ไม่โกรธหรอก มันหน้าตาน่ารักจะตาย จะถือซะว่าชมว่าน่ารักเหมือนแคนดี้ก็แล้วกัน

            หลังจากที่ข้อความล่าสุดที่ชานยอลส่งมา แบคฮยอนก็ยังไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เขากำลังรอ รอว่าเมื่อไรบุคคลนามว่า PCY นี่จะเปลี่ยนรูปดิสสักที

            ไม่ปล่อยให้รอนาน ดิสเพลที่เคยเป็นมีแต่พื้นที่สีดำเป็นส่วนใหญ่ก็เปลี่ยนเป็นสีขาวในที่สุด เมื่อกดเข้าไปดูในรูปก็ปรากฎรูปของผู้ชายผิวขาว โครงเหมือนเดิม ต่างออกไปจากรูปที่แล้วก็คือคนในรูปมีผมสีเทาสว่างจนเกือบขาว กับเสื้อแขนยาวสีขาว คนในรูปออกจะดูดี แบคฮยอนยอมรับว่ารูปนี้ชานยอลดูดีกว่ารูปที่แล้ว แต่ติดตรงที่ว่า

            ทำไมมึงต้องใส่แว่นดำ ฟัคคคคคค TT

            เอาแต่รูปใส่แว่นขึ้นแบบนี้แสดงว่าถอดแว่นออกมาแล้วไม่หล่อชัวร์ ไม่คุยกับแม่ง ไม่ตอบแม่งแล้ว หงุดหงิด จะไม่ตอบจนว่ามึงจะถอดแว่น ไอ้หูกางงงงง หึ้ยยย!

            โทรศัพท์เครื่องสวยถูกเก็บใส่กระเป๋าเสื้อก่อนที่คนตัวเล็กจะหันกลับไปสนใจโปรเจคเตอร์หน้าห้อง ที่เขาไม่ได้ชายตามองมันเลยกว่าครึ่งชั่วโมง แบคฮยอนพยายามตั้งใจฟังในสิ่งที่อาจารย์พูด แต่เหมือนกับว่าเสียงของอาจารย์มันเข้าหูซ้ายแล้วทะลุออกหูขวาไป เขากำลังกระวนกระวาย จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว สมองตอนนี้คิดอะไรเต็มไปหมด ซึ่งแน่นอนว่ามันไม่ใช่เรื่องเรียน แต่เป็นเรื่องของไอ้บ้า PCY กับแว่นบ้าๆของมันนั้นแหละ ขืนเป็นแบบนี้ เรียนไปก็ไม่รู้เรื่อง

ถามไอ้เซฮุนให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยแล้วกัน

Byunie : ไอ้ฮุน กูจะบอกให้ว่าเมื่อคืนใครแอดมา

Sehun : กูรู้แล้ว

Byunie : มึงรู้ได้ไง

Sehun : ก่อนหน้านี้ที่กูถามแล้วมึงไม่ยอมบอกกู คือกูอยากรู้ไง กูใจร้อน แล้วตอนนั้นอาจารย์ออกไปนอกห้องพอดี กูเลยตะโกนถามทั้งห้องว่าเมื่อคืนใครแอดไลน์เพื่อนกูไป

            โอ๊ยยย กูต้องเหนื่อยใจกับมึงอีกกี่ครั้งเนี่ยเซฮุน นั่นเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่มึงคิดได้แล้วใช่ไหม มึงจะทำให้กูขายขี้หน้าไปถึงไหนเนี่ย แต่คนที่ขายหน้ามากกว่ากูคงจะเป็นชานยอลมากกว่า

Byunie : เออ กูอยากรู้ว่าหน้าตาเป็นไง

Sehun : ก็ดี

Byunie : ก็ดีนี่คือ

Sehun : หล่อน้อยกว่ากู

Byunie : เออ อิห่า สำหรับมึงบนโลกใบนี้ก็ไม่มีใครหล่อไปกว่ามึงแล้วแหละเซฮุน

Sehun : ก็ตามรูปอ่ะ

Byunie : มึงดูแต่ละรูปดิ แม่งใส่แว่นดำตลอด

Sehun : มันนั่งอยู่ข้างกูเนี่ย ไม่ได้ใส่แว่น

Sehun : (**Send Photo)

            สตั๊น 10 วิ

            ...

            Save

            Save

            Save

            เดี๋ยวนะ แล้วกูจะเซฟรูปทำไมซ้ำๆละเนี่ย.. สติ แบคฮยอน สติ

            ...

            ก็ดีนะ

            ดูดี

            Save อีกสักรอบแล้วกัน

            ก็หล่อดี

            หล่อมากอ่ะ

            เชี่ยแม่งหล่อ!!!!!

            ‘สำหรับแบคฮยอนคงซบลงมาที่บ่าได้พอดี’

            มากกว่าซบบ่าพี่ก็ยอม ชานยอลอ่า มาเป็นของแบคฮยอนซะเถอะ ><

Display Name : Bhyunie

Status Message : เนกอฮาจา <3

 --------- TIMELINE ---------

สกรีมแท็ก #รักวนไปแบค