Timeline #รักวนไปแบค [Chanbaek]

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1

Chapter 1

Display Name : Bhyunie

Status Message : ไม่เคยดีพอสำหรับใครเลย

            โทรศัพท์เครื่องบางสีขาวถูกโยนลงบนเตียงอย่างระมัดระวัง ถึงแม้ใจจะอยากเควี่ยงลงพื่นแรงๆให้เครื่องกระจายก็ตาม แต่ทำไงได้โทรศัพท์เครื่องนี้กว่าจะเก็บตังค์ซื้อมาได้ไม่ใช่ง่ายๆ ต้องอดอยากปากแห้งกินแต่มาม่าตั้งหลายเดือน ก็ตั้งแต่เซ่อซ่าทำโทรศัพท์หายติดกันสองเครื่องในภายในเดือนเดียวกัน พ่อแม่ก็เหนื่อยใจจนไม่ยอมซื้อเครื่องใม่ให้แล้ว สุดท้ายก็ต้องเก็บตังค์ซื้อเอง

            ร่างเล็กในชุดนักศึกษาทิ้งตัวลงนอนแผ่บนเตียง ชำเลืองมองโทรศัพท์ที่ตัวเองเป็นคงโยนลงมาเมื่อครู่ ไม่รู้ว่ารูปแอปเปิ้ลโดนกัดนั้นมีอะไรดีเหมือนกัน แต่แบคฮยอนก็ไม่ได้ละสายตาไปจากมัน ไม่รู้นานเท่าไรแล้วที่โทรศัพท์เครื่องนี้มันเงียบเชียบไปทั้งที่ก่อนหน้านี้ เสียงแชทเคยดังรัวๆจนน่ารำคาญ

            มือเรียวเอื้อมหยิบโทรศัพท์พลิกกลับมาด้านหน้า จอสีดำมืดบ่งบอกได้ว่าไม่มีการแจ้งเตือนจากใครทั้งสิ้น ก่อนจะคว่ำมันลงเหมือนเดิมและจับหงายขึ้นอีก พลิกเล่นไปมาอย่างไม่รู้จะทำอะไร

            “เห้ออ”

            ถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วค่อยๆหลับตาลง ลมเย็นๆจากแอร์ที่พัดมาปะทะร่างทำให้เคลิ้มจนเกือบจะคล้อยหลับไปแต่ก็ต้องลืมตาขึ้นมาอีกครั้งเมื่อโทรศัพท์ที่กำอยู่ในมือหลวมๆมันสั่นเป็นครั้งแรกในรอบหลายวัน

Sehun : ไง เตี้ย

Sehun : เป็นไร

Sehun : เตตัสมึงมาม่ามาเชียว

Sehun : อกหักไงมึง

Sehun : อย่าแดกเลยมาม่า มาแดกเหล้ากะกูดีกว่า

            เมื่อเปิดแชทดูก็แอบอมยิ้มออกมาเล็กน้อย ที่ยิ้มนี่ไม่ใช่อะไรนะ คือแอบดีใจหน่อยๆที่ได้รู้ว่าโทรศัพท์กูไม่ได้เจ๊ง ซิมกูไม่ได้พัง เน็ตกูไม่ได้หมด มันยังใช้งานได้ปกติ เพราะไอ้เซฮุนมันทักไลน์มาได้

