|
นี่ก็เป็นอีกวัน..ที่ฉันต้องตื่นขึ้นมาใช้ชีวิตเหมือนอย่างทุกๆวันที่ผ่านมาสินะ
การเป็นนักเรียนมัธยมปลายปีสุดท้ายมันไม่ง่ายดายอย่างที่เคยคิดเท่าไหร่นัก
ฉันก็มีชีวิตเหมือนวัยรุ่นทั่วไป มีเพื่อนๆ...ไปโรงเรียน..ไปเที่ยวบ้างบางครั้งในวันหยุด
และเตรียมตัวเพื่อเข้ามหาวิทยาลัยในเวลาอีกไม่ถึง 1 ปี
โอเค...ฉันลืมอีกแล้ว เดาสิว่าฉันลืมอะไร..แน่นอนคุณก็คงตอบได้
ฉันลืมแนะนำตัวฉันเองกับคุณที่กำลังอ่านเรื่องราวชีวิตของฉัน
ฉันชื่อขวัญข้าวค่ะ อายุ 18 แล้ว
ฉันเป็นผู้หญิงผมยาว ใส่แว่นหนาเตอะ แต่ตัวเรียบๆในแบบที่ใครๆบอกว่าเชย
และก็ยิ่งดูแย่เข้าไปใหญ่เมื่อมันเข้ากันได้ดีกับส่วนสูงที่ดูจะไม่สูงเอาซะเลย
แต่ก็นั่นแหล่ะ..ฉันพอใจที่ฉันเป็นฉันไม่วิ่งตามกระแสแฟชั่นที่จะพาให้คนบนโลก
ดูเหมือนมนุษย์ต่างดาวเข้าไปซะทุกที...เรียบร้อยและเล่นกีฬาไม่เป็น
หลายๆสิ่งหลายๆอย่างในตัวฉัน..ทำให้เพื่อนสรุปออกมาว่าเหมือนกันหมดว่า
ฉันมัน "สาวคร่ำครึ"
ใกล้จะสอบปลายภาคเรียนที่ 1 แล้ว กีฬาสีที่ผ่านไปฉันก็ไม่ได้ร่วมกิจกรรมตามเคย
ที่ฉันทำก็เพียงหลบออกไปห้องสมุดประชาชนหาหนังสือดีๆซักเล่มอ่าน
วันนี้ก็อีกเหมือนกันหลังจากที่ออกมาจากบ้านก็ตรงมาที่นี่แต่เช้า
บ่ายกว่าแล้วเพื่อนสองสามคนมาหาฉันและบอกว่า นึกแล้วว่าฉันต้องอยู่ที่นี่ มีไม่กี่ที่ที่ฉันจะหลบความวุ่นวายออกมา
"ข้าว..เธอจะทำตัวเป็นหนอนหนังสืออย่างเดียวไม่ได้นะ เธอต้องหัดเปิดหูเปิดตาซะบ้าง"
"แหมก็ข้าวไม่ชอบอะไรที่วุ่นวายนี่ฟ้า" ฟ้าเพื่อนสนิทของฉันเธอเป็นคนสวยและร่ำรวยที่บ้านเธอทำกิจการเปิดบาร์ดังๆและมีหลายสาขา
"เราว่า...เสาร์อาทิตย์นี้ไปเที่ยวกันดีมั้ยอีกไม่นานก็ไม่ได้รวมกันแบบนี้แล้ว"
เอก เพื่อนชายคนเดียวในกลุ่มและเคยสารภาพรักกับฉันตอนม.1 เอกเป็นคนดีและเป็นสุภาพบุรุษกับฉันเสมอ
แม้ฉันจะปฏิเสธเขาแต่เขาก็ยังคงบอกว่าจะรอ..จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมเค้าถึงได้สนใจยายเชยอย่างฉัน
"งั้นโอเคตกลงตามนี้..แล้วจะไปรับเธอตอน6โมงเย็นนะข้าว" แอนเพื่อนฉันอีกคนพูดขึ้น
"ตะ..แต่ว่า"
"ฟ้าว่าให้เอกไปรับข้าวดีกว่าแอน แม่ของข้าวเค้าไว้ใจเอกนี่ถ้าเอกไปคงไม่มีปัญหา"
"แต่ข้าวไม่อยากไป เรายังเป็นนักเรียนกันอยู่นะ..ถึงบ้านฟ้าจะทำกิจการแต่เราก็ไม่ควรไปฟ้าเข้าใจข้าวมั้ย...
แต่ถ้าฟ้ากับคนอื่นๆอยากจะไปก็ไปกันเถอะ ข้าวขอตัวนะ หนังสือที่ยืมห้องสมุดมาข้าวก็ยังอ่านไม่หมดเลย แล้วอีกอย่างนี่มันก็จะสอบปลายภาคแล้วด้วย
ข้าวอยากอ่านหนังสือมากกว่าน่ะ เที่ยวกันให้สนุกนะจ๊ะ"
ฉันอธิบายกับเพื่อนๆซะยืดยาวด้วยความที่ไม่อยากไปจนเพื่อนๆทำหน้าเบ้ไปตามๆกัน
ถึงฉันจะไม่ค่อยพูดแต่พอพูด...เอ่อ..มันก็เป็นอย่างที่เห็นนี่ล่ะค่ะ
หลังจากพยามยามโน้มน้าวฉันอยู่อีกพักใหญ่เพื่อนๆก็พากันยอมแพ้ไปในที่สุดและแยกย้ายกันกลับบ้าน
พวกฟ้าคงเตรียมตัวเที่ยวกันส่วนฉัน....
หอบหนังสือตั้งเบ้อเริ่มกลับบ้านและอ่านอย่างเอาเป็นเอาตาย
พรุ่งนี้วันหยุดเสาร์อาทิตย์ทั้งทีต้องรีบอ่านเวลาวันหยุดฉันจะได้พักผ่อน
ฮ่าาาาา..สบายใจ
*************************************** |
|
|
จบตอนแรกด้วยความงง ในความบ้าบอของตัวเอง แนวนี้ไม่ถนัดจริงๆเลยแฮะ
จะพยายามสู้ๆๆๆ
ความคิดเห็น