Sweet image ของคุณชายจอมโหด

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

    ภายในสตูดิโอที่กำลังวุ่นวายทุกคนต่างทำหน้าที่ของตนอย่างเคร่งครัดเพื่อให้งานในวันนี้ดำเนินไปด้วยดี เพราะวันนี้ตากล้องที่มาถ่านภาพให้เป็นบุคคลที่นานๆทีจะยอมว่างมาถ่ายให้เนื่องจากเจ้าตัวยังเรียนอยู่แต่ก็หางานพิเศษทำไปเรื่อยๆแก้เบื่อ

    “เรียบร้อยครับ ขอบคุณมากที่ให้ความร่วมมือ”เรือนผมสีคาราเมลไหวไปตามแรงลม นัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลกำลังใจจดใจจ่ออยู่กับรูปถ่ายที่เขาพึ่งถ่ายออกมา

    “น้องเวสค่ะ น้องเวสพอดีพี่วีเรียกน้องอ่ะค่ะ”สตาฟคนหนึ่งเดินเข้ามาบอก เจ้าตัวก็ได้แต่พยักหน้าส่งๆก่อนจะรีบเก็บของเข้าเข้ากระเป๋าให้หมด แล้วรีบมุ่งหน้าไปหาพี่สาวตัวแสบทันที เพราะถ้าเกิดไปช้าขึ้นมาไม่รู้ว่าจะเจอดีอะไรรึป่าวน่ะสิ!

    เมื่อมาถึงหน้าห้องที่คิดว่าเจ้าตัวน่าจะอยู่จึงเปิดประตูเข้าไปทันทีโดนไม่ขออนุญาตเจ้าของห้องก่อนเหมือนทุกครั้ง

    “อ้าว.. มาก็ดีแล้วพี่กะจะให้คนไปตามอีกรอบอยู่พอดี”เธอยิ้มให้ภายในดวงตาสีเขียวเป็นประกายด้วยความไม่พอใจซึ่งแตกต่างจากใบหน้าที่กำลังยิ้มแย้มลิบลับ

    “น่า.. มาให้แล้วก็อย่าบ่นเป็นยายแก่หน่อยเลยพี่มีไรก็ว่ามาเถอะผมจะได้กลับสักที”เขาว่าอย่างรำคาญนิดๆ

    “แสดงว่าแม่นั้นอาละวาดใส่ล่ะสิ”

    “ก็ไม่เชิง พี่มีไรก็รีบๆพูดมาสักทีเถอะนี่ผมจะสายแล้วน่ะ”ว่าพรางมองเวลาไปด้วย  จะไปทันไหมน่ะ..

    “จะไปหาหวานใจอีกล่ะสิท่า แหมๆพี่ไม่กวนแล้วก็ได้นี่ค่าจ้างสำหรับวันนี้ ขอบใจที่มาช่วยน่ะ”เธอว่าพรางมองน้องชายที่ตอนนี้รับเงินค่าจ้างเสร็จแทบจะวิ่งออกจากห้องไปทันที

    “ถ้าคนของพี่ไม่หยุดผมก็คงไม่ต้องมาช่วยหรอก”พูดจบก็รีบร้อนออกไปจากห้องทันทีโดยที่ไม่ให้เสียเวลาไปมากกว่านี้ เพราะแค่นี้เขาไม่รู้ว่าจะไปทัน เธอ รึเปล่าเลย ให้ตายสิ!!เพราะพี่วีคนเดียวแท้ๆ! เขาคิดอย่างหงุดหงิดก่อนจะรีบขับรถออกไปด้วยความเร็ว

    “คอปเปอร์!!”เสียงตะโกนเรียกที่ดังมาก่อนจะเห็นเจ้าตัวทำให้รู้เลยว่าใครเป็นคนเรียกเธอ

    หัวสีน้ำตาลแดงเด่นมาแต่ไกล นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนกวาดมองหาเจ้าของชื่อที่เรียกไปก่อนจะไปสะดุดกับหัวสีน้ำตาลอ่อนที่ฟุบหลับอยู่ที่โต๊ะเรียนของตัวเอง เมื่อเห็นเป้าหมายก็ไม่รอช้าเดินตรงข้าไปหาทันที

    “คอปเปอร์ ตื่นเดี๋ยวนี้”เขาเขย่าพี่สาวของตัวเองทันทีโดยที่มีสายตาของคนในห้องแอบจ้องมองมาที่สองพี่น้องคนดังประจำโรงเรียน

    “อื้ออ.. อารายอ่าเปเปอร์?”เจ้าของชื่อตื่นขึ้นมาอย่างัวเงีย เธอขยี้ตาตัวเองเบาๆก่อนจะมองหน้าน้องชายที่กำลัง.. โกรธ??

    “ไม่ต้องมาอะไรเลย! ไหนว่าคอปเปอร์จะไปดูเปเปอร์ซ้อมไง”นัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มมองหน้าน้องชายก่อนจะนึกทนทวนเรื่องราวทั้งหมดสักพัก

    “อ่า.. ขอโทษๆๆ ขอโทษจริงๆน่ะเปเปอร์ คอปเปอร์ไม่ได้ตั้งใจจะผิดนัดน่ะแต่พอดีว่ามันง่วงเลยเผลอหลับอ่า”เธอกล่าวอย่ารู้สึกผิด

    เปเปอร์ที่เดาว่าเรื่องมันต้องลงเอยแบบนี้ก็ส่ายหน้าให้ก่อนจะเก็บของใส่กระเป๋าให้พี่สาวตัวเอง คอปเปอร์มองน้องชายที่เก็บของใส่กระเป๋าให้เรียบร้อยก่อนจะจับมือเธอพาไปห้องซ้อมดนตรีทันที

    “ขอบคุณนะที่เปอร์ไม่โกรธคอปแล้วน่ะ”เธอยิ้มให้อย่างน่ารัก เล่นเอาผู้ชายที่อยู่ใกล้ๆหน้าแดงไปกับความน่ารักของเธอ

    “ก็พอจะเดาได้ว่าเรื่องต้องเป็นแบบนี้เปอร์ถึงได้ไม่โกรธคอปไงล่ะ เพราะงั้นคอปต้องตั้งใจฟังเพลงที่เปอร์เล่นวันนี้ด้วยไม่งั้นจะโกรธต่อ!”

    “รับทราบ!!”