เอ๊ะ หรือควรเสียใจดีว่ะ

Bhyunie : เออ กูพึ่งเลิกกะแฟน

Bhyunie : กูยังไม่ได้ทำไรผิดเลย อยู่ๆแม่งก็เลิกกะกู

            เซฮุนเป็นเพื่อนเก่าตั้งแต่สมัยเรียนมอต้น พอขึ้นมอปลายมันก็ย้ายโรงเรียนไป ตอนเรียนก็เรียนอยู่ห้องเดียวกัน แต่เอาจริงๆก็ไม่ได้สนิทอะไรกันเลย แค่คุยผ่านๆ เจอน้าทักทาย เซย์ไฮ เซย์ฮัลโล ทั่วไป แต่พอขึ้นมอปลาย พอแยกโรงเรียนกันไปเท่านั้นแหละ ก็ไม่รู้อีท่าไนถึงมาสนิทกันได้ สนิทที่สุดในบรรดาเพื่อนที่มีเลยมั๊ง ไปไหนไปกัน คบกันมารู้ไส้รู้พุงกันหมดละ อาจเป็นเพราะบ้านอยู่ในระแวกใกล้ๆกันด้วย เลยชวนกันไปเที่ยวอยู่บ่อยๆ ก็นะ เด็กมอปลาย วัยกำลังเฮี้ยว หนีเที่ยว เข้าผับกันตั้งแต่อายุ 16 เจ๋งป่ะละ แต่ก็ไม่ทิ้งการเรียนนะครับผม พอขึ้น ม.6 ก็เลิกเที่ยวกันไปพักใหญ่จนเจ้าขอร้านเหล้าร้านประจำถามหา ตอนแรกคุยๆกันไว้ว่าจะสอบเข้ามหาลัยแถวบ้านด้วยกันเพราะจะได้ทำอะไรสะดวก ไปกลับบ้านกันง่ายๆ แต่สุดท้ายเซฮุนก็ติดคนเดียว ส่วนเขาต้องไปเรียนอีกมหาลัยที่มันไกลออกจากบ้านไปนิดหน่อย หรือไม่หน่อยก็ไม่รู้...

Sehun : เทาเทาอะไรนั่นอ่ะนะ มึงไม่มีเวลาให้เขาเปล่า หรือมึงมีคนอื่น มึงมันเจ้าชู้แบคฮยอน มึงมันเลว

            เทา เป็นแฟนคนล่าสุดที่แบคฮยอนพึ่งคบด้วยเมื่อตอนปิดเทอมที่ผ่านมา หลังจากเจอกันตอนไปสอบเอ็นที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งแล้วได้นั่งข้างๆ จุดเริ่มต้นของเรื่องคือไอ้ผู้ชายหน้าหมีแพนด้าที่นั่งข้างๆแม่งมาสอบแต่เสือกลืมเอาอุปกรณ์เครื่องเขียนดินสอยางลบมา ก็เลยต้องให้มันยืม ไปๆมาๆสุดท้ายก็แลกเบอร์แลกไลน์กันไป คุยไปคุยมาก็คบกัน ง่ายๆงี้แหละ แบคฮยอนเป็นคนง่ายๆ

คบแรกๆก็ดีอยู่หรอก มีเวลาให้ตลอด เจอกันทุกวันเพราะเป็นช่วงปิดเทอม แต่พอเปิดเทอมเท่านั้นแหละ ทุกอย่างก็พังๆๆๆ เอ็นติดกันคนละที่ แถมไกลกันอีก แล้วก็จบด้วยการเลิกกัน

เห้อออ

แต่ เดี๋ยวๆๆ

เดี๋ยวก่อนนะไอ้คุณโอเซฮุน มึงเพื่อนกูหรือเปล่าเนี่ย มีงควรเข้าข้างกูไหม โอเค ยอมรับว่าแต่ก่อนเคยเจ้าชู้ก็จริง ไม่สิ ไม่ได้เจ้าชู้นะ คบใครก็คบคนเดียวมาตลอด แต่ที่มีคนอื่นเพราะว่าอีกฝ่ายแม่งไปมีก่อน ก็แค่เอาคืนแค่นั้นเอง ผิดด้วยหรอ

Bhyunie : ไม่มีเวลาหรอ กูไปหามันตลอดเลยนะเว้ย ว่างก็ไปนอนหอมัน แล้วหอมันกับหอกูนี่โคตรไกลกัน ไปนอนกับมันกูต้องแหกตาตื่นแต่เช้าไปเรียน กูทำขนาดนี้แล้วจะมาบอกว่ากูไม่มีเวลาไม่ได้

Sehun : อ่า

Bhyunie : มึงคิดดูนะเว้ยไอ้เซฮุน วันนั้นกูไปหามัน ไปนอนหอมัน แล้วมันเสือกออกไปเที่ยวกับเพื่อน ปล่อยกูนอนอยู่ห้องคนเดียว มึงเข้าใจป้ะ คือแบบ กูอุส่าห์ไปหา เช้ากูก็ต้องตื่นไปเรียนแล้ว แล้วมึงออกไปเที่ยวกับเพื่อน คือไรว่ะ

Sehun : แล้วไมมึงไม่ออกไปกับเขาอ่ะ

Bhyunie : นั่นมันไม่ใช่ประเด็นเว้ย ประเด็นคือกูไปหา มันควรอยู่กับกูเว้ย

Sehun : เลิกกันเพราะเรื่องนี้?

Bhyunie : ไม่ๆ ยังมีต่อ

Sehun : ว่ามา

Bhyunie : กูก็ทำเหมือนไม่พอใจใช่ป่ะ แล้วคราวนี้มันเลยเหมือนพยามง้อ คราวนี้มันเลยจะมานอนกับกูที่หอ คือมึงเชื่อป่ะตั้งแต่เมื่อเดือนที่แล้วที่มันมาช่วยกูย้ายของเข้าหอ แล้วมันนอนค้างกับกูวันนั้นวันเดียว มันก็ไม่เคยมาค้างกับกูอีกเลย มีแต่กูไปหามัน

Sehun : น่าสงสาร

Bhyunie : เออ แล้วทีนี้ วันนั้นที่มันก็มาหากูใช่มะ เหมือนทุกอย่างกำลังจะไปได้ด้วยดี จนเพื่อนมันโทรมาชวนไปเที่ยว

Sehun : ก็เลยเลิกกัน?

Bhyunie : เดี๋ยว มึงอย่าพึ่งรีบ

Sehun : อืม ต่อๆ

Bhyunie : ที่ๆเพื่อนมันชวนไปก็อยู่แถวหอมันนั่นแหละ แต่มึงเข้าใจไหม ตอนนี้มันอยู่กับกูที่หอ หอกูแม่งโคตรไกลกะหอมันเลยมึงก็รู้ แต่คือมันจะไปเว้ย

Sehun : เออ แม่งไกลจริง เดินทางเป็นชั่วโมงแม่งยังจะไปเนี่ยนะ เป็นกูกูไปไม่ ต่อให้กูไม่อยากอยู่กับมึงกูก็ไม่ไป กูขี้เกียจ

Bhyunie : เอดอกฮุน

Sehun : ต่อๆ

Bhyunie : ตอนนั้นกูโกรธมากเลยรู้ป่ะที่มันจะไปอ่ะ มันมาขอกูไป แล้วก็บอกว่าเสร็จแล้วจะกลับมานอนกับกู คือแบบ เห้ย ถ้ามึงจะไปขนาดนั้นมึงก็ไม่ต้องกลับมารอก

Sehun : แล้วสรุปมึงให้ไปไหม

Bhyunie : กูก็บอกว่า จะไปก็ไป แต่ถ้าไปแล้วก็ไม่ต้องกลับมาอีก ไม่ต้องมาเจอกันอีก ไม่ต้องมาคุยกันอีก

Sehun : มึงเด็ดมากเตี้ย เขาก็เลยไป แล้วเลิกกัน

Bhyunie : เปล่า มันก็ไม่ไป แต่คือคืนนั้นก็แบบ อยู่ด้วยกันแต่แม่งไม่มีความสุขเลยว่ะ แล้วพอวันรุ่งขึ้นกูไม่มีเรียน มันเป็นวันเสาร์อาทิตย์พอดีกูเลยกลับบ้าน แล้วมอมันทางผ่านบ้านกูไง ก็กลับพร้อมกันเลย ไคลแม็กซ์มันอยู่ตรงนี้แหละ พอกูถึงบ้านกูก็โทรหามัน แล้วมันก็บอกเลิกกู เหตุผลก็ควายๆทั่วไปอ่ะ ชักแม่น้ำทั้งห้า แต่เอาจริงกูว่าแม่งมีคนอื่นชัวร์ แม่งเลว เกลียด

Sehun : ใจเย็นมึง

Bhyunie : มึง แล้วโทรศัพท์กูเงียบมากอ่ะ คือทิ้งไว้สามวันแบตก็ไม่หมดอ่ะจริงๆ กูเหงามาก

Sehun : กูละไม่อยากจะเชื่อว่าหน้าอย่างมึงจะเหงา ปกติกูเห็นคนคุยบาน มีเข้ามาไม่ขาดสาย

Bhyunie : กูพูดจริงนะเว้ย มึงเป็นคนแรกที่ทักมาในรอบหลายวัน

Sehun : เอางี้ เอาไอดีไลน์มึงมา เดี๋ยวกูโพสเฟสให้ ว่าเพื่อนผมเหงามาก หาคนคุย ใครโสดแอดโลด พร้อมแนบรูปมึง

Bhyunie : ไม่เอามึงเดี๋ยวไลน์กูถล่ม เฟสมึงคนยิ่งติดตามเยอะอยู่ ถ้าพวกโรคจิตแอดมากูจะทำไง

Sehun : งั้นเดี๋ยวกูโพสให้ในไลน์ ไลน์กูมีแต่เพื่อนกู เอาไหม เด็ก CE เจ๋งนะเว้ย

Bhyunie : ขี้อวย

Sehun : ตอบมาคำเดียว เอาไหม

Bhyunie : อ่า แค่โพสว่า หาเพื่อนคุยพอ ไม่ต้องพิมพ์ไรยาว ไม่ต้องแนบรูปด้วย

Sehun : โอเค

...

            หลังจากบทสนทนานิ่งเงียบไปได้ไม่เกินห้านาที คนที่หายไปทำภารกิจอันยิ่งใหญ่(โพสข้อความ) ก็ทักกลับมาติดตามความเป็นไป

Sehun : เตี้ย มีคนแอดไปยัง

            แต่ก็...

            นิ่ง

            เงียบ

            ไร้การเคลื่อนไหว ไม่มีใครแอดมาเลยสักคน ครึ่งคนก็ไม่มี ว่างเปล่า สงสัยบยอน แบคฮยอนคนนี้จะเรทติ้งตกซะแล้ว  ไม่สิๆ เกือบลืมว่าบอกเซฮุนไว้ว่าไม่ให้แนบรูปไปนี่หน่า เลยไม่มีใครแอดมาสินะ รู้งี้ให้โพสรูปไปด้วยดีกว่าป่านนี้ไลน์คงเด้งรัวๆ(โคตรหลงตัวเอง) แต่จะว่าไปแบบนี้มันก็ดีเหมือนกัน ไม่รู้ว่าคือใคร ไม่รู้จักหน้าตา แค่ไปโพสว่าหาคนคุย แล้วถ้าบังเอิญมันมีใครบางคนแอดมา อาจเป็นพรหมลิขิตก็ได้ ใครคนนั้นอาจจะแตกต่าง อาจจะได้เจอกับใครสักคนที่พิเศษกว่าคนอื่นก็ได้จริงไหม

            นิ้วเรียวยาวกดล็อคหน้าจอโทรศัพท์แล้วเอื้อมไปหยิบสายชาร์ทแบตที่เสียบคาไว้กับปลั๊คอยู่แล้วมาเสียบเข้ากับตัวเครื่องหลังจากที่เมื่อครู่มีข้อความเด้งขึ้นเตือนว่า Low Battery ในที่สุดสายชาร์ทแบตก็ได้ทำหน้าที่ของมัน

            แบคฮยอนดันตัวเองลุกขึ้นจากที่นอน เหยียดแขนบินขี้เกียจไปมาเล็กน้อย สองมือเลือนขึ้นแกะกระดุมเสื้อนักศึกษาตั้งแต่เม็ดบนสุดไล่ไปจนถึงล่างสุด เสื้อเชิตสีขาวสะอาดที่มีรอยยับเล็กน้อยจากการสวมใส่มาทั้งวันถูกจับใส่ไม้แขวนอีกรอบแล้วเก็บเข้าตู้เสื้อผ้าตามเดิม รวมไปถึงกางเกงสแล็คกับบ๊อกเซอร์ก็เช่นกัน

ใครๆก็เคยใส่เสื้อผ้าซ้ำกันทั้งนั้นแหละจริงไหม

ในตอนนี้แบคฮยอนเหลืองเพียงกางเกงในสีขาวตัวจิ๋วเท่านั้น แต่ใครสนละ อยู่ห้องคนเดียว จะทำอะไรก็ได้อยู่แล้ว แก้ผ้ายังได้ แต่ที่ทนไม่ได้คือ ตอนนี้หนาวมาก ลมเย็นจากแอร์บนหัวพัดผ่านเรือนร่างแทบเปลือยเปล่าจนขนลุกซู่ไปทั้งตัว แบคฮยอนยกมือขึ้นลูบแขนตัวเองเล็กน้อยแล้วคว้าผ้าเช็ดตัววิ่งเข้าห้องน้ำไป

การได้นอนแช่น้ำอุ่นๆมันทำจิตใจผ่อนคลายขึ้นเยอะเลย

ถึงจะเป็นแค่หอพักนักศึกษา แต่หอนี้ก็หรูหราพอตัว ดีไซด์ภายในห้องออกจะคล้ายคอนโดด้วยซ้ำ มีเคาท์เตอร์ไว้สำหรับทำอาหารโดยเฉพาะ มีโซฟาขนาดไม่ใหญ่มาก ทีวีจอแบน และของตกแต่งอื่นๆอีกนิดหน่อย เฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างถูกจักว่างในตำแหน่งที่เหมาะสม ดูแล้วสวยงาม และที่สำคัญคือมีอ่างอาบน้ำนี่แหละ การนอนแช่น้ำอุ่นๆในอ่างกับเจ้าเป็ดน้อยสองสามตัวคือความสุขของแบคฮยอน

ตอนที่หาหออยู่พอเห็นว่าหอนี้มีอ่างอาบน้ำกับเครื่องทำน้ำอุ่นก็ตัดสิตใจเลือกที่นี่เลย

หลังจากจัดการอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เวลาก็ปาไปห้าทุ่มกว่าแล้ว สำเหนียกได้ว่าควรนอนเพราะพรุ่งนี้มีเรียนเช้า ไม่สิไม่ใช่แค่พรุ่งนี้ ก็เรียนเช้าแม่งทุกวันนั่นแหละ จริงๆแล้วมหาวิทยาลัยยังไม่เปิดเทอมหรอก แต่เด็กปีหนึ่งต้องมาเรียนปรับพื้นฐานกันก่อน ก็ไม่รู้ว่าจะปรับทำไม เดี๋ยวเปิดเทอม เรียนๆไปก็ปรับกันได้เองแหละ

ไม่ได้อะไรกับเรื่องเรียนหรอกนะ ประเด็นคือขี้เกียจตื่นเช้า ปรับพื้นฐานนี่เรียนเช้ายันเย็นทุกวันจันทร์ถึงศุกร์เลย แล้วเรียนอย่างเดียวไม่พอ เลิกเรียนต้องเข้าระบบรับน้องไปอีก กว่าจะได้กลับถึงหอก็ทุ่มสองทุ่ม ไหนจะทำการบ้าน กินข้าว อาบน้ำ กว่าจะได้นอนก็เกือบเที่ยงคืนทุกวัน

เหนื่อยที่สุดในสามโลก!

ไฟในห้องถูกปิดลง ความมืดเข้าปกคลุม แบคฮยอนอาศัยความเคยชินที่อยู่ห้องนี้มาราวๆหนึ่งเดือนก้าวเดินไปที่เตียงอย่างระมัดระวัง ทิ้งตัวนอนลงบนเตียง จับผ้านวมผืนใหญ่ดึงขึ้นคลุมตัวจนถึงอก แล้วพลิกตัวไปหยิบโทรศัพท์ที่ชาร์ทแบตไว้ข้างเตียงมาเช็กก่อนนอน แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อมีข้อความจากใครบางคนที่เขาไม่คุ้นชื่อส่งมา

PCY : Hi ^_^

PCY : นอนหรือยัง

เพียงข้อความสั้นๆสองข้อความที่แจ้งเตือนบนหน้าล็อคสกรีนทำเอาแบคฮยอนฉีกยิ้มปากกว้าง

ในที่สุดก็มีคนแอดมา!

ยังไม่ทันจะได้ตอบอะไรกลับไปทั้งสิ้น นิ้วเล็กก็กดเข้าไปดูรูปดิสเพลของบุคคลนามว่า PCY นั้นก่อนเป็นอันดับแรก ไม่ได้มองคนที่หน้าตานะ ไม่ได้คบใครที่หน้าตาแต่ที่ผ่านมาแฟนหล่อทุกคน แหมๆ ก็นิดนึงหนะ เวลาจะคุยกับใครมันก็ต้องดูหน้าก่อนไหมละ ถ้าหน้าเถื่อนๆโจรๆก็ไม่อยากคุยไหมละ

รูปเล็กๆก็ดูดีอยู่หรอก หวังว่าเปิดรูปใหญ่ขึ้นมาแล้วจะโอเคนะ หน้าจอสีดำปรากฎหลอดสีเขียวยาวๆกำลังดาวน์โหลด แถบสีเขียวค่อยๆขยับทีละนิดๆ แหม เน็ตก็ช้าเหลือเกิน นี่ก็ลุ้นจนตัวเกร็งจนจะเป็นตะคริวละ ไม่นานเกินรอรูปทีหน้าจอก็สว่างขึ้น เป็นรูปของผู้ชายผมดำสนิท มีหมวกสีดำสวมอยู่หลวมๆ ใส่แว่นดำ และเสื้อแขนยาวสีดำ แล้วยังจะสะพายกระเป๋าสีดำอีก ดาร์กมากไหมละพ่อคุณ แต่ขาวดีนะ จมูกค่อนข้างโด่ง หูกางไปหน่อยแต่ก็ไม่ถือว่าแย่ ถ้าดูจากรูปนี้ก็ถือว่าผ่าน แต่ผู้ชายส่วนมากใส่แว่นแล้วก็ดูดีหมดแหละ ไม่ใช่ว่าถอดแว่นมาแล้วตาเหล่งี้ไม่เอานะเห่ย

แต่ยังไงก็.. ลองคุยดูก่อนแล้วกัน

Bhyunie : ยังไม่นอน

PCY : เพื่อนเซฮุนนะ ชื่อชานยอล

Bhyunie : เราแบคฮยอน ยินดีที่รู้จัก

PCY : อ่า ชื่อคล้ายกันเลย เนื้อคู่ชัดๆ

            คนอะไรว่ะ แม่งโคตรจะคิดไปเองอ่ะ โคตรหม้อเลย หูกางแล้วยังหูดำอีก เหอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยทักไปถามไอ้เซฮุนว่าไอ้คนชื่อชานยอลนี่มันเป็นใคร เบ้าหน้าเป็นยังไง ค่อยดูนะถ้าไม่หล่อ แบคจะเท

Bhyunie : เหมือนตรงไหน มั่วละๆ

PCY : มันออกเสียงคล้ายกันนะ มี ‘ยอ’ เหมือนกัน

Bhyunie : หรอ 555 แล้วทำไมถึงแอดมาละ

PCY : ฉันชอบปากนาย

Bhyunie : ปาก? เดี๋ยวนะ ปากอะไรงง

            ปากอะไร ปากเราก็สวยอยู่และยอมรับ (ความหลงตัวเองก็มา) แต่คือดิสที่ตั้งตอนนี้เป็นดิสดำ ไม่มีรูป หน้าไทม์ไลน์ก็ปิดไว้ไม่น่าจะเห็น แล้วชอบปากนี่หมายความว่าไง

PCY : ไอ้ฮุนโพสไว้

            ...

            ไอ้ฮุนโพสไว้

            เซฮุน มึงไปโพสอะไรไว้

            รีบกดเข้าหน้าไทม์ไลน์มันอย่างเร็ว แล้วทุกอย่างก็กระจ่าง

            จาก โอ เซฮุน ถึงผองเพื่อน

            เพื่อนผมโดนแฟนทิ้ง แบบไม่ใยดี ประมาณว่าได้แล้วเลิกไม่รู้ไม่ชี้ ตอนนี้มันเลยโสดมากกกกก (ก.ไก้ล้านตัว) ปกติเพื่อนผมคุยเยอะ แชทนี่เด้งรัวจนเครื่องค้างอ่ะ แต่ตอนนี้มันบอกว่าโทรศัพท์แม่งเงียบเป็นป่าช้า ก็ไม่รู้จริงหรือเปล่า มันเลยเหงาหงอยสร้อยซึม ร้องห่มร้องไห้ ผมสงสารเลยอยากหาคนคุยเป็นเพื่อนมัน

            ชื่อ : แอดแล้วไปถามกันเอาเอง

            ส่วนสูง : 175 ไม่น่าเกิน

            น้ำหนัก : 50+ ถ้าเดาไม่ผิด

            อาหาร : ให้อะไรมันก็กิน

            ความสามารถพิเศษ : ใช้ปาก

ปล. ใครรู้ตัวว่าไม่หล่ออย่าแอด เพื่อนผมมันคุยแต่กับคนหล่อ ใครคิดว่าเบ้าหน้าตัวเองดีแอดโลด ID : Byunbh

(***แนบรูป)

!!!!!

ไอ้เชี่ย เซฮุนนนนนนนนนนน!!!!

 --------- TIMELINE ---------

สกรีมแท็ก #รักวนไปแบค