คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ฝันดี และ สอบติด
สายลมหอบเอากลิ่นหญ้าหอมมาแตะจมูก...ไร่องุ่นและลิ้นจี่ที่เห็นเป็นต้นเล็กๆเมื่อก้มมองลงไปจากเนินที่ฉันยืนอยู่
ทางขวาถัดมาเป็นฟาร์มม้าและนกกระจอกเทศที่ดูแล้วคงมีมากเป็นร้อยตัว อากาศสะอาดๆสดชื่นจมูก ทำให้ฉันสูดลมหายใจเข้าไปจนเต็มปอดแล้วกางแขนออก
แอบสมมติตัวเองว่าเป็นโรสในไททานิค ถ้ามีคนที่รักมายืนด้วยตอนนี้คงโรแมนติกเป็นที่สุด..ระหว่างที่ฉันกระโดด โลดเต้นอยู่บนเนินนั้น ก้อนหินข้างๆเท้าทำเอาฉันสดุดล้มก้นกระแทกไม่เป็นท่า
โอ๊ยยย...เจ็บๆๆๆ
ฉันลูบก้นตัวเองป้อยๆด้วยความเจ็บ เมื่อตกลงมาจากที่นอนลายคิตตี้ตังตุ้บ !
โถ่เอ้ยกำลังฝันดีแท้ๆเชียว แต่ก็..เอาเถอะไหนๆก็ตื่นแล้ว วันนี้..จะไปไหนดีน้าต้องให้รางวัลตัวเองที่เมื่อคืนตั้งใจอ่านหนังสือจนหมด
เอ..ไปไหนดี ช่างเถอะอาบน้ำก่อนค่อยคิดว่าแล้วฉันก็ลุกไปจัดการตัวเองจนเสร็จแรียบร้อย และตัดสินใจแล้วว่า วันนี้จะไปซื้อซื้อผ้ากับของกระจุกกระจิกทั้งหลาย
แล้วอย่าคิดว่าฉันจะโทรจิกใครๆให้ไปด้วยกันจะได้ไปเดินวี้ดว้าย กรี้ดกร้าด มันน่ารำคาญมาก สู้เดินคนเดียว สบายใจแล้วก็ไม่รีบเดินตามให้ทันคนอื่นๆด้วย
ฉันกลับเข้าบ้านพร้อมกับของจุกจิกนิดๆหน่อยๆพวกเครื่องประดับ ขนม เอามาเก็บเข้าที่แล้วก็เลยไปเปิดคอมเชดเรื่องเรียนต่อ
เพราะวันนี้จะเป็นวันประกาศผลโควต้าในมหาลัยที่ฉันหวังว่าจะเข้าไปเรียนต่อ หลังจากพิมพ์ข้อมูลแล้วพอฉันกด ok ฉันก็ลุ้น ลุ้น และลุ้น
กะ..กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
"ปังๆๆๆ ..ข้าว ข้าว ลูกแม่เป็นอะไรลูก ข้าว"
"แม่ แม่ขา" ฉันรีบวิ่งไปเปิดประตู และกระโดดกอดแม่ไว้แน่น "ข้าวติดมหาลัยที่ข้าวอยากเรียนแล้วค่ะแม่"
"ดีจัง ข้าว..ลูกเป็นความภูมิใจของแม่นะจ๊ะ"
"ของพ่อด้วยลูก" พ่อฉันเดินเข้ามาและยิ้มอย่างยินดี "เอ้..งั้นอย่างนี้เราต้องฉลองกันหน่อยแล้วใช่มั้ยคุณ"
"ใช่ค่ะ งั้นข้าวลงไปช่วยแม่เตรียมของดีกว่านะลูก" แล้วฉันก็เข้าครัวทำอาหารกับแม่
ฉันเลือกมหาลัยทางเหนือ ไม่รู้เป็นอะไรฉันรู้สึกผูกพันกับที่นั่น อากาศดีๆ สิ่งแวดล้อมสวยๆมันทำให้ฉันติดใจหลังจากไปเที่ยวได้สองสามครั้ง
แว่บนึง..ฉันคิดถึงความฝันเมื่อคืนและยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
โล่งแล้วนะยัยขวัญข้าว ต่อไปก็ไม่ต้องเครียดเรื่องที่เรียนแล้วเหลือแค่ตั้งใจเรียนตั้งใจสอบให้จบม.6 เธอก็ไม่ต้องห่วงอะไรแล้ว
"ข้าว...ถ้าไปเรียนที่นู่นข้าวจะอยู่ที่ไหน แล้วต้องจัดการตัวเองยังไงบ้างข้าวรู้แล้วใช่มั้ยลูก"
คำที่แม่พูดทำให้ฉันนิ่งไป เพราะแม่ไม่เคยให้ฉันไปไหนมาไหนเองไกลๆ หรือใช้ชิวิตที่ต้องรับผิดชอบตัวเองขนาดนี้แม่คงเป็นห่วงฉันมากๆ
"แม่ขา พ่อขา ไม่ต้องเป็นห่วงข้าวนะคะ ข้าวจะอยู่หอนอกค่ะแม่ ข้าวจะดูแลตัวเอง พ่อกับแม่ไว้ใจข้าวนะคะ ข้าวจะไม่ทำให้พ่อกับแม่ผิดหวัง
ข้าวไม่อยากอยู่หอในค่ะแม่ถึงมันจะปลอดภัย..แต่ว่าต้องอยู่ร่วมกับเพื่อนคนอื่นๆ ไม่ใช่ว่าข้าวรังเกียจนะคะ..แต่มันไม่มีความเป็นส่วนตัวเลยค่ะ"
พ่อยิ้มอย่างขำๆก่อนจะพูดขึ้นว่า"เอาล่ะๆ ยังเหลือเวลาอรกตั้งเทอมนึง ยังมีเวลาอีกมากที่เราจะคุยเรื่องนี้นะลูก แต่ตอนนี้ ถ้าลูกยังไม่ขยับช้อน ไก่ย่างชิ้นนั้นในจานลูกเสร็จพ่อแน่"
และไม่ทันไรไก่ฉ่ำๆ ชิ้นที่ฉันอุตส่าย่างมันก็หายเข้าปากพ่อในพริบตา
"ง่ะ พ่อง่าของข้าวน้า" ฉันแกล้งเบะปาก และทำเสียงงอนๆ จนพ่อกับแม่หัวเราะกันใหญ่เลย
วันนี้อะไรๆก็ดีไปซะทุกอย่างเลยสิน่า โลกวันนี้สีเขียวน้าา
*********************************
เบลอและเอ๋ออีกแล้ววันนี้...ปวดหัวไข้ขึ้นตั้งแต่เมื่อคืน ถ้าขาดๆเกินๆยังไง ก็ขออภัยด้วยนะคะ ไว้จะมารีไรนท์ใหม่อีกรอบน้า
ความคิดเห็